مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1387 | دوره:7 | شماره:3 (مسلسل 58) |تعداد مقالات:21

هدف: نقش آدنوئید در پاتوژنز برخی از بیماری های عفونی و غیر عفونی دستگاه تنفس فوقانی از جمله عفونت های گوش میانی، بینی و سینوس ها و اختلالات انسدادی مجاری تنفسی فوقانی به اثبات رسیده است. بافت آدنوئید طبیعی حاوی میکروارگانیسم های هوازی و بی هوازی است که با افزایش اندازه بافت آدنوئید مقدار این باکتری ها که بعضا پاتوژن می باشند افزایش می یابد. در این مطالعه اثر بخشی داروهای ضدمیکروبی آموکسی سیلین و اریترومایسین بر باکتری های هوازی بافت آدنوئید در بیماران دچار عفونت های راجعه گوش میانی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده انجام گرفت. افراد مورد مطالعه شامل دو گروه تحت درمان با آنتی بیوتیک (یعنی گروه تحت درمان با آموکسی سیلین و گروه تحت درمان با اریترومایسین) و همچنین گروه شاهد (بدون مصرف آنتی بیوتیک) بودند. این مطالعه طی مدت 30 ماه و روی 84 بیمار با عفونت های راجعه گوش میانی که کاندید عمل جراحی آدنوئید کتومی و گذاشتن لوله تهویه بودند، انجام گرفت.یافته ها: در بررسی نتایج کشت از نسج آدنوئید در گروه های مورد مطالعه معلوم گردید که باکتری های هوازی در 2 گروه تحت درمان به طور مشخص از گروه شاهد کمتر بودند و همچنین باکتری های پاتوژن و تولید کننده بتالاکتاماز نیز در این گروه ها (گروه های تحت درمان) رشد کمتری نشان دادند که این تاثیر در مورد آموکسی سیلین مشخص تر بود.نتیجه گیری: هر دو داروی آموکسی سیلین و اریترومایسین در بیماران دچار عفونت های گوش میانی ناشی از میکروب های پاتوژن تولید کننده بتالاکتاماز موثر هستند و موجب کاهش این باکتری ها می گردند.

هدف: تمرین درمانی به عنوان یکی از روش های کاهش درد و افزایش قدرت عضلات در بیماران مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه می باشد که در این زمینه برنامه های تمرین درمانی متعددی موجود می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو رژیم تمرین درمانی مبتنی بر دیدگاه رایج و دیدگاه عملکردی بر شدت درد و حداکثر فعالیت ارادی ایزومتریک عضلات (MVIC) کمربند شانه بیماران مبتلا به سندرم گیر افتادگی بود.روش بررسی: در این طرح 24 بیمار زن و مرد مبتلا به سندرم گیر افتادگی شانه با میانگین سنی 18 تا 50 سال به صورت احتمالی و به روش نمونه گیری ساده در یکی از دو گروه تمرین درمانی رایج و عملکردی قرار گرفتند و شدت درد و حداکثر فعالیت ارادی ایزومتریک عضلات سینه ای بزرگ، ذوزنقه ای فوقانی و میانی، تحت خاری و سه سر عضله دالی به ترتیب با استفاده از معیار VAS و الکترومیوگرافی سطحی قبل و بعد از چهار هفته تمرین درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج آماری نشان می داد که شدت درد در هر دو گروه تمرین درمانی پس از اتمام جلسات درمانی به صورت معنی داری کاهش یافته است (0.05>p). با این حال میزان کاهش درد بین دو گروه پس از درمان از لحاظ آماری معنی دار نبود (0.05<p). همچنین در هر دو گروه پس از درمان حداکثر قدرت ارادی عضلات دارای اختلاف آماری معنی دار بود (0.05>p). افزایش قدرت عضلات بین دو گروه در تمام عضات مورد مطالعه غیر از سینه ای بزرک (0.001>p) به لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که به دنبال کاهش درد در هر دو گروه تمرین درمانی حداکثر فعالیت ارادی عضلات یافت که میزان افزایش بیشتر قدرت در گروه تمرین درمانی عملکردی بیانگر این است که استفاده از این دسته از تمرینات در درمان بیماران مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه می تواند بسیار موثر تر از تمرینات رایج  باشد.

