پژوهش های زراعی ایران
سال:1390 | دوره:9 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

بمنظور بررسی تاثیر تراکم های مختلف خردل وحشی (Sinapis arvensis L.) بر شاخص های رشد کلزا رقم هایولا 401 در شرایط آب و هوایی منطقه ملاثانی اهواز، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین در سال زراعی 86-1385 اجرا شد. در این آزمایش تراکم خردل وحشی در پنج سطح (0، 7، 21، 14 و 35 بوته در مترمربع) در کرت های اصلی و تراکم کلزا در سه سطح (60، 80 و 100 بوته در مترمربع) در کرت های فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش تراکم خردل وحشی ماده خشک کل، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و میانگین وزن خشک غلاف را در هر سه تراکم کلزا کاهش داد. بنحوی که کمترین میزان این شاخص ها در تراکم 35 بوته خردل یعنی بیشترین تراکم علف هرز بدست آمد. علاوه براین، میزان خسارت توسط این علف هرز به حدی بود که حتی با وجود 7 بوته در مترمربع که کمترین تراکم خردل بود کاهش 61 درصدی در عملکرد دانه را موجب شد، و پس از آن تراکم های 14، 21 و 35 بوته به ترتیب افتی معادل 71، 76 و 91 درصد را باعث شدند.

پیچک صحرایی از گیاهان هرز چندساله مهم و خسارتزای بسیاری از محصولات زراعی و باغی به شمار می رود. برخی از قارچهای آنتاگونیست بیماریزا در شرایط طبیعی با ایجاد لکه های نکروزه در روی برگ و ساقه پیچک صحرایی باعث اختلال در رشد آن می شوند. به منظور یافتن حساسترین مرحله رشدی پیچک صحرایی و بهترین شرایط رطوبتی برای توسعه بیماری توسط قارچ های Alternaria alternata و Fusarium sp دو آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در سال 86-1385 انجام گرفتند. در هر دو آزمایش غلظت اسپورهای قارچ ها 107 اسپور در میلی لیتر آب مقطر بودند. تیمارهای آزمایش اول شامل مراحل رشدی پیچک (برگ لپه ای، 4-برگی، 6-برگی و 11-9 برگی) بودند. نتایج نشان داد که میزان بیماری زایی قارچ A. alternata بیشتر از قارچ Fusarium sp بوده است. حساس ترین مرحله رشدی علف هرز پیچک صحرایی به قارچ A. alternata، مرحله 4-2 برگی بوده است. آزمایش دوم به منظور بررسی تاثیر مدت زمانهای مختلف نقطه شبنم (رطوبت اشباع) بر میزان بیماری زایی قارچ یاد شده بر روی پیچک صحرایی در حساس ترین مرحله رشدی آن (4-2 برگی) انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل وجود 6، 12، 24 و 48 ساعت رطوبت اشباع بودند. نتایج این آزمایش نشان داد که مدت زمان های 24 و 48 ساعت شبنم بیشترین بیماری زایی قارچ یاد شده (مرگ کامل گیاه) در پیچک را موجب شدند، با این حال با 6 ساعت شبنم نیز خسارت در علف هرز پیجک مشاهده گردید.

به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف شوری کلرید سدیم بر جوانه زنی بذور گلرنگ (رقم اصفهان 24) تحت سه روش مختلف آزمایشگاهی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی و با 3 تکرار انجام گرفت. تیمارهای شوری شامل صفر، 5، 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر (کلرید سدیم) و روش های آزمایشگاهی شامل روش ساندویچی، پتری دیش با درب بسته و پتری دیش با درب باز بودند. نتایج نشان داد که از میان صفات مورد اندازه گیری شامل: درصد و سرعت جوانه زنی، طول، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه، شوری بیشترین همبستگی منفی و معنی دار را با درصد جوانه زنی داشت. درصد جوانه زنی در شوری 5 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد، اما در سطوح شوری 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با شاهد به ترتیب 13، 23.5 و 39.7 درصد کاهش یافت (P<0.01). طول ریشه چه گلرنگ در مقایسه با طول ساقه چه آن در برابر شوری حساس تر بود. افزایش طول، وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه در روش ساندویچی در مقایسه با روش پتری دیش درب بسته و درب باز، ناشی از عدم محدودیت فضا جهت رشد گیاهچه و بالا بودن سرعت جوانه زنی بود. در سطوح شوری بالا در روش پتری دیش با درب باز در مقایسه با روش پتری دیش با درب بسته کاهش طول ریشه چه کمتر بود. بنظر می رسد در محیط پتری دیش با درب بسته افزایش تنفس گیاهچه در پاسخ به فشار اسمزی موجود موجب می شود تا این روش برای بررسی سطوح شوری در گلرنگ مناسب نباشد.

در حال حاضر طراحی الگوی کشت در طرح های توسعه منابع آب از اهمیت ویژه ای برخوردار است، این راهکار فرایندی پیچیده بوده و متاثر از عوامل متعدد و متنوعی است که در بررسی آن، طراح ملزم به جمع آوری، دسته بندی و پردازش انبوهی از داده ها و اطلاعات خواهد بود. لذا انتخاب روش پردازش، تحلیل و تلفیق اطلاعات گردآوری شده با توجه به معیارهای تخصصی، بسیار با اهمیت بوده و نقشی تعیین کننده در نحوه ارزیابی دارد. در این تحقیق، برای تعیین الگوی کشت بهینه شبکه آبیاری و زهکشی هندیجان، از روش برنامه ریزی خطی و نرم افزار لینگو استفاده شده است. همچنین با توجه به وضعیت منابع موجود، محدودیت های فیزیکی - زیستی منطقه و برآوردهای اقتصادی عوامل موثر در تولید، هیدرومدول خاص منطقه طراحی گردید. سپس با ورود اطلاعات اولیه و پیش فرض ها برای طراحی یک الگوی کشت به نرم افزار، در بخش خروجی ها با توجه به برنامه تعریف شده جهت نرم افزار، علاوه بر الگوی بهینه، نیاز آبی و درآمد اقتصادی الگوهای کشت و هیدرومدول لازم برای طراحی شبکه نیز بدست آمد. همچنین در این تحقیق، تحلیل حساسیت مدل بر اساس قیمت آب انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که با افزایش قیمت آب، فشردگی کشت، درآمد به ازای هر واحد آب مصرفی و کل درآمد کشاورز در تمام سناریوهای مفروض کاهش می یابد. بیشترین سود کشاورز در تمامی حالت های فراهمی آب، در شرایط بدون محدودیت فشردگی کشت 140 درصد و آب بها بر اساس 3 درصد محصول، به دست آمد که بیشترین مقدار آن معادل با 12334682 ریال در هکتار، به شرایط فراهمی آب با احتمال 50 درصد اختصاص داشت.

