مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1392 | دوره:9 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

مقدمه: یکی از مشکلات پروتزهای پارسیل متحرک، جدا شدن رزین آکریلی از فریم ورک فلزی می باشد. در این راستا عوامل متعددی در اتصال شیمیایی و مکانیکی باند دخیل هستند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر سندبلاست و کاربرد پرایمر بر استحکام اتصال رزین به فریم ورک های با طرح نردبانی و مشبک بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، 30 نمونه فریم کروم کبالت نردبانی (A) و 30 نمونه به صورت شبکه ای (B) ساخته شد. هر کدام از طرح های نردبانی و مشبک به 3 گروه تقسیم گردید. 10 نمونه به عنوان گروه شاهد (A1، B1)،10 نمونه سندبلاست زده شده (A2، B2) و 10 نمونه علاوه بر سندبلاست به پرایمر نیز آغشته شدند (A3، B3). سپس روی تمام نمونه ها آکریل گذاری انجام شد. استحکام اتصال رزین و فلز با دستگاه اینسترون سنجیده و داده ها بر حسب نیوتن (N) ثبت شد و با استفاده از آزمون های آماری Two-way ANOVA و Tukey مورد بررسی قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: بین سه روش آماده سازی تفاوت معنی داری وجود داشت (p value<0.001). بین میانگین استحکام در طرح نردبانی (785.90±207.24 N) و مشبک (718.60±216.83 N) تفاوت معنی دار نبود (p value=0.133). میانگین استحکام در روش سندبلاست و پرایمر (947.38±86.18 N) به طور معنی داری از روش سندبلاست (749.5±142.11 N) بیشتر (p value<0.001) و روش سندبلاست به طور معنی داری از گروه شاهد(539.47±164.09) بیشتر بود (p value<0.001). سندبلاست به تنهایی باعث افزایش 38 درصدی و روش سندبلاست همراه با پرایمر افزایش 75 درصدی اتصال آکریل به فلز را به همراه داشت.نتیجه گیری: روش سندبلاست و روش سندبلاست و پرایمر به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش استحکام اتصال آکریل به فلز می شوند. اعمال سندبلاست به همراه پرایمر باعث ایجاد قوی ترین اتصال رزین در هر دو طرح فریم ورک می شود.

مقدمه: هدف اصلی از درمان بیماران بی دندان، افزایش رضایت آن ها است. فشار بیش از حد بر بافت حمایت کننده دنچر باعث ناراحتی بیمار می شود. الگوهای اکلوزالی مختلفی در پروتز کامل مورد استفاده قرار می گیرند. در این مطالعه ضمن معرفی اکلوژن باکالی شده، میزان فشار ناشی از این اکلوژن زیر بیس پروتز حین جویدن، با اکلوژن های کاملا بالانس دو طرفه و لینگوالی شده مقایسه شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، با استفاده از شبیه سازی شرایط دهانی در آزمایشگاه، سه دست پروتز کامل برای 5 بیمار ساخته شد که الگوهای اکلوزالی مختلفی داشتند. سپس حین خرد کردن مکعب ها و ورقه های هویج، میزان فشار وارد بر بافت شبیه ساز از جانب بیس در ناحیه باکال شلف توسط استرین گیج اندازه گیری شد. در نهایت میانگین فشارهای وارد بر بافت، توسط آزمون Paired-t در نرم افزار SPSS نسخه 16 در سطح معنی داری 0.05 مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: حین خرد کردن ورقه های هویج با اکلوژن کاملا بالانس دو طرفه، به طور معنی داری فشار بیشتری نسبت به اکلوژن های لینگوالی شده (p value=0.03) و باکالی شده (p value=0.04) وارد شد. این تفاوت برای خرد کردن مکعب های هویج معنی دار نبود (p value=0.24) و (p value=0.45). به علاوه، تفاوت معنی داری بین اکلوژن های لینگوالی شده و باکالی شده در خرد کردن ورقه ها وجود نداشت (p value=0.74).نتیجه گیری: با در نظر داشتن محدودیت های مطالعه، خرد کردن ورقه های هویج هنگام استفاده از اکلوژن های باکالی شده و لینگوالی شده، فشار کمتری بر باکال شلف ها وارد می کند.

