ژنتیک نوین
سال:1393 | دوره:9 | شماره:3 (پیاپی 38) |تعداد مقالات:17

بیماری سل گاوی یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است. این بیماری به لحاظ شیوع و زیان اقتصادی همواره مورد توجه محققین مختلف بوده است. علیرغم تلاش های بسیار جهت تهیه واکسن موثر علیه این بیماری، هنوز مطالعات گسترده در این زمینه ادامه دارد. از آنجا که واکسیناسیون BCG در گاو مصونیت متغیری ایجاد کرده و مطلوبیت کافی نداشته، لذا ایمن سازی با پلاسمید نوترکیب حاوی ژن های کدکننده پروتئین های محافظت کننده، راهکاری امیدبخش برای ساخت واکسن به شمار می آید. مایکوباکتریوم بویس (M.bovis) پاتوژن مهم بیماری سل گاوی است و آنتی ژن ESAT-6 می تواند به عنوان ایمونوژن حفاظتی و نیز کاندید مناسب برای DNA واکسن محسوب شود. از این رو، انجام این مطالعه با هدف کلونینگ و تایید بیان پروتئین نوترکیب به عنوان کاندیدای ایمنی زایی در سلول های میوبلاست موش BALB/c مورد بررسی قرار گرفت. آنتی ژن ESAT-6 در پلاسمید بیانی یوکاریوتی  pcDNA3.1(+)کلون شد. صحت پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1(+)/ESAT-6، با روش کلونی PCR، نقشه یابی آنزیمی و توالی یابی تایید شد. پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1(+)/ESAT-6 به سلول های میوبلاست موش تزریق و پس از یک هفته از بافت ماهیچه نمونه گیری شد. نتایج تجزیه وسترن بلات، بیان پروتئین نوترکیب ESAT-6 را در سلول های میوبلاست تایید کرد. پیش بینی ساختاری نشان داد که پروتئین نوترکیب از شاخص آنتی ژنیسیتی و هیدروفوبیسیتی برخوردار است. نتایج آزمایش نشان داد که بیان پروتئین rESAT-6 در سلول های میوبلاست موش تاییدی بر عملکرد پلاسمید نوترکیب در سلول های میوبلاست موش است و پلاسمید نوترکیب pcDNA3.1(+)/ESAT-6 پتانسیل استفاده در بررسی ایمنی زایی و تشخیص را در تحقیقات دارد.

ریحان (Ocimum basilicum)، گیاه دارویی از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است که دارای ترکیبات حلقوی و اسانس بوده و خواص ضدباکتری و آنتی اکسیدانی دارد. کیتوزان از ترکیبات اصلی دیواره سلولی بسیاری از گونه های قارچی است که به عنوان الیسیتور زیستی در بهبود بیوسنتز متابولیت های ثانوی استفاده می شود. در این پژوهش، اثر کیتوزان بر ترکیبات فنیل پروپانوئیدی و بیان ژن و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور گیاه ریحان در مرحله پیش گلدهی با غلظت دو گرم در لیتر کیتوزان تیمار شد و سپس در زمان های یک، 2، 3 و 5 روز بعد از اعمال تیمار کیتوزان برداشت شد. تجزیه اسانس نشان داد که میزان متیل چاویکول و متیل اوژنول تحت تاثیر کیتوزان در مقایسه با شاهد افزایش یافت، به طوری که بیشترین میزان آن ها به ترتیب در زمان های اول و دوم بعد تیمار بود. بیان ژن و فعالیت آنزیم PAL نیز تحت تاثیر کیتوزان نسبت به شاهد نشان داد که بیشترین میزان بیان و فعالیت آنزیم یک روز بعد از اعمال تیمار کیتوزان بوده و در روز پنجم بعد از اعمال تیمار کاهش یافت. تغییرات میزان بیان ژن و فعالیت آنزیم PAL با روند تغییرات ترکیبات فنیل پروپانوئیدی در زمان های مختلف برداشت مطابقت داشت. بنابراین کیتوزان به عنوان الیسیتور زیستی از طریق افزایش بیان ژن و فعالیت آنزیم PAL سبب افزایش ترکیبات فنیل پروپانوئیدی شد.

