مجله علوم پزشکی پارس
سال:1388 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: یافته های به دست آمده از ارتباط بین مادر و نوزاد در سال های اخیر اهمیت افسردگی پس از زایمان را به عنوان یک مورد کلیدی در سلامت روانی مادر و نوزاد مطرح نموده است. لذا این مساله در اتخاذ تدابیر درمانی مطلوب در زمینه سلامت روانی مادران و نوزادان حایز اهمیت است، که لزوم برخورداری از یک تیم غربالگری مناسب جهت بررسی افسردگی های پس از زایمان را مشخص می نماید.روش کار: این تحقیق یک آزمون ارزشیابی تشخیصی است که بصورت تصادفی – خوشه ای بر روی 230 نفر از زنان که در 8 هفته اول دوران پس از زایمان قرار داشته و به درمانگاه های زنان و زایمان مراجعه کرده اند انجام گرفت. از آزمون ادینبرو جهت غربالگری بیماران و از تست افسردگی بک به عنوان آزمون استاندارد استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق جهت بررسی حساسیت، ویژگی و قدرت پیش بینی آزمون نشان داد که حساسیت آزمون 8/65 درصد، ویژگی آن 5/76 درصد، ارزش اخباری مثبت آزمون 2/62 درصد، ارزش اخباری منفی آزمون 2/79 درصد، دقت تشخیص درست 6/72 درصد و حدود اطمینان 95 درصد برای آزمون (062/0±39/0) محاسبه گردید.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر و سهولت استفاده افراد از آزمون ادینبرو می توان نتیجه گرفت که آزمون مذکور به عنوان ابزاری مفید در کنار سایر روش ها جهت غربالگری افسردگی های پس از زایمان در زنان ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: انفارکتوس میوکارد یکی از شایع ترین علت های مرگ و میر در تمام دنیا است. ترومبولتیک های وریدی یکی از درمان های مهم در مرحله حاد این بیماری می باشد. اگر چه منافع استفاده از ترومبولیتیک ها در بیماران با سن کم تر از 75 سال ثابت شده است، اما ارزش استفاده از آنها در درمان بیماران مسن تر مورد اختلاف محققین می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی عوارض استرپتوکیناز وریدی در بیماران سالمند می باشد.روش کار: مطالعه حاضر به صورت تحلیلی - مقطعی آینده نگر بود که روی 100 نفر بیمار با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد تحت درمان با استرپتوکنیاز وریدی انجام شد. در این مطالعه عوارض خونی، قلبی - عروقی و آلرژیک استرپتوکیناز وریدی بیماران مذکور مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شد.یافته ها: بیماران شامل 82 نفر مرد و 18 نفر زن با میانگین سنی 75/11±7/61 سال بودند که بر اساس سن به دو گروه زیر و بالای 70 سال تقسیم شدند. اگر چه شایع ترین عوارض استرپتوکیناز وریدی در هر دو گروه عوارض قلبی بود، اما به جز در مورد برادی کاردی سینوسی (p=0.04) و افت فشارخون (p=0.02) با شیوع بیشتر در افراد مس، برای بقیه عوارض اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: اگر چه در این مطالعه استفاده از استرپتوکیناز وریدی در بیماران مسن با خطرات و عوارض کمی همراه بود اما این درمان باید به ویژه در مراکزی که فاقد امکانات آنژیوپلاستی اورژانسی هستند درنظر گرفته شود.

زمینه و هدف: چاقی یکی از عوامل خطر قابل تغییر در بیماری های قلبی - عروقی است. 25-35 درصد افراد مبتلا به بیماری های قلبی - عروقی از چاقی و به خصوص چاقی شکمی رنج می برند، طبق آمار موجود بیماری های قلبی - عروقی سومین عامل مرگ و میر در جهان به حساب می آیند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اندازه گیری های آنتروپومتری و تعیین رابطه آنها با بیماری های قلبی – عروقی در این گروه از بیماران است.روش کار: مطالعه مقطعی حاضر در سال 1386 روی 180 بیمار قلبی - عروقی که به صورت دسترسی آسان مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند انجام گرفت. مطالعه با استفاده از پرسشنامه ای که حاوی اطلاعات دموگرافیک و اندازه گیری های آنتروپومتری شامل ضخامت چربی زیرپوستی، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) و شا خص توده بدنی (BMI) و فشارخون بود صورت گرفت و نتایج به وسیله آمار توصیفی و آزمون مجذور کای به کمک نرم افزارآماری SPSS نسخه 11 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: چهل و پنج درصد افراد مورد مطالعه، مبتلا به اضافه وزن (BMI-29.9-25) 1/20 درصد چاق (30£BMI) بودند. نسبت دور کمر به دور باسن 2/97 درصد زنان و 3/26 درصد مردان بالاتر از نرمال (بترتیب 8/0 و 1) بود. همچنین از نظر ضخامت چربی زیرپوستی 3/46 درصد زنان بین صدک پانزدهم تا صدک بیست و پنجم و 6/27 درصد مردان مورد مطالعه بین صدک پنجاهم تا صدک هفتاد و پنجم قرار داشتند، اما با وجود این که افراد چاق مورد مطالعه مبتلا به پرفشاری خون بودند ولی رابطه معنی داری و همبستگی آماری بین اندازه گیری های آنتروپومتری و ابتلا به پرفشاری خون مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج موجود شیوع چاقی در بیماران قلبی - عروقی به طور قابل توجهی بالاست به عبارت دیگر بیش تر زنان بیمار، مبتلا به چاقی شکمی و مردان بیمار، دارای تجمع چربی زیرپوستی بالایی هستند.

