علوم پزشکی زانکو
سال:1396 | دوره:18 | شماره:59 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: سبک مدیریتی، یکی از عوامل مؤثر در افزایش اثر بخشی، رضایت کارکنان، کیفیت خدمات و بهره وری بیمارستان ها می باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تأثیر سبک های مختلف مدیریتی بر کارایی، در بیمارستان های علوم پزشکی تهران انجام گردید. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. از پرسشنامه ی سبک مدیریتی وروم-ایتون (2001) برای گردآوری داده های مربوط به سبک مدیریتی در سال 1395 استفاده شده است. این پرسشنامه ها بین کلیه ی مدیران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران (جامعه ی آماری برابر با نمونه ی آماری) توزیع و در نهایت، 22 پرسشنامه جمع آوری گردید. داده های مربوط به کارایی از بخش های آمار، سایت های بیمارستان ها و همچنین وزارت بهداشت به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21، EXCEL، روش هزینه یابی ABC، DEAP8 و Frontierانجام گرفت. یافته ها: سبک غالب مدیریتی در اکثر بیمارستان ها از نوع مشورت جو بود. بیمارستان های فارابی و هاشمی با وجود داشتن منابع کمتر، بیشترین کارایی را داشتند امّا بیمارستان های امام و حضرت رسول، به نسبت مصرف منابع، کارایی پایینی دارند. در بیمارستان های فارابی و بهرامی، هزینه به ازای هر تخت، نسبت به بیمارستان های دیگر کمتر می باشد. بیمارستان های فارابی، بهرامی و ضیائیان، اندازه ی کارایی مشابهی دارند امّا بیمارستان ضیائیان، کمترین مقدار منابع را برای رسیدن به کارایی نیاز دارد. هزینه به ازای هر تخت، پیش بینی کننده ی کارایی نبود و ارتباطی بین آنها مشاهده نشد. نتیجه گیری: سبک مدیریتی مشورت جو می تواند؛ کارایی سازمان را تغییر دهد و بهتر است که مدیران از این سبک، بهره جویند. هزینه به ازای هر تخت را نمی توان به کارایی سازمان ارتباط داد و لزوماً افزایش منابع، به معنی افزایش کارایی نمی باشد؛ بلکه باید از منابع در محل و مکان درست استفاده شود تا عملکرد بیمارستان به مرز کارایی برسد.

چکیدهزمینه و هدف: . کارسینومای سلول سنگفرشی دهان (OSCC) بدنبال مراحل پیش بدخیمی ایجاد می گردد که به صورت میکروسکوپی دیسپلازی اپی تلیالی تعریف میشوند و ژن Ki67 ممکن است نقش مهمی در این روند ایفا کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای بیان Ki67 در دیسپلازی اپی تلیالی و کارسینومای سلول سنگفرشی دهان به روش ایمنوهیستوشیمی (IHC) بود. مواد و روش کار: بیانKi67 در بلوک های پارافینی 15 هیپرپلازی اپی تلیالی بدون دیسپلازی(گروهA)، 15دیسپلازی اپی تلیالی (گروه B) شامل 7 دیسپلازی خفیف (زیر گروهB1) و 8 دیسپلازی شدید (زیرگروهB2)، 15 OSCC (گروه C) متشکل از 7 OSCC با تمایز خوب (زیر گروه C1) و 8 OSCC با تمایز ضعیف (زیر گروه C2) بررسی گردید. یافته ها: بر اساس آنالیزهای کمی و نیمه کمی تفاوت معناداری در بیان Ki67 میان سه گروه مشاهده گردید و تعداد سلول های مثبت برای Ki67 بصورت معناداری در گروه C بیشتر از گروه B بود. تفاوت معنا داری بصورت مثبت بین سلولهای Ki67 مثبت و افزایش درجه دیسپلازی مشاهده گردید( 001/0< p ). هرچند بیان Ki67بین درجات هیستوپاتولوژیک OSCC تفاوتی نداشت (064/0=P). نتیجه گیری: Ki67 می تواند نشانگر (مارکر) تشخیصی مهم در شناسایی رشد تدریجی ضایعات پیش بدخیمی در حفره دهان، مارکری قابل اعتماد در تشخیص درجه دیسپلازی و پیش بینی وقوع تغییرات بدخیمی در این ضایعات بشمار رود.