هدف: بررسی اثر میدان های مغناطیسی ثابت 50 هرتز با شدت ها و مدت زمان های مختلف بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تیروئید در موش صحرایی نر است.روش بررسی: تعداد 192 سر موش صحرایی نر، نژاد ویستار در چهار پروتکل آزمایشگاهی تقسیم شدند. هر پروتکل دارای چهار گروه با 12 حیوان بود. یک گروه به عنوان شاهد کاذب و سه گروه در معرض میدان های مغناطیسی ثابت 50 هرتز و شدت ها 6، 12 و 24 میلی تسلا، روزانه 40 دقیقه و یا 120 دقیقه به مدت 17 و یا 34 روز قرار گرفت. همه پروتکلها ساعت 9 صبح انجام شدند. پس از پایان هر پروتکل حیوانات را بیهوش نموده و خون گیری انجام شد، سرم آنها جدا و در -20oC نگهداری شدند، سنجش هورمون های تیروتروپین و تیروئیدی به روش رادیوایمونواسی با استفاده از گاما کانتر انجام گردید. داده ها با روش آماری ANOVA، یکطرفه و تست پشتیبان Tukey مورد مقایسه قرار گرفتند (0.05>P).یافته ها: مقادیر تیروتروپین و هورمونهای تیروئیدی پروتکل روزانه 40 دقیقه به مدت 17 روز در تمام گروه ها در مقایسه با گروه شاهد کاذب (0.05<P) تغییری حاصل نشد. در پروتکل میدان مغناطیسی ثابت، روزانه 120 دقیقه به مدت 34 روز تیروتروپین گروه 24 میلی تسلا نسبت به گروه های 6 و 12 میلی تسلا و شاهد کاذب افزایش معنی دار (0.05>P) یافت، در این طرح درصد جذب T3 کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد کاذب (0.05>P) پیدا کرد. در میدان مغناطیسی ثابت روزانه 40 دقیقه به مدت 34 روز، گروه های 12 و 24 میلی تسلا نسبت به گروه های 6 میلی تسلا و شاهد کاذب افزایش معنی داری (0.001>P یا 0.01>P) از نظر تیروکسین تام سرم و اندکس تیروکسین آزاد پیدا کردند. در پروتکل میدان مغناطیسی ثابت روزانه 120 دقیقه به مدت 17 روز، گروه 24mT نسبت به گروه شاهد کاذب کاهش معنی داری (0.05>) از نظر تیروکسین تام سرم و اندکس تیروکسین آزاد پیدا کرد. ولی در دو پروتکل اخیر تیروتروپین و تیروکسین آزاد اختلاف معنی داری نسبت به گروه شاهد کاذب نیافت.نتیجه گیری: بطور خلاصه میدان مغناطیسی ثابت با مدت زمان کوتاه (17 روز) و همچنین در معرض قرار گرفتن به مدت کوتاهتر در روز (روزانه 40 دقیقه) بر محور هیپوتالاموس- هیپوفیز-تیروئیدی اثری ندارد. ولی با افزایش مدت در معرض قرار گرفتن در طول روز (120 دقیقه) و یا افزایش روزهای در معرض قرار گرفته (34 روز)، اختلالاتی در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- تیروئید در موش صحرایی نر بوجود آمد.

هدف: استفاده از سونوگرافی در ارزیابی حاملگی و عوارض آن در حال افزایش است. تعیین جنسیت جنین غیر از بر طرف کردن کنجکاوی والدین اطلاعات بالینی مهمی در جایگاههای متنوع بالینی دارد. در این مطالعه به بررسی دقت سونوگرافی در تشخیص جنسیت جنین در40-16 هفته حاملگی پرداخته ایم.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر 500 خانم حامله با سن حاملگی 40-16 هفته تحت ارزیابی با سونوگرافی ترانس ابدومینال قرار گرفتند. شرح حال مامایی و نتایج ارزیابی سونوگرافی و تعیین تمایل والدین به آگاهی از جنسیت جنین بررسی شد. جنسیت جنین به صورت مذکر، مونث، احتمالا مذکر، احتمالا مونث و نامشخص گزارش شد. جنسیت جنین بعد از تولد با تماس تلفنی ثبت و با جنسیت تعیین شده با سونوگرافی مقایسه شد. دقت سونوگرافی در هر هفته حاملگی، حاملگی های چند قلویی، پرزانتاسیونهای مختلف، تغییرات حجم مایع آمنیوتیک و BMI بالای مادر (به طور نسبی) ارزیابی شد.یافته ها: در 500 حاملگی مورد بررسی 529 جنین دیده شد. تعیین جنسیت قطعی (6/95 درصد)، موارد احتمالی (2 درصد) و موارد نامشخص (3/2 درصد) را شامل شدند. یک مورد اشتباه تشخیصی (در یک حاملگی دو قلویی 19 هفته) به صورت تشخیص قبل از تولد مونث که در پیگیری بعداز تولد مذکر بود وجود داشت. دقت سونوگرافی در تشخیص جنین های مذکر 6/99 درصد و در موارد مونث 100 درصد بود و دقت کلی  8/99 درصد محاسبه شد .نتیجه گیری: سونوگرافی ترانس ابدومینال روش دقیق و قابل اعتمادی برای تعیین جنسیت جنین می باشد.

