آسیب شناسی ایران
سال:1385 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

از سال 1959 که برای نخستین بار مفهومی به نام نانوتکنولوژی و شاخه های بالقوه آن توسط برنده جایزه نوبل درفیزیک، آقای ریچارد فیمن مطرح شد، نه تنها از جهات مختلف جالب نظر بوده، بلکه زمینه ای برای تلاشهای علمی گسترده نیز شده است.یکی از حساس ترین کاربردهای نانوتکنولوژی در حوزه پزشکی است. به علت ویژگی منحصر به فرد ذرات نانو که ابعاد فوق العاده کوچک آنها است درهای جدیدی بر روشهای نوین درمانی و تشخیصی گشوده شده است. این شاخه کاربردی از نانوتکنولوژی حل مسایل پزشکی را نانوپزشکی (NIH) نامیده اند.نانوپزشکی می تواند مفاهیم جدیدی را عرضه نماید که در این مقاله مرور شده است. همچنین توجه خاصی به تاریخچه و نحوه شکل گیری این روش گردیده است. درعین حال که شناخت پایداری از آن همراه با تعریف اساسی از ذرات در انداره نانو (Nanosized-particle) و کاربردهای آن در امر درمان، تشخیص، پیگیری و کنترل در سیستمهای بیولوژیک ارایه گردیده است. آینده نانوپزشکی و کاربردهای آن در بیماریهای مختلف از ارگانهای بدن، بعدا مرور می شود.

ایجاد التهاب مزمن با استفاده از آنتی ژن بعنوان یک مدل تجربی بیماری آرتریت روماتویید مطرح شده است. در مطالعه حاضر تغییرات هیستوپاتولوژی ناشی از تحریک آنتی ژن (آلبومین مبتلا شده سرم گاوی- HBSA) در زانوی خرگوش بررسی شده است. 33 خرگوش نژاد سفید نیوزلندی تحت تزریق مخلوط MBSA و ادجوانت کامل فروند (FCA) به صورت زیرجلدی در 5 ناحیه پشت گردن قرار گرفتند. تزریق در روز 14 تکرار و در روز 21 با تست MBSA بصورت زیرجلدی، حساس شدن حیوان آزمایش گردید. حیوانات حساس شده در روز 28، مورد تزریق داخل مفصل MBSA قرار گرفته و پس از آن در چهارگروه 7 تایی در روزهای 7، 14، 21، 28 مفاصل آنها مورد بررسی هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نتایج هیستوپاتولوژی به شرح ذیل حاصل گردید: روز 7: پیدایش اگزودای فیبرینی داخل مفصل و بافت همبندی اطراف کپسول، ادم و پهن شدن پرزهای مفصلی، انفیلتراسیون پولی مرفونوکلئوها همراه با سطح غضروف مفصل سالم. روز 14: تشکیل فولیکول لنفاوی در بافت اطراف کپسول، افزایش پرزهای مفصلی بصورت پهن و کوتاه، زخم سطحی غضروف مفصلی (Perichondritis) ایجاد می شود. روز 21: افزایش فولیکولهای لنفاوی با مرکز زایگر و انفیلتراسیون لنفوهیستیوسیتی در بافت اطراف کپسول، افزایش پرزهای مفصلی به صورت اشکال پاپیلر، زخم شدن و نازک شدن غضروف مفصل. همراه با Chondritis. روز 28: تداوم Chondritis و شروع Osteitis و Pannus، وجود اجسام فیبروتیک در پرزهای مفصلی، Pseudocyst ایجادشده در اطراف کپسول ناشی از تکثیر ماکروفاژها و لنفوسیت و تشکیل گرانولوم Palisading می باشد. روش آرتریت ناشی از آنتی ژن یک مدل تجربی مناسب در خرگوش برای بررسی روند تغییرات پاتولوژیک و تاثیر مداخلات دارویی در بیماری آرتریت رماتوئید است.

