دراین مقاله تاثیر پارامترهای تکیه گاه های کمکی فیکسچر (شامل: موقعیت، صلبیت، میرایی و میزان پیش بار تکیه گاه) بر روی تختی و زبری سطح حاصل از ماشینکاری بروش استاتیکی و دینامیکی مورد بررسی قرار می گیرد. قطعه کار به صورت صلب و در تماس با شش جاساز با آرایش 1-2-3 و سه روبنده، هر یک درمقابل یک سطح مبنا در نظر گرفته میشود و عامل تغییر شکل الاستیک و میرایی تنها با تماس قطعه کار با اجزای فیکسچر خلاصه می شود. برای تایید تئوری به دست آمده، تستهای ماشینکاری شامل فرزکاری و سنگ زنی خزشی بر روی مدلهای پره توربین گازی انجام گرفته است.