نشریه پرستاری ایران
سال:1395 | دوره:29 | شماره:99-100 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: وقفه های تنفسی خواب یکی از شایع ترین اختلالات خواب بوده و یک بیماری مزمن است که در سالمندان شیوع بالایی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی وقفه های تنفسی خواب و عوامل مرتبط با آن در سالمندان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال 1393 بر روی 175 سالمند ساکن شهرستان سقز که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند انجام شد. برای جمع آوری داده از پرسشنامه برلین استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری تی مستقل و کای اسکوئر در نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سنی نمونه ها در این مطالعه 68.5±7.5 سال بود. نتایج مطالعه نشان داد که 49 نفر (28 درصد) در معرض خطر بالای وقفه های تنفسی خواب بودند. هم چنین بین وقفه های تنفسی خواب با جنسیت (0.038=P)، سیگار (0.001=P) و اندازه دور گردن (0.007=P) ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری کلی: با توجه به فراوانی بالای وقفه های تنفسی خواب در سالمندان و پیامدهای آن، اجرای روش های غربالگری جهت شناسایی افراد در معرض خطر بالا و پیشگیری وکنترل عوارض بالقوه این مشکل ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: نقش همسری و مادری از یک سو و شاغل بودن در محیطی مملو از تنش از سوی دیگر زنان پرستار را بیشتر در معرض فشارهای روانی ناشی از مسئولیت های خطیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین متغیرهای نشخوار فکری و نگرانی به عنوان میانجی های بین خوددلسوزی و افسردگی در میان پرستاران زن متاهل شهر اهواز بود.روش بررسی: این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. 193 پرستار زن متاهل به شیوه نمونه گیری نسبتی طبقه ای از بیمارستان های امام خمینی (ره)، گلستان، شفا، آریا و مهر شهر اهواز انتخاب شدند، و پرسشنامه افسردگی بک ویرایش، مقیاس پاسخ های نشخواری، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا و پرسشنامه فرم کوتاه خوددلسوزی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی همزمان و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.یافته ها: ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین متغیر خوددلسوزی با متغیرهای افسردگی، نشخوار فکری و نگرانی همبستگی منفی معنادار و بین متغیرهای نگرانی و نشخوار فکری با افسردگی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد (p<0.05). همچنین تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی به روش بارون و کنی و آزمون سوبل نشان دادند که نگرانی و نشخوار فکری میانجی های بین خوددلسوزی و افسردگی هستند.نتیجه گیری کلی: به طور کلی، نتایج ما قویا مدل های ما را که شفقت خود با سطوح پایین تر نشانه های افسردگی در ارتباط است، حمایت می کند، اما نشخوارهای فکری و نگرانی ها مابین شفقت خود و نشانه های افسردگی دخالت دارند.

زمینه و هدف: طلاق به عنوان یکی از غم انگیزترین پدیده های اجتماعی، از دیرباز مورد توجه پژوهشگران بوده است. ارتقای رضایت زناشویی از طریق آموزش مهارت های زندگی ضروری به زوج ها، یکی از راهکارهای مقابله با اثرات منفی ناشی از طلاق است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های زندگی، بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و انتساب تصادفی) بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 32 نفر (16 نفر برای هر گروه) از متقاضیان طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر تبریز در سال 94 -1393 انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسشنامه رضایت زناشویی Enrich و اتمام 10 جلسه آموزش مهارت های زندگی گروهی در گروه مداخله (3 ساعت/ دو بار در هفته به مدت یک ماه و نیم)، مجددا پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، آموزش مهارت های زندگی در گروه مداخله به طور معنی داری بر افزایش رضایت زناشویی موثر بوده است (P<0.001). به غیر از مولفه های مدیریت مالی، فعالیت های اوقات فراغت و جهت گیری مذهبی زوجین که مداخله بر آنها تاثیر معناداری نداشته است.نتیجه گیری کلی: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توجه به نیازهای بهداشت روانی و مسائل خانوادگی زوج های متقاضی طلاق، نتایج مهمی در افزایش رضایت زناشویی به همراه دارد.

