مجله علمی پزشکی جندی شاپور
سال:1385 | دوره:5 | شماره:4 (مسلسل 51) |تعداد مقالات:21

هدف: تالاسمی یک کمخونی همولتیک ناشی از هموگموبینوپاتی ها می باشد که در استان خوزستان شایع است و عوارض غدد درون ریز آن از جمله هیپوپاراتیروئید، بدلیل رسوب آهن در بافت پاراتیروئید در دهه دوم عمر شایع می باشد، که با تشخیص و درمان زودرس هیپوکلسمی و هیپوپاراتیروئید این بیماران می توان از عوارضی نظیر تشنج، پارستزی جلوگیری کرد. هدف تحقیق حاضر بررسی فراوانی هیپوپاراتیروئید در این گروه از بیماران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی از مجموع 96 بیمار مراجعه کننده، اطلاعات از طریق پرسشنامه تهیه و معاینه بالینی آینده نگر و مصاحبه از نظر وجود نشانه های تروسو، شوستوک و اسپاسم کارپوپدال انجام، و سطح سرمی کلسیم، فسفر آلکالن فسفاتاز، هورمون پاراتیروئید، توتال پروتئین، آلبومین و فریتین اندازه گیری شد.یافته ها: از مجموع 96 نفر بیمار (27.1 درصد) 26 نفر هیپوپاراتیروئید بودند. سن بیماران بین 11-39 سال و میانگین سنی آنها 19.3 سال بود. تمام بیماران مبتلا به هیپوپاراتیروئید، کلسیم پایین، فسفر بالای حد طبیعی، پاراتیروئید هورمون پایین و الکالن فسفاتاز طبیعی یا پایین داشتند. از 26 بیمار دارای هیپوپاراتیروئید 46 درصد دارای گز گز، مورمور، 38.4 درصد دارای علامت شوستوک، 30.7 درصد دارای علامت تروسو و 11.5 درصد دارای علامت اسپاسم کارپوپدال بودند. فقط 11.5 درصد هر چهار علامت را داشتند و در 69.2 درصد یک علامت و در 30.8 درصد هیچکدام از علامت بالینی را نداشتند. بیماران هیپوپاراتیروئید در 58 درصد موارد سطح سرمی فریتین بالای 4000 نانو گرم / میلی لیتر بودند. میانگین سطح سرمی فریتین بیماران هیپوپاراتیروئید 5020 نانو گرم / میلی لیتر بود که در مقایسه با افراد غیر هیپوپاراتیروئید 2770 نانو گرم / میلی لیتر اختلاف معنی داری را نشان می دهد 7 (p<0.01) بیمار از 10 بیمار، با تزریق نامنظم دسفرال، دچار هیپوپاراتیروئید بودند که ارتباط معنی داری بین سطح سرمی بالای فریتین با فراوانی هیپوپاراتیروئید نشان می دهد (p<0.01). هیپوپاراتیروئید در جنس مذکر شایعتر و بروز زودتری نسبت به جنس مونث نشان داد، ولی از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. 15 (p<0.05) سال بعد از تشخیص تالاسمی ماژور، فراوانی هیپوپاراتیروئید افزایش چشمگیر پیدا می کند 18 (p<0.05) مورد (69.2 درصد) بیماران هیپوپاراتیروئید هر دو والد بیسواد بودند، و فقط دو مورد هر دو والد با سواد بودند. ولی از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.نتیجه گیری: توصیه می شود بدون توجه به علایم بالینی، سطح پاراتیروئید هورمون در تمام بیماران تالاسمی بالای پانزده سال به صورت هر 6 ماه یا سالیانه اندازه گیری شود. و در صورت پذیرش بیماران برای جلوگیری از تجمع بیش از حد آهن دسفرال بصورت منظم دریافت شود یا از داروهای خوراکی آهن زدا استفاده گردد.

