مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1397 | دوره:14 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

با سلام، مقاله ای با عنوان «مقایسه ی اثر چهار شوینده ی رایج کانال ریشه، روی ریزنشت باکتریایی کانال های ریشه ی پر شده » در مجله ی دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان، دوره ی 11، شماره ی 2 خرداد و تیر 1394 به چاپ رسیده است.

مقدمه: کارسینوماها، شایع ترین بدخیمی های ناحیه ی سر و گردن هستند. کفایت حاشیه ی جراحی شده برای تصمیم گیری در مورد درمان و پیش آگهی بیماران مبتلا به کارسینوما حیاتی است. هدف از این مطالعه، شناخت عوامل بالینی و پاتولوژیک موثر بر وضعیت حاشیه های تومور در کارسینوماهای جراحی شده بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، پرونده ی تمام بیمارانی (71 نفر) که بین سال های 95-1385 مورد عمل جراحی کامل کارسینوماهای بافت نرم فک و صورت قرار گرفته بودند، بررسی شد. اطلاعات مربوط به خصوصیات بالینی و هیستوپاتولوژی شامل جنس، سن، نوع تومور، اندازه ی تومور، محل تومور، وجود متاستاز لنفاوی، تعداد حاشیه های درگیر، درجه ی هیستوپاتولوژی تومور، مرحله ی بالینی و نتایج برش های یخ زده استخراج شد. سپس نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های کای-دو مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: 38 تعداد 53/5 درصد از بیماران، دارای حاشیه ی مثبت، 12/7 درصد حاشیه ی نزدیک و 0/8 درصد دارای حاشیه ی عاری از تومور بودند. حاشیه ی مثبت با اندازه ی تومور (p value = 0/01) و نیز با محل تومور ارتباط داشت (p value = 0/03). ارتباطی بین سن، جنس، نوع تومور، وجود متاستاز لنفاوی، درجه ی هیستوپاتولوژی تومور، مرحله ی بالینی و انجام برش یخ زده با حاشیه ی نهایی مشاهده نگردید (p value < 0/05). نتیجه گیری: در مطالعه ی حاضر، 66/2 درصد حاشیه های نهایی ضایعات کارسینومای دهان و فک، مثبت یا نزدیک گزارش شد و نتایج حاشیه ی نهایی با محل و اندازه ی ضایعات ارتباط داشته است.

مقدمه: با توجه به اهمیت آموزش تئوری و بالینی سالمندی در دندان پزشکی، این مطالعه با هدف بررسی محتوای آموزشی موجود در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از نظر کفایت آموزش دندان پزشکی سالمندی انجام شد. مواد و روش ها: ددر این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، که در سال 1396 انجام شد، تمامی بخش های دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به جز بخش اطفال انتخاب شدند. چک لیست طرح، در چهار بخش فراوانی و محتوای مباحث، تدریس بالینی و پیشنهادات، تهیه و در اختیار مدیران گروه های آموزشی قرار گرفت. همچنین شناسنامه ی دروس ارائه شده در بخش های مختلف، جهت استخراج سرفصل های مرتبط با سالمندی بررسی گردید. داده ها پس از جمع آوری توسط آمار توصیفی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: تنها در دو گروه آموزشی جامعه نگر و ترمیمی، دندان پزشکی سالمندان به صورت واحد درسی مجزا ارائه می شود. گروه های جامعه نگر، ترمیمی و پریودنتولوژی، سرفصل های خاص در خصوص دندان پزشکی سالمندان ارائه می دهند ولی در سایر گروه ها به جز ارتودنتیکس، مباحث مربوط به دندان پزشکی سالمندان به صورت ادغام یافته در سایر مباحث تدریس می شود. با توجه به اطلاعات به دست آمده، بیشترین درصد پوشش مطالب سالمندی مربوط به دو گروه آموزشی آسیب شناسی و جراحی می باشد و در گروه آموزشی ارتودنتیکس تقریباً هیچ گونه آموزشی در این زمینه به دانشجویان ارائه نمی شود. نتیجه گیری: ببا توجه به نتایج، به نظر می رسد سهم دندان پزشکی سالمندی در مباحث و سرفصل های موجود در دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان، ناکافی است و آموزش دندان پزشکی سالمندی باید هم به صورت تئوری و هم به صورت بالینی در گروه های آموزشی افزایش یابد.