در سال های اخیر استفاده از اثرات دگرآسیبی در مدیریت علف های هرز نظر بسیاری از متخصصین را به خود جلب کرده است. به منظور بررسی اثرات عصاره آبی و مقادیر مختلف پودر بقایای گیاهان خردل، بومادران، برگ گردو، مریم گلی و درمنه بر جوانه زنی و رشد گیاهچه لوبیا دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی، با 3 و 5 تکرار، به ترتیب در آزمایشگاه و گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی اجرا شد. در آزمایش اول پنج غلظت عصاره آبی گیاهان یاد شده شامل عصاره صفر (شاهد)، 2.5، 5، 7.5 و 10 درصد بر روی بذور لوبیا اعمال گردید. با افزایش غلظت در گیاهان خردل، بومادران و مریم گلی درصد جوانه زنی لوبیا کاهش یافت ولی عصاره آبی برگ گردو و درمنه تاثیری بر جوانه زنی نداشتند. بیشترین اثر بازدارندگی بر طول ساقه چه و ریشه چه در گیاه لوبیا به ترتیب با 90.5 و 83.2 درصد در غلظت 10 درصد خردل نسبت به شاهد مشاهده شد. در آزمایش دوم پودر بقایای گیاهان فوق به میزان صفر (شاهد)، 0.33، 0.67، 1 و 1.33 درصد به خاک گلدان ها افزوده شد. بیشترین تاثیر بازدارندگی بر ارتفاع بوته و سطح برگ لوبیا مربوط به مریم گلی بود که باعث کاهش 35.6 درصد ارتفاع بوته و 57.1 درصد سطح برگ شد. پودر مریم گلی در غلظت 40 گرم در خاک، وزن خشک اندام های هوایی لوبیا را 54.4 درصد نسبت به شاهد کاهش داد، ولی برگ گردو با مقادیر 10، 20 و 30 گرم در خاک باعث افزایش این وزن شد. حضور 30 و 40 گرم پودر مریم گلی و 40 گرم پودر درمنه در خاک باعث کاهش وزن خشک ریشه به میزان 33.7 درصد نسبت به شاهد شد. پودر مریم گلی به میزان 40 گرم در خاک باعث کاهش وزن خشک دانه از 452.6 میلی گرم (شاهد) به 257.6 میلی گرم شد.

کشت مخلوط یکی از مهمترین مولفه های تولید پایدار محصولات کشاورزی است. به منظور بررسی تاثیر الگوی کاشت و تراکم کشت بر عملکرد علوفه ارزن و سویا، آزمایشی در سال زراعی 87-1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد مطالعه شامل سه الگوی کشت (تک کشتی، کشت مخلوط ردیفی و کشت مخلوط درهم) و سه تراکم مختلف کشت ارزن (25، 30 و 35 بوته در مترمربع) بودند. چون ارزن به عنوان گیاه پایه در نظر گرفته شده بود از تک کشتی سویا صرفنظر شد. نتایج حاصل نشان از برتری عملکرد علوفه تر و خشک کشت مخلوط ردیفی بر تک کشتی و کشت درهم داشت. از بین تراکم های مختلف ارزن، تراکم 30 بوته در مترمربع بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک را دارا بود. از لحاظ خصوصیات مورفولوژیکی، تفاوت چندانی بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. بررسی نسبت برابری مالی در کشت مخلوط ردیفی در تراکم های مختلف حاکی از برتری 61 درصدی تراکم 30 بوته در مترمربع ارزن بر تک کشتی ارزن بود. به طور کلی بر اساس نتایج حاصله کشت مخلوط ردیفی و تراکم 30 بوته در مترمربع ارزن و سویا، روش کاشت و تراکم مناسبی برای جایگزینی با تک کشتی ارزن می باشد.

پتانسیل آللوپاتیک غلظت های مختلف (0، 5، 10، 20 و 40 درصد) عصاره آبی اندامهای هوایی یونجه بر جوانه زنی و رشد ریشه چه چهار گونه علف هرز (تاج خروس سفید Amaranthus albus، تاج خروس هیبرید hybridus.Amaranthus، تاجریزی سیاه Solanum nigrum و سلمه تره Chenopodium album) در شرایط آزمایشگاهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی نهایی، متوسط زمان جوانه زنی، یکنواختی جوانه زنی، مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و 90 درصد جوانه زنی و طول ریشه چه چهار گونه علف هرز تحت تاثیر غلظت های عصاره، گونه های علف هرز و اثر متقابل آنها قرار گرفتند. با افزایش غلظت عصاره آبی یونجه درصد جوانه زنی نهایی به صورت خطی کاهش یافته و متوسط زمان جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 10 و 50 درصد جوانه زنی نیز افزایش یافت. طول ریشه چه، یکنواختی جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 90 درصد جوانه زنی از یک رگرسیون درجه دو پیروی می کردند و با افزایش غلظت عصاره، طول ریشه چه کاهش و مدت زمان رسیدن تا 90 درصد جوانه زنی افزایش و یکنواختی جوانه زنی تا عصاره با غلظت 20 درصد افزایش و بعد از آن کاهش یافت. تاجریزی سیاه بیشترین درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و یکنواختی جوانه زنی و سلمه تره طولانی ترین متوسط زمان جوانه زنی و مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و 90 درصد جوانه زنی را داشتند. تاج خروس هیبرید کمترین درصد جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، طول ریشه چه، مدت زمان رسیدن تا 10، 50 و 90 درصد جوانه زنی و تاج خروس سفید کمترین یکنواختی جوانه زنی را داشتند. به طور کلی گونه تاجریزی سیاه مقاوم ترین و تاج خروس هیبرید حساس ترین گونه به عصاره آبی یونجه بودند.

