مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1397 | دوره:12 | شماره:11 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند استروئیدهای جنسی بر تکثیر سلول های سرطانی در سطح سلولی و مولکولی تأثیرگذارند. در این مطالعه به بررسی اثر غلظت سیتوتوکسیک تستوسترون بر بیان ژن های Bax، Bcl-2 و KAI-1/CD82 در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال (HT29) و گلایوبلاستومای مغزی (A172) پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، سلول های HT29 و A172 به گروه های شاهد و گروه های تحت تأثیر غلظت سیتوتوکسیک تستوسترون (1 و 1/0 میلی گرم برمیلی لیتر به ترتیب در سلول های HT29 و A172) تقسیم بندی شدند. با استفاده از Real time PCR بیان نسبی ژن های Bax، Bcl2 و CD82/KAI1 مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک طرفه بین گروه ها مقایسه شدند. یافته ها: بیان ژن های Bax و BCL-2 در سلول های HT29 دریافت کننده غلظت توکسیک تستوسترون به ترتیب دچار افزایش و کاهش معنی داری شد (001/0p<)، اما بیان ژن CD82/KAI1 دچار تغییر معنی داری نشد. بیان ژن های Bax و CD82/KAI1 در سلول هایA172 دریافت کننده غلظت سیتوتوکسیک تستوسترون به ترتیب دچار افزایش (01/0p<) و کاهش معنی داری شد (001/0p<)، اما بیان ژن Bcl-2 دچار تغییر معنی داری نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، غلظت سیتوتوکسیک تستوسترون در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال و گلایوبلاستومای مغزی سبب القای آپوپتوز وابسته به ژن Bax می شود. همچنین در سلول های آدنوکارسینومای کولورکتال اثر ضدمتاستازی ندارد؛ درصورتی که در سلول های گلایوبلاستومای مغزی سبب کاهش بیان ژن ضدمتاستازی CD82/KAI1 شده که احتمالاً سبب افزایش پتانسیل متاستازی نیز می شود.

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، شایع ترین اختلال آندوکرینی زنان در سنین باروری است. در مطالعه حاضر اثر رژیم کاهش وزن و مکمل ویتامین D بر توتال تستوسترون، شاخص های تن سنجی و ترکیب بدن در بیماران مبتلا به PCOS بررسی گردید. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده، 60 زن مبتلا به PCOS دچار کمبود ویتامین D، به طور تصادفی به مدت 12 هفته مکمل ویتامینD خوراکی را با دوز 50000 واحد در هفته همراه با رژیم کاهش وزن، یا هفته ای یک عدد پلاسبو و رژیم کاهش وزن دریافت کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه، شاخص هایی همچون تن سنجی، ترکیب بدن، سطح سرمی ویتامینD و توتال تستوسترون با استفاده از آزمون های آماری پارامتریک و ناپارامتریک اندازه گیری شد. یافته ها: پس از 12 هفته مداخله، میانه سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D، به طور معنی داری از 5/18 به 69/42 نانوگرم برمیلی لیتر در گروه ویتامین D در مقایسه با گروه پلاسبو افزایش یافت (001/0p<). همچنین میانگین وزن، نمایه توده بدنی، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به دور باسن و توده چربی در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافت، اما بین دو گروه متفاوت نبود. میانگین توتال تستوسترون از 7/0 به 5/0 نانوگرم برمیلی لیتر در گروه ویتامین D کاهش نشان داد که از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، مکمل ویتامین D و رژیم کاهش وزن در بهبود سطح تستوسترون تأثیری ندارد.

زمینه و هدف: گیاهان جنس درمنه از دیرباز جهت تسکین دردهای عصبی و احشایی مورد استفاده بوده است. درمنه ایرانی یکی از گونه های جنس درمنه بوده که دارای اثرات آنتی اکسیدانی، ضدمیکروبی و سیتوتوکسیک می باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات ضددردی اسانس درمنه ایرانی در موش سوری نر انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، اثرات ضددردی اسانس درمنه در موش سوری نر با استفاده از تست فرمالین و غوطه وری دم بررسی شد. در هر آزمون موش های سوری نر نژاد Balb/C به طور تصادفی به پنج گروه هشت تایی شامل: گروه کنترل منفی (دریافت کننده نرمال سالین باتزریق داخل صفاقی)، کنترل مثبت (دریافت کننده مورفین دوز 10 میلی گرم برکیلوگرم با تزریق داخل صفاقی) و گروه های مداخله (دریافت کننده اسانس درمنه در دوز های 50، 75 و 100 میلی گرم برکیلوگرم با تزریق داخل صفاقی) تقسیم شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند. یافته ها: تیمار موش های سوری با اسانس درمنه در دوز 100 میلی گرم برکیلوگرم موجب کاهش معنی داری مدت زمان لیس زدن و گاز گرفتن، لنگیدن پا و بلندکردن پا در فاز اول آزمون فرمالین (05/0p<) و در دوزهای 50، 75 و 100 میلی گرم برکیلوگرم سبب کاهش مدت زمان لیس زدن و گاز گرفتن، لنگیدن و بلندکردن پا در فاز دوم آزمون فرمالین شد (05/0p<). علاوه بر این، اسانس در دوز 100 میلی گرم برکیلوگرم، زمان پاسخ به درد در آزمون غوطه وری دم را در زمان های صفر و 6 دقیقه پس از تزریق افزایش داد (05/0p<). نتیجه گیری: مشاهده اثرات ضددردی ناشی از تیمار موش های سوری با اسانس درمنه ایرانی می تواند جهت استفاده بالینی از آن، در آینده کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: درد مزمن، یکی از مهم ترین معضلات پزشکی است. این پژوهش با هدف پیش بینی سطح پاسخگویی به درد براساس ترس از حرکت، ترس از مرگ و نقش عوامل شخصیتی (برونگرایی، گشودگی به تجربه و توافق پذیری) در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بر روی 120 بیمار مراجعه کننده به کلینیک مغز و اعصاب شهر دزفول به تشخیص پزشک معالج مبتلایان به کمردرد مزمن انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های مقیاس نگرش به درد IAS، فرم بلند پرسشنامه NEO، ترس از حرکت تمپا و ترس از مرگ تمپلر جمع آوری شد. داده ها به کمک روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، بین ترس از حرکت، ترس از مرگ و عوامل شخصیتی (برونگرایی، گشودگی به تجربