مواد پرانرژی
سال:1395 | دوره:11 | شماره:1 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:7

برای تولید هیدرازین با غلظت بالای 64wt%، مقادیر باقیمانده آب موجود در هیدرازین هیدرات به راحتی قابل حذف نیست. در این تحقیق، آلیفاتیک الکل چهار کربنه بوتانول به عنوان حلال در فرآیند استخراج مایع – مایع جهت خالص سازی هیدرازین مورد استفاده قرار گرفت. منحنی بینودال و داده های خطوط بست آزمایشگاهی سیستم سه جزئی {آب (1) – هیدرازین (2) – بوتانول (3)} در دماهای 15.2، 25.2 و 40.2oC و فشار اتمسفر توسط روش نقطه ابری با استفاده از معیار ضریب شکست تعیین شد. ضریب توزیع هیدرازین (D) و فاکتور جداسازی حلال (S) به ترتیب در محدوده 0.3628- 0.0425 و 0.2768-1.5179 در بازه غلظت و دماهای مورد اندازه گیری، تعیین شدند. در ادامه، داده های خطوط بست آزمایشگاهی توسط مدل دو مایع غیر تصادفی (NRTL) و مدل جهانی شبه شیمیایی (UNIQUAC) با خطای جذر میانگین مربعات (RMSD) به ترتیب 0.0227 و 0.0495 مدل سازی گردید. همچنین، اثر افزایش 10wt% از NaOH به فاز آبی در دمای 25.2oC بررسی و مشخص شد که موجب افزایش میانگین ضریب توزیع و فاکتور جداسازی به ترتیب به مقدار 13.2% و 96.3% گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

کاغذ حرارتی به عنوان یک منبع پیروتکنیکی در باتری های حرارتی معمولا شامل ترکیباتی از باریم کرومات، زیرکونیوم و الیاف معدنی می باشد. برای نشاندن میکروذرات باریم کرومات و زیرکونیوم بر روی کاغذ حرارتی بایستی آن ها را در محلول پراکنده نمود. در این تحقیق به بررسی پراکندگی این ذرات در محیط آبی با استفاده از سورفکتانت های سدیم دودسیل سولفات (SDS)، تریتون X–114، کربوکسی متیل سلولز (CMC)، ستیل تری متیل آمونیوم برمید (CTAB) و ستیل پیریدینیوم کلراید (CPC) با استفاده از طیف سنجی مرئی-فرابنفش پرداخته شده است. در این راستا برای تعیین شرایط بهینه تاثیر پارامترهای زمان آسیاب کاری، زمان همزدن و دما مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا بایستی pH محلول مورد نظر در کمتر از نقطه ایزوالکتریک (6.5-6.8 =pH) تنظیم گردد تا بار سطح ذرات، مخالف با بار سورفکتانت شود. نتایج نشان دهنده کارایی مناسب CMC در مقایسه با سایر سورفکتانت ها در مورد هر دو ذره می باشد. بهینه سازی شرایط نیز برای محلول های 0.005M باریم کرومات و 0.022M زیرکونیوم به ترتیب نشان دهنده زمان آسیاب کاری 120 دقیقه و 180 دقیقه، زمان همزدن 180 و 120 دقیقه و دمای بهینه 70 و 80 درجه سانتی گراد است.