مقدمه: تظاهرات دهانی اختلالات غدد درون ریز، ممکن است یافته هایی را به نفع تشخیص زودرس و درمان مناسب این اختلالات فراهم سازد. از طرفی، بسیاری از این بیماران، نیاز به مراقبت های خاص در مطب دندان پزشکی دارند، لذا آگاهی بالای دندان پزشک از این تظاهرات دهانی هم جهت تشخیص احتمالی و هم انجام اقدامات مناسب در خصوص این اختلالات لازم می باشد. تاکنون مطالعه ای در زمینه ی میزان آگاهی دندان پزشکان از علائم دهانی اختلالات غدد درون ریز انجام نشده است. مطالعه ی حاضر، برای بررسی میزان آگاهی دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان از علائم دهانی اختلالات برخی از غدد درون ریز انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 94 دندان پزشک عمومی شهر اصفهان در سال 1394-1395 با استفاده از پرسش نامه ی خودساخته با ضریب آلفای کرونباخ 2، با حداکثر نمره ی 20 انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و آزمون های آماری توصیفی، تحلیلی و t مستقل آنالیز گردید (a = 0/05). یافته ها: میانگین نمره ی کلی آگاهی افراد مورد مطالعه (3/23 ± 11/138) به دست آمد که با حداکثر نمره ی در نظر گرفته شده، اختلاف آماری معنی داری نشان داد (p value < 0/05). بیشترین آگاهی مربوط به غده ی پانکراس و کمترین آن مربوط به هیپوفیز بود (p value < 0/05). نتیجه گیری: میزان آگاهی دندان پزشکان مورد مطالعه از تظاهرات دهانی اختلالات غدد درون ریز، به طور معنی داری کمتر از حد قابل انتظار بود. به نظر می رسد نیاز است تا در خلال برنامه های آموزش تحصیلی و برنامه های مدون آموزشی پس از فراغت از تحصیل، به تظاهرات دهانی اختلالات غدد درون ریز پرداخته شود.

مقدمه: آگاهی از رضایت بیماران و بررسی عوامل عدم رضایت بیماران پس از درمان ایمپلنت، می تواند منجر به افزایش اطلاعات ما از نواقص ایمپلنت های دندانی و اجرای هرچه بهتر درمان ایمپلنت شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان رضایت بیماران پس از درمان ایمپلنت های دندانی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی که در بین سال های 1389 تا 1393 بررسی گردید، تعداد 176 نفر از بیمارانی که برای آنها درمان ایمپلنت انجام شده و حداقل یک سال از درمان پروتزی آنها گذشته بود، بطور تصادفی انتخاب شدند و میزان رضایت آنها از درمان ایمپلنت توسط پرسش نامه ی استاندارد مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 22 و آزمون های آماری ANOVA و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α ). یافته ها: انمره ی کلی رضایت بیماران 4/24 ± 37/52 محاسبه گردید که در بازه ی رضایت زیاد قرار دارد. بین میانگین نمره ی رضایت در دو جنس مرد و زن (p value = 0/832) تفاوت معنی داری وجود نداشت. تعداد 1/70 درصد، موافق تاثیر مثبت ایمپلنت بر زیبایی بودند. 48/9 درصد اعلام کردند که مشکلات مربوط به جراحی ایمپلنت در حد انتظارشان بوده است. 1/53 درصد عقیده داشتند که تمیز کردن ایمپلنت نسبتاً سخت تر از دندان طبیعی می باشد. نتیجه گیری: بیماران دریافت کننده ی ایمپلنت، سطح رضایت بالایی را نشان دادند و با توجه به اینکه در انجام هر درمانی، بروز مشکلات و سطح انتظار بالای بیماران و عدم برآورد آن باعث ایجاد نارضایتی می شود، این میزان رضایت، موفقیت آمیز به نظر می رسد و با بررسی عوامل منجر به عدم رضایت، می توان در جهت اجرای بهتر درمان ایمپلنت گام برداشت.