امروزه مطالعه تجمع غیرطبیعی پروتئین ها مورد توجه محققین حوزه های مختلف علوم به ویژه پزشکی و زیست فناوری قرار گرفته است. تجمع فیبریل های آمیلوئیدی پروتئین ها می تواند در بروز بیماری های مهمی از جمله آلزایمر، دیابت قندی نوع II و پارکینسون نقش داشته باشد. در زیست فناوری از مشکلات اصلی تولید طیف وسیعی از پروتئین ها و پلی پپتیدهای نوترکیب تجمع برگشت ناپذیر در حین خالص سازی می باشد. در پروتئین های نوترکیب معمولا دنباله هایی در انتهای کربوکسیل یا انتهای آمینی قرار می دهند که می توانند در ساختار، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی پروتئین ها تاثیر بگذارند. تاکنون مطالعه جامعی بر روی تاثیر این دنباله ها در تمایل تجمع پذیری پروتئین های نوترکیب انجام نگرفته است. در این مطالعه اثر دنباله های مختلف درتمایل تجمع پذیری پروتئین های نوترکیب با الگوریتم بیوانفورماتیکی AGGRESCAN مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ها نشان داد که دنباله ها می توانند بر روی تجمع پذیری پروتئین های نوترکیب اثر بگذارند. برای تعیین صحت نتایج پیش گویی، فرآیند تجمع و فیبریلاسیون پروتئین آلفاسینوکلئین به همراه دنباله هیستیدینی و بدون دنباله با روش های CD،AFM  و فلوریمتری و استانداردهای ویژه فیبریل های آمیلوئیدی بررسی شد. آلفا سینوکلئین از پروتئین های مهمی است که تشکیل پلاک های آمیلوئیدی گسترده ای در بیماری های نورودجنریتیو می دهد. برنامه بیو انفورماتیکی نشان داد که دنباله اضافه شده توانست باعث افزایش تمایل پروتئین برای فیبریلاسیون شود. در مطالعه برون تنی داده های حاصل از تجزیه فرآیند فیبریلاسیون نیز موید همین مساله بود و نشان داد که حضور دنباله موجب افزایش میزان فیبریلاسیون آلفاسینوکلئین شد. در نتیجه پیشنهاد می شود، در بسیاری مطالعات، به ویژه مطالعات مربوط به چگونگی بیماری زایی یا جستجوی داروهای مهارکننده فیبریلاسیون بهتر است که دنباله ها از پروتئین حذف شوند.

وجود تنوع ژنتیکی برای تداوم و پیشرفت برنامه های به نژادی گیاهان زراعی و افزایش کارایی انتخاب ضروری است. در این راستا نشانگرهای مولکولی بطور موفقیت آمیز در ارزیابی تنوع ژنتیکی انواع گیاهان زراعی مورد استفاده قرار گرفته اند. بدین منظور 20 رقم گندم نان در قالب طرح کاملا تصادفی کشت شدند و 5 صفت فیزیولوژیک کلروفیل کل، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید و پایداری غشا سیتوپلاسمی در آن ها اندازه گیری شد و همچنین در سطح مولکولی نیز از 12 جفت آغازگر ریزماهواره استفاده شد. جهت تعیین روابط ژنتیکی بین ارقام، تجزیه خوشه ای به روش Ward انجام و ارقام مورد بررسی به چهار گروه تقسیم شدند. سطح اطلاعات چند شکلی از 0.32 (مکان ژنی Xgwm10) تا 0.725 (مکان ژنیXgwm33 ) برای نشانگرهای SSR متفاوت بود. با استفاده از روش رگرسیون گام به گام ارتباط بین هر کدام از 5 صفت فیزیولوژیک و 40 نشانگر چند شکل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام ارتباط معنی دار دو نشانگر را با 5 صفت فیزیولوژیک در دمای شاهد (8°C) و ارتباط معنی دار 6 نشانگر را با 5 صفت تحت تنش شدید (-2°C) نشان داد که می توان از آن ها در انتخاب مقدماتی در برنامه های اصلاحی استفاده کرد. همچنین نتایج نشان داد که برخی ازنشانگرها با بیش از یک صفت ارتباط دارند که بیانگر پیوستگی صفات با یکدیگر و یا تاثیر ژن های چند اثره می تواند باشد.