هدف: آپاندیسیت حاد یکی از شایعترین بیماریهای حاد جراحی است. درمان اصلی آپاندیسیت حاد، عمل جراحی می باشد ولی اقدامات قبل و بعد از عمل جراحی نیز در آپاندیسیت حاد نقش مهمی در درمان دارند. مصرف آنتی بیوتیک در آپاندیسیت حاد بصورت پروفیلاکسی و در موارد پریتونیت و گانگرن آپاندیس ضروری و ثابت شده است ولی نقش مصرف آنتی بیوتیک در 24 ساعت اول بعد از آپاندکتومی در آپاندیسیت سوپراتیوهنوز به اثبات نرسیده است، که در این مطالعه تلاش می گردد این مورد بررسی گردد.روش بررسی: این مطالعه بصورت آینده نگر بصورت آزمون بالینی و تصادفی بمدت 3 سال از 1379 لغایت 1382 در سه بیمارستان آموزشی اهواز روی موارد آپاندیسیت حاد سوپراتیو انجام شده است. 200 نفر به دو گروه مساوی تقسیم شدند و در گروه1 آنتی بیوتیک  پروفیلاکسی، سفازولین و مترونیدازول گرفتند علاوه بر آنتی بیوتیک پروفیلاکسی بمدت 24 ساعت بعد از عمل سفازولین و مترونیدازول گرفتند و گروه 2 فقط آنتی بیوتیک پروفیلاکسی، سفازولین و مترونیدازول گرفتند سپس از نظر عفونت زخم، آبسه شکمی و لگنی، مدت زمان بستری و گسستگی زخم بمدت دوماه پیگیری شدند.یافته ها: سن میانگین در هر دو گروه به حدود 18.5 سال (15 سال) بود که 56 درصد مرد و 44 درصد زن بودند در گروه 1 که آنتی بیوتیک بمدت 24 ساعت بعد از عمل ادامه یافت 4 درصد عفونت زخم و 6 درصد تب بعد از عمل و مدت بستری بطور متوسط 2.6 روز (دامنه 7-2 روز) و در گروه 2 با دریافت آنتی بیوتیک پروفیلاکسی، عفونت زخم (4 درصد) و تب بعد از عمل 8 درصد و مدت بستری بطور متوسط 2.8 روز (دامنه 7-2 روز) داشتند که اختلاف معنی داری در بین گروهها دیده شد و هیچ موردی از آبسه شکمی و لگنی و گسستگی زخم در دو گروه دیده نشد.نتیجه گیری: عمل جراحی زودرس بهترین درمان آپاندیسیت حاد می باشد. در این مطالعه با توجه به شیوع زخم، تب بعد از عمل و مدت بستری که در هر دو گروه تقریبا مشابه بود و از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (p=0.007) می توان نتیجه گرفت که ادامه تجویز آنتی بیوتیک بعد از عمل در آپاندیسیت حاد سوپراتیو تاثیری در کاهش عوارض عفونی و مدت بستری ندارد.

هدف: آنژیوفیبرومای نازو فارنگس توموریست شدیدا از نسج فیبرووازکولار که در مراحل پیشرفته تومور بصورت تهاجم موضعی به قاعده جمجمه و حتی بصورت استطاله هایی بداخل کرانیال ازطریق سوراخهای طبیعی وارد شده هدف از این مطالعه به صورت گذشته نگر با مقایسه نتایج حاصل 8 مورد با گسترش تومور آنژیوفیبروما به قاعده جمجمه از طریق روش استئوتومی لفرت I به تنهایی یا بصورت الحاقی با آندوسکوپی از این روش با روشهای متداول دیگر به منظور کنترل و جلوگیری از عود بیماری می باشد. استفاده از این روش به وفور در اعمال جراحی اورتوگناتیک و اورتودنتیست و سهولت دسترسی به قاعده جمجمه و کلایوس و مهره های اولیه گردن مورد توجه می باشد. با توجه به تغییر ماهیت تومور خصوصا بعد از عمل جراحی و دستکاری تا به حال هیچ روش جراحی واحد و مشترکی از طرف منابع ارایه نشده است تا بتواند بقایای تومور را در اعماق محیط عمل شناسایی و تخلیه نماید. تا به حال 65 روش مختلف درمانی تومور مورد مطالعه قرار گرفته در حال حاضر 8 روش جراحی مورد توجه و عنایت متخصصین مربوطه قرار گرفته که از همه متداولتر و منطقی تر عبارتند از: ترانس نازال، پالاتال، هیوئید، آنتروم، ماگزیلاری، زایگوما، کرانیوفرونتال ولترال رینوتومی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت گذشته نگر و با استفاده از کاربرد عملی روش استئوتومی لفرت I در بیماران مبتلا به تومور آنژیوفیبروما با گسترش آن به قاعده جمجمه و یا تهاجم محدود و بصورت استطاله بداخل کرانیال از طریق سوراخهای طبیعی قاعده جمجمه بصورت اولیه و یا بصورت عمل مجدد بعلت عود بیماری و استفاده از روش های جراحی سنتی مجددا با شکست در درمان مواجه می شدند. در روش مورد بحث توانستیم استئوتومی لفرت I تومور آنژیوفیبروما پیشرفته قاعده جمجمه را بدون عارضه مهم و بدون مرگ و میر تا 87.5 درصد بیماری را کنترل کنیم.یافته ها: از طریق استئوتومی لفرت I در این مقاله با بررسی و پیگیری بیماران تا زمان تدوین مقاله 8 بیمار به صورت اولیه و یا عود بیماری به دنبال این عمل در مقایسه با روشهای متدوال دیگر تفاوت معنی داری را به دست آورده ایم.نتیجه گیری: نتایج حاصل از تجریبات در این مقاله و آمار به دست آمده نشان می دهد که با مقایسه با روش های دیگر متداول درصد موفقیت بیشتری داشته است این عمل 87.5 درصد بیماری را توانستیم کنترل و از عود بیماری جلوگیری نماییم.