زمینه و هدف: در کشور ما اغلب اوقات برای تشخیص بروسلوز، از آزمایش رایت استفاده می شود. اما به علت حساسیت پایین این آزمایش، تعداد زیادی موارد منفی کاذب گزارش میگردد. در این مطالعه، نتایج آزمونهای رایت و الایزا در افراد مشکوک به بروسلوز، مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر، توصیفی و از نوع مقطعی می باشد. از 304 نمونه ی مشکوک به بروسلوز و دارای علائم بالینی، نمونه گیری خونی انجام شد. نتایج آزمون رایت رپید، رایت لوله ای و تعیین کلاس های IgG و IgM علیه بروسلا به روش الایزا، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 304 نمونه مشکوک در گروه مورد، تعداد 134 (44. 1٪ ) نفر مرد و تعداد 170 (55. 9٪ ) زن بودند. در این بررسی با استفاده از تست سریع رایت، غربالگری 304 نمونه اخذ شده ی گروه مورد انجام گرفت و 193 بیمار (63. 5٪ ) از نظر بروسلوزیس منفی گزارش گردیدند و تعداد 111 نمونه در گروه مورد (36. 5٪ ) مثبت گزارش گردیدند. همچنین با استفاده از تست رایت لوله ای تعداد 189 بیمار (62. 2٪ ) از نظر بروسلوزیس منفی و 111 بیمار گروه مورد (36. 5٪ )، مثبت گزارش شدند. برای همه افراد علاوه بر آزمون رایت، آزمایش های سنجش آنتی بادی بر علیه بروسلا از کلاس های IgG و IgMانجام شد. در این بررسی با استفاده از تست IgG، جهت غربالگری 304 نمونه اخذ شده از گروه مورد، 185 بیمار (60. 9٪ ) از نظر بروسلوزیس منفی گزارش گردید. همچنین در این بررسی با استفاده از تست IgM جهت غربالگری 304 نمونه ی گروه مورد، 261 بیمار (85. 9٪ ) از نظر بروسلوزیس منفی گزارش شدند. نتیجهگیری: به علت عدم همخوانی نتایج آزمایش های رایت و الایزا و همچنین با توجه به در دسترس بودن، حساسیت بالا و تعیین نوع کلاس آنتی بادی در روش الایزا، این روش برای تشخیص بروسلوز مورد تاکید می باشد.

زمینه وهدف: خشونت محیط کار، موضوع نگران کننده ای برای افراد و سازمان ها می باشد. حرفه ی پرستاری یکی از مشاغلی است که بیشترین خطر مربوط به معرض خشونت قرارگرفتن را دارد؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی فراوانی خشونت بیماران و همراهان در برابر پرستاران و عوامل مرتبط با آن انجام شده استمواد و روش کار: مطالعه ی حاضر، از نوع توصیفی-تحلیلی است که به صورت سر شماری و روی 203 نفر از پرستاران شاغل در بخش های مرکز آموزشی درمانی شهدای هفتم تیر تهران در سال 1395 انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ی استاندارد شده ی مربوط به خشونت محل کار در واحدهای سلامت و شامل بخش (اطلاعات جمعیت شناختی، سوء رفتار کلامی، تهدید، ضرب و جرح جسمی، آزار و اذیت جنسی و آزار و اذیت نژادی) بود که توسط پرستاران تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی وتحلیلی در نرم افزار SPSS20 استفاده شد. نتیجه گیری: 74. 1 درصد ( 123 نفر) از پرستاران در طول دوره کاری خود مورد خشونت قرار گرفته بودند. سوءرفتار کلامی وتهدید به ترتیب با فراوانی 95. 1 درصد ( 117 نفر) و 42. 3 درصد ( 52 نفر)، دارای بیشترین رخداد بودند و خشونت های جسمی، جنسی و نژادی به ترتیب با 8. 9 درصد ( 11 نفر)، 4. 1 درصد ( 5 نفر) و 3. 2 درصد ( 4 نفر)، دارای کمترین خشونت وارده نسبت به پرستاران بودند. بین قومیت پرستاران و سوء رفتار کلامی (P=0/0092) و نیز وضعیت تأهل و تهدید (p=0/0134) ارتباط معنی داری وجود دارد؛ به این ترتیب، پرستارانی که قومیت فارس داشتند؛ بیشتر مورد سوء رفتار کلامی و پرستاران متأهل، بیشتر مورد تهدید واقع شده اند. نتایج به دست آمده، تایید کننده ی شیوع بالای خشونت محل کار، علیه پرستاران است. لذا جهت کاهش خطرات و تهدیدات ناشی از خشونت در محیط بیمارستان، اتخاذ یک رویکرد پیشگیرانه، مشارکتی و روش های مناسب گزارش، پیگیری خشونت و آموزش همگانی، مفید به نظر می رسد.