مقدمه: اختلال بیش فعالی-کم توجهی ADHD (Attention-Deficit/ Hyperactivity Disorder)، یک الگوی پایدار کم توجهی، پرفعالیتی و تکانش گری است و یکی از شایع ترین مشکلات سلامت روانی در دوران کودکی می باشد که 12تا 15 درصد کودکان سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان پوسیدگی دندانی و وضعیت بهداشت دهان و دندان در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-کم توجهی در مقایسه با کودکان سالم بود که اهمیت اقدامات پیشگیرانه را در حفظ سلامت دهان و دندان کودکان مبتلا، روشن می ساخت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی از نوع مقطعی، 33 کودک مبتلا به ADHD درمان شده، 32 کودک مبتلا به ADHD درمان نشده و 37 کودک سالم 7 تا 12 ساله، از نظر شاخص های dmft (دندان های شیری)، DMFT (دندان های دائمی) و PI (پلاک دندانی) معاینه شدند. کودکان سالم از لحاظ سن و جنس با کودکان مبتلا، همسان گردیده و با آزمون های آنالیز یک طرفه و کای اسکوئر با نرم افزار SPSS نسخه ی 18، آنالیز شده و داده هایی که p value < 0/05 بودند، معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین شاخص DMFT (p value = 0/97) و PI (p value = 0/48) در کودکان بیش فعال، اختلاف معنی داری با گروه شاهد نداشت، ولی میانگین شاخص dmft در گروه شاهد، بطور معنی داری کمتر از دو گروه مبتلا به ADHD به دست آمد (p value = 0/04). نتیجه گیری: کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-کم توجهی، به دلیل علائمی مثل کم توجهی و تکانش گری، توانایی لازم برای انجام فعالیت های منظم مانند مسواک زدن را ندارند، به همین دلیل پوسیدگی دندان های شیری بیشتری را نسبت به کودکان عادی تجربه می کنند؛ اما در محدوده ی سنی مطالعه ی حاضر، به دلیل اینکه فرصت کافی برای پوسیدگی دندان های دائمی وجود نداشت، تفاوتی در میانگین شاخص DMFT دیده نشد. همچنین پلاک دندانی (PI) در کودکان بیش فعال، بیش از کودکان عادی به دست نیامد.

مقدمه: همکاری بیمار نوجوان و والدین او، نقش مهمی در دستیابی به نتایج مطلوب درمان های ارتودنسی ایفا می کند. اگر بتوان همکاری بیمار را پیش از آغاز درمان پیش بینی کرد، می توان با تمهیداتی، آن را ارتقاء داد و از عوارض ناخوشایندی مثل قطع پیش از موعد درمان، جلوگیری نمود. هدف از این مطالعه، تعیین رابطه ی بین عوامل روانی-اجتماعی بیمار و همکاری او در درمان ارتودنسی و استفاده از آن برای پیش بینی همکاری بیماران نوجوان بود. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، 30 عامل تأثیرگذار بر همکاری بیماران از مقالات استخراج شده و 24 عدد از مهم ترین عوامل از دید ارتودنتیست ها با روش های آماری تعیین و پرسش نامه ای برای سنجش این موارد طراحی شد. سپس 60 بیمار 11 تا 18 ساله به صورت تصادفی انتخاب و پیش از آغاز درمان، پرسش نامه را تکمیل کردند. پس از گذشت حداقل 4 ماه از آغاز درمان، همکاری این بیماران تعیین شد. سپس رابطه ی میان هر یک از این عوامل به صورت جداگانه با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید (α = 0/05). یافته ها: ععوامل جنس، وضعیت اقتصادی خانواده، وضعیت تحصیلی و رفتاری بیمار در مدرسه، احساس نیاز به درمان و شاخص پنجم آزمون شخصیت یعنی وجدانی بودن، با همکاری بیمار ارتباطی معنی دار داشتند (p value < 0/05). نتیجه گیری: همکاری بیماران (به خصوص 14 سال به بالا) پیش از درمان ارتودنسی، قابل پیش بینی است. 5 عامل جنس، وضعیت اقتصادی خانواده، وضعیت تحصیلی و رفتاری بیمار در مدرسه، احساس نیاز بیمار به درمان و شاخص وجدانی بودن با همکاری بیمار رابطه ی مثبت داشتند.

