زمینه و هدف: امروزه صدا یکی از مهم ترین معضلات موجود در محیطهای شغلی و زیست محسوب می گردد. در حال حاضر پیشرفت تکنولوژی در تمامی زمینه ها، سبب گردیده که انسان در زندگی روزمره و حرفه ای خود هر چه بیشتر تحت تاثیر اغتشاشات ناخوشایند آکوستیکی (صدا) قرار گیرد. یکی از جدی ترین نتایج نامطلوب صدا، جلوگیری از درک مناسب گفتار و تداخل با ارتباطات کلامی است. ارزیابی و کنترل تداخل صدا با ارتباطات کلامی در مکانهایی از جمله مکانهای آموزشی که نیازمند توجه و تمرکز زیاد شنوندگان می باشد از اهمیت بسزایی برخوردار است. لذا پژوهشی با موضوع فوق در یک محیط آموزشی با هشت کلاس درس پر و چهار کلاس درس خالی انجام گردید. روش و بررسی: بر اساس نظر سنجی ها، صدای ناشی از ترافیک بیشترین (%40.9) و صدای ناشی از تهویه مطبوع و مکالمه افراد کمترین درجه نارضایتی (%8) آزمودنیها را تشکیل می داد. به نظر اکثر افراد میزان صدا در کلاس های درس مناسب بود.یافته ها: اندازه گیریهای شاخصهای AI, NC, NR در کلاس های درس نشان داد که میانگین این شاخصها دارای اختلاف معنی داری در هنگام باز و بسته بودن درب کلاسها هستند (p<0.05).نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که به منظور دستیابی مدرسین به ایجاد مکالمه قابل فهم، میانگین کوشش گفتاری (vocal effort) آنها باید بلند و یا خیلی بلند باشد. ضمنا با در نظر گرفتن صدای زمینه میانگین فاصله، گویندگان و شنوندگان 5.15 متر تعیین گردید. مطالعه همبستگی شاخصهایLeq, AI, NC, NR با مطلوبیت میزان صدا نشان داد که Leq, NC, NR در مقایسه با AI شاخصهای ضعیفتری در تعیین آزار دهندگی صدا هستند که این تایید کننده تحقیقات قبلی انجام گرفته در این زمینه است.