مقدمه: نارسایی حاد کلیه سندرمی است که با کاهش سریع (ساعتها تا هفته ها) در میزان فیلتراسیون گلومرولی و تجمع محصولات دفعی نیتروژنی مشخص می شود. این سندرم عارضه طیف وسیعی از بیماریها است که برای اهداف تشخیصی و درمانی به سه گروه پیش کلیوی، کلیوی و پس کلیوی دسته بندی می شوند. در این سندرم مجموعه ای از اختلالات آب و الکترولیت و اسید و باز، اختلالات هماتولوژیک، قلبی عروقی و ریوی، گوارشی، نورولوژی، سوء تغذیه و عفونتها ایجاد می گردد. میزان مرگ و میر نارسایی کلیه در طی چند دهه گذشته تغییر چندانی نکرده است. هدف از این مطالعه بررسی علل، عوارض و مرگ و میر نارسایی حاد کلیه در بیماران بستری در بیمارستان گلستان طی یک دوره 30 ماهه می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تمام بیماران که تشخیص قطعی نارسایی حاد کلیه داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص نارسایی حاد کلیه بر اساس وجود یک پرونده دقیق بیانگر افزایش اخیر در سطح اوره و کراتی نین و یا در صورت عدم وجود، مجموعه ای از شواهد شامل شرح حال و معاینه فیزیکی، بررسی های آزمایشگاهی، رادیولوژی، سونوگرافی کلیه ها و مجاری ادرار و نهایتا بیوپسی کلیه مطرح می شد.یافته ها: 82 بیمار تشخیص نارسایی حاد کلیه داشتند که در 16 بیمار چون نارسایی حاد کلیه روی نارسایی مزمن کلیه اضافه شده بوده از مطالعه حذف شدند. لذا 66 بیمار وارد مطالعه شده که در 27.2 درصد موارد نارسایی از نوع پره رنال، در 7.6 درصد موارد پوست رنال و در 65.2 درصد رنال بود. اولیگوری در 53 درصد، عوارض گوارشی در77 درصد، عوارض متعدد متابولیک در 72 درصد، عوارض قلبی عروقی و ریوی در53 درصد، عوارض هماتولوژیک در 51 درصد، عوارض نورولوژیک در 48.5 درصد و عفونت در 20 درصد بیماران دیده شد، میزان کلی مرگ و میر 9.09 درصد بود.نتیجه گیری: شایعترین علت نارسایی حاد کلیه در مطالعه ما از نوع رنال است در حالیکه در سایر مطالعات از نوع پره رنال می باشد. تفاوت قابل توجهی از نظر عوارض با سایر مطالعات دیده نمی شود. میزان مرگ در مطالعه ما به وضوح کمتر از سایر مطالعات می باشد که احتمالا بدلیل عدم امکان ارجاع بیماران بدحال با نارسایی حاد کلیه به مرکز ما و فوت بیماران در همان مراکز اولیه درمانی می باشد.

هدف: لاپاروسکوپیک کله سیستکتومی به عنوان درمان انتخابی بیماریهای کیسه صفرا شناخته می شود. این تکینیک جدید با وجود امتیازاتی که برای بیمار دارد باعث بروز عوارضی نیز خواهد شد. عوارض مرتبط با لاپاروسکوپی به دو دسته حین عمل و پس از جراحی می باشد که عوارض حین عمل شامل موادری مثل خونریزی از محل فرو بردن تروکار، نشت صفراوی و صدمات به سیستم صفراوی می باشد.عوارض پس از عمل نیز مشکلاتی چون درد و تهوع و استفراغ است که در کنار موارد مذکور از شکایتهای عمده بیماران پس از جراحی هستند. با توجه به آنکه جراحی با حداقل آسیب هدف اصلی جراحیهای لاپاراسکوپیک است. هدف از انجام این پژوهش نیز، بررسی شکایتها و عوارض لاپاراسکوپیک کله سیستکتومی و اقدامات صورت گرفته جهت کنترل آنها در 183 بیماری است که طی مدت 15 ماه تحت عمل جراحی قرار گرفتند.روش بررسی: پرونده 183 مورد که طی مدت 15 ماه از مهر 1382 تا پایان آذر 1383 تحت عمل لاپاروسکوپیک کله سیستکتومی در سه بیمارستان شهر اهواز قرار گرفتند، مورد بازبینی قرار گرفت و شامل درد، تهوع، استفراغ جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: شصت و نه بیمار از درد پس از عمل شاکی بودند، که در 31 مورد تزریق عضلانی ترامادول و در 38 مورد آنالژزیک مخدر علاوه بر NSAID نیاز بود، 43 بیمار از تهوع و استفراغ شاکی بودند که 29 مورد فقط تهوع و 14 مورد تهوع به همراه استفراغ داشتند، که در تمام موارد با تزریق یک تا دو دوز عضلانی متوکلوپرامید، مشکل بیمار کنترل شد. در 6 بیمار پس از عمل جراحی تب گزارش شد و در یک مورد هم از محل تروکار نشت و ترشح مواد خونابه ای گزارش گردید.نتیجه گیری: شایع ترین عوارض جانبی پس از عمل در بیماران عبارتند از درد، تهوع و استفراغ، که جهت کنترل درد تزریق ترامادول بنظر می رسد موثر نباشد و نیاز به مطالعات بیشتر در مورد جایگزینی مناسب برای کنترل درد و پس از عمل پیشنهاد می گردد.