نشانگرهای ریزماهواره در بررسی تکامل نژادی و تهیه نقشه های ژنی و لینکاژی نقش موثری دارند. در سال های اخیر مطالعات بسیاری برای شناسایی نشانگرهای ریزماهواره (با مبدا ژنوم یا ترنسکریپتوم) در گونه های مختلف مرکبات با استفاده از روش های متداول انجام شده است. در این مطالعه برای اولین بار از داده های بدست آمده از توالی یابی عمیق ترنسکریپتوم نارنگی کلمانتین (Citrus clementina) برای شناسایی مکان های ریزماهواره در مرکبات استفاده شد. به منظور ارزیابی کارآیی ریزماهواره های بدست آمده از این روش در مطالعات روابط فیلوژنی، برای تعدادی از این مکان ها آغازگر طراحی و الگوی باندی آن ها در 34 ژنوتیپ مرکبات بررسی شد. در مجموع 9082 مکان ریزماهواره از 75659 یونی ژن بدست آمده از توالی یابی عمیق ترنسکریپتوم نارنگی کلمانتین، شناسایی شد که بیشترین فراوانی به ترتیب مربوط به ریزماهواره های دو و سه نوکلئوتیدی بود. تعداد بالای EST-SSRهای بدست آمده نشان دهنده بازده بالای روش نسل جدید توالی یابی در شناسایی نشانگرهای مولکولی بود. 25 مکان ریزماهواره دو و سه نوکلئوتیدی برای طراحی آغازگر انتخاب شدند. در مجموع 65 آلل با میانگین 4.25 آلل در هر مکان و میانگین آلل موثر 2.53 از 16 جفت آغازگر چندشکل و با کیفیت تفکیک بالا بدست آمد. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی 0.48 بود که بیشترین مقدار آن در مکان های ABRII7 و ABRII9 مشاهده شد. مطالعه روابط ژنتیکی 34 ژنوتیپ مرکبات به روش تجزیه خوشه ای بر اساس الگوریتم NJ و فاصله Uncorrected P انجام شد. بر این اساس همه ژنوتیپ ها در چهار گروه پوملو، سیترون، ماندرین و نارنج سه برگ قرار گرفتند. شباهت بالای طبقه بندی بدست آمده با سایر مطالعات تنوع ژنتیکی مرکبات نشان دهنده کیفیت بالای نشانگرهای بدست آمده از روش توالی یابی عمیق ترنسکریپتوم است.

شناسایی و انتخاب ارقام با خصوصیات کمی و کیفی بهبودیافته، از اهمیت خاصی در اصلاح رقم برخوردار است. موتاژن های شیمیایی با اثرات موتاژنی، خزانه ژنی متنوعی را در منابع گیاهی ایجاد کرده و به عنوان یک ابزار تکمیلی در فرایندهای به نژادی به کار گرفته می شوند. در این مطالعه به منظور ایجاد تنوع ژنتیکی در برنج (رقم ندا) از موتاژن اتیل متان سولفونات (EMS) استفاده شد و نقش جهش های حاصل از آن در بهبود تحمل به تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. لاین های موتانت نسل M2 در مرحله گیاهچه ای در شرایط شوری NaCl (1.2-مگاپاسکال) ارزیابی شدند که منجر به شناسایی 9 لاین متحمل به شوری شد. این لاین ها به همراه رقم مادری در مرحله گیاه کامل در شرایط مزرعه با اعمال شوری 7 دسی زیمنس بر مترمربع نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند که بر اساس شاخص تحمل به تنش (STI) سه لاین متحمل به شوری به نام های MT41،MT189  و MT196 شناسایی شدند. اما از نظر افت کمتر عملکرد در شرایط شوری، سه لاین موتانت MT184،MT189  و MT196 به عنوان لاین های متحمل تر به شوری شناسایی شدند. برای بررسی سطح تنوع مولکولی حاصل از تیمار جهش در لاین های موتانت، از نشانگرهای ISSR استفاده شد که 50 درصد نشانگرها چندشکلی بین رقم مادری و لاین های موتانت را نشان دادند. تجزیه خوشه ای با روش UPGMA ژنوتیپ ها را به دو گروه عمده تفکیک کرد که گروه لاین های موتانت نسبت به گروه رقم مادری بیش از دو برابر عملکرد و شاخص تحمل به تنش را نشان داد. بر اساس این تحقیق، می توان دو لاین MT189 و MT196 را به عنوان لاین های متحمل به شوری در هر دو مرحله گیاهچه ای و گیاه بالغ معرفی کرد. همچنین، نتیجه گیری می شود که جهش القایی EMS تاثیر مطلوبی در ایجاد لاین های موتانت متحمل به شوری داشته و از نشانگرهای ISSR می توان برای جداسازی لاین های موتانت متحمل به شوری در جمعیت های موتانت برنج استفاده کرد.