اثرات کاربرد دو نوع کود آلی با عناصر بر و روی بر عملکرد، اجزای عملکرد و غلظت عناصر غذایی دانه گیاه ارزن، در آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در منطقه نیمبلوک قاین مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل کمپوست زباله شهری و کود گاوی هر کدام به مقدار 25 تن در هکتار، تیمار روی در دو سطح صفر و 50 کیلوگرم در هکتار و تیمار بر در دو سطح صفر و 10 کیلوگرم در هکتار با استفاده از نمک سولفات روی و اسیدبریک بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثرات تیمارهای روی و بر منجر به افزایش وزن کل شاخساره ها، غلظت نیتروژن و پتاسیم دانه شد. برهمکنش کود گاوی و روی، عملکرد دانه را 239.7 درصد و وزن خشک شاخساره ها را 158.03 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. کاربرد کودهای آلی منجر به افزایش عملکرد دانه، وزن خشک شاخساره ها، طول خوشه و وزن هزار دانه شد به طوری که از نظر آماری معنی دار بود. برهمکنش بر و کود گاوی وزن خشک شاخساره ها و غلظت فسفر، پتاسیم و مس دانه را به ترتیب معادل 150.6، 102.8، 75 و 118.6 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. بر اساس نتایج، مصرف توام کودهای آلی، بر و روی کارایی خوبی در افزایش عملکرد، اجزای عملکرد و کیفیت دانه ارزن نشان داد، اما در خصوص روش و مقادیر مصرف این عناصر نیاز به پژوهش های بیشتری می باشد.

به منظور مطالعه اثر تیمارهای مختلف کود و رژیم آبیاری بر عملکرد کمی اندام های دارویی سه گیاه اسطوخودوس، رزماری و زوفا، آزمایشی در قالب طرح کرتهای دوبار خرد شده با سه تکرار، طی سال های زراعی 88-1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت از سه سطح آبیاری (فواصل 10، 20 و 30 روز) و سه نوع کود در شش سطح شامل: شاهد بدون کود، کود بیولوژیک (نیتروکسین)، کود شیمیایی (N=%50، P=%20، K=%11) در دو سطح 50 و 100 کیلوگرم در هکتار و کود دامی در دو سطح 10 و 20 تن در هکتار بودند. تیمارهای کود دامی و شیمیایی همزمان با آماده سازی زمین برای انتقال گیاهچه ها به زمین اصلی، کاملا با خاک مخلوط شدند. کود زیستی نیتروکسین نیز همزمان با اولین آْبیاری به خاک اضافه شد. برداشت اندام های هوایی طی دو چین در هر سال، همزمان با حداکثر گلدهی صورت گرفت. نتایج نشان داد که رژیم آبیاری تاثیر معنی داری بر عملکرد خشک و تر اندام هوایی و نسبت برگ به ساقه داشت (P£0.001)، بطوریکه بیشترین عملکرد خشک اندام هوایی اسطوخودوس، رزماری و زوفا، به ترتیب 3990، 2380 و 7380 کیلوگرم در هکتار، در فواصل آبیاری 10 روز مشاهده گردید. مقایسه تاثیر کاربرد انواع کود بر صفات مورد مطالعه نشان داد که بیشترین عملکرد خشک اندام هوایی اسطوخودوس (3930 کیلوگرم در هکتار) و رزماری (2536 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد 50 کیلوگرم کود شیمیایی حاصل شد، ولی بیشترین عملکرد زوفا به میزان 6117 کیلوگرم در هکتار، حاصل کاربرد 20 تن در هکتار کود دامی بود. بیشترین نسبت وزن خشک برگ به ساقه برای هر سه گیاه در هر دو سال آزمایش، نتیجه کاربرد 10 تن در هکتار کود دامی در فواصل آبیاری 20 و 30 روز بود. بر اساس نتایج این تحقیق بهترین شرایط برای استحصال بالاترین عملکرد اقتصادی در هرسه گیاه، کاربرد 10 تن در هکتار کود دامی در مدار آبیاری 20 روز بود.