مقدمه: پاسخ های متابولیکی و فیزیولوژیکی بدن به فعالیت بدنی در شرایط تغذیه مطلوب به خوبی شناخته شده است. اما مطالعات بسیار اندکی در زمینه تاثیر فعالیت بدنی در شرایط روزه داری صورت گرفته است. در پژوهش حاضر، اثر تمرینات هوازی بر تغییرات برخی هورمون های خون روزه داران بررسی شد.روش کار: چهل نفر از مردان سالم و غیرورزشکار به روش تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.گروه تجربی علاوه بر روزه داری در یک برنامه تمرین هوازی در طول ماه رمضان با شدت 70 درصد ضربان قلب ذخیره و سه روز در هفته شرکت کردند. مقادیر هورمون های تیروئیدی (TSH,T4,T3) و هورمون انسولین همه آزمودنی ها در چهار نوبت قبل، پانزدهم، بیست و نهم و یک ماه بعد از رمضان اندازه گیری شد. نمونه های خون قبل و بعد از رمضان پس از 12 ساعت گرسنگی شبانه و نمونه های 15 و 29 رمضان یک ساعت قبل از اذان مغرب از ورید بازویی چپ اخذ شد.یافته ها: مقایسه دو گروه تجربی و کنترل نشان داد که تغییرات انسولین و T3 در هیچ یک از دفعات اندازه گیری معنی دار نیست (P>0.05). در حالی که افزایش TSH در 29 رمضان و کاهشT4  در 29 رمضان در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود (به ترتیب P=0.036 و P=0.012).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، فعالیت ورزشی در هنگام روزه داری رمضان موجب افزایش TSH وT4 می شود. این تمرینات فعالیت غدد تیروئید و هیپوفیز را تحت تاثیر قرار می دهد که این اثرات احتمالا به دلیل افزایش متابولیسم بافت های فعال و نقش هورمون های تیروئیدی در تجهیز مکانیسم های سازگاری بدن در جهت برآوردن نیاز بافت های فعال است.

مقدمه: پدیده خود درمانی یکی از معضلات حاد بهداشتی است که به ویژه در قشر زنان به دلیل مواجهه با دوران حساسی هم چون دوران بارداری از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی این پدیده و برخی از موارد مرتبط با آن در بین مادران باردار شهر اراک صورت پذیرفته است.روش کار: در این مطالعه توصیفی - مقطعی 400 نفر از مادران باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک به طور تصادفی انتخاب و از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که 12 درصد از کل زنان مورد بررسی اقدام به خود درمانی کرده بودند. شایع ترین بیماری هایی که خود درمانی می شدند به ترتیب بیماری های تنفسی، کم خونی و بیماری های گوارشی بودند. شایع ترین علل خود درمانی نیز به ترتیب شامل مهم تلقی نکردن بیماری ها ، نداشتن دفترچه بیمه خدمات درمانی و گرانی حق ویزیت پزشکان بود. بیشترین شیوع خود درمانی در گروه سنی 20 تا 25 سال و کم ترین آن در گروه سنی زیر 20 سال بود. از نظر شغلی خود درمانی در میان زنان کارمند بیشتر شیوع داشت و بین سن و سطح تحصیلات و شغل با خود درمانی ارتباط وجود داشت (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: با توجه به هزینه بالای تولید و تهیه دارو و همچنین عوارض ناخواسته مصرف خودسرانه آن به خصوص در دوران بارداری که می تواند منجر به تولد نوزاد ناهنجار شود، لازم است جهت بالا بردن سطح فرهنگ و عدم مصرف خودسرانه داروها به خصوص در زنان اقدام گردد.

مقدمه: یکی از شایع ترین و مهم ترین مخاطرات شغلی پرستاران، آسیب های ناشی از سوزن های آلوده است که آنها را در معرض انواع بیماری های قابل انتقال از طریق خون مانند بیماری های ایدز، هپاتیت B و C قرار می دهد.روش کار: مطالعه مقطعی و توصیفی بر روی 388 نفر کادر پرستاری بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1386-1385 با استفاده از پرسشنامه انجام و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 12 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان بروز آسیب های ناشی از سوزن در یک سال در کادر پرستاری بررسی شده 33 درصد (در 128 نفر از 388 نفر مورد بررسی) می باشد و میزان بروز تجمعی آن 68 آسیب در 100 شخص - سال می باشد. توزیع آسیب ها به ترتیب در بخش های جراحی (6/29 درصد) مراقبت ویژه (6/23 درصد)، داخلی (3/21 درصد) و اورژانس (9/20 درصد) و بقیه در سایر بخش ها بود. بیش تر آسیب ها در هنگام رگ گیری (3/28 درصد) و سرپوش گذاری مجدد (4/25 درصد) رخ داده بود. 9/63 درصد از پرستاران واکسیناسیون هپاتیتB  را بطور کامل انجام داده و در 9/66 درصد آنها تیتر آنتی بادی اندازه گیری شده بود. 3/28 درصد از کادر پرستاری که دچار آسیب ناشی از سوزن شده بودند اقدامات لازم بلافاصله بعد از آسیب (شستشو با آب و صابون و ضدعفونی نمودن محل آسیب) را انجام داده بودند و 5/69 درصد از پرستاران آسیب ها را به مسوولین بیمارستان گزارش نکرده بودند.بحث و نتیجه گیری: آسیب های ناشی از سوزن در کادر پرستاری به میزان زیادی رخ می دهند. با آموزش و رعایت همه جانبه موارد احتیاطی، برقراری نظام مراقبت و گزارش دهی این آسیب ها، اجباری نمودن واکسیناسیون علیه هپاتیت B در کادر پرستاری به عنوان افراد در معرض خطر، برقراری یک نظام حمایتی فعال جهت پیگیری اقدامات لازم بعد از ایجاد آسیب می توان آسیب های مذکور و یا پیامدهای آنها را کاهش داد.

هدف: چگونگی ارایه خدمت در مراکز فوریت ها و اورژانس بیمارستان ها، می تواند نشان دهنده وضعیت کلی ارایه خدمات در هر بیمارستان باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان رضایت بیماران در بخش های اورژانس بیمارستان های شیراز انجام گرفته تا با آگاهی از وضعیت موجود در راستای افزایش سطح رضایت مندی بیماران مداخلاتی انجام شده و گامی در جهت بهبود کیفیت ارایه خدمات و تحقق اهداف سازمان برداشته شود.روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه مداخله ای است که در بیمارستان های دولتی دارای بخش اورژانس شهرستان شیراز انجام پذیرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه و تکمیل پرسشنامه استفاده شد. بر اساس تحلیل نتایج مرحله اول مداخلات لازم نظیر توجه ویژه به تنظیف محیط اورژانس، تکریم ارباب رجوع، نظارت بر راند اساتید و افزایش فضای اورژانس برخی بیمارستان ها انجام و پس از شش ماه مرحله دوم طرح اجرا شد. داده ها در نرم افزار SPSS با آزمون های آماری مناسب تحلیل شدند.یافته ها: 508 بیمار مراجعه کننده اورژانس بیمارستان های آموزشی شیراز در مرحله قبل از مداخله و 585 بیمار در مرحله پس از مداخله بررسی شدند. میزان رضایت مندی در کل بیمارستان ها، در مرحله پس از مداخله بیش تر شده بود (P<0.05). در مرحله قبل از مداخله بیش ترین میـزان رضایت از نحوه ارایه خدمات تخصصی و کم ترین میزان رضایت از امکانات رفاهی و هزینه ها بود (P<0.05). در مرحله پس از انجام مداخله نیز میزان رضایت از نحوه ارایه خدمات تخصصی بالاتر از سایر خدمت ها بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاضر حاکی از آن است که مداخلات انجام شده در افزایش رضایت مندی بیماران موثر بوده است. باید با به کارگیری برنامه های مدون در راستای ارتقای کیفیت ارایه خدمات در این مراکز و همچنین با پایش مداوم خدمات ارایه شده به افزایش سطح رضایت مندی بیماران پرداخت.

در بعضی از بیماران مبتلا به آسم، آسپرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی(NSAID)  که سیکلواکسیژناز 2، (COX1,2) 1 مهار می کنند باعث تشدید حملات آسم و بروز یک سری عکس العمل های مختلف در بینی، چشم و راه های هوایی می شوند، که به نام سندرم آسم ناشی از آسپرین (Aspirin Induced Asthma - AIA) معروف است. این سندرم بالینی از موارد بسیار نادر و کمیاب می باشد. در گزارش حاضر به وضعیت خانمی 40 ساله مبتلا به آسم که به دنبال مراجعه به پزشک و تجویز ناپروکسن و مصرف یک عدد از آن دچار تنگی نفس شده بود پرداخته شده است. بیمار مذکور در اورژانس بیمارستان فاطمه الزهرا شهرستان میاندواب دچار ایست قلبی - ریوی می شود که بلافاصله بیمار اینتوبه شده و پس از احیای قلبی و ریوی موفقیت آمیز برای او و برگشت بیمار، جهت ادامه درمان با GCS=3 به بخش مراقبت های ویژه منتقل می شود. بیمار یاد شده بعد از پنج روز با هوشیاری کامل ترخیص می شود. بروز این سندرم با ارایه آموزش های لازم به راحتی قابل پیشگیری می باشد، در حالی که در بعضی شرایط می تواند به شدت تهدیدی برای زندگی باشد. به ویژه در شرایطی که شخص از مراکز درمانی دور باشد بایستی بیمار شناسایی شده و در مورد نحوه مصرف داروها و آشنایی با علایم بروز سندرم و راه های پیشگیری آموزش های لازم به بیمار و خانواده اش داده شود.