هدف: بهداشت روان نقش مهمی در کیفیت زندگی افراد خصوصا سالمندان بازی می کند که در ایران به آن توجه بیشتری لازم است. در این پژوهش کیفیت زندگی افراد سالمند بالای 60 سال منطقه شاهین شهر استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: نمونه تحقیق شامل یکصد سالمند می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری طلاعات از پرسشنامه SF-36 که ارزیابی کیفیت زندگی سالمندان را می سنجد استفاده گردید.یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی استفاده گردید. نتایج تحقیقات نشان دادند که 58 درصد از افراد تحت مطالعه از کیفیت زندگی خوبی برخوردارند در مابقی افراد مورد مطالعه کیفیت زندگی پایین بوده بطوریکه در 7 درصد از آنها وضعیت زندگی بسیار نامناسب تعیین شده است. معیار عملکرد اجتماعی نمره 78.2±25 و شاخص درد بدنی نمره 77.6±25.25 را کسب کردند که بالاترین نمره بین معیارهای کیفیت زندگی بودند در حالیکه احساس تغییر در سلامت و احساس سر زندگی و داشتن انرژی به ترتیب با میانگین نمره 37.5±19.6 و 42.7±21 کمترین نمره را در بین معیارهای کیفیت زندگی را کسب کردند. میانگین نمره کیفیت زندگی در مردان بطور معنی داری از زنان بیشتر بود. همبستگی معنی داری بین سن و نمره کیفیت زندگی مشاهده شد بطوریکه با افزایش سن نمره کیفیت زندگی کاهش پیدا کرد.نتیجه گیری: داده های مطالعه نشان داد که سالمندان تحت مطالعه یک وضعیت متوسط از نظر کیفیت زندگی دارند و بیشتر مشکلات آنها در وضعیت سلامت روانی و سرزندگی آنهاست.

هدف: با توجه به شیوع بالای تالاسمی در استان و فراوانی مشکلات دهان و دندان در این افراد این مطالعه با هدف بررسی وضعیت پوسیدگی دندان و سطح بهداشت دهان و دندان در بیماران تالاسمی در مرکز تالاسمی اهواز، بیمارستان شفا انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و مشاهده مستقیم بر روی 195 نفر (کل جمعیت بیماران تالاسمی) 12 سال به بالا (12.-36 سال) مراجعه کننده به مرکز تالاسمی اهواز صورت گرفت. 166 نفر (80 پسر و 86 دختر) از کل بیماران تالاسمی ماژور داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند. داده ها از طریق معاینه و مصاحبه در پرسشنامه هایی جهت دستیابی به میزان DMF و OHIS وارد گردید. سپس داده ها از طریق آزمونهای T ، همبستگی، و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین DMF در کل 166 نفر 9.5 ، دندانهای پوسیده 8.74 (D)، دندانهای پر شده 0.33 (F) و دندانهای از دست رفته یا ظاهر نشده 0.54 (M) بود. میانگین شاخص 2.72 OHI-S ، دبری نرم 1.20 (DI) و دبری سخت 1.54 (CI) بود. اکلوژن برحسب طبقه بندی انگل شامل کلاس 22.8 I درصد، کلاس 55.1 II درصد و کلاس 21.6 III درصد بدست آمد. رابطه عادت مسواک زدن با DMF معنی دار نبود اما این رابطه با وضعیت بهداشت دهان و دندان (OHI-S) از طریق آزمون T معنی دار بدست آمد (p<0.001). مراجعه به دندانپزشک با OHI-S ارتباط معنی داری نشان ندارد، اما با DMF ارتباط معنی دار داشت 95.8 .(p<0.001) درصد کل افراد پیگمانتاسیون لثه داشتند. از نظر وضعیت لثه 6.4 درصد طبیعی ، 52.1 درصد التهاب خفیف، 36.5 درصد متوسط و 6 درصد التهاب شدید داشتند. در مورد آگاهی از بهداشت دهان و دندان 2.4 درصد افراد خوب، 4.2 درصد متوسط و 88 درصد ضعیف بودند.نتیجه گیری: این تحقیق نشان میدهد که بیماران تالاسمی ماژور نیاز به آموزش بهداشت دهان دارند زیرا شاخص DMF و دبری در آن ها بالا و OHI-S متوسط بوده و 88 درصد افراد آگاهی از روشهای صحیح بهداشت دهان ندارند. هم چنین بیش از نیمی از این افراد دارای، مال اکلوژن کلاس II می باشند و احتمالا ظاهر ناخوشایند آنها یکی از دلایل ترک تحصیل در آنها بوده است. به نظر می رسد با بهبود ظاهر و افزایش امید به زندگی در این بیماران می توان به مقدار زیادی سطح بهداشت و DMF را در آنان بهبود بخشید.