به منظور مطالعه تاثیر ترکیب میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره بر عملکرد کمی و کیفی ریشه چغندرقند، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات و فناوری آستان قدس رضوی، به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و در سه تکرار انجام گردید. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد (T1) کود کمیرا + میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره، (T2) کود هیوماکس + میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره، (T3) میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره، (T4) کود کمیرا، (T5) کود لیبرل، (T6) کود هیوماکس و (T7) شاهد بودند. نتایج نشان داد که تیمار میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره (T3) با میانگین عملکرد ریشه 68.53 تن در هکتار بطور معنی داری نسبت به شاهد با عملکرد 47.67 تن در هکتار عملکرد بیشتری را نشان داد؛ که این مقدار معادل 43 درصد افزایش بود. تحریک رشد اندام هوایی در اثر میدان مغناطیسی و نانوذرات نقره باعث افزایش دو برابر (102 درصد) نسبت به شاهد و حدود 53 درصد نسبت به بهترین تیمار کود تجاری (T5) گردید. بیشترین عملکرد قند خالص (12.71 تن در هکتار) در تیمار T3 و کمترین آن در تیمارهای شاهد و T4 به دست آمد. میزان پتاسیم ریشه در تیمارهای T2 و T5 بیشترین و در تیمار  T1بطور معنی داری کمتر از بقیه تیمارها بود. اما سایر صفات نظیر میزان سدیم، نیتروژن، قلیائیت، قند خالص، راندمان استحصال و قند ملاس بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشتند. به نظر می رسد استفاده از میدان مغناطیسی جهت تحریک رشد و فعالیت های گیاه به همراه کاربرد نانوذرات نقره می تواند پتانسیل خوبی برای جایگزینی و کاهش مصرف کودهای شیمیایی باشد.

آلودگی های زیست محیطی و ایجاد مقاومت در علف های هرز نسبت به علفکش ها، توجه پژوهشگران را به روش های کنترل بیولوژیک علف های هرز، مانند علفکش های طبیعی جلب کرده است. به منظور بررسی اثر آللوپاتیک (دگرآسیبی) ساقه و برگ گیاهان دارویی شیرین بیان، رزماری، بابونه و اکالیپتوس بر ویژگی های جوانه زنی و رشد اولیه ساقه چه های گندم (Triticum aestivum L.) و یولاف وحشی (Avena fatua L.)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 20 تیمار و چهار تکرار در آزمایشگاه غلات دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1388 طراحی و اجرا گردید. نتایج آزمایش نشان داد که اسانس رزماری بیشترین تاثیر منفی را بر درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه، نسبت طول ساقه چه به ریشه چه، محتوای نسبی آب و آب بافتی هر دو گیاه داشت. کمترین تاثیر منفی بر درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، طول ریشه چه و محتوای آب بافتی در تیمارهای اسانس اکالیپتوس و کمترین اثر بر محتوای آب نسبی در تیمارهای اسانس شیرین بیان به دست آمد. بیشترین کاهش در نسبت طول ساقه چه به ریشه چه مربوط به اسانس بابونه بود. تاثیر اسانس های ساقه، به جز بر درصد جوانه زنی، بر سایر صفات مورد بررسی بیشتر از تاثیر اسانس برگ بود. همچنین، یولاف وحشی نسبت به گندم پاسخ بیشتری به اسانس های رزماری و بابونه نشان داد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد که بتوان در مبارزه با یولاف وحشی از اسانس های رزماری و بابونه با رعایت احتیاط های لازم استفاده کرد.