مقدمه: امروزه از روش های متنوعی برای برداشت و حذف پوسیدگی دندانی استفاده می شود. برداشت پوسیدگی به روش شیمیایی- مکانیکی نوعی تکنیک غیر تهاجمی است که علاوه بر این که بافت عفونی را بر می دارد، ساختار دندانی سالم را نیز حفظ کرده و از تحریک پالپی و ناراحتی بیمار جلوگیری می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی استحکام باند برشی نوعی ادهزیو سلف اچ دو مرحله ای به عاج دمینرالیزه پس از برداشتن عاج عفونی به وسیله هندپیس در مقایسه با کاریوسالو (Carisolv) در مولرهای شیری بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 60 عدد دندان مولر شیری دارای پوسیدگی اکلوزالی که به تازگی خارج شده بودند، جمع آوری گردیدند. نمونه ها به دو گروه تقسیم شدند. هر نمونه به صورت عمودی در جهت باکولینگوال و مزیودیستال به منظور ایجاد 4 نمونه برش داده شد. در گروه یک پوسیدگی توسط ژل کاریوسالو و در گروه دوم پوسیدگی توسط فرز و هندپیس برداشته شد و سپس نمونه ها با کاربرد باندینگ کلیر فیل اس ای باند و کامپوزیت با استفاده از مولد به قطر 1.4 میلی متر و ارتفاع 2 میلی متر در سطح اکلوزال ترمیم شدند. حدفاصل اتصال در معرض تست استحکام برشی با استفاده از دستگاه تست یونیورسال قرار گرفت. مقادیر عددی استحکام باند برشی برای هر گروه محاسبه شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و بر اساس آزمون آماری t آنالیز آماری انجام گردید (a=0.05).یافته ها: میانگین استحکام باند برشی در گروه کاریوسالو 19.7±6.1 و در گروه هندپیس 17.3±5.5 مگاپاسکال بود. بین دو روش برداشت پوسیدگی از لحاظ آماری اختلاف معنی دار وجود نداشت (P VALUE=0.308).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بین استحکام باند برشی ترمیم کامپوزیت به عاج آماده شده به هر دو روش برداشت پوسیدگی (کاریوسالو و هندپیس) با استفاده از باندینگ کلیر فیل اس ای باند، تفاوتی وجود نداشت.

مقدمه: با توجه به کاربردهای مختلف رادیوگرافی پانورامیک در دندان پزشکی، تعیین میزان تغییرات ابعادی در هر منطقه از تصویر می تواند در کاربرد بالینی بهتر آن موثر باشد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان بزرگ نمایی افقی و عمودی مناطق مختلف دو فک در تصاویر پانورامیک آنالوگ بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 10 عدد جمجمه خشک انسان توسط گوتاپرکا در نواحی مختلف دندانی (سانترال، لترال، کانین، پر مولرهای اول و دوم و مولرهای اول و دوم) در فواصل افقی و عمودی نشان دار شده و تصاویر از هر جمجمه توسط دو دستگاه پانورامیک آنالوگ Soredex Cranex-Tome، Planmeca XC تهیه شد. اندازه گیری بر روی جمجمه ها و رادیوگرافی ها توسط دو مشاهده گر به طور مستقل انجام شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 18 وارد گردید. بزرگ نمایی افقی و عمودی در هر ناحیه محاسبه و اختلاف آن با بزرگ نمایی اعلام شده توسط کارخانه سازنده در هر دستگاه در سطح معنی داری 0.95 محاسبه شد. ضریب ارتباط بینابینی در هر مشاهده گر و بین مشاهده گران به دست آمد.یافته ها: میانگین بزرگ نمایی افقی و عمودی در دستگاه Planmeca XC به ترتیب 1.04±0.15 و 1.15±0.08 و اختلاف میانگین بزرگ نمایی افقی و عمودی با بزرگ نمایی اعلام شده توسط کارخانه سازنده به ترتیب -0.046 و -0.15 بود. میانگین بزرگ نمایی افقی و عمودی در دستگاه Soredex cranex-tome به ترتیب 1.05±0.15 و 1.17±0.08 گزارش گردید و اختلاف آن ها با بزرگ نمایی اعلام شده توسط کارخانه سازنده به ترتیب -0.12 و -0.24 بود. ضریب ارتباط بینابینی در هر مشاهده گر 98 درصد و بین مشاهده گران 95 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های مطالعه حاضر، بزرگ نمایی های افقی و عمودی اعلام شده توسط کارخانه سازنده با کاربرد هر دو دستگاه در مناطق مختلف دو فک قابل اطمینان می باشد.

