زمینه و هدف: خانواده عامل تعیین کننده ای در گرایش افراد به رفتارهای پرخطر و به دنبال آن ابتلا به انواع بیماری ها از جمله اچ آی وی می باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه ساختار خانوادگی در افراد مبتلا به اچ آی وی با افراد غیرمبتلا به اچ آی وی است. مواد و روش کار: در مطالعه مقطعی حاضر 147 فرد مبتلا به اچ آی وی که برای درمان به بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران مراجعه کرده بودند و 149 فرد غیرمبتلا به اچ آی وی فاقد ویروس در شهر تهران در سال 1394-1393 مورد مقایسه قرار گرفتند، این پژوهش پرسشنامه مقیاس انسجام و انعطاف پذیری خانوادگی[1] برای بررسی کارکرد خانوادگی مورد استفاده قرار گرفت، برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد. پژوهش مورد نظر از نوع مقایسه ای می باشد که ما از روش نمونه گیری در دسترس برای جمع آوری اطلاعات استفاده کردیم. یافته ها: بین دو گروه افراد مبتلا به اچ آی وی و افراد غیرمبتلا به اچ آی وی در خرده مقیاس ه ای انسجام، انعطاف پذیری، گسسته، درهم تنیده، نامنعطف و آشفته تفاوت معناداری وجود داشت (001/P<0)، که نشان دهنده کارکرد خانوادگی ضعیف تر در افراد مبتلا به اچ آی وی نسبت به افراد غیر مبتلا به اچ آی وی است. نتیجه گیری: با توجه به تفاوت در کارکرد خانوادگی افراد مبتلا به اچ آی وی و افراد فاقد ویروس اچ آی وی نتیجه می گیریم که ساختار خانوادگی می تواند به عنوان عامل مهمی در پیشگیری از اچ آی وی به حساب آید.