مقدمه و اهداف: همودیالیز یکی از روشهای درمانی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است. بررسی کفایت دیالیز به واسطه تاثیر دیالیز ناکافی در مرگ و میر بیماران از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی کفایت همودیالیز در بیماران تحت همودیالیز نگهدارنده در بیمارستان مصطفی خمینی تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی بر روی 54 بیمار، در سال 1384 انجام گرفت. همه بیماران از اهداف مطالعه آگاهی داشتند و فرم مخصوص رضایتنامه را تکمیل نمودند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از یک پرسشنامه مشتمل بر: سن، جنس، قد، وزن و مدت دیالیز جمع آوری گردید. Kt/v تجویز شده، اعمال شده (dkt/v)، تعدیل شده (ekt/v) و نسبت کاهش اوره (URR) با استفاده از معادلات کینتیک اوره محاسبه شدند.اطلاعات از طریق نرم افزار SPSS تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و ارتباط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون، تست t و فیشر بررسی شد.یافته ها: جمعیت مورد مطالعه از 54 بیمار همودیالیزی (36 مرد و 18 زن)، در محدوده سنی 18 تا 83 سال، تشکیل می شد. میانگین سنی بیماران 17.28±55.27 سال بود. مقدار متوسط kt/v تجویز شده و dkt/v و ekt/v و URR به ترتیب 0.19±1.11،0.18±0.94، 0.15±0.8 و 7.05±55.33 محاسبه گردید.33.3%، 11.1% و 11.1% بیماران براساس معیارهای DOQI به ترتیب، kt/v تجویز شده، ekt/v و URR کافی داشتند.میانگین سنی در بیماران دارای ekt/v ناکافی بیشتر از بیماران دارای ekt/v کافی بود. با وجود این، آزمون t ارتباط آماری معنی داری را نشان نداد (p=0.085). آزمون فیشر ارتباط آماری معنی داری بین ekt/v کافی و جنسیت مونث نشان داد (p=0.013). همچنین ارتباط آماری معنی داری بین ekt/v و URR وجود داشت (p<0.001).آزمون کای دو ارتباط آماری معنی داری بین ekt/v و بیماری زمینه ای نشان نداد (p<0.685).نتیجه گیری: چنین استنباط می شود که اکثریت بیماران تحت مطالعه، بخصوص مردان، از همودیالیز کافی بهره مند نمی باشند. توصیه می شود مطالعاتی با تعداد نمونه بیشتر جهت بررسی کفایت همودیالیز و ضرورت کاربرد روشهای نوین درمانی انجام گیرد.

مقدمه و اهداف: ایجاد عفونتها به دنبال سوختگی یکی از مشکلات متداول و معمول می باشد. مکانیسمهای مقاومتهای ذاتی و اکتسابی درگون های مقاوم کلونیزه شونده در زخمهای سوختگی از جمله سودوموناس ائروجینواز رو به افزایش است. شیوع سودوموناس ائروجینوزا با مقاومتهای چندگانه به عنوان عامل عفونتهای بیمارستانی در بخش سوختگی مکررا گزارش شده است و قادر به ایجاد عفونت در زخمهای سوختگی می باشد.هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر آنتی بیوتیک ها و مواد ضدعفونی کننده مختلف بر سویه های بالینی سودوموناس ائروجینوزا جداشده از عفونت های سوختگی می باشد.مواد و روش ها: تعداد 100 سویه سودوموناس ائروجینوزا به عنوان سویه های بالینی از عفونتهای سوختگی جداسازی و تشخیص داده شد. اثر ضدمیکروبی آنتی بیوتیکها به روش دیسک دیفیوژن (کربی- بوئر) آزمایش شد. برای بررسی اثر ضدمیکروبی مواد ضدعفونی کننده، مقدار 30 میکرولیتر از هر یک از مواد ضدعفونی کننده رابر روی دیسک های بلانک استریل با قطر 6 میلیمتر اضافه کرده و سپس به روش دیسک دیفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله اخیر هر آزمایش در سه تکرار سه تایی انجام شد.یافته ها: درصد سویه های مقاوم به کاناماسین، توبراماسین، آمیکاسین، سفوتاکسیم، کربنی سیلین، سفتازیدیم، سفتی زوکسیم، سفیکسیم، سیپروفلوکساسین، سفازولین، سفالکسین و سفتریاکسون به ترتیب برابر با 100، 93، 95، 81، 84، 95، 94، 100، 99، 100، 100 و 92 به دست آمد. همچنین میانگین قطر هاله عدم رشد برای مواد ضدعفونی کننده کلر هگزیدین 2 درصد، پوویدین آیودین 10 درصد، ستریماید- 3.5 C درصد، دکوسپت، هیپوکلریت 10 درصد، میکرو +10 دو درصد، دکونکس +53 دو درصد و اتانل 70 درصد به ترتیب برابر 1.9±14.4، 1.3±10.6، 2.6±9.1، 2.2±8.6، 5.2±26.9، 1.5±6.58، 2.2±8.3 و 0.0±6 میلیمتر به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و مقاومت بالای سویه های جداشده به آنتی بیوتیک ها، پیشنهاد می شود که مصرف این آنتی بیوتیکها را محدود کرده و از طرفی اقدامات پیشگیرانه در جلوگیری از عفونت با سودوموناس ائروجینوزا به عمل آید. همچنین باتوجه به اثر بسیار خوب هپیوکلریت و کلز هگزیدین، توصیه می شود بیشتر از این دو ترکیب به عنوان ماده ضد عفونی کننده استفاده شود.