برخی از میکروارگانیسم ها که به عنوان افراطی دوست از آن ها یاد می شود قادر به زندگی در نواحی هستند که برای میکروارگانیسم های دیگر مرگ آور است. دریاچه های نمک با شوری در حد اشباع یکی از این محیط ها هستند. توانمندی های زیست فن آوری میکروارگانیسم ها در محیط های پرشور باعث اهمیت بررسی آن ها شده است. دریاچه ارومیه بزرگترین سطح آبی کشور و یکی از دریاچه های فوق شور در جهان، در شمال غربی کشور قرار دارد که شبیه دریای پرشور Great در آمریکاست. هدف از این تحقیق بررسی تنوع پروکاریوت های نمک دوست افراطی مناطق مختلف دریاچه ارومیه با روش مبتنی بر کشت می باشد. از مناطق مختلف شرق و غرب دریاچه نمونه برداری شد و برای جداسازی میکروارگانیسم های نمک دوست از محیط های کشت MGM، SWN و HM با درصد نمک مختلف استفاده شد. جدایه ها بر اساس ویژگی های ریخت شناسی و بیوشیمیایی اولیه تفکیک شدند. از میان سویه های بدست آمده از آب، خاک، لجن و نمک، تعدادی به صورت تصادفی انتخاب و ژن 16S rDNA آن ها تکثیر و تعیین ترادف شدند. از بین 228 سویه حاصل، قطعه ای از 16S rDNA برای 36 سویه منتخب، تکثیر و ترادف یابی شد که از نظر فیلوژنتیک سویه های آرکی در 8 گونه و سه جنس Halorubrum (44 درصد)، Haloarcula (38.8 درصد) و Haloterrigena (11.1 درصد) قرار گرفتند. باکتری های جداشده هم به دو جنس Salicola و Pseudomonas تعلق داشتند که از این میان Pseudomonas باکتری نمک دوست افراطی نیست. میزان شباهت سویه ها با تاکسون های شناخته شده میکربی بین 100-96.5 درصد بود. از بین سویه ها، 5 سویه شباهت کمتر از 98.7 درصد با سویه های استاندارد نشان داد که محدوده مرزی برای ارایه گونه جدید میکروبی بومی است. نتایج این پژوهش نشان داد که دریاچه ارومیه محیط غنی از میکروارگانیسم ها بوده که مشابه نتایج سایر مناطق پرشور بررسی شده است.

تنش غیرزیستی عامل محدودکننده در تولیدات گیاهی محسوب می شود. تجمع پرولین رایج ترین واکنش تحت تنش خشکی و شوری بوده و به عنوان محافظت کننده اسمزی فعالیت می کند. تنش خشکی از طریق کاهش آب گیاه سبب تولید انواع گونه های فعال اکسیژن (ROS) می شود. ROSها با تخریب پروتئین ها، اسیدهای آمینه، کلروفیل وDNA  به سلول آسیب می رسانند. برای کم کردن این آسیب ها، گیاهان دارای سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی مانند کاتالاز (CAT) هستند. یکی از روش های مقابله با تنش خشکی استفاده از تنظیم کننده های رشد گیاهی است که سبب افزایش رشد و تقسیم سلولی می شوند، همچنین بر روی بیان ژن، تولید اسیدهای نوکلئیک و پروتئین ها اثر می گذارند. در این پژوهش تاثیر هورمون های سیتوکنین و براسینواستروئید بر میزان فعالیت و بیان ژن آنزیم کاتالاز و پرولین تحت شرایط تنش خشکی در دو رقم کلزا به نام های GKH و OKAPI بررسی شد. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. در هر دو رقم کلزای پاییزه GKH2005 و OKAPI بیشترین فعالیت کاتالاز در شرایط تنش خشکی در سطح هورمونی براسینواستروئید بوده و اختلاف معنی داری را با شاهد (عدم هورمون پاشی) نشان داد. در هر دو رقم تحت تنش خشکی بیشترین بیان ژن  cat16 در سطوح هورمونی براسینواستروئید و ترکیب سیتوکنین 100 میکرومولار+براسینواستروئید بود. نتایج مقایسه میانگین میزان بیان ژن cat54 نیز نشان داد که بیشترین بیان متعلق به سطح هورمونی براسینواستروئید بوده و نسبت به سطح عدم هورمون پاشی دارای بیان بیش از سه برابر داشت. محتوای پرولین و بیان ژن p5cs در سطوح هورمون پاشی رقم GKH به صورت افزاینده بود و در رقم OKAPI روندی کاهشی را نشان داد.