برگشت پذیری واکنش دیلز-آلدر می تواند به طور موفقیت آمیزی در مواد پلی یورتانی استفاده شده و به آنها خاصیت برگشت پذیری گرمایی و توانایی خودترمیم پذیری را ببخشد و محدوده کاربری آنها را گسترش دهد. در این مقاله، پلی یورتان خطی بر پایه HTPB که خاصیت ترمیم پذیری برگشت پذیر حرارتی دارد با استفاده از واکنش بیس مالئیمیدپروپان و پلی بوتادی ان با گروه فوران انتهایی تهیه شد. همچنین شبکه کننده چهار عاملی فورانی سنتز شد و با استفاده از FTIR و HNMR شناسایی شد. پلی یورتان شبکه ای ترمیم پذیر با استفاده از واکنش شبکه کننده چهار عاملی، پلی بوتادی ان با گروه فوران انتهایی و بیس مالمئمید، سنتز شد. برگشت پذیری دمایی واکنش دیلز-آلدر برای واکنش مدل در دماهای مختلف با استفاده از محاسبات نیمه تجربی انجام شد. همچنین برگشت پذیری و ترمیم پذیری پلی یورتان های سنتز شده از طریق چرخه حرارت دهی – سرد کردن با استفاده از گرماسنجی پیمایشی تفاضلی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که واکنش دیلز- آلدر برگشتی در محدوده دمایی بین 70 تا 150oC رخ می دهد. ارزیابی ترمیم پذیری پلی یورتان ها، از طریق برش پلیمر اولیه و بازیابی شکل اولیه پلیمر بریده شده پس از قرار گرفتن در 60oC انجام شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این مقاله آئروسل سازی مواد اشک آور با استفاده از سیستم فرمولاسیون پیروتکنیکی شامل سوخت، اکسید کننده، خنک کننده و بایندر مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، فرمولاسیون های مختلف شامل پتاسیم کلرات (اکسید کننده)، لاکتوز یا ساکارز (سوخت)، سیلیس و آلومینیوم اکسید (خنک کننده)، مخلوط نیتروسلولز، روغن کرچک و حلال اتیل استات (به عنوان سیستم بایندر) به همراه ترفتالیک اسید به عنوان ماده موثره بصورت قرص های یک گرمی تهیه شدند. فرمولاسیون بهینه با توجه به پارامتر های مورد بررسی (زمان، دما و نحوه احتراق) انتخاب گردیده و سپس از عوامل اشک آور CR (دی بنز [1،4] اکسازپین) و CS (ارتوکلروبنزیلیدن مالونونیتریل) به عنوان ماده موثره (عاملی که آئروسل سازی روی آن صورت می گیرد) در فرمولاسیون استفاده شد. برای شناسایی کیفی اجزای آئروسل های تولید شده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (GC) و برای بررسی دمای شروع واکنش احتراق سیستم پیروتکنیک و پایداری حرارتی اجزا از آنالیز حرارتی شامل دو تکنیک TG/DTA استفاده گردید. نتایج نشان دادند که زمان احتراق و راندمان تولید آئروسل CR و CS در فرمولاسیون پیروتکنیک حاوی سوخت لاکتوز نسبت به ساکارز بیشتر است. آنالیز حرارتی TG نشان داد که کاهش جرم در فرمولاسیون ها با هر یک از دو سوخت در گستره دمایی 125-180oC مربوط به تبخیر شدن CR و در گستره دمایی 105-175oC مربوط به تبخیر شدن CS است. در نهایت بهترین آئروسل سازی CR و CS با سوخت لاکتوز در فرمولاسیون های پیروتکنیک با راندمان های 85% و 90% انجام شد.

داشتن خواص مکانیکی مطلوب و تعیین سرعت سوزش پیشرانه به مقدار دلخواه از جمله مواردی است که همواره مورد نظر محققان و طراحان در حوزه پیشرانه می باشد. در این مقاله به بررسی تاثیر پایدارکننده بر روی این پارامترها با استفاده از تغییر در نوع و مقدار پایدارکننده (آکاردیت II، 2- نیترو دی فنیل آمین و سانترالیت I) پرداخته شده است. پس از نمونه سازی و انتخاب پیشرانه مورد نظر، آزمون های خواص مکانیکی و سرعت سوزش روی نمونه ها انجام پذیرفت. نتایج به دست آمده از آزمون های خواص مکانیکی و سرعت سوزش نشان داد که خواص مکانیکی پیشرانه شامل پایدارکننده سانترالیتI بیشتر از پیشرانه با پایدارکننده آکاردیتII و 2- نیترو دی فنیل آمین است. همچنین افزایش درصد پایدارکننده آکاردیتII در پیشرانه سرعت سوزش پیشرانه را کاهش می دهد، در صورتی که افزایش پایدارکننده 2- نیترودی فنیل آمین در پیشرانه سرعت سوزش پیشرانه را افزایش می دهد.