هدف: سندرم پیچ خوردگی خارجی مچ پا یکی از شایعترین صدمات مفصل مچ پا می باشد که 85 درصد کل پیچ خوردگی های این مفصل را تشکیل می دهد. پیچ خوردگی خارجی حاد مچ پا باعث صدمه به ساختارهای خارجی مفصل خصوصا لیگامانها و کپسول می شود. عوامل متعددی در ایجاد بی ثباتی عملکردی مچ پا نقش دارند که مهمترین آن نقص قدرت عضلانی است. در بین مجموعه عضلات مچ پا، عضلات اینورتور و اورتور با انقباض کانستریک و اکسنتریک خود در ایجاد ثبات دینامیک مفصل نقش دارند یکی از روشهای غیر تهاجمی در درمان بی ثباتی ها استفاده از باند پیچی است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر باند پیچی بر روی قدرت عضلات مجموعه مچ پا در بیماران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مزمن مچ پا می باشد.روش بررسی: در تحقیق حاضر با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک Biodex ابتدا قدرت دو گروه عضلات اینورتور و اورتور در افراد سالم و بیمار مقایسه گردید. بدینصورت که حداکثر گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک این عضلات در دو سرعت 60 و 120 درجـه بر ثانیه بصورت تصادفی اندازه گیری و پس از نرمال کردن نسبت به وزن بدن، حداکثر گشتاور محاسبه گردید. سپس مچ پای بیماران مطابق با روش Gibney بانداژ گردید و مجددا حداکثر گشتاورها مانند آنچه ذکر شد اندازه گیری گردید.یافته ها: روش نمونه گیری بصورت غیر تصادفی و از نوع غیر تجربی شاهد – موردی می باشد. دامنه سنی جمعیت مورد مطالعه بین 18-30 سال و شامل 15 مرد سالم و 15 مرد مبتلا به پیچ خوردگی عملکردی مزمن مچ پا بوده است. یافته های پژوهش نشان داد که حداکثر گشتاور اکسنتریک نرمال شده عضلات اینورتور به وزن بدن در دو سرعت 60 و 120 درجه بر ثانیه در دو گروه اختلاف آماری معنا دار داشته (P<0.05)، و در افراد بیمار کمتر بوده است. از طرف دیگر حداکثر گشتاور اکسنتریک نرمال شده عضلات اینورتور در سرعت 120 درجه بر ثانیه، قبل و بعد از باند پیچی اختلاف آماری معناداری داشته (p<0.05)، بطوریکه باند پیچی مچ پا باعث افزایش حداکثر گشتاور گردیده است.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که ضعف اکسنتریک عضلات اینورتور می تواند با بی ثباتی عملکردی مزمن مچ پا در ارتباط باشد ولی ضعف کانسنتریک عضلات اورتور مشاهده نگردید.