مقدمه: استفاده از دستگاه های اشعه ایکس دستی قابل حمل در دندان پزشکی در حال گسترش است. کارکنان مراکز رادیولوژی دندان پزشکی اغلب از این که در معرض خطرهای مرتبط با تابش باشند، نگران هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان اشعه پراکنده اطراف دستگاه رادیوگرافی دندانی قابل حمل PORT-XII بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، اندازه گیری دوز اشعه در 6 موقعیت اطراف دستگاه PORT-XII بالا، پایین، راست، چپ، پشت و جلو، فاصله 1 متری از دستگاه) انجام شد. اندازه گیری دوز اشعه توسط شمارشگر گایگرمولر انجام گرفت. رادیوگرافی ها با دستگاه PORT-XII با کیلو ولتاژ 60، میلی آمپر 2 و متوسط زمان 0.3 ثانیه با استفاده از فیلم پری مکس با سرعت E تهیه شد، این کار بر روی 15 بیمار انجام شد. نتایج با حداکثر دوز مجاز سالانه مقایسه شدند. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 18 به وسیله آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA و t تک نمونه ای تجزیه و تحلیل شدند (a=0.05).یافته ها: اشعه برگشتی اندازه گیری شده، در موقعیت های مختلف دستگاه و فاصله 1 متری از دستگاه کمتر از حداکثر دوز مجاز سالانه (50 میلی سیورت) بود. اشعه برگشتی در پشت دستگاه از بقیه جهات بسیار کمتر و به طور میانگین 0.98×10-3 میلی سیورت و دارای اختلاف معنی دار با سایر جهات بود (p value<0.001)، اما سایر جهات با هم اختلاف معنی داری نداشتند (p value=0.169) میانگین دوز اندازه گیری شده در مجاور دستگاه PORT-XII، 0.002 میلی سیورت و در فاصله 1 متری 0.04 میلی رونتگن بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، دوز اندازه گیری شده در استفاده از دستگاه PORT-XII کمتر از میزان مجاز بود.

مقدمه: مدت بی حسی بافت نرم پس از تزریق داروی بی حسی در دندان پزشکی، اغلب طولانی است که سبب دشواری در بلع، تکلم، گاز گرفتن ناخواسته بافت نرم و اختلال موقت کیفیت زندگی می شود. تزریق داخل دهانی فنتول آمین مزیلات برای کاهش مدت بی حسی استفاده می شود. به منظور آسیب بافتی کمتر و کاهش درد، می توان از شکل دارویی مخاط چسب به جای شکل تزریقی استفاده کرد. در این مطالعه، فیلم دو لایه مخاط چسب فنتولامین مزیلات، دارای یک لایه مقاوم برای نفوذ یک طرفه دارو، طراحی و ارزیابی شد.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، از پلیمرهای مخاط چسب به همراه دارو در لایه اول و از اتیل سلولز برای لایه دوم استفاده شد. از پلاستی سایزر و از هم پاشاننده و نیز ماده اسموتیک هم در لایه اول استفاده شد. فیلم های تهیه شده از نظر ویژگی های فیزیکی و داروسازی مانند انعطاف، ضخامت، چسبندگی in vivo، زمان شروع از هم پاشیدن و انحلال،pH سطحی و مقدار دارو و روند آزاد سازی در in vitro ارزیابی شدند. فرمولاسیون برگزیده، بر اساس معیارهای استاندارد موجود در مطالعات پیشین انتخاب شد.یافته ها: با تهیه فرمولاسیون های مختلف (44 فرمولاسیون)، بهترین فرمولاسیون مخلوط پلیمرهای پلی وینیل الکل و سدیم کربوکسی متیل سلولز و از هم پاشاننده سدیم استارچ گلایکولات، با ویژگی های فارماسیوتیکس مطلوب بود که بیشترین میزان آزادسازی (96 درصد) را در پی داشت. پلیمر اتیل سلولز 100 cps و حلال الکل به منظور ساخت لایه دوم (مقاوم) انتخاب شد. فرمولاسیون منتخب دارای ویژگی های استاندارد، بر اساس مطالعات پیشین بود.نتیجه گیری: تهیه فیلم مخاط چسب فنتولامین مزیلات به منظور بازگشت بی حسی موضعی بافت نرم در دندان پزشکی، با ویژگی های دارویی مناسب امکان پذیر است.