هدف: استفاده صحیح از آمالگام دندانی، ترمیمی ایجاد می کند که سالها خدمت خواهد کرد. درک خواص فیزیکی و اصول تهیه حفره برای ساخت ترمیمهای آمالگامی الزامی است. هنگامی که بافت دندانی کافی، اطراف یک ترمیم آمالگام وجود دارد، با ایجاد تعدادی اندرکات، شیار و طرح دم چلچله یا دیگر اشکال مشابه در بافت دندانی می توان بقای بهتر یک ترمیم ساده را تضمین نمود. در صورتی که این میزان بافت دندانی وجود نداشته باشد، یعنی تاج کلینیکی باقیمانده کم بوده، برای نگهداشتن ترمیم، گیر اضافی بصورت پین، باکس و ... لازم است.روش بررسی: تعداد 48 عدد دندان مولر اول مندیبل انتخاب و در اکریل مانت شدند. سپس نمونه ها به طور تصادفی به چهار گروه دوازده تایی تقسیم شدند در نمونه های موجود در گروه های اول و دوم تراش MOD با مشخصات زیر صورت گرفت: عرض باکال و لینگوال اِیسموس 3mm، کف پالپال و کف جینجیوال در یک امتداد و دارای عمق یکسان 3mm. در گروه های سوم و چهارم، سطح اکلوزال نمونه ها به گونه ای تراش خورد که یک سطح صاف بدست آمده و فاصله ختم تراش تا محل 3mm CEJ  بود. سپس 4 باکس در سطح باکال، لینگوال، مزیال و دیستال تعبیه شد. سپس تمام نمونه ها با آمالگام ترمیم شدند. در مرحله بعد نمونه ها با استفاده از دستگاه universal Testing machine برای بررسی گیر و مقاومت به شکست مورد آزمایش قرار گرفتند. در نهایت داده ها توسط تست t- test تجزیه و تحلیل آماری شدند.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست و گیر گروههای مختلف به ترتیب زیر بدست آمد:گروه اول: (مقاومت به شکست MOD):              1784.3 نیوتنگروه دوم: (گیر MOD):                                     218.8 نیوتنگروه سوم: (مقاومت به شکست  4-box):          880.4 نیوتنگروه چهارم: (گیر  4-box):                               317.4 نیوتننتیجه گیری: میزان مقاومت به شکست گروه سوم نسبت به گروه اول به میزان 50 درصد کاهش یافت. میزان گیر در گروه چهارم نسبت به گروه دوم به میزان 30 درصد افزایش یافت. این طور به نظر می آید که استفاده از آمالگام همراه با پوشش کاسپی و تراش 4 باکس، که مورد آزمایش قرار دادیم به خوبی می تواند در برابر نیروهای جویدن (biting) و گاز گرفتن در دندان های خلفی مقاومت کند.

هدف: استفاده از وسایل کمک شنوایی نظیر سمعک مهمترین رکن یک برنامه توانبخشی شنوایی مناسب می باشد. عدم تجویز مناسب سمعک می تواند منجر به مشکلات زبانی، اجتماعی، گفتاری و عاطفی در نزد فرد گردد. هدف از مطالعه حاضر بررسی معایب و مزایای سمعکها در بیماران مبتلا به افت شنوایی حسی-عصبی می باشد.روش بررسی: طی یک مطالعه مقطعی توصیفی تعداد 100 بیمار مبتلا به کاهش شنوایی حسی-عصبی مراجعه کننده به مرکز بهزیستی اهواز بین سال 84 و 85 با سابقه استفاده از سمعک مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش ویژگی های دموگرافیک، سابقه پزشکی، خصوصیات سمعک، فراوانی مزایا و معایب سمعک ها به دقت ثبت شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 100 بیمار مورد مطالعه، 83 درصد از بیماران تاثیر مثبت استفاده از سمعک را از لحاظ روحی-روانی گزارش نمودند. همچنین 55 درصد از بیماران پیشرفت تحصیلی خوبی را پس از استفاده از سمعک گزارش نمودند. 68 درصد افراد مورد مطالعه در محدوده سنی زیر 20 سال قرار داشتند و در 84 درصد موارد سمعک های مورد استفاده از نوع پشت گوشی بودند. معایب گزارش شده توسط بیماران شامل عدم قدرت کافی سمعک 18 درصد، اشکال در قالب گیری سمعک 12 درصد و بروز حساسیت موضعی در گوش 12 درصد بود.نتیجه گیری: استفاده از سمعک دارای مزایای فراوانی برای افراد کم شنوای حسی-عصبی می باشد. با انتخاب سمعک، قالب مناسب و آموزش بیمار می توان عوارض استفاده از سمعک را به حداقل رساند.