مقدمه و اهداف: اهداف اجرایی برای تستهای آزمایشگاهی جهت عدم دقت و خطای آنالیتیکال در حال پیشرفت می باشد. هدف خطای آنالیتیکال تام نیازمند ترکیبی از تمام منشا خطاها (خطای اتفاقی و خطای سیستماتیک) در یک محدوده قابل قبول می باشد.مواد و روش ها: پنجاه ویال استاندارد سدیم و پتاسیم از شرکت ساندوز انتخاب گردید و غلظت سدیم و پتاسیم را در این مواد استاندارد هر روز و برای پنجاه روز در آزمایشگاه بیوشیمی بیمارستان قائم- مشهد توسط روش فلیم فوتومتری اندازه گیری و سپس از مقادیر بدست آمده، میانگین، انحراف معیار، خطای آنالیتیکال تصادفی و سیستماتیک را محاسبه گردید.یافته ها: خطای آنالیتیکال سیستماتیک و خطای آنالیتیکال تصادفی بر روی نمونه های استاندارد و توسط متد فلیم فوتومتری به ترتیب برای سدیم و پتاسیم عبارت از: me (Na)=0.36, me (k)=0.012, se (Na)=0.69, se (k)=0.11. و خطای آنالیتیکال تام فلیم فوتومتری برای اندازه گیری سدیم و پتاسیم به ترتیب 1.74 mmol/L, 0.232 mmol/L بود.نتیجه گیری: نتایج ما در این مطالعه نشان داد که سیستم فلیم فتومتری دارای دقت و صحت مناسب و خطای آنالیتیکال تام در این سیستم جهت اندازه گیری سدیم و پتاسیم قابل قبول می باشد.

مقدمه و اهداف: تعیین ارتباط بین یافته های بالینی- پاتولوژی با پیش آگهی بیماران مبتلا به مامبرانوس نفروپاتی می باشد.مواد و روش ها: اطلاعات تمامی بیماران با تشخیص نفروپاتی مامبرانوس به طور گذشته نگر مرور شد. یافته های دموگرافیک، یافته های بالینی و آزمایشگاهی اولیه جمع آوری شد و نمونه های بیوپسی کلیه، به منظور طبقه بندی کردن مرور شد. از t-student برای مقایسه میانگین، کای دوی غیر پارامتریک و کندال تاو برای مقایسه فراوانی و ارتباط به ترتیب استفاده شد. P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: 72 نمونه از 2118 بیوپسی کلیه انجام شده در سال های 1351 لغایت 1375 نفروپاتی مامبرانوس تشخیص داده شدند. نسبت مذکر به مونث 2 به 1 (طیف 1.5 تا 14 سال) بوده است. 45 نمونه نفروپاتی مامبرانو ایدیوپاتیک را تشکیل می دادند. 27 مورد را علل ثانویه تشکیل می دادند که شامل لوپوس اریتماتوسیستمیک (11 مورد) و HBsAg مثبت (12 بیمار) بوده است. شایع ترین تظاهر بالینی در هر دو گروه، سندرم نفروتیک و هماچوری بود. در گروه ایدیوپاتیک پس از متوسط 2.13 سال پیگیری، بهبودی در 20.9% و نارسایی مزمن کلیه در 20.9% بیماران رخ داد. از کندال تا و برای تعیین ارتباط بین یافته های هنگام مراجعه با سرانجام بیماران مبتلا به نفروپاتی مامبرانو ایدیوپاتیک استفاده شد. ارتباط مستقیم و معنی داری بین پروتئینوری (P=0.009) و سن هنگام بستری (P=0.01) با پیشرفت به نارسایی کلیه یافت شد. در گروه ثانویه، با توجه به اتیولوژی پیش آگهی متغیر می باشد.نتیجه گیری: پروتئینوری، سن و بیماری زمینه از مهمترین فاکتورهای تعیین کننده پیش آگهی کلیوی در نفروپاتی مامبرانو می باشند.