مقدمه: دندان های درمان ریشه شده از دندان های سالم ضعیف تر هستند. استفاده از پست کامپوزیتی تقویت شده با فایبر در درمان این دندان ها به علت تشابه خصوصیات فیزیکی مکانیکی آن ها به عاج می تواند یک مجموعه پوست و کور یکپارچه را ایجاد کند. هدف از این مطالعه، بررسی استحکام شکست دندان های ترمیم شده با سه نوع مختلف پست فایبر گلاس بود.مواد و روش ها: در این بررسی آزمایشگاهی مداخله ای، 30 دندان ثنایای میانی فک فوقانی کشیده شده انسانی که از نظر اندازه تشابه داشتند، انتخاب شد تاج از 2 میلی متر بالاتر از محل اتصال مینا و عاج قطع شد و درمان ریشه انجام گرفت. نمونه ها به سه گروه 10 تایی تقسیم شدند (n=10). در گروه 1 از پست HtCo، گروه 2 از پست Anthogyr و در گروه 3 از پست Svenska استفاده شد. پست ها با سمان پاناویا سمان شده و سپس دندان ها با کامپوزیت، ترمیم شدند. استحکام شکست دندان ها توسط ماشین تست یونیورسال اندازه گیری شد و نتایج با آزمون ANOVA مقایسه شد (a=0.05).یافته ها: میانگین استحکام شکست در گروه 1 564.74±213.59 (HtCo)، گروه 2 629.12±390.33 (Anthogyr) و گروه 3 779.84±282.59 (Svenska) نیوتن بود که با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند (p value=0.285).نتیجه گیری: ترمیم های انجام شده با پست های گلاس فایبر ایرانی (HtCo)، مقاومت به شکست مشابه با دو نوع پست مشابه خارجی داشت.

مقدمه: پوسیدگی دندانی یکی از مهم ترین بیماری های محیط دهان است که با از دست رفتن مواد معدنی در ابتدا به صورت یک «ضایعه سفید» بروز پیدا می کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه اثر تغییر رنگ حاصل از کاربرد ترکیبات رمینرالیزه کننده بر مینای سالم و مینای دمینرالیزه بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 96 دندان اینسیزور فک بالای سالم به صورت تصادفی به شش گروه 16 تایی تقسیم شدند، گروه 1، 2 و 3 گروه های مینای سالم و گروه 4، 5 و 6 گروه های مینای دمینرالیزه. نمونه های سه گروه دوم (گروه های 4، 5 و 6) جهت شبیه سازی ضایعات سفید، وارد فاز دمینرالیزاسیون شدند. سپس گروه های 1 و 4 با CPP-ACFP (Casein phosphopeptide- Amorphous calcium fluoride phosphate)، گروه های 2 و 5 با CPP-ACP (Casein phosphopeptide- Amorphous calcium phosphate) و گروه های 3 و 6 با دهان شویه فلوراید مورد درمان قرار گرفتند. مشخصات رنگی دندان ها قبل و پس از 3 هفته درمان توسط اسپکتروفتومتری (بر اساس شاخص هایCIELAB ) ثبت گردید. نتایج حاصل با نرم افزار SPSS نسخه 16 و توسط آزمون های آنالیز واریانس با مشاهدات تکراری، آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه تجزیه و تحلیل شد (a=0.05).یافته ها: میانگین تغییر رنگ (DE) در مرحله دمینرالیزاسیون برای سه گروه دمینرالیزه شده 10.75±4.21 و در مرحله درمان برای دو گروه سالم و دمینرالیزه شده به ترتیب 18.09±7.53 و 7.94±4.35 به دست آمد. تفاوت معنی داری بین میانگین DE سه ماده درمانی وجود نداشت (p value>0.05).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، به نظر می رسد استفاده از ترکیبات رمینرالیزه کننده می تواند تغییر رنگ (DE) قابل توجهی در رنگ دندان سالم و دمینرالیزه ایجاد نماید و می تواند به ایجاد ظاهر نهایی بهتر کل دندان دچار ضایعه سفید کمک نماید.