مقدمه: نقش فیشورسیلانت در پیشگیری از پوسیدگی های دندانی به اثبات رسیده است. دو نوع فیشورسیلانت سلف اچ و هیدروفیل به تازگی معرفی شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی ریزنشت سه ماده ی فیشورسیلانت سلف اچ و فیشورسیلانت هیدروفیل با یک نوع فیشورسیلانت متداول بود. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مداخله ی تجربی از نوع آزمایشگاهی می باشد که در آن 75 دندان مولر سوم (از هر دو فک) بدون پوسیدگی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. در هر گروه، دندان ها پس از شستشو، خشک شده و برای پروفیلاکسی با پودر پامیس مهیا شدند، سپس شیارهای اکلوزالی به وسیله ی ژل اسید فسفریک 37 درصد، M3 به مدت 20 ثانیه تحت اچ قرار گرفته و پس از انجام اچینگ، به مدت 15 ثانیه شستشو داده و خشک شدند. در این مرحله، شیارهای اکلوزال با یکی از سه ماده ی شیارپوش متداول M3، خود اچ کننده ی Itena و هیدروفیل اسمارت سیل Self-etching Itena، 3M و Hydrophilic Smartseal پوشش داده شدند. دندان ها پس از آماده سازی، به مدت 48 ساعت در فوشین 5/0 درصد قرار گرفته و بعد از شستشو در جهت باکولینگوالی برش داده شدند. ریزنشت نمونه ها با کمک استریومیکروسکوپ و با بزرگ نمایی 24 برابر بررسی گردید و سپس توسط آزمون آماری غیر پارامتریک کروسکال والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند و سطح معنی داری به صورت (p value < 0/05) تعریف گردید. یافته ها: با مقایسه ی میزان ریزنشت در این مطالعه، مشخص شد که بیشترین میزان ریزنشت مربوط به گروه فیشورسیلانت سلف اچینگ بود (میانگین 3) و با گروه هیدروفیل (میانگین 2) و متداول (میانگین 0/84) تفاوت آماری معنی داری داشت (p value < 0/001)، ولی بین میزان ریزنشت دو گروه M3 و هیدروفیل، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (p value = 0/21). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان ریزنشت فیشورسیلانت سلف اچ بیشتر از دو نوع متداول و هیدروفیل بود.

مقدمه: امروزه تلاش برای شناسایی ضایعات پیش بدخیم، دو چندان شده است. یکی از این روش ها، سیتولوژی با برس می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه ی تغییرات قابل مشاهده در نمونه های سیتولوژی بیماران در معرض دود سیگار با رنگ آمیزی پاپانیکولا با نمونه های بیماران سالم بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی، در دو گروه 23 تایی (مورد و شاهد)، نمونه ی براش سیتولوژی توسط مسواک استریل شده از گونه و حاشیه ی طرفی زبان بیماران در معرض دود سیگار، با ثبت مدت زمان مجاورت با دود سیگار (چند ساعت در روز) تهیه شد. نمونه ها که قبلاً توسط اسپری مخصوص ثابت شده بودند، در آزمایشگاه به روش پاپانیکولا رنگ آمیزی شدند. سپس نمونه ها جهت مشاهده ی فراوانی سلول های گرانولر، سلول دو هسته ای، هستک واضح، کروماتین خشن، واکوئول هسته ای، سلول اپوپتوتیک، پلئومورفیسم هسته و پلئومورفیسم سیتوپلاسم ارزیابی شدند و نتایج ثبت گردید. داده ها توسط آزمون 2χ و تی مستقل تجزیه و تحلیل شد (α = 0/05). یافته ها: تتعداد موارد مشاهده شده در مخاط گونه و حاشیه ی طرفی زبان در معیارهای میکرونوکلئوس، هسته ی واضح، پلی مرفیسم، التهاب و افزایش کراتین بین گروه در معرض دود سیگار (p value = 0/31) و افراد سالم گروه شاهد (p value = 0/26) تفاوت معنی داری نداشت. در میانگین سال های مصرف سیگار، در دو گروه افراد در معرض دود سیگار با سلول دو هسته ای و بدون سلول دو هسته ای، تفاوت معنی داری وجود داشت (p value = 0/004). نتیجه گیری: با افزایش سال های مجاورت اشخاص سالم با افراد سیگاری، ممکن است خطر ایجاد تغییرات سایتولوژیک در مخاط دهان افراد بالاتر رود، هر چند سیگار، تغییری به عنوان عامل خطر بالقوه برای وقوع تغییرات موکوزال در افراد در معرض آن نداشت.