مقدمه: اغلب درمان مبتلایان به دیابت ملیتوس نوع یک در اثر نوسانات زیادی که در قند خون رخ می دهد، به تاخیر می افتد. به نظر می رسد تغییر در میزان جذب انسولین از نواحی زیر جلدی، ممکن است یک فاکتور مهم در ایجاد این نوسانات باشد. در این مطالعه تاثیر الگوهای مختلف تزریق انسولین بر کنترل قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: 20 بیمار 25-10 ساله مبتلا به دیابت نوع یک انتخاب و سه الگوی مختلف تزریق انسولین در آنها بررسی شد. تزریقات انسولین به مدت سه هفته در شکم انجام شد (الگوی چرخشی استاندارد)، سپس به مدت سه هفته بین بازو، شکم و ران چرخش داده شد (الگوی چرخشی نامنظم) و در پایان به مدت سه هفته تزریقات صبح در شکم و تزریقات عصر در ران انجام شد (الگوی چرخشی منظم). قند خون ناشتا به صورت هفتگی و در پایان هر دوره سطح سرمی فروکتوزآمین اندازه گیری شد.یافته ها: تحلیل آماری داده ها نشان داد بین میانگین سطح سرمی فروکتوزآمین در الگوهای چرخشی استاندارد، منظم و نامنظم تفاوت معنی داری وجود دارد (0.001>P) و میانگین سطح سرمی فروکتوزآمین در الگوی چرخشی استاندارد کمتر از الگوهای چرخشی منظم (به ترتیب 282.8mmol/l  در مقابل 376.7) و نامنظم (به ترتیب 282.8mmol/l  در مقابل 461.2) و در الگوی چرخشی منظم کمتر از الگوی چرخشی نامنظم است (به ترتیب 376.7mmol/l در مقابل 461.2).نتیجه گیری: توصیه می شود که در چرخاندن نواحی تزریق قبل از جابجایی به ناحیه بعدی از همه نواحی موجود در یک ناحیه آناتومیک استفاده شود و استفاده از یک ناحیه آناتومیک از قبیل شکم برای تمامی تزریقات انسولین، در کنترل قندخون بیماران بسیار موثر است.

هدف: سندرم تونل(CTS)  کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری عصب مدیان می باشد که در طی آن، عصب در داخل تونل مچ دست تحت فشار حاد یا مزمن قرار گرفته و عملکرد آن مختل می شود. جدا از علل مختلف و شناخته شده در ایجاد این سندرم، برخی زمینه های شغلی که متضمن کار مکرر و طولانی با دست و انگشتان می باشد در بروز این سندرم نقش دارند. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی این بیماری در تعدادی از تایپیست های شهر اهواز بود.روش بررسی: در یک بررسی مقطعی توصیفی، تعدادی از تایپیست ها در نقاط مختلف بصورت نمونه گیری انتخاب شدند. بر اساس یک پرسش نامه و معاینه بالینی، اطلاعات دموگرافیک و علایم دال بر وجود CTS ثبت گردید. در این مطالعه تشخیص CTS بر اساس معاینه بالینی و پارستزی انگشتان در محدوده حسی عصب مدیان مورد بررسی قرار گرفت. سن، جنس و سابقه کاری، ساعات کار در هفته و شاخص توده بدنی نیز به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شد.یافته ها: از 120 فرد مورد بررسی 80 نفر 6/66 درصد زن و 40 نفر (3/33 درصد) مرد بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 34 سال (49-21 سالگی) بود. 33 نفر (5/27 درصد) افراد پارستزی داشتند که 23 مورد زن و 10 نفر مرد بودند. بعد از معاینه و تست های کلینیکی از این 33 نفر، 5 مورد (2/4 درصد) به عنوان سندرم تونل کارپ مشخص شدند. CTS در محدوده سنی 49-40 سال شیوع بیشتری داشت. از 5 مورد 4 CTS نفر زن بودند. شیوع پارستزی در افرادی که سابقه کاری بیشتر از 12 ماه داشتند بیشتر بود. که بیانگر رابطه مستقیم بین جنسیت (زن، افزایش سن و افزایش سابقه کار با شیوع بیماری بود (CTS .(P=0.001 در افراد تایپیست که شاخص توده بدنی بیشتر از 30 داشتند شایعتر بود (0.004=P).نتیجه گیری: سندرم تونل کارپ در شاغلین به حرفه تایپ و ماشین نویسی فراوانی 2/4 درصد را نشان داد که در خانمها بیشتر از آقایان بود. با انجام تمهیداتی همچون استفاده از مچ بند طبی متعادل نمودن وزن بدن، استراحت کوتاه مدت و مکرر در حین کار طولانی و گذاشتن پدهای نرم و مناسب در جلوی صفحه کلید می توان به پیشگیری یا کاستن از علایم این بیماری کمک نمود.