هدف: هدف از انتقال خون و فراورده ها افزایش اکسیژناسیون بافتی و جلوگیری از خونریزی است. از طرفی انتقال خون با عوارض و مشکلاتی از جمله بیماری های عفونی و واکنش های ناسازگاری است و نیز مستلزم صرف هزینه بالایی است. به این دلایل، امروزه در جهت کاهش موارد ترانسفوزیون به طرق مختلف توصیه می شود. ما در این مطالعه موارد ترانسفوزیون ضروری و غیرضروری و نیز میزان اتلاف واحدهای گلبول قرمز متراکم ارسالی به بیمارستان های دانشگاهی سمنان را بررسی کرده ایم.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شد و سرنوشت 1152 واحد گلبول قرمز متراکم از سازمان انتقال خون تا زمان ترانسفوزیون به بیمار پی گیری گردید. این کار با بررسی دفاتر انتقال خون، بیمارستان ها و پرونده بیماران انجام شده و اطلاعات به دست آمده دسته بندی و آنالیز آماری گردید.یافته ها: از 1152 واحد گلبول قرمز متراکم ارسالی به بیمارستان ها، (65.9 درصد) 759 واحد آن دور ریخته شده است و (34.1 درصد) 393 واحد ترانسفوزیون شده است. از 393 واحد ترانسفوزیون شده 322 واحد مربوط به بیماران تالاسمی است که تصمیم گیری در مورد ترانسفوزیون این بیماران راحت و نیاز به بررسی چندانی ندارد. از 71 مورد باقی مانده، 52 مورد (73.2 درصد) با اندیکاسیون صحیح و 19 مورد (26.8 درصد) غیرضروری ترانسفوزیون شده است.نتیجه گیری: با توجه به این که 65.9 درصد واحدهای گلبول قرمز متراکم دور ریخته می شود نشان دهنده عدم وجود برنامه ریزی صحیح در روند انتقال خون می باشد. موارد ترانسفوزیون های غیر ضروری نشان دهنده عدم وجود اطلاع کافی در این زمینه است و نیاز به آموزش، تشکیل کمیته های بیمارستانی و بازنگری موارد ترانسفوزیون است.

هدف: مطالعه حاضر، به منظور یافتن الگوی شکستگی اندام های فوقانی و تحتانی در بیماران مراجعه کننده بالای 14 سال به بیمارستان امام خمینی اهواز انجام شده است.روش بررسی: جمع آوری اطلاعات از طریق بررسی پرونده های بیمارستانی و به صورت گذشته نگر طی مدت 5 سال صورت گرفته است. نتایج با استفاده از نرم افزار Epi info مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: 9240 بیمار مرد (77 درصد)، زن (23 درصد) افراد تحت مطالعه در این بررسی بودند. در مجموع 64 درصد شکستگی ها در اندام فوقانی مرد (47.82 درصد)، زن (16.2 درصد) و 36 درصد شکستگی ها در اندام تحتانی مرد (26.41 درصد)، زن (9.55 درصد) مشاهده گردید. در میان گروه های سنی، گروه سنی 14-18 سال با 22.8 درصد ‏بیشترین گروه سنی گرفتار مراجعه کننده و شایع ترین عامل، تصادف با وسیله نقلیه 55.9 درصد و زمین خوردن 33.5 درصد و در بین بیماران سرپایی ضربه غیرمستقیم 45.6 درصد و نزاع 37.6 درصد شایع ترین علل وقوع شکستگی در استخوان می باشد. همچنین در اندام های فوقانی شایع ترین محل های شکستگی به ترتیب دیستال رادیوس 24.7 درصد، فالانکس دست 23.6 درصد و متاکارپ 21.09 درصد و در اندام های تحتانی به ترتیب متاتارس (پروگزیمال) 14.7 درصد فالانکس پا 11.8 درصد و متاتارس (شفت) 11.43 درصد می باشند. از نظر آماری رابطه معنی داری بین شکستگی اندام های فوقانی و تحتانی در زنان و مردان وجود ندارد. (p>0.05)نتیجه گیری: تاکنون در استان خوزستان‏، بررسی جامعی از اپیدمیولوژی انواع شکستگی ها انجام نشده است لذا نتایج این مطالعه می تواند راهنمایی‏، جهت طراحی سیستم اورژانس ارتوپدی برای پذیرش بیماران مراجعه کننده، متناسب با نوع شکستگی، برنامه ریزی آموزشی، مشخص کردن وظایف بیماران از نظر پیگیری جهت بررسی و انجام اقدامات درمانی تکمیلی باشد

هدف: هدف این تحقیق تعیین فراوانی هپاتیت ویروس B در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به درمانگاهای مختلف تالاسمی شهر اهواز در طول یکسال بوده است.روش بررسی: این تحقیق به شکل توصیفی مقطعی و آینده نگر انجام شده است نمونه گیری بصورت آسان با روش دوسرکور بوده و نمونه های سرم روزانه از بیماران روی تزریق خون به آزمایشگاه مرکزی انتقال خون اهواز از 3 مرکز تالاسمی اهواز تحویل داده می شده اند. آزمایش و کیت های استاندارد ساخت سوییس و آلمان بودند با روش Western Blot و در سال 1372 انجام گردید.یافته ها: در این آزمون 634 کودک تالاسمی شناخته شده آزمایش شده تعداد 123 نفر معادل 19 درصد دارای آزمایش مثبت و نتیجه آزمایش های سایرین منفی بود تفاوت چندانی بین جنس وجود نداشت نتایج با نرم افزار SPSS و T.test محاسبه گردید.نتیجه گیری: غربالگری نمونه خون داوطلبان اهدا کننده با روش های علمی دقیق لازم است که در آن زمان در حال انجام بوده است درمان بیماران مبتلا به هپاتیت B و واکسیناسیون افراد غیرآلوده تالاسمی و خانواده آنان ضروری است.

