نشریه پرستاری ایران
سال:1393 | دوره:27 | شماره:88 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: آسم از شایع ترین بیماری های مزمن جهان است که با وجود پیشرفت های پزشکی هنوز از مشکلات عمده نظام های بهداشت و درمان به شمار می رود. از اهداف برنامه های مراقبت پرستاری، بهبود کیفیت زندگی است. این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که در بخش های داخلی بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، سال 1391 انجام شد. از بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به بخش تعداد 80 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 40 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. مداخله در طول سه ماه برای گروه آزمون شامل مراحل انگیزش، آماده سازی، درگیر سازی، و ارزشیابی صورت گرفت. گروه کنترل مراقبت های معمول بخش را دریافت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی بزرگسالان مبتلا به آسم، شامل 4 بعد اصلی کیفیت زندگی: جسمی، روحی روانی، اجتماعی و محیط زندگی استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS ویراست 20 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو،t  زوجی،t  مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی (از 46.3±12.2 به 72.93±9.2 در گروه آزمون و از 41.1±13.1 به 41.5±13.8 در گروه کنترل) پس از مداخله افزایش داشت و بین ابعاد آن (جسمی، روحی روانی و اجتماعی، محیط زندگی) در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (p<0.05).نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج، استفاده از این مدل در مراقبت و درمان بزرگسالان مبتلا به آسم توصیه می شود.

زمینه و هدف: سبک های دلبستگی از منابع درون فردی هستند که می توانند سطوح تنش و ناتوانی را در شرایط ناگوار تعدیل کنند و اثر منفی تنش زا را کم رنگ تر جلوه دهند. سبک های دلبستگی اهمیت پیش بینی کنندگی زیادی در بهداشت روانی دارند. از این رو هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سلامت روان در میان پرستاران است.روش بررسی: نوع تحقیق توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری، کلیه پرستاران بیمارستان امیرالمومنین شهرستان شهرضا است که با استفاده از فرمول کوکران 114 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان است. تحلیل داده های پژوهش در سطح آمار استنباطی (آزمون تحلیل واریانس،آزمون t و رگرسیون) با استفاده از SPSS نسخه 19 صورت گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین سبک های دلبستگی ایمن به میزان (0.70±3.2) بالاتر از حد متوسط فرضی و سبک ناایمن اجتنابی به میزان (0.76±2.54) و ناایمن دوسوگرا به میزان (0.77±2.62) پایین تر از حد متوسط فرضی است. همچنین میانگین و علائم جسمانی به میزان (4.46±9.43)، علائم اضطرابی (5.69±9.00) و علائم اجتماعی (3.56±13.14) با نقطه برش (6) بالاتر از حد متوسط است اما علائم افسردگی به میزان (3.33±4.58) پایین تر از نقطه برش است. همچنین میانگین سلامت روان پرستاران به میزان (11.3±36.20) بالاتر از نقطه برش فرضی (23) است.نتیجه گیری کلی: نتایج این مطالعه نشان داد که سبک های دلبستگی نقش مهمی در سلامت روان پرستاران ایفاء می کند. نتایج نشان داد از میان سبک های دلبستگی، فقط سبک ناایمن دوسوگرا قابلیت پیش بینی سلامت روان را دارند.

زمینه و هدف: هر گروه از کارکنان در محیط کار دارای اهداف شغلی فردی هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی گری تحقق اهداف شغلی فردی در رابطه بین عدالت سازمانی با اشتیاق شغلی و رفتار سازمانی مثبت بود.روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع ارتباطی و جامعه آماری آن، کلیه پرستاران زن بیمارستان الزهرای اصفهان در سال 1392 بودند که از میان آنها 208 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش مقیاس عدالت سازمانی Niehoff & Morman، پرسشنامه اشتیاق شغلی Utrecht، پرسشنامه محقق ساخته تحقق هدف های شغلی فردی و پرسشنامه رفتار سازمانی مثبت Nguyen & Nguyen بودند. اثرات مستقیم و غیر مستقیم با استفاده از آزمون توزیع نرمال و نیز روش Bootstrap در برنامه ماکروSPSS ،Preacher & Hayes  مورد آزمون قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان دهنده اثرات مستقیم و غیر مستقیم تحقق هدف های شغلی فردی در رابطه بین عدالت سازمانی با اشتیاق شغلی و رفتار سازمانی مثبت بود (p<0.05).نتیجه گیری کلی: نتایج این پژوهش تلویحات مهمی برای مدیران بیمارستان ها در جهت استقرار عدالت سازمانی و متعاقبا ایجاد اشتیاق شغلی و رفتار سازمانی مثبت در بین پرستاران دارد. عدالت سازمانی از طریق تحقق بخشیدن هدف های شغلی فردی پرستاران با میزان رفتار سازمانی مثبت (امید، خوش بینی، خودکارآمدی، تاب آوری) و اشتیاق شغلی مرتبط است؛ بنابراین مدیران بیمارستان ها می توانند از همه منافعی که رفتار سازمانی مثبت و اشتیاق شغلی در پی دارند، بهره مند شوند.