هدف: یکی از مهم ترین و جدی ترین عفونت های دوران نوزادی، سپسیس است. از آن جایی که علایم سپسیس در نوزادان غیر اختصاصی است و تاخیر در شروع درمان منجر به مرگ و میر بالایی در این گروه سنی می شود؛ لذا درمان به صورت تجربی و بر اساس ارگانیسم های شایع در هر منطقه صورت می گیرد. عوامل باکتریال ایجاد کننده سپسیس نوزادی در مناطق مختلف جهان و حتی در یک کشور هم ممکن است متفاوت باشند و در طول زمان هم تغییر کنند. هدف از این تحقیق تعیین باکتری های ایجاد کننده سپسیس نوزادی در بیمارستان های ابوذر و امام خمینی اهواز به منظور انتخاب آنتی بیوتیک مناسب در درمان این بیماران بود.روش بررسی: کلیه نوزادانی که با تشخیص احتمالی سپسیس نوزادی از آذر 1384 لغایت آبان 1385 در بیمارستان های ابوذر و امام خمینی اهواز بستری شده بودند، در مطالعه شرکت داده شدند. از تمامی بیماران دو نمونه کشت خون در شرایط استریل و از دو محل گرفته شد و در محیط هایEMB ، McConkey و آگار خون گوسفندی کشت داده شد. در صورت رشد ارگانیسم، آزمایش های تکمیلی جهت تشخیص قطعی صورت گرفت.یافته ها: از 593 نوزادی که با تشخیص احتمالی سپسیس بستری شده بودند، 83 مورد کشت مثبت داشتند که از این تعداد، 15 مورد به علت کشت ارگانیسم های غیر معمول، کشت مثبت از یک لوله و احتمال آلودگی از مطالعه حذف شدند. در مجموع، 68 (3/11 درصد) نفر از نوزادان کشت مثبت داشتند که 20 مورد (4/29 درصد) مبتلا به سپسیس زودرس و 48 مورد (6/70 درصد) مبتلا به سپسیس دیررس بودند. شایع ترین باکتری های جدا شده به ترتیب کلبسیلاپنومونیه (28 درصد)، استافیلوکوک اپیدرمیدیس (5/20 درصد)، انتروباکتر و اشرشیاکولی (هر کدام 16 درصد)، پسودوموناآئروژینوزا (15 درصد) و استافیلوکوک طلایی (5/1 درصد) بودند. از هیچ کدام از بیماران، استرپتوکوک گروه B جدا نشد. اکثریت موارد استافیلوکوک اپیدرمیدیس و پسودوموناآئروژینوزا از بیمارانی جدا شدند که سابقه بستری در بیمارستان های دیگر را داشتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ارگانیسم های گرم منفی شایع ترین عوامل ایجاد کننده سپسیس نوزادی در اهواز هستند که این مطلب باید در درمان تجربی سپسیس نوزادان در این منطقه مد نظر قرار گیرد.

هدف: یکی از عوارض مهم دیابت شیرین، رتینوپاتی است. رتینوپاتی دیابتی یکی از چهار علل اصلی نابینایی در امریکا بوده که از جمله مهمترین روشهای تشخیصی آن استفاده از آنژیوگرافی با فلوروسین است. در این مطالعه سعی شده است که تاثیر فلوروسین بر عملکرد کلیوی بیماران دیابتی که استعداد بیشتری برای نارسایی کلیه نسبت به سایر افراد جامعه دارند مورد ارزیابی قرار گیرد.روش بررسی: این مطالعه آینده نگر بر روی 44 بیمار دیابتی (22 مرد و 22 زن) که اندیکاسیون فلوروسین آنژیوگرافی برای آنها توسط چشم پزشک گذاشته شده بود و به بیمارستان امام خمینی اهواز طی سال 1385 مراجعه نموده بودند، انجام گرفت. در این مطالعه قبل از آنژیوگرافی با فلوروسین میزان کراتینین و نیتروژن اوره خون (BUN) بیماران اندازه گیری شده و این کار در روزهای دوم و سوم پس از آنژیوگرافی تکرار شد و اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه قرار گرفت.یافته ها: در مجموع 17 نفر از کل بیماران مورد مطالعه (6/38 درصد) پس از تزریق فلوروسین دچار افزایش کراتینین به میزان حداقل 3/0 میلی گرم در دسی لیتر در روز شدند که در 9 نفر (20 درصد) این افزایش معادل یا بیشتر از 5/0 میلی گرم در دسی لیتر بود. از میان 17 نفری که افزایش روزانه حداقل 3/0 میلی گرم در دسی لیتر داشتند 11 نفر (65 درصد) مرد و 6 نفر زن (35 درصد) بودند. همچنین از میان 9 نفری که افزایش حداقل 5/0 میلی گرم در دسی لیتر داشتند، 7 نفر مرد (78 درصد) و 2 نفر زن (22 درصد) بودند که اختلاف این دو در سطح  (0.07=P) معنی دار بود. تغییرات BUN در بیماران قابل ملاحظه نبود و از این نظر اختلاف معنی داری میان افرادی که افزایش کراتینین داشتند با آنهایی که نداشتند ملاحظه نشد (0.78=P). شایعترین عارضه ایجاد شده پس از انجام آنژیوگرافی با فلوروسین، تهوع و استفراغ بود که در 7 نفر مشاهده شد (9/15 درصد).نتیجه گیری: تصور می شد که آنژیوگرافی رتین با فلوروسین تاثیری بر عملکرد کلیه و یا کراتینین سرم ندارد. اما در این مطالعه نشان داده شده است که فلوروسین می تواند در درصد قابل توجهی از بیماران (5/22 درصد) با کاهش عملکرد کلیه و یا رقابت با کراتینین در ترشح توبولی باعث افزایش کراتینین سرم شود که این افزایش در مردان دیابتی بارزتر است.