هدف: دریچه دو لتی آئورت، شایعترین بیماری مادرزادی قلب و فراوانترین ناهنجاری ساختاری دریچه آئورت است، که در حدود 1-2 درصد کل افراد جامعه به آن مبتلا می باشند. هدف این مطالعه سنجش مساحت موثر عبور خون از دریچه آئورت در زمان سیستول بطنی و مقایسه آن با مساحت تشریحی دریچه می باشد. در این ناهنجاری مادرزادی بجای سه لت (کاسپ) در دریچه دو لت وجود دارد.روش بررسی: مطالعه از نوع case series و در فواصل سالهای (1382-3) 2003-2004 در بیمارستان قلب شهید رجایی انجام شده است. تعداد 30 مورد مبتلا به دریچه دو لتی آئورت بررسی شدند. مساحت تشریحی (آناتومیک) و مساحت موثر (افکتیو) دریچه در زمان سیستول بطنی بوسیله دستگاه اکوکاردیوگرافی دوبعدی و داپلر و با استفاده از "Continuity Equation" محاسبه و با هم مقایسه گردید. تمامی متغیرهای بدست آمده بر حسب سطح بدن متعادل و میزان (Indexed, matched) گردید و وارد جدول شد. مشخصات دستگاه اکوکاردیوگرافی استفاده شده، Vingemed-800 می باشد.یافته ها: میانگین مساحت آناتومیک دریچه آئورت در بیماران بصورت Indexed برابر با 2.05 Cm2/m2 سطح بدن و میانگین مساحت افکتیو آن بصورت Indexed در حدود 1.41 Cm2/m2 سطح بدن و نسبت آندو 0.68 بوده است. حداکثر گرادیان فشاری در دو طرف دریچه و در اواسط سیستول 56.56 میلی متر جیوه محاسبه شد. تنگی دریچه آئورت در 40 درصد (12 مورد) بیماران وجود داشت، که از آن میان تنگی خفیف دریچه در 16.66 درصد (5 مورد) تنگی متوسط در 13.34 (4 مورد) و تنگی بینابینی دریچه در 10 درصد (3 مورد) موارد مشاهده گردید و هیچ موردی مبتلا به تنگی شدید دریچه وجود نداشت.نتیجه گیری: تنگی دریچه آئورت در مبتلایان به دریچه دو لتی آئورت شایع است. در تعداد قابل توجهی از بیماران دریچه در زمان سیستول بطنی بطور کامل باز نمی شود و در مقابل خروج خون از بطن مانع ایجاد می کند، که باعث ایجاد درجات مختلفی از تنگی دریچه آئورت و سوفل سیستولیک می شود. توصیه می شود که تمامی کودکان دارای سوفل قلبی، حتی با درجات خفیف از نظر دریچه آئورت دو لتی مورد بررسی های اکوکاردیوگرافیک قرار گیرند. زیرا این بیماری مادرزادی به دلیل داشتن عوارض خطرناک مثل آندوکاردیت عفونی، آنوریسم و دایسکشن آئورت صعودی و تنگی و نارسایی دریچه آئورت، هر چه زودتر باید تشخیص داده شود و بیماران بطور دایم پیگیری شوند.

هدف: نقش عضلات اندام تحتانی در بروز بیماری اسگودشلاتر کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی کوتاهی عضلات چهارسرران هامسترینگ و گاستروسولئوس در بیماری اسگودشلاتر (O.S.) می باشد.روش بررسی: 54 نوجوان با 69 زانوی مبتلا به اسگودشلاتر در یک دوره سه ساله مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. عضلات چهارسرران- هامسترینگ و گاستروسولئوس با استفاده از معاینات و آزمونهای اختصاصی بالینی از نظر وجود سفتی وعدم انعطاف مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: در 69 مورد زانوی مبتلا به بیماری O.S. عضله چهارسررانی در 31 مورد دچار سفتی بود. این یافته در عضلات هامسترینگ و گاستروسولئوس به ترتیب در 19 مورد و 10 مورد مشاهده گردید. 9 مورد نیز عضلات حالت طبیعی داشتند.نتیجه گیری: در بررسی حاضر سفتی عضلات اندام تحتانی در بیماری O.S. مشاهده گردیده است. لذا بر این اساس انجام ورزشهای کششی عضلات فوق را می توان بعنوان یک روش درمانی پیشنهاد نمود.