کمبود آب از مهمترین عوامل محدودکننده تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله ایران است. بمنظور مطالعه اثر تنش خشکی بر خصوصیات مورفولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد 34 رقم ذرت هیبرید، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار تحت شرایط تنش خشکی (80 درصد تخلیه مجاز رطوبتی از خاک) و آبیاری در شرایط بدون تنش (50 درصد تخلیه مجاز رطوبتی از خاک) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد که تحت هر دو شرایط آبیاری در شرایط بدون تنش و تنش خشکی بین هیبریدها از نظر کلیه صفات مورد مطالعه اختلاف بسیار معنی داری در سطح احتمال 1% وجود دارد. در شرایط آبیاری بدون تنش هیبرید تجاری سینگل کراس 500 و در شرایط تنش خشکی هیبرید شماره 11 از بیشترین مقدار عملکرد دانه (به ترتیب 13.79 و 5.69 تن در هکتار) برخوردار بودند. بر اساس عملکرد دانه هیبریدهای مورد بررسی در شرایط بدون تنش رطوبتی و تنش رطوبتی، شاخص های تحمل به خشکی، شاخص حساسیت، شاخص تحمل، میانگین محصول دهی، میانگین هندسی محصول دهی، میانگین هارمونیک و همچنین شاخص جدید میانگین طلایی عملکرد دانه برآورد شد. نتایج آزمایش نشان داد که از بین شاخص های تحمل به خشکی بهترین شاخص برای ذرت شاخص های MP و GMP و STI و MHAR می باشد. و از بین هیبریدهای مورد مطالعه، ترکیب های امیدبخش شماره 11 و 12 و هیبرید تجاری سینگل کراس 250 بیشترین تحمل به خشکی را در شرایط آب و هوایی مشهد از خود نشان دادند. توزیع هیبریدها در فضای بای پلات گابریل وجود تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ ها نسبت به تنش خشکی را نشان داد. تجزیه کلاستر بر اساس شاخص های تحمل به خشکی، هیبریدها را در سه کلاستر جداگانه قرار داد طوری که هیبریدهای متحمل به خشکی در کلاس مشترکی قرار گرفتند.

برای ارزیابی پاسخ گندم به اختلاط علفکش ها با حشره کش و کود آزمایشی در سال 1386 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. این آزمایش مرکب از 8 تیمار تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل، تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل + فنیتروتیون + لیبرل، تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل + فنیتروتیون، تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل + لیبرل، مزوسولفورون + یدوسولفورن، مزوسولفورون + یدوسولفورن + فنیتروتیون + لیبرل، مزوسولفورون + یدوسولفورن + فنیتروتیون، مزوسولفورون + یدوسولفورن + لیبرل بود که در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار به اجرا درآمد. یک تیمار نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و مخلوط ها در زمان پنجه زنی گندم بکار برده شدند. نتایج نشان داد که اختلاط مزوسولفورون + یدوسولفورن با حشره کش فنیتروتیون و اختلاط آنها با کود لیبرل BMX به طور معنی داری موجب کاهش در ارتفاع بوته های گندم به ترتیب با 20 و 15 درصد، سطح برگ 44 و 39 درصد، وزن تر برگ 40 و 38 درصد، وزن تر ساقه 36 و 32 درصد، وزن خشک برگ 30 و 25 درصد و وزن خشک ساقه با 37 و 29 درصد شد. همچنین در اختلاط تری بنورون متیل + کلودینافوپ پروپارژیل با حشره کش فنیتروتیون و نیز اختلاط آنها با کود لیبرل BMX سطح برگ، وزن تر برگ و ساقه، وزن خشک برگ و ساقه گندم نیز کاهش یافت، ولی این کاهش به اندازه اختلاط مزوسولفورون +یدوسولفورن با آنها نبود. اختلاط هر یک از علفکش ها با کود لیبرل BMX هیچ گونه خسارتی در بوته های گندم ایجاد نکرد.