هدف: تهیه Onlay و Inlay غیر مستقیم و سمان کردن آنها با سمان رزینی به طور وسیع در حال گسترش است. سمان های رزینی در مقایسه با باند فراهم شده توسط باندینگ های عاجی برای کامپوزیت های مستقیم، باند ضعیف تری برای ترمیم های غیر مستقیم فراهم می کنند. این امر موجب debond شدن ترمیم غیرمستقیم و مشکلات متعدد بعدی می شود. برای حل این مشکل اخیرا تکنیک resin coat پیشنهاد شده است. ادعا می شود که این تکنیک استحکام باند سمان های رزینی به عاج را افزایش می دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر زمان نگهداری و resin coat روی استحکام کششی باند سمان Panavia F به عاج می باشد.روش بررسی: 60 دندان مولر سوم انسان به 6 گروه ده تایی تقسیم شدند. در هر گروه سطح اکلوزال دندانها تا اکسپوز شدن اولین لایه عاج توسط دستگاه تریمر ساییده شد.گروه اول: عاج بدون هر گونه treatment سطحی و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 24 ساعت. گروه دوم: عاج بدون هر گونه treatment سطحی و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 7 روز. گروه سوم: عاج resin coat شده با clearfil liner bond 2V و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 24 ساعت. گروه چهارم: عاج resin coat شده با clearfil liner bond 2V و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 7 روز. گروه پنجم: عاج resin coat شده با clearfil liner bond 2V و کامپوزیت قابل سیلان (flowable) و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 24 ساعت. گروه ششم: عاج resin coat شده با clearfil liner bond 2V و کامپوزیت قابل سیلان و نگهداری شده در آب مقطر به مدت 7 روز. میله های نیکل کروم با استفاده از Panavia F به سطوح شرح داده شده باند شد. سپس استحکام کششی باند توسط دستگاه اینسترون ارزیابی گردید. برای مقایسه دو تایی گروه ها از آزمونt- برای مقایسه شش گروه از آزمون ANOVA استفاده شد .یافته ها: میانگین و انحراف معیار استحکام باند کششی (بر حسب 6 (MPa گروه مورد مطالعه به صورت زیر بود:گروه اول: (5.27±15.94) گروه دوم: (4.75±12.43) گروه سوم: (5.41±15.36) گروه چهارم: (3.53±10.61) گروه پنجم: (6.18±18.45) گروه ششم: (4.4±13.34 ) آنالیز t-test و ANOVA مشخص کرد گروه اول و دوم تفاوت معنی داری ندارند. ولی در مورد سایر گروه ها تفاوت معنی دار بود .(P<0.05) یعنی 7 storage روزه باعث کاهش استحکام باند سمان Panavia F به عاج resin coat شده گردید. بررسی از نظر روش شکست نمونه ها نشان داد روش شکست در تمام نمونه ها از نوع adhesive، از محل اتصال سمان به سطح عاج یا سطح رزینcoat  شده بود.نتیجه گیری: افزایش استحکام باند با تکنیک resin coat به سطح عاج دیده نشد. - استفاده از کامپوزیت قابل سیلان به همراه clearfil liner bond 2V تاثیری روی استحکام باند نداشت. - نگهداری7 روزه سطح resin coat شده باعث کاهش قدرت باند می شود.