زمینه و هدف: مدیران از طریق ارتباطات روابطی را که برای انجام وظایف روزانه کارکنان در سازمان ضرورت دارد، برقرار می سازند و حفظ می کنند. توانایی برقراری ارتباط و ایجاد مناسبات اجتماعی از جمله مهمترین مهارتها برای مدیران است. از بین مدیران پرستاری، سرپرستاران نزدیکترین و بیشترین تماس را با پرستاران دارند. این مطالعه با هدف بررسی مهارت های ارتباطی سرپرستاران و ارتباط آن با ویژگی های جمعیت شناختی آنان انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود. جامعه پژوهش شامل 51 سرپرستار بخش های مختلف بیمارستان های آموزشی شهر سنندج بود که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای دو بخشی شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی کوئین دام بود که روایی آن 0. 71 و پایایی آن با آلفای کرونباخ 0. 69گزارش شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی ( میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون) انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کل مهارت های ارتباطی سرپرستاران8/19± 112/39 بود که بالاتر از حد متوسط بود. مهارت های ارتباطی توانایی دریافت و ارسال پیام، کنترل عاطفی، گوش دادن، بینش نسبت به فرایند ارتباط در سرپرستاران مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط و مهارت ارتباط توام با قاطعیت با اختلاف بسیار جزیی کمتر از حد متوسط بود بین نمره کل مهارتهای ارتباطی سرپرستاران با ویژگی های جمعیت شناسی آنان در این مطالعه ارتباط معنی دار یافت نشد. نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن سطح مولفه های مهارت های ارتباطی سرپرستاران از میانگین در این مطالعه به جز مهارت توام با قاطعیت و عدم وجود ارتباط معنی دار بین ویژگی های جمعیت شناختی سرپرستاران با مهارت های ارتباطی، برنامه ریزی صحیح برای توسعه مهارت های ارتباطی و صلاحیت های مدیریتی سرپرستاران باعث ارتقای مهارت های ارتباطی سرپرستاران می شود.

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر القای عاطفه مثبت بر بهبود عملکرد حافظه سرگذشتی در بیماران مبتلا به افسردگی خفیف بود. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ( پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود. بدین منظور، بر اساس ملاک های ورود، 30نفر ازبیماران مبتلا به افسردگی خفیف به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، آزمودنی های دو گروه با استفاده از ابزارهای اندازه گیری افسردگی بک ویرایش دوم، 1996 (BDI-II) و آزمون بازیابی حافظه سرگذشتی ویلیامز و برودبنت، 1986 (AMT) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش طی 5 جلسه با استفاده از تصاویر عاطفی بین المللی (مرکز مطالعه توجه و هیجان در دانشگاه فلوریدا)مورد القای عاطفه مثبت قرار گرفت. گروه کنترل در شرایط همسان با گروه آزمایش، تصاویر خنثی را مشاهده کردند. پس از پایان مداخله پس آزمون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد القای عاطفه مثبت بر بهبود حافظه سرگذشتی دارای تأثیر معنی دار بود(0/05>p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد القای عاطفه مثبت می تواند به افراد افسرده کمک کند تا خاطراتی را بیشتر بازیابی کنند که دارای بار هیجانی مثبت باشند.