زمینه و هدف: امروزه خودکشی یک مشکل جدی برای سلامتی در همه دنیا می باشد و سازمان جهانی بهداشت تخمین می زند تا سال 2020 حدود 1.53 میلیون نفر در جهان بر اثر آن خواهند مرد. یکی از اصلی ترین وظایف پرستاران اجرای برنامه های پیشگیرانه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اجرای اقدامات پیشگیرانه پرستاری بر اقدام مجدد به خودکشی طراحی گردیده است.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه مداخله ای است و جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بهارلوی تهران از تیرماه تا مهر ماه سال 1392 می باشد که بصورت تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. ابزار ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه پیگیری می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار های توصیفی و آزمون تی و نرم افزار SPSS نسخه 16 صورت گرفت.یافته ها: از مجموع 248 نفر شرکت کننده، 58.9% شرکت کنندگان در دامنه سنی 27- 18 سال بوده اند. 66.1% شرکت کنندگان را زنان به خود اختصاص داده اند. بیشترین فراوانی شرکت کنندگان مجرد ها با 52.8 درصد می باشد. بیشترین فراوانی شرکت کنندگان از نظر وضعیت شغلی مربوط به بیکاران با 43.1 درصد می باشد. 8.5% افراد گروه مداخله در پایان طرح فقط یکبار اقدام به خودکشی داشته اند و در گروه کنترل 10.5% یکبار و 7.9% دو بار و .33% سه بار اقدام به خودکشی داشته اند. بین اقدامات پیشگیرانه پرستاری و اقدام مجدد به خودکشی رابطه معنی داری مشاهده شد (0.05>P).نتیجه گیری کلی: با توجه به کاهش معنی دار اقدام به خودکشی در افراد گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در پایان طرح می توان نتیجه گرفت که اقدامات پیشگیرانه پرستاری در کاهش اقدام مجدد به خودکشی موثر بوده است.

زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که منجر به کاهش استقلال و عملکرد بیماران می گردد و این امر سیستم های مراقبتی را با چالش های مهمی مواجهه ساخته است. لذا، مطالعه ی حاضر در راستای یافتن روشی موثر در بهبود وضعیت این بیماران، با هدف تعیین تاثیر برنامه ی خودمدیریتی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه انجام شده است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کور نشده، 50 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با درجه ی متوسط و شدید بیماری که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. گروه کنترل تحت مراقبت معمول بودند و گروه مداخله علاوه بر مراقبت معمول، برنامه ی آموزشی خودمدیریتی را دریافت کردند. بیماران در ابتدا و پایان 3 ماه، با استفاده از پرسشنامه ی اختصاصی خودکارآمدی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون های آماری تی زوج، مستقل و کای اسکور در نرم افزار SPSS جهت آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: در شروع مطالعه بین گروه کنترل و مداخله از نظر میانگین نمره ی خودکارآمدی، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (p=0.73)، در حالی که در پایان 3 ماه اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P<0.05). به علاوه، مقایسه ی میانگین تغییرات نمرات خودکارآمدی (ابتدا و پایان 3 ماه) در دو گروه نیز اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری کلی: با توجه به اثر بخش بودن برنامه های آموزشی خودمدیریتی کوتاه مدت بر ارتقا سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه، افزودن این برنامه به برنامه های آموزشی معمول بیماران پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: ارتقاء سلامت فرایند توانمندسازی افراد برای افزایش کنترل و بهبود سلامتی شان است و بروز رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت، تاثیر قابل توجهی در بهبود سلامت، بهره وری و کیفیت زندگی نیروی انسانی در محل کار دارد. این مطالعه با هدف مقایسه رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت پرستاران با کارکنان بهداشتی و اداری انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 180 نفر از کارکنان پرستاری، بهداشتی و اداری با استفاده از روش نمونه گیری آسان از بیمارستان امام خمینی و مراکز بهداشتی در شهرستان سقز، جهت مقایسه رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت شرکت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و نیم رخ سبک زندگی رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یکطرفه، آنالیز