این تحقیق به منظور بررسی واکنش ارقام کلزا به تنش شوری در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش واکنش سه رقم کلزا (فورنکس، اکامر و کنسول) در مرحله رشد رویشی در چهار سطح شوری 0 (شاهد)، 40 ، 80 و 120 میلی مول NaCl بررسی شد. نتایج نشان داد بالاترین سطح تنش شوری در ارقام فورنکس و اکامر در مقایسه با شاهد به ترتیب حدود 58 و 82 درصد وزن خشک برگ کاهش داد. رقم فورنکس در بالاترین سطح شوری با کمترین غلظت سدیم و غلظت مالون دی آلدهید برگ در کنار بیشترین غلظت پتاسیم برگ و فعالیت آنزیم پراکسیداز در مقایسه با سایر ارقام به شوری تحمل بیشتری نشان داد.

به منظور بررسی اثر نیتروژن بر رقابت بین یولاف وحشی (Avena fatua) و گندم (Triticum aestivum) در مرحله رشد رویشی، آزمایشی در سال 1387 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل پنج تراکم (0، 2، 4، 6 و 8 بوته در گلدان) یولاف وحشی در شرایط تک کشتی و رقابت با گندم (در تراکم 8 بوته در هر گلدان) و عامل دوم شامل پنج سطح مختلف نیتروژن (1، 4، 8، 12 و 16 میلی مولار) بود. آزمایش تا انتهای مرحله رشد رویشی گندم (بر اساس تیمار تک کشتی و در سطح نیتروژن 8 میلی مولار) بررسی شد. نتایج حاکی از تاثیر معنی دار نیتروژن و تراکم های یولاف وحشی بر تعداد پنجه و شاخص سطح برگ گندم و یولاف وحشی بود. تعداد پنجه گندم با افزایش سطح نیتروژن (تا 12 میلی مولار) و کاهش تراکم علف هرز افزایش یافت، ولی اثر متقابل آن ها بر تعداد پنجه گندم معنی دار نشد. در حالی که این اثر متقابل برای تعداد پنجه یولاف وحشی معنی دار بود. اثرات متقابل فاکتورهای آزمایش بر شاخص سطح برگ گندم نیز معنی دار شد، به طوری که عامل نیتروژن در سطح بالای تراکم علف هرز (8 بوته در گلدان) و همچنین عامل تراکم علف هرز در سطح پایین نیتروژن (1 میلی مولار) تاثیر معنی داری بر شاخص سطح برگ گندم ایجاد نکرد. این موضوع نشان دهنده غالبیت گندم در سطوح پایین نیتروژن و غالبیت یولاف وحشی در تراکم های بالای آن، در هنگام رقابت دو گیاه بود. مقایسه بیوماس نسبی گندم و یولاف وحشی نیز این فرضیه را تایید کرد. به طور کلی نتایج نشان داد که افزایش نیتروژن در طول مرحله رشد رویشی می تواند توانایی رقابتی یولاف وحشی را هنگام تداخل با گندم افزایش دهد.