مقدمه و اهداف: تاکنون فاکتورهای پروگنوستیک زیادی جهت ارزیابی سیربالینی RCC مطرح شده اند اما هیچکدام دقت بالایی ندارند. امروزه شناسایی پروتیین های بیش از حد تولید شده سلولهای سرطانی با رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی جایگاه ویژه ای در تعیین پرو گنوز کانسرها پیدا کرده است. در این مطالعه ارزش پروگنوستیک P53 در رنال سل کارسینوم بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه ( (historical cohortبیمارانی که طی 10 سال گذشته بدلیل RCC در مرکز الزهرا(س) تحت عمل رادیکال نفرکتومی قرار گرفتند (سرشماری) بررسی شدند. بلوک های پارافینی 46 بیمار مبتلا به RCC از نظر P53 بررسی شد و با پیگیری دقیق بیماران Stage تومور و سن بیمار، وضعیت بیمار در آخرین ویزیت بدست آمد. سپس ارزش پروگنوستیک P53 به کمک نمودار کاپلان- مایر و تست log-rank و Cox regression بررسی گردید.یافته ها: از 125 بیماری که بین سالهای 1374 تا 1384 در مرکز ما تحت عمل رادیکال نفروکتومی قرار گرفتند، 97 نفر RCC داشتند که از این میان تنها 46 نفر واجد inclusion criteria بودند. سوروایوال 10 ساله بیماران 69.44 ماه محاسبه شد. میانگین بقا در بیماران P53 مثبت و منفی به ترتیب 76.63، 65.25 ماه بود. در آنالیز bivariate و Multivariate بروز P53 ارزش پروگنوستیک نداشت.نتیجه گیری: در RCC بروز P53 ارزش پروگنوستیک ندارد.

مقدمه و اهداف: اتیولوژی، پاتوفیزیولوژی و تظاهرات بالینی سندرم زخم منفرد رکتوم کاملا شناخته نشده است. در این مطالعه پاتولوژی تغییرات مخاطی و یافته های بالینی این سندرم مورد بررسی قرار گرفته اند.مواد و روش ها: نمونه بیوپسی مخاطی 19 بیمار با شواهد بالینی زخم منفرد رکتوم و مطابقت آن با شکایات بالینی و یافته های اندوسکوپیک در طی سه سال مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها: این سندرم در هر دو جنس (11 مرد و 8 زن) با طیف سنی 12 تا 72 سال و میانگین سنی 29 سال دیده شد. شکایات بالینی اصل بیماران خونریزی رکتال، دفع موکوس و درد پری آنال بودند. یافته های اصلی رکتوسکوپی زخم، قرمزی سطح مخاط، پرخونی و نمای پولیپوئید بود. تغییرات اصلی پاتولوژیک بهم ریختگی ساختمان مخاطی، زخمهای خیلی سطحی و نامنظم مخاطی، فیبروز آستر مخاطی و ضخیم شدگی عضله مخاطی همراه با جداشدگی فیبرهای عضله و گسترش آنها بین کریپتهای مخاطی بودند.نتیجه گیری: اگر چه سندرم زخم منفرد رکتوم نادر است ولی می تواند با بیماریهای مشابه مثل بیماریهای التهابی روده، کارسینوم کلواکوژنیک و سایر بدخیمیها اشتباه گردد. اما تشخیص آن با یافته های رکتوسکوپیک و مورفولوژی بخوبی امکان پذیر است.

تراتوم های فارنکس نادرند. در این مقاله یک مورد تراتوم بالغ (اصطلاحا «پولیپ مودار») با درگیری نازوفارنکس و اوروفارنکس در یک دختر بچه با توده کام با رشد تدریجی از زمان تولد معرفی می شود. توده فارنکس از طریق شکافی در قسمت عقب کام به داخل دهان نفوذ کرده بود که کاملا برداشته شد. متعاقبا، بیمار رویش دندانهای نابجای کام قدامی داشت و تا 15 ماهگی سه دندان از کام خارج شد. بقایای تومور و یا عود تومور در CT اسکن مشاهده نگردید.