مقدمه: برای تسریع روند درمان و بهبودی بیمار و جهت پیشگیری از عواقب نامطلوب پزشکی، دندان پزشکان باید از خطاهای نسخه نویسی آگاه باشند. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی رفتار نسخه نویسی و اشکالات رایج نسخه نویسی در نسخ دندان پزشکان استان خراسان رضوی انجام گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد 1108 نسخه مربوط به سازمان های بیمه ی تامین اجتماعی و خدمات درمانی که از بهمن ماه 1394 تا خردادماه 1395 توسط دندان پزشکان استان خراسان رضوی تجویز شده بودند، بررسی شد. برای جمع آوری داده ها، لیستی مشتمل بر شکل دارو، نام دارو، دوز دارو، فاصله ی دوزها، روش تجویز، وجود تداخل دارویی بین اقلام دارویی در یک نسخه و تعداد اقلام هر نسخه تهیه شد. همچنین ناخوانا بودن نسخه، فقدان مهر، تاریخ یا امضای پزشک در لیست اشتباهات مربوط به آن نسخه ثبت شد. جهت آنالیز آماری از آزمون های دقیق فیشر و کای اسکوئر استفاده گردید. یافته ها: بیشترین خطاها در نسخ مورد بررسی، مربوط به شکل ناصحیح دارو (17/3 درصد)، روش تجویز دارو (10/9 درصد) و دوز ناصحیح داروها (10/4 درصد) بود. میانگین اقلام تجویزی در هر نسخه، 2/36 قلم بود که در این میان آنتی بیوتیک ها (50/7 درصد) و سپس داروهای ضد درد و ضد التهاب (33/5 درصد) بیشترین داروی تجویزی توسط دندان پزشکان بودند. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر، بیانگر عملکرد مناسب دندان پزشکان استان خراسان رضوی در مورد تعداد اقلام دارویی در هر نسخه بود، اما مقادیر تجویز آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد درد و ضد التهاب بسیار بالاتر از مقادیر تجویز شده در سایر مطالعات مشابه خارج کشور بود. با توجه به درصد بالای خطا در نسخ بررسی شده، پیشنهاد می شود در برنامه های درسی رشته ی دندان پزشکی و نیز در برنامه های مدون بازآموزی دندان پزشکان، بر اصول صحیح نسخه نویسی تاکید بیشتر گردد.

مقدمه: گلایپیکان-3، یک پروتئین سطح سلولی عضوی از خانواده گلایپیکان است و به یک گروه از پروتئوگلیکان هپارین سولفات متعلق است که توسط گلیکوزیل فسفاتیدیل اینوزیتول به غشای سلولی متصل می شود. گلایپیکان-3، در تنظیم تکثیر سلولی و مورفوژنز، نقش دارد. با توجه به رفتار متفاوت کیست های ادنتوژنیک، هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بیان مارکر گلایپیکان-3 در کیست رادیکولار، دنتی ژروس و ادنتوژنیک کراتوسیست می باشد. مواد و روش ها: ددر این مطالعه ی توصیفی-مقطعی از نوع گذشته نگر، تعداد 60 نمونه شامل 20 نمونه کیست رادیکولار، 20 نمونه ادنتوژنیک کراتوسیست و 20 نمونه کیست دنتی ژروس با روش ایمونوهیستوکمیستری برای مارکر گلایپیکان-3 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: دهر دو بیان غشایی و سیتوپلاسمیک گلایپیکان-3 مشاهده شد. بیان گلایپیکان-3 در 12مورد از20 مورد (60 درصد) از بافت های ادنتوژنیک کراتوسیست دیده شد. بیان گلایپیکان-3 در هیچ یک از بافت های کیست دنتی ژروس و کیست رادیکولار دیده نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه، افزایش بیان گلایپیکان-3 در ادنتوژنیک کراتوسیست تومور دیده شد که ممکن است با پاتوژنز، رفتار تهاجمی و عود بالای این ضایعات مرتبط باشد، اما برای تایید این فرضیه، مطالعات بیشتری پیشنهاد می شود.