چند متغییره و تی مستقل بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین کل نمرات رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در میان سه گروه (2.68±0.48) بود. بیشترین نمره رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت مربوط به کارکنان مراکز بهداشتی بود که در مقایسه با دو گروه دیگر از لحاظ آماری اختلاف معنی داری داشت (0.05>P). در میان حیطه های رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت نیز بیشترین نمره کل مربوطه به حیطه های تغذیه و رشد معنوی و کمترین نمره نیز مربوط به حیطه فعالیت فیزیکی بود. همچنین یافته ها نشان داد که نوع شغل و سطح تحصیلات ارتباط معنی داری با رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت دارند(p<0.05).نتیجه گیری کلی: اگرچه میانگین نمره کل رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در میان سه گروه مورد مطالعه در سطح مطلوب بود اما این مطلوبیت بایستی در همه حیطه های آن خصوصا بعد فعالیت فیزیکی نیز مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: افزایش رشد جمعیت و متعاقب آن تعداد مراکز مراقبت سلامتی منجر به استفاده از وسایل پزشکی قابل دفع و در نتیجه افزایش تولید پسماندهای پزشکی شده است. دفع ناصحیح پسماندهای پزشکی تهدید جدی برای محیط زیست و سلامت عمومی محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین آگاهی پرستاران از مدیریت پسماندهای پزشکی انجام شده است.روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی تحلیلی است که با مشارکت 268 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1393 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود و نمونه گیری با روش غیر تصادفی ساده انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 14 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی صورت گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین نمره آگاهی پرستاران و سمت آن ها در مرحله تفکیک، بسته بندی و جمع آوری و مرحله حمل و نقل پسماند ارتباط معنی دار وجود داشت و سر پرستاران نمره آگاهی بالاتری داشتند. در مرحله نگهداری، بی خطر سازی، تصفیه و امحاء این ارتباط معنی دار نبود. همچنین میانگین نمره آگاهی پرستارانی که آموزش های ضمن خدمت در زمینه مدیریت پسماند را گذرانیده بودند در مرحله تفکیک، بسته بندی و جمع آوری، نگهداری و مرحله بی خطر سازی و امحاء بیشتر از پرستارانی بود که در این دوره ها شرکت نکرده بودند. در مرحله حمل و نقل تفاوت بین رده های مختلف معنی دار نبود.نتیجه گیری کلی: تدوین و اجرای برنامه های آموزش مداوم و ضمن خدمت در زمینه مدیریت پسماند موجب ترغیب پرستاران برای یادگیری مستمر در جهت افزایش دانش، نگرش و مهارت می شود که این امر می تواند در مدیریت صحیح دفع پسماند کمک کننده باشد. تشکیل کار گروه مدیریت دفع پسماند در مراکز مراقبت سلامت نیز می تواند گام موثری در این زمینه باشد.

زمینه و هدف: مشکلات و اختلالات خواب از عوارض جانبی عمده ای است که بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی، از آن رنج می برند. این مشکلات می توانند بر توانایی بیماران جهت ادامه و تکمیل درمان، بهبودی، بقاء و در نهایت حفظ و نگهداری کیفیت زندگی مناسب تاثیر بگذارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت خواب و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه بصورت تحلیلی مقطعی در سال 1392 در شهر کرمانشاه انجام شد. در کل 140 نفر از بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت خواب Pittsburgh، مقیاس خستگی Piper و مقیاس دیداری درد (VAS) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های Chi-square ، Mann–Whitney، Kruskal Wallis و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. در تفسیر نتایج، 0.05 P-value< از نظر آماری معنادار تلقی شد.یافته ها: شیوع کلی کیفیت خواب نامطلوب 51.4 درصد بود. تحلیل های آماری نشان داد مهم ترین عوامل مرتبط با کیفیت خواب نامطلوب، سابقه درمان قبلی جراحی (P=0.027)، بیماران بستری در بیمارستان (P=0.047)، وجود خستگی (P=0.012)، وجود درد (P=0.001) و شدت درد (P=0.0001) بودند.نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج مطالعه، طراحی و اجرای مداخلات پرستاری، با تمرکز بر ارزیابی دقیق و مدیریت درد و خستگی جهت بهبود کیفیت خواب این بیماران توصیه می شود.