مقدمه: روزانه کودکان زیادی در اثر حوادثی چون زمین خوردن در مدرسه، نزاع با کودکان یا افتادن از دوچرخه دچار آسیب دندان های دایمی می شوند و به مطب دندان پزشکان مراجعه می کنند. یکی از جدی ترین صدمات دندانی، اوالژن (Avulsion) یا خروج کامل دندان از فک است. در نمای بالینی آن، حفره دندانی خالی است یا با لخته خونی پر شده است. این نوع آسیب دندانی، اضطراب زیادی برای والدین و کودک به همراه دارد و در صورت عدم درمان به موقع و مناسب عوارض جبران ناپذیری از جمله از دست رفتن دندان دایمی کودک، ایجاد مشکلات زیبایی، کاهش اعتماد به نفس، بی نظمی در اکلوژن و مشکلات تغذیه ای ایجاد می کند. هدف از این مطالعه، جمع آوری آخرین اطلاعات علمی در مورد دندان های خارج شده از فک بود.شرح مقاله: جستجوی الکترونیکی در PubMed و Medline برای مطالعات کارآزمایی بالینی کنترل شده و مقالات مروری و راهنماهای انجمن اندودنتیست های آمریکا در مورد تشخیص، طرح درمان و جلسات پیگیری دندان های ضربه دیده بود. مقالات تا ابتدای سال 2013 جمع آوری شدند.نتیجه گیری: از آن جا که دندان پزشکان عمومی بیشترین تماس را با این موارد دارند و خط اول درمان این کودکان محسوب می شوند، می توانند با انجام اقدامات درمانی صحیح و به موقع از بسیاری از این عوارض پیشگیری کنند. بنابراین دانستن اطلاعات علمی در مورد تشخیص، طرح درمان، اقدامات درمانی و جلسات پیگیری اوالژن برای عموم دندان پزشکان و متخصصین ضروری می باشد.

مقدمه: کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، دهمین سرطان شایع در جهان است. یکی از وظایف مهم و اساسی دندان پزشکان عمومی، تشخیص به موقع و ارجاع بیماران دارای ضایعات دهانی مشکوک به بدخیمی می باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر ضایعات پیش سرطانی دهان و مراحل لازم جهت تشخیص به موقع آن ها به ویژه در مطب دندان پزشکان عمومی بود.شرح مقاله: در این مطالعه، تحقیقات انجام شده در بازه زمانی سال های 2000 تا 2012 در مورد ضایعات پیش سرطانی دهان، نمای بالینی آن ها و روش های افتراق آن ها از یکدیگر توسط جستجو در سایت های PubMed، EBSCO، ISC، Google Scholar استخراج و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: دندان پزشکان با معاینه بالینی مخاط دهان ممکن است با ضایعاتی که دارای پتانسیل بدخیم شدن هستند، روبه رو گردند. کارسینوم سلول سنگفرشی دهان می تواند نمای بالینی متفاوتی ایجاد کند. ابزارهای تشخیصی از جمله رنگ آمیزی با تولوئیدن بلو و روش های جدید جهت بررسی این ضایعات پیشنهاد شده است. با این وجود در برخی موارد بیوپسی از ضایعه جهت تشخیص قطعی لازم می باشد.نتیجه گیری: تشخیص به موقع ضایعات پیش سرطانی و سرطان دهان منجر به تخریب بافتی کمتر، درمان موفق تر و پیش آگهی بهتر می گردد که در این میان دندان پزشکان عمومی نقش مهمی جهت شناسایی و ارجاع بیماران به متخصصین دارند.