مقدمه: رت ریج ها، گسترش های اپی تلیالی هستند که به بافت همبند زیرین در پوست و غشاهای مخاطی توسعه پیدا می کنند. امروزه با توجه به مهندسی تولید بافت، نحوه ی تشکیل و تنوع شکل آنها در بافت ها و ضایعات مختلف جلدی مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه ی حاضر جهت بررسی شکل رت ریج ها در ضایعات دهانی به منظور عاملی در جهت کمک به تشخیص ضایعات و بررسی ارتباط شکل رت ریج با التهاب به منظور درک بهتر از نحوه ی تشکیل رت ریج ها انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع گذشته نگر بود و شکل رت ریج ها با میکروسکوپ نوری با درشت نمایی 100 × به دو صورت صاف یا هایپرپلاستیک بر روی 154 عدد لام در سه گروه ضایعات اپی تلیالی، مزانشیمی و پوستی-مخاطی بررسی شد. التهاب در ناحیه ی تماس بین اپی تلیوم و بافت همبند در پنج فیلد متوالی با بزرگ نمایی 400 بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری 2χ ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (α = 0/05). یافته ها: در 87، 80 و 58 درصد از ضایعات، به ترتیب رت ریج هایپرپلاستیک دیده شد. شکل رت ریج، بین ضایعات پوستی-مخاطی با دو گروه دیگر اختلاف معنی داری داشت (p value < 0/001)، در حالی که بین دو گروه مزانشیمی و اپی تلیالی شکل رت ریج یکسان بود (p value > 0/05). در ضایعات واکنشی مزانشیمی، رت ریج هایپرپلاستیک بیشتر از سایر ضایعات مزانشیمی دیده شد، گرچه بین التهاب در شدت های مختلف، با هاپیرپلاستیک یا صاف بودن شکل رت ریج ارتباط آماری معنی داری دیده نشد (p value < 0/05). نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد، رت ریج های ضایعات دهانی بیشتر به صورت هایپرپلاستیک دیده می شود، که با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، التهاب، دلیل هایپرپلاستیک بودن رت ریج ها نمی تواند باشد. انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

مقدمه: استفاده از شاخص دقیق، معتبر و تکرارپذیر، برای بررسی اپیدمیولوژیک پوسیدگی دندان ضروری می باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت دندانی دانشجویان سال اول و آخر دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشجویان دانشگاه اصفهان با استفاده از شاخصICDASII (International Caries Detection and Assessment System) بود. مواد و روشها: در این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، 70 نفر از دانشجویان سال اول دندان پزشکی، 70 نفر از دانشجویان سال آخر دندان پزشکی و 70 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان (در مجموع 210 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان با استفاده از یونیت دندان پزشکی، پروب و آینه مورد معاینه قرار گرفتند. وضعیت سطوح دندان ها با استفاده از ICDASII در حالت مرطوب و خشک در فرم های مربوط وارد شد و برای آنالیز داده ها از آزمون های 2χ ، همبستگی پیرسون، من ویتنی، کروسکال والیس، و مدل خطی تعمیم یافته GLM (Generalized Linear Model) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هیچ یک از افراد، تمام سطوح دندان ها سالم نبودند و فقط 19 نفر دارای کدهای 00 تا 02 (پوسیدگی جزیی در مینا) بودند. بیشترین کد پوسیدگی در افراد 01 و در سطح اکلوزال دندان ها بود. کمترین سطوح درگیر، سطوح باکال و لینگوال و شایع ترین کد پوسیدگی در پوسیدگی های عاجی کد 04 بود. مدل خطی تعمیم یافته، نشان داد که پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان، سپس دانشجویان سال اول و در آخر دانشجویان سال آخر دندان پزشکی بیشتر بود (p value = 0/001). همچنین با افزایش تحصیلات مادر، میزان پوسیدگی در دانشجویان کاهش داشت (p value < 0/001). نتیجه گیری: ارزیابی پوسیدگی با سیستم ICDASII، اطلاعات دقیقی را برای پیشگیری و درمان صحیح ارائه می دهد. پوسیدگی با گسترش در حد مینا، بیشترین وضعیت پوسیدگی در دانشجویان بود. شدت و وسعت پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان بیشتر و در دانشجویان سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی، کمتر مشاهده گردید. تدوین و طراحی واحدهای درسی یا فوق العاده جهت آموزش سلامت دهان و دندان به منظور ارتقای سلامت دانشجویان پیشنهاد می گردد.