هدف: رشد غیر طبیعی و کنترل نشده سلولها می تواند سبب ایجاد سرطان شود. پرتودرمانی یکی از روشهای رایج برای درمان سرطان است که در آن حجم ناحیه تومورال تحت تابش پرتوهای یونیزان قرار می گیرد به گونه ای که بافت نرمال اطراف آن حداقل دوز را دریافت کند، با این وجود قسمتی از بافتهای نرمال بواسطه موقعیت خود کاملا محافظت نمی شوند. با توجه به تاثیر میدانهای الکتریکی و مغناطیسی روی ذرات باردار متحرک و ساکن در حین پرتو درمانی با اشعه گامای کبالت 60 می توان با اعمال این میدانها روی ناحیه درمانی مورد نظر (فانتوم آب) باعث افزایش یا کاهش دوز در یک ناحیه شد.روش بررسی: در این تحقیق از فانتوم آب 10×20×20 سانتیمتر مکعب در یک میدان الکتریکی یکنواخت با شدت قابل تنظیم از  11.25kv/mتا 90kv/m که تحت تابش فوتونهای گامای مربوط به کبالت 60 قرار گرفته استفاده شد و دوزیمتری در عمق 5 سانتیمتری این فانتوم برای میدانهای 5×5 سانتیمتر مربع تا 20×20 سانتیمتر مربع انجام شد. در پایان به منظور ارزیابی میزان افزایش دوز جذبی ناحیه مورد نظر در اثر اعمال میدان الکتریکی پارامتر (D.E.R).بصورت  قرائت دزیمتر در غیاب میدان /100 x قرائت دزیمتر در حضور میدان الکتریکی DER =تعریف و محاسبه گردید.یافته ها: تغییرات DER نسبت به ابعاد میدان درمانی و شدت میدان الکتریکی نشان می دهد که اعمال میدان الکتریکی روی میدانهای تابش موجب افزایش دوز جذبی در آن میدان و در نتیجه DER می شود بطوریکه این افزایش برای شدت میدان 90kv/m در میدان تابش 5×5 سانتیمتر مربع برابر 1/10 درصد و برای میدان 20×20 سانتیمتر مربع 6/5 درصد می باشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد اعمال میدان الکتریکی روی میدانهای مختلف درمانی با فوتون در یک فانتوم آب از باز ترکیب یونهای تولید شده در اثر تابش فوتون جلوگیری نموده و در نتیجه باعث افزایش دوز جذبی بین 5 تا 10 درصد به واسطه انتقال انرژی بیشتری توسط یونها به محیط تحت تابش می شود.

هدف: بیماری سیکل سل یا کم خونی داسی شکل یک بیماری خونی ارثی است که بعد از تالاسمی شایعترین بیماری ژنتیکی در خوزستان می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که سیستم ایمنی در این بیماران دچار اختلالاتی می شود. با توجه به اینکه لکوسیت های خون محیطی نقش قابل توجهی در عملکرد سیستم ایمنی بدن دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی کمی جمعیت های مختلف لوکوسیتی در بیماران سیکل سل و سیکل تالاسمی در مقایسه با گروه کنترل می باشد تا وضعیت سیستم ایمنی در این بیماران روشن تر گردد.روش بررسی: مطالعه مبتنی بر دو بخش بود: قسمت اول شامل بررسی سیستم ایمنی به صورت گذشته نگر بر اساس اطلاعات بدست آمده از پرونده 50 بیمار بستری در بیمارستان شفا در سال 1384-1383 بود. این بیماران شامل دو گروه سیکل سل 35 نفر و سیکل بتاتالاسمی 15°β نفر بودند. متغیرهای بررسی شده شامل شمارش سلولهای سفید (WBC) و شمارش افتراقی زیر جمعیت های آنها بود. قسمت دوم بررسی ایمنوفنوتایپیگ لنفوسیت های خون محیطی از 22 بیمار (سیکل سل 12 نفر، سیکل تالاسمی 10°β نفر) بود که با کریز درد به درمانگاه تالاسمی بیمارستان شفا مراجعه کرده بودند. 2 میلی لیتر خون محیطی این بیماران پس از لیز RBC ها با آنتی بادی های مونوکلونال اختصاصی برای لنفوسیت های T و (CD5,CD4,CD8,CD20) B رنگ آمیزی شدند و سپس با دستگاه فلوسیتومتری آنالیز و درصد آنها مشخص شد. در هر دو بخش مطالعه هیچکدام از بیماران سابقه مصرف هیدروکسی اوره و عمل جراحی طحال برداری را نداشتند. اطلاعات حاصله با گروه کنترل که شامل 30 نفر از افراد سالم بودند مورد مقایسه و آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: جمعیت سلولهای سفید و درصد سلولهای آتیپیک در هر دو گروه سیکل سل و سیکل تالاسمی bo افزایش قابل توجهی داشت (.(P<0.01 درصد نوتروفیل های خون در دو گروه بیمار افزایش داشت که در بیماران سیکل سل قابل توجه بود (P<0.05). درصد ائوزینوفیل های خون در دو گروه سیکل سل و تالاسمی bo افزایش داشت که در بیماران سیکل تالاسمی β° این افزایش قابل توجه بود (.(P<0.05 درصد لنفوسیت های خون در دو گروه بیمار کاهش نشان داد که در بیماران سیکل سل قابل توجه بود (.(P<0.01 جمعیت لنفوسیت های CD4+ و  CD5+در هر دو گروه سیکل سل و سیکل تالاسمی bo کاهش قابل توجهی داشت (.(P<0.01 جمعیت لنفوسیت های CD8+  و نسبت جمعیت CD4/CD8 در هر دو گروه بیمار کاهش داشت و لیکن قابل توجه نبود. جمعیت لنفوسیت های CD20+ در هر دو گروه بیمار افزایش قابل توجهی نشان داد (.(P<0.01نتیجه گیری : بنظر می رسد سلولهای سیستم ایمنی بالاخص لنفوسیت های T و B در این بیماران دچار تغییراتی می شود که احتمالا در بروز علایم بالینی (ابتلا به عفونت و کریز درد) می توانند دخالت داشته باشند. مطالعات بیشتری در جهت روشن تر شدن وضعیت سیستم ایمنی این بیماران به عنوان توجیهی برای علت علایم بیماری و نیز کمک به درمان توصیه می شود.