زمینه و هدف: خودمراقبتی به عنوان یکی از مفاهیم مهم پرستاری کودکان، خانواده و کودک را در مدیریت عوارض پس از تانسیلکتومی توانمند می سازد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کنترل عوارض تانسیلکتومی در کودکان سن مدرسه پس از ترخیص از بیمارستان های شهر همدان بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 68 کودک 6 تا 12 سال بستری در دو بیمارستان بعثت و شهید مطهری شهر همدان جهت تانسیلکتومی به همراه والد مراقب به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون (هر گروه 34 زوج) تقسیم شدند. برای گروه آزمون مداخله شامل آموزش فردی کودک و والد شب قبل از عمل صورت گرفت و پیگیری تلفنی در سه روز اول پس از ترخیص انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست سنجش شدت درد شامل مقیاس نمره دهی عددی و صورتک های ونگ - بکر و پرسشنامه ثبت وقایع منزل بود. داده ها توسط SPSS نسخه 16، با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، آزمون های تعقیبی، تی مستقل و کای دو تحلیل شدند.یافته ها: بین میانگین نمرات شدت درد (p<0.01) و درد بعد از بلع (p<0.01)، دفعات مصرف مایعات (p<0.05)، دفعات مصرف مسکن (p<0.001) و به کارگیری روش های غیردارویی کاهش درد (p<0.001) پس از ترخیص کودکان گروه آزمون و کنترل اختلاف معنی دار آماری وجود داشت. به جز اشتها (p<0.05) بین کودکان دو گروه از نظر سایر تغییرات رفتاری، عوارض داروهای ضددرد، درجه حرارت بدن و کیفیت خواب شبانه تفاوت معنی دار آماری دیده نشد.نتیجه گیری کلی: آموزش خودمراقبتی به کودک و والدین بر کنترل عوارض شایع ناشی از عمل جراحی تانسیلکتومی کودکان در منزل موثر بود. بر این اساس پیشنهاد می گردد تا در مطالعات بعدی به بررسی تاثیر آموزش خودمراقبتی بر بروز عوارض دراز مدت تانسیلکتومی در کودکان و توانمندسازی والدین در کنترل درد و عوارض پس از سایر جراحی های سرپایی پرداخته شود.

زمینه و هدف: با توجه به نقش پرستاران در عملکرد سازمان های بهداشتی و اهداف متعالی سازمان، تمایل به ترک خدمت آنان در سازمان یکی از مهم ترین دغدغه های مدیریت منابع انسانی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه تمایل به ترک خدمت پرستاران شاغل در بیمارستان های اجراکننده طرح تعالی سازمان و سایر بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی مقایسه ای است که در سال 1392 انجام شده است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه پرستاران بیمارستان های اجراکننده طرح تعالی و سایر بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران بود. در پژوهش حاضر تعداد 248 پرستار به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل دو قسمت بوده که قسمت اول مربوط به مشخصات فردی و قسمت دوم پرسشنامه «مقیاس پیش بینی ترک خدمت» (Hinshaw) می باشد. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و با بکارگیری شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل) مورد تجریه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره تمایل به ترک خدمت پرستاران در بیمارستان های مجری طرح تعالی و غیر مجری به ترتیب 33.64±5.58 و 35.59±4.94 بود. همچنین یافته ها نشان داد که (%21.6) از پرستاران مورد مطالعه در بیمارستان های غیر مجری طرح تعالی و (%18.7) از پرستاران بیمارستان های مجری طرح تعالی سازمان تمایل به ترک خدمت بالایی داشتند. آزمون t مستقل تفاوت میانگین نمرات تمایل به ترک خدمت را معنادار نشان می دهد (p=0.004).نتیجه گیری کلی: بر اساس یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که الگوهای تعالی سازمان با فراهم آوردن بستر مناسب فعالیتی برای پرستاران و افزایش انگیزه و رضایتمندی آنان می توانند از تمایل آنان به ترک خدمت پیشگیری کند.

زمینه و هدف: ارتباط با بیمار روانی به علت وجود اختلال در فرآیندهای شناختی، هیجانی و رفتاری بیمار، به مهارت های خاصی نیاز دارد. با توجه به اهمیت آگاهی از تجارب واقعی دانشجویان در حوزه آموزش عملی و به منظور بهبود کیفیت آموزش و نیز با تکیه بر قابلیت های رویکرد کیفی، پژوهش حاضر با هدف شناخت تجارب ارتباطی دانشجویان پرستاری با مددجویان روانپزشکی انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کیفی از نوع پدیدارشناسی است. مشارکت کنندگان 15 نفر از دانشجویان پرستاری دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد بودند که بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق بدون ساختار تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی ادامه یافت. اطلاعات بدست آمده به روش Collaizzi مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 90 کد استخراج شده از متن مصاحبه ها، در نهایت مضامین و مفاهیم اصلی در قالب چهار تم شامل فراگیری مهارت های ارتباطی، ارتباطات مبتنی بر وظیفه، سازگاری روانی - اجتماعی و اضطراب دسته بندی شدند.نتیجه گیری کلی: شناخت عمیق تجارب دانشجویان به درک بهتر مسائل و مشکلات ارتباطی آنان با مددجویان روانپزشکی کمک می کند.