زمینه و هدف: کیفیت روابط زناشویی مفهومی چند بعدی است و شامل ابعاد گوناگون ارتباط زوج ها مانند سازگاری، رضایت، شادمانی، انسجام و تعهد می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر زوج درمانی گروهی هیجان مدار بر بهبود کیفیت روابط زناشویی و افزایش صمیمیت زوج ها بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مداخله نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه این پژوهش را زوج های دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مرکز همیاران سلامت روان واقع در فرهنگسرای کوثر کرج در نیمه دوم سال 1393 تشکیل می دادند که بر اساس مصاحبه مقدماتی و ملاک های ورود و خروج به پژوهش، 20 زوج به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ( هر گروه 10 زوج) جایگزین شدند. آزمودنی های دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوگ-راست و مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر پاسخ دادند. برای گروه آزمایش جلسات زوج درمانی هیجان مدار در 10 جلسه یک ساعت و نیمه به شیوه گروهی و هفتگی برگزار شد. اما شرکت کنندگان گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار SPSSV20 انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخله زوج درمانی هیجان مدار، موجب بهبود کیفیت روابط زناشویی (66/98 = F) و افزایش صمیمیت (56/37= F) زوجین گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است (0. 01 > P). نتیجه گیری: زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود کیفیت روابط زناشویی و افزایش صمیمیت زوجین موثر است. توصیه می شود این شیوه زوج درمانی در مراکز مشاوره خانواده و کارگاه های آموزشی در جهت حل مشکلات و تعارضات زناشویی زوج ها بکار گرفته شود.

زمینه و هدف: استرس و اضطراب در دوران بارداری از چالش های عمده و از عوامل اثرگذار بر سلامت مادر و فرزند است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییر ناپذیری مدل ساختاری میزان آگاهی مادران درباره نحوه مراقبت از نوزاد، استرس و اضطراب در دوران بارداری بر حسب میزان تحصیلات آنان بود. مواد و روش کار: طرح پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و به طور دقیق تر تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر بجنورد در تابستان 1396 تشکیل می داد. تعداد 292 نفر از این زنان با روش نمونه گیری چندمرحله ای طی یک بازه زمانی سه ماهه، انتخاب شدند. گردآوری داده ها با پرسشنامه شاخص های جمعیت شناختی، آزمون آگاهی مادران درباره مراقبت از نوزاد (باقری، 1392) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و تحلیل داده ها با نرم افزارهای SPSS. 16 و Amos. 20 صورت گرفت. یافته ها: تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیش بینی اضطراب و استرس زنان باردار بر حسب میزان آگاهی آنان درباره مراقبت از نوزاد از برازش مناسبی برخوردار است (1. 32=c2/df، 0. 98=AGFI، 0. 99=GFI، 0. 99=CFI، 0. 99=NFI، 0. 033=RMSEA) و میزان آگاهی زنان باردار درباره مراقبت از نوزاد، پیش بینی کننده منفی و معناداری برای استرس و اضطراب در دوران بارداری است (0. 01≥ P). نتایج تحلیل مسیر در دو گروه مادران با تحصیلات و بدون تحصیلات دانشگاهی، تغییرپذیری بر حسب میزان تحصیلات را نشان می داد (0. 018=P). نتیجه گیری: میزان آگاهی مادران درباره نحوه مراقبت از نوزاد می تواند بر میزان اضطراب و استرس آنان در دوران بارداری تأثیر داشته باشد. همچنین میزان تحصیلات مادران بر آگاهی آنها در خصوص نحوه مراقبت از نوزاد تأثیر می گذارد. بر این اساس می توان ارائه آموزش های لازم به زنان باردار را به عنوان یکی از راه های کاهش اضطراب و استرس در دوران بارداری پیشنهاد کرد.