هدف: بررسی وجود ارتباط بین حملات ایسکمیک عروقی مغزی و بتا تالاسمی مینورروش بررسی: این مطالعه به صورت آینده نگر موردی – شاهدی در بیمارستان نمازی، شیراز، ایران انجام شده است. بیماران با تشخیص قطعی حمله عروقی مغزی از نظر وجود عوامل خطر (پرفشارخونی، دیابت، هیپرلیپیدمی) و وجود بتا تالاسمی مینور (ازطریق شمارش تام خون و الکتروفورز هموگلوبین) مورد مطالعه قرارگرفتند. گروه شاهد مشابه از نظر جنسیت و سن که فاقد بیماریهای قلبی و عروقی بودند نیز از نظر عوامل خطر فوق الذکر و وجود بتاتالاسمی مینور بررسی شدند.یافته ها: 6.1 درصد گروه بیمار و 12.2 درصد گروه شاهد بتا تالاسمی مینور داشتند. اما با این وجود تفاوت آماری معنادار نبود (P>0.005) اما با تفکیک جنسی در گروه مردان وجود ارتباط منفی بین حملات ایسکمیک عروقی مغزی و بتا تالاسمی مینور معنادار بود. (P<0.001) در بیماران پرفشاری خون در گروه بتا تالاسمی مینور به صورت معناداری شیوع کمتری داشت. (p=0.01)نتیجه گیری: بتا تالاسمی مینور ممکن است یک اثر محافظتی در برابر حملات ایسکمیک عروقی مغزی داشته باشد و چنین اثر محافظتی ممکن است در اثر فشارخون پایین تر باشد.

آبسه ریه بیماری ناتوان کننده با مورتالیتی و موربیدیتی، بالا است که پیگیری و درمان طبی و جراحی وسیعی را می طلبد. در این مطالعه 82 بیمار با آبسه ریه در بخشهای جراحی بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز (گلستان، امام خمینی (ره)، رازی) در طی 8 سال مورد بررسی قرارگرفتند. از این بیماران 62 نفر 75.6 درصد موارد مذکر و 20 نفر 24.4 درصد مونث بوده اند. بیشترین شیوع سنی در دهه 6 و 7 بوده است. بیشتر بیماران در مناطق شهری بوده اند (63.4 درصد ) و در ضمن در فصل بهار بیشترین آمار گرفتاری دیده شده است. شایعترین شکایت بیماران سرفه همراه با دفع خلط چرکی بدبو بوده است (84 درصد) و از نظر یافته های بالینی تب و تاکیکاردی، بیشترین شیوع (63 درصد) را داشته است. تشخیص این بیماری در 75 مورد با انجام رادیوگرافی قفسه سینه صورت گرفت و اسکن CT و برونکوسکپی در تشخیص دقیقتر کمک کننده بوده است. شایعترین عوامل مستعد کننده در این مطالعه آسپیراسیون ترشحات معده و حلق و حنجره بوده است (60 درصد) که بیشتر در زمینه بیهوشی عمومی و بدنبال لوله گذاری تراشه رخ داده است. شایعترین محل آبسه در مطالعه، لوب تحتانی ریه راست بوده است. 20 مورد (24.4 درصد). بیشترین روش درمانی در بیماران بررسی شده آنتی بیوتیک تراپی تنها بوده است (84 درصد) و بیمارانیکه نیاز به عمل جراحی داشته اند 14 مورد بوده اند.

هیپوتیروئیدی شدید و طول کشیده در دختران جوان می تواند باعث ایجاد کیست های متعدد در تخمدان شود. در مقاله زیر دختر 12 ساله ای که با درد شکم و تهوع و استفراغ مراجعه نموده و در لاپاراتومی تخمدان راست دچار کیست های متعدد و تورشن و نکروز بوده و خارج شده و تخمدان چپ حاوی یک کیست بزرگ بوده است معرفی می گردد. علایم بالینی هیپوتیروئیدی شامل پف آلودگی صورت، ادم اندام، خشکی پوست و خشن شدن موها و کندی حرکات و کوتاهی قد واضحا در بیمار دیده می شد. بررسی آزمایشگاهی هیپوتیروئیدی ناشی از تیروئیدیت مزمن اتوایمیون را اثبات کرد. بیمار تحت درمان با لووتیروکسین قرار گرفت و علایم بالینی و کیست بزرگ تخمدان چپ طی مدت 2 ماه از بین رفت. لذا در دختران جوانی که با کیست های متعدد تخمدان مراجعه می نمایند کم کاری تیروئید را باید در نظر داشت.