زمینه و هدف: مشارکت اعضای تیم بهداشتی درمانی در تصمیم گیری بالینی عاملی کلیدی در ارائه مراقبت های ایمن و کارآمد است. از آن جا که پرستاران بیشترین تماس را با مددجویان دارند، می توانند در تصمیم گیری های تشخیصی و درمانی نقش مهمی داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت مشارکت پرستاران در تصمیم گیری های بالینی و عوامل مرتبط با آن می باشد.روش بررسی: جامعه پژوهش این مطالعه مقطعی توصیفی را کارکنان پرستاری بیمارستان های آموزشی شهر رشت تشکیل دادند. از این جامعه 193 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مشارکت در فعالیت های تصمیم گیری (PDAQ) جمع آوری شد و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفهANOVA  و معادلات برآورد تعمیم (GEE) با استفاده از SPSS نسخه 16 تحلیل شد.یافته ها: میانگین نمرات مشارکت پرستاران در تصمیم گیری های بالینی در هر سه حیطه مورد بررسی شامل «طرح و شفاف سازی موضوع»، «پیشنهاد و ارزیابی گزینه های ممکن» و «انتخاب روش مناسب از بین روش های پیشنهادی» بیشتر از 50 بود. همچنین نتایج نشان داد نمرات مشارکت افراد متاهل، دارای مدرک کارشناسی ارشد، علاقمند به ادامه فعالیت در بخش فعلی و مشغول در بخش ویژه و افراد صبح کار به طور معنی داری بیشتر از بقیه افراد بود (P<0.05). سن و سابقه کار با نمرات مشارکت در تصمیم گیری های بالینی رابطه معنی داری داشتند (P<0.05). تحصیلات و سابقه کار فعلی بیشترین تاثیر مثبت و سابقه کاری بالا و عدم داشتن مسوولیت در بخش، بیشترین تاثیر منفی را در تعیین میزان مشارکت بالینی پرستاران داشتند (P=0.00).نتیجه گیری کلی: با توجه به اهمیت مشارکت پرستاران در تصمیم گیری بالینی و ارتباط آن با متغیر هایی مانند تحصیلات بیشتر و سابقه حضور در موقعیت های بالینی ویژه توصیه می شود با فراهم آوردن زمینه مناسب در راستای مشارکت بیشتر آنان در فرآیندهای تصمیم گیری تلاش شود.

زمینه و هدف: پرستاران یکی از گروه های مهم در بهبودی و امنیت بیماران بوده و نقش مهمی در کاهش میزان مرگ بیماران دارند. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت فرهنگ ایمنی بیماران از دیدگاه پرستاران انجام شد.روش بررسی: این مطالعه با طرح توصیفی - همبستگی در یک بازه زمانی دو ماهه در سال 1390 در بیمارستان های تنکابن، چالوس و رامسر انجام شد. نمونه شامل همه پرستاران بود. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه «پیمایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار» بود که در 12 بعد وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار را در بیمارستان ها مورد سنجش قرار می داد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های میانگین و انحراف معیار و آزمون تی و آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار spss نسخه 16 انجام شد.یافته ها: از بین 12 بعد پرسش - نامه فرهنگ ایمنی بیمار، پرستاران بالاترین نمره را به بعد «کار گروهی درون بخش های بیمارستانی» (میانگین و انحراف استاندارد 4.02±0.98) و «یادگیری سازمانی - ارتقا مداوم» (میانگین و انحراف استاندارد 4.06±0.75 از حداکثرنمره 5) و کمترین نمره را به بعد «کارکنان» (میانگین و انحراف استاندارد 2.39±1.11) «پاسخ غیر تنبیهی به خطا» ( میانگین و انحراف استاندارد 2.53±0.98 از حداکثر نمره 5) دادند. 53.7 درصد از پرستاران «یک تا دو مورد» «ثبت گزارش خطا در بخش محل کارشان را در یکسال اخیر» گزارش کردند. بر اساس آزمون همبستگی پیرسون بین ابعاد پرسش - نامه فرهنگ امنیت بیمار و مشخصات شخصی - اجتماعی، تنها بین متغیر سن و سابقه کار با بعد «همکاری گروهی بین واحدهای بیمارستانی» (فاکتور شماره اول) همبستگی معنادار منفی (p<0.05) مشاهده شد.نتیجه گیری کلی: به نظر می رسد فرهنگ ایمنی بیمار در برخی ابعاد نیازمند اصلاح است تا محیط بالینی امن تری برای بیماران ایجاد شود. پیشنهاد می شود فرهنگ «غیر تنبیهی» جایگزین فرهنگ تنبیه و سرزنش شود تا اعضای کادر بهداشتی اشتباهات خود را بیان کنند.