یکی از اقدامات لازم در بیمارهای تنفسی یا حالات بیهوشی کمک به تهویه ریه های بیمار با استفاده از دستگاه ونتیلاتور ( ventilator) یا( respirator) میباشد. برای بالا بردن کیفیت عمل ونیتیلاسیون، تعیین و اندازه گیری دقیق مقادیر پارامترهای تنفسی مثل فشار، حجم، جریان و … بسیار ضروری است تا بتوان با استفاده از این اطلاعات امکان بهره مندی بیشتر بیمار از دستگاه را فراهم نمود. در سالهای ایر سازندگان اینگونه دستگاهها توجه بیشتری به اندازه گیری دقیقتر این پارامترها و نمایش مقادیر آنها جه به صورت دیجیتالی و چه به صورت گرافیکی نموده اند [1,2]. روش های متعارف جهت ارائه چنین اطلاعاتی استفاده از سنسورهایی می باشد که از نظر محل قرارگیری در نزدیکی قسمت خروجی وسیله قرار می گیرند[3,4,5,6,7,8,9] . تعیین و محاسبه مقادیر پارامترهای تنفسی در بیمارانی که از ونتیلاتورهای مولد فشاری ثابت، رایج ترین انواع ونتیلاتورها [1] (ونتیلاتورهای مولد جریانی ثابت نوع خاصی از همین نوع ونتیلاتورهای هستند)، استفاده می نمایند مد نظر بوده، با این توضیح که مقدار این پارامترها در داخل ریه که اصلی ترین بخش از سیستم ونتیلاتور بیمار می باشد، ملاک قرار گرفته است. برای این منظور با استفاده از روابط مکانیکی، مشخصات سیستم تنفسی بیمار و ونتیلاتور و مدل سازی الکتریکی، برای هر پارامتر تنفسی یک معادله در فاز دم و یک معادله فاز بازدم ارائه شده است. پارامترهای تنفسی مورد نظر شامل فشار حبابچه های هوایی ریه (Alveolar pressure)،حجم ریه ها، جریان ریوی و فشار دهانی است. این معادلات حالت کلی داشته و در مورد تمامی بیماران (با مشخصات ریوی مختلف) و تمامی ونتیلاتورها (با مشخصات پتوماتیکی مختلف) صادق است. جهت بررسی صحت روابط بدست آمده منحنی های گرافیکی هر پارامتر تنفسی از هر دو روش فوق محاسبه و ترسیم شده است. استفاده از این معادلات جهت محاسبه و نمایش پارامترهای تنفسی علاوه بر اینکه گامی در راستای افزایش intelligency این دستگاهها، که امروزه مورد توجه تولید کنندگان آن است، میباشد، در بالا بردن کیفیت عمل ونتیلاسیون نیز کاملا موثر است؛ بدین ترتیب که نمایش مقادیر این پارامترها (به صورت عددی یا گرافیکی) در داخل ریه ملاک کیفی عمل ونتیلاسیون واقع شده و پزشک می تواند با مقایسه این مقادیر با مقادیر استاندارد جهت اصلاح مشخصات عملکردی ونتیلاتور اقدام نموده و کیفیت عمل ونتیلاسیون را بالا ببرد. چرا که میزان بهره مندی یک بیمار با مشخصات ریوی خاص از یک دستگاه با بیمار دیگر و مشخصات ریوی دیگر از همان دستگاه کاملاً متفاوت است. همچنین با استفاده از این روش می توان از بروز عیب و نقص در سیستم های اندازه گیری جریان، حجم، فشار و… اطلاع حاصل کرد. ضمن اینکه اندازه گیری و سنجش این پارامترها در داخل ریه به عنوان اصلی ترین بخش از سیستم ونیتلاتور-بیمار [10,11] نسبت به اندازه گیری آن در خروجی دستگاه الویت بیشتری دارد.