هدف: هپاتیت B نوعی عفونت کبدی خطرناک است که اکنون در بسیاری از مناطق جهان به صورت اندمیک در آمده است. شمار عمده ای از بیماران با هپاتیت B مزمن با واریته ای از ویروس هپاتیت B آلوده هستند که این ویروس توانایی تولید آنتی ژن e هپاتیت (HBeAg) B را ندارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع هپاتیت B مزمن با HBeAg منفی در استان خوزستان می باشد.روش بررسی: 162 بیمار (102 مرد و 60 زن؛ میانگین سن 16/11± 31 سال) با عفونت هپاتیت B مزمن (با DNA+HBsAg+/HBV) در منطقه از نظر HBeAg با روش آنزیم ایمونواسی (الایزا) مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: 99 (1/61 درصد) بیمار در جمعیت مورد مطالعه HBeAg منفی بودند. میانگین سنی (±SD) بیماران با HBeAg مثبت 7/27 سال (2/12±) و  بیماران با HBeAg منفی در این مطالعه 1/33 سال (9/9±) بود. نتیجه آزمون آماری حاکی از آن بود که وضعیت HBeAg بیماران ارتباط معنی داری با سن آنها دارد (0.001>P). همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط معنی داری بین سطوح سرمی ALT و منفی بودن HBeAg وجود ندارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش به روشنی نشان می دهد که عفونت هپاتیت B مزمن با HBeAg منفی در استان خوزستان از شیوع بالایی برخوردار است.

هدف: شناخت دقیق اثرات احتمالی این میدانها بعنوان یک عامل محیطی روی بافتهای بدن بویژه ارگانهای تناسلی از اهمیت زیادی برخوردار است. از این رو هدف ما‏ ، بررسی اثرات میدان الکترومغناطیسی با فرکانس خیلی پایین بر ساختار سلولهای اسپرماتوگونی در موش می باشد.روش بررسی: در این تحقیق از 30 موش نژاد NMRI با وزن 30-25 گرم و سن 3 ماهه استفاده شد. موشها بصورت تصادفی به سه گروه شاهد‏، شم و تجربی تقسیم شدند. تعداد موشها در هر گروه 10 سر بود. موشهای گروه تجربی به مدت 2 ماه و روزانه 4 ساعت در داخل دستگاه مولد میدان الکترومغناطیسی با قدرت 5 میلی تسلا قرار گرفتند. موشهای گروه شم‏ نیز در مدت زمان مشابه با گروه تجربی‏ ، در داخل محوظه ای مشابه دستگاه مولد میدان و بدون مواجهه با میدان الکترومغناطیسی قرار گرفتند. گروه شاهد در شرایط استاندارد حیوانخانه قرار داشتند. پس از اتمام مدت آزمایش‏، موشها در هر سه گروه بیهوش و از بیضه آنها نمونه برداری شد. نمونه ها پس از آماده سازی‏، بوسیله میکروسکوپ نوری مشاهده و ساختار سلولهای اسپرماتوگونی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه توصیفی‏ ، کاهش ضخامت اپی تلیوم ژرمینال در لوله منی ساز و کاهش تراکم اسپرمها در لومن لوله منی ساز و متراکم شدن هسته سلولهای اسپرماتوگونی در گروه تجربی مشاهده شد. مطالعه مورفومتریک‏ ، کاهش معنی دار (0.005>P) قطر هسته سلول اسپرماتوگونی را در گروه تجربی نسبت به دو گروه دیگر و کاهش معنی دار (0.009>P) قطر لوله منی ساز را در گروه تجربی نسبت به گروه شم نشان داد. میانگین تعداد سلولهای اسپرماتوگونی در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تابش میدان الکترومغناطیسی با فرکانس خیلی پایین با شدت 5 میلی تسلا در 2 ماه موجب کاهش معنی دار قطر هسته سلولهای اسپرماتوگونی در مقایسه با گروههای شاهد و شم شد. نظم قرارگیری سلولهای اسپرماتوگونی در گروه تجربی نسبت به دو گروه دیگر مختل شده بود.