نژادهای تجاری قارچ دکمه ای به خاطر اینکه در طی فرایندهای اصلاحی تولیدشده و منشا والدینی غالبا مشابه ای دارند شباهت ژنتیکی بالایی با هم دارند. شناسایی و تفکیک ژنوتیپ های این قارچ می تواند راه گشای مسائل اصلاحی و ثبت مالکیت حقوقی در این قارچ باشد. امروزه روش های مولکولی ابزار مناسبی را جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی و بررسی روابط خویشاوندی فراهم کرده اند. نشانگرهای ISSR توانایی جداسازی ژنوتیپ های با رابطه خویشاوندی نزدیک را دارا می باشد. از سوی دیگر، توالی های منحصر به فرد نواحی ITS و IGS ریبوزومی قارچ ها به منظور بررسی روابط تکاملی استفاده می شوند. در این مطالعه توانمندی این ابزارهای مولکولی در تفکیک ژنوتیپ های قارچ دکمه ای مورد بررسی قرار گرفت. 23 ژنوتیپ از سه گونه قارچ دکمه ای با استفاده از 20 آغازگر ISSR مورد بررسی قرار گرفتند و نواحی ITS و IGS ریبوزومی آن ها نیز به کمک آغازگرهای اختصاصی تکثیر و توالی یابی شد. از 20 آغازگر ISSR، تعداد 13 آغازگر با ایجاد 245 باند قابل امتیازدهی و 242 باند چندشکل جهت بررسی روابط ژنتیکی میان ژنوتیپ ها مناسب تشخیص داده شدند. کمترین ضرایب چندشکلی (0.92 و 0.95) به ترتیب به آغازگرهای 841 و 809 بیشترین ضریب چندشکلی (1.0) به 11 آغازگر دیگر تعلق گرفت. کمترین و بیشترین ضریب شباهت ژنتیکی به ترتیب بین ژنوتیپ های P4 و Dezful با 0.100 و 512 و Yousefi با 0.961 بدست آمد. آغازگرهای 808، 809، 841 و 842 توانایی جداسازی کلیه ژنوتیپ ها را با وجود روابط خویشاوندی نزدیک آن ها دارند. از سوی دیگر، نتایج توالی یابی نواحی ITS و IGS نشان داد که این نواحی علیرغم عدم قابلیت تفکیک درون گونه ای، در تفکیک بین گونه ای کارآمد می باشند. بنابراین نشانگرهای ISSR در مقایسه با نواحی ITS و IGS از قابلیت بالاتری در تفکیک ژنوتیپ های با رابطه خویشاوندی نزدیک در قارچ خوراکی دکمه ای برخوردار بوده و می توانند به عنوان ابزاری کارآمد در انگشت نگاری و ثبت حقوقی نژادهای تجاری درون یک گونه مورد استفاده قرار گیرند.

در این تحقیق پاسخ های القاشده گیاهان سازگارشده و سازگارنشده گندم نان (Triticum aestivum L.) (رقم نورستار) و گندم دوروم (Triticum turgidum L.) (ژنوتیپ های گردیش وSRN ) به تنش سرما از طریق انداز ه گیری شاخص های خسارت (ELI)، پراکسیداسیون چربی های غشا (MDA) و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) ارزیابی شد. ژنوتیپ ها پاسخ های متفاوتی به تیمارهای دمایی (23 و 5- درجه سانتی گراد) نشان دادند. تحت تنش سرما، به موازات کاهش شاخص های خسارت، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان به خصوص در گیاهان سازگارشده افزایش یافت، طوری که افزایش فعالیت آنزیم ها در نورستار بیشترین و در SRN کمترین بود. سازگاری به سرما، آمادگی بیشتری را در مقابله با تنش سرما در نورستار در مقایسه با ژنوتیپ های دوروم ایجاد کرد و کمترین میزان خسارت و بیشترین میزان فعالیت سیستم دفاعی سلول در این شرایط بدست آمد. نتایج نشان داد که تفاوت فراوانی در شدت و سرعت پاسخ های سلولی در این ژنوتیپ ها وجود دارد. تغییر همزمان الگوی فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان که با تغییر شاخص های خسارت (ELI وMDA ) مرتبط است، گویای آن است که فعالیت این آنزیم ها احتمالا در همراهی با سایر مکانیسم های دفاع سلولی، تحمل به تنش سرما یا توان زیستی گندم را افزایش داده و یا سبب بهبودی گیاه پس از اعمال تنش شدید می شود. دوره های سازگاری کوتاه مدت سبب افزایش ظرفیت ژنتیکی تحمل به سرما در ژنوتیپ های گندم شد به طوری که درجه تحمل در نورستار بیشتر از ژنوتیپ های دوروم بود. چنین شاخص هایی ممکن است در ارزیابی ژنوتیپ های گندم به تنش سرما به همراه تیمارهای تنش کوتاه مدت که موجب صرفه جویی در زمان و هزینه پژوهش شده، موثر باشند.

اسید سالیسیلیک به عنوان یک عامل کلیدی در القای تحمل گیاهان به تنش های محیطی از جمله بیماری ها نقش دارد. پس از هجوم پاتوژن ها به خصوص عوامل قارچی، گیاهان با القای مقاومت اکتسابی سیستمیک که با افزایش میزان اسید سالیسیلیک درونی گیاه همراه است مسیرهای پیام رسانی گسترده ای از قبیل رونویسی ژن های رمزکننده پروتئین های وابسته به بیماری زایی (Pathogenesis related proteins)، آنزیم های دخیل در سنتز فیتوالکسین ها و پمپ های ناقل ABC-transporter را فعال می سازند. در این پژوهش اثر اسید سالیسیلیک بر بیان تعدادی از ژن های مرتبط با سازوکار دفاعی شامل PR1، PDF1.2، Thionin، NPR1، PDR3، PDR4، PDR5 وPDR8  با استفاده از تکنیک Real time PCR در دو رقم خزر (مقاوم به بلاست) و هاشمی (حساس به بلاست) در زمان های صفر، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از اعمال اسید سالیسیلیک بررسی شد. نتایج نشان داد مصرف اسید سالیسیلیک سبب افزایش بیان ژن های مورد بررسی شده که این افزایش در زمان های مختلف بین دو رقم متفاوت بود به طوری که PR1، PDF1.2 وPDR3  در رقم خزر افزایش بیان نشان دادند ولی در رقم هاشمی در هیچ زمانی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بیان دو ژن PDR5 وPDR8  در رقم هاشمی نسبت به خزر در 48 ساعت پس از تیمار افزایش معنی داری نشان داد. بنابراین مصرف اسید سالیسیلیک می تواند سبب افزایش بیان ژن های دفاعی و احتمالا القای تحمل گیاه در برابر حمله پاتوژن ها شود. همچنین الگوی بیان ژن ها در اثر تیمار اسید سالیسیلیک تا حد زیادی وابسته به ماهیت ژنتیکی ژنوتیپ می باشد.

این پژوهش با هدف شناسایی ژن های موثر در تحمل به شوری در گندم از طریق بررسی توالی های EST و بررسی نقش ژن رمزکننده (BI-85) BAX Inhibitor 1-like protein در پاسخ به تنش شوری اجرا شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات EST نشان داد که ژن BI-85 در پاسخ به تنش شوری افزایش بیان داشت. به همین دلیل این ژن جهت بررسی بیشتر و تایید نقش آن در پاسخ به تنش شوری در ژنوتیپ های زراعی متحمل و حساس گندم و خویشاوند وحشی Aegilops crassa انتخاب شد. بررسی بیان این ژن در بافت ریشه با استفاده از Real-time PCR در زمان های صفر، 12 ساعت و 3 هفته پس از اعمال تنش شوری نشان داد که میزان بیان این ژن تحت تنش شوری به طور معنی داری در Aegilops crassa (دارنده ژنومDD ) بیشتر از ژنوتیپ های زراعی متحمل و حساس افزایش می یابد اگرچه در شرایط بدون تنش میزان بیان آن در سه ژنوتیپ مورد آزمایش تفاوت معنی داری نداشت. میزان بیان ژن BI-85، 12 ساعت بعد از اعمال تنش به طور معنی داری نسبت به زمان قبل از تنش در Aegilops crassa افزایش یافت و سه هفته بعد از اعمال تنش به شدت کاهش یافت در حالی که میزان بیان این ژن در ارقام گندم در زمان های قبل و بعد از تنش تفاوت معنی داری نداشت. به نظر می رسد که محصول ژنBI-85  در مسیرهای انتقال علائم خاصی که تنها در ژنوتیپ های متحمل وحشی وجود دارند و باعث افزایش تحمل نسبت به تنش شوری می شوند نقش دارد و همچنین محصول ژن BI-85 به صورت بازخورد منفی سبب کنترل بیان این ژن می شود.

این تحقیق به منظور ارزیابی اثر جایگزینی بتائین با بخشی از متیونین بر بیان ژن آنزیم مالیک در مرغان تخمگذار تحت تنش اجرا شد. 96 قطعه مرغ (سویه تخمگذار تجاری های لاین W36 در سن 60 هفتگی در چرخه دوم تولید) به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایش فاکتوریل با دو سطح جایگزینی بتائین با متیونین و دو سالن تیمار دمایی (تنش و بدون تنش) و سه تکرار و هشت مرغ در هر تکرار انجام شد. جهت اعمال تنش، مرغ های یک سالن را روزانه شش ساعت تحت دمای 35 درجه سانتی گراد قرار داده شد. دو سطح آزمایشی بتائین شامل جیره حاوی صددرصد متیونین به عنوان گروه شاهد و جیره حاوی 87 درصد متیونین و 13 درصد بتائین به عنوان آزمون مورد بررسی قرار گرفت. پس از دو ماه تغذیه، در انتهای آزمایش چهار مرغ از هر تکرار کشتار شده و پس از استخراج کل RNA از بافت کبد، و ساخت cDNA بیان ژن مورد نظر با کمک Real time PCR بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن بتائین به جیره سبب کاهش معنی دار بیان ژن آنزیم به میزان 2.47 واحد در بافت کبد شد(P< 0.01) . همچنین تحت تنش گرما بیان ژن آنزیم مالیک به طور معنی داری به میزان 1.96 واحد کاهش پیدا کرد(P< 0.01) . بنابراین بتائین و تنش گرما بیان ژن آنزیم مالیک را در سطح mRNA مهار کرده و قادر است نقش مهمی در کاهش میزان چربی کبدی ایفا کند.

شش نشانگر ریزماهواره به منظور بررسی تنوع و ساختار ژنتیکی دو جمعیت ماهی Oxynoemacheilus Kiabii رودخانه گاماسیاب در حوضه دو استان همدان و کرمانشاه مورد استفاده قرار گرفت. تعداد 60 نمونه از دو منطقه جمع آوری شد. هر شش نشانگر ریزماهواره مورد استفاده در این تحقیق پلی مورفیسم نشان دادند. در مجموع 70 الل برای شش جایگاه مورد استفاده بدست آمد طوری که تعداد الل در هر جایگاه در محدوده 16-6 بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده (Ho) و مورد انتظار (He) به ترتیب 0.515 و 0.849 بود. بیشتر مناطق انحراف از تعادل هاردی- واینبرگ را نشان داد. با توجه به میزان جریان ژنی بالا (Nm=14.554) بین دو منطقه و Fst پایین (Fst= 0.021) به نظر می رسد تمایز پایینی بین جمعیت های این گونه در مناطق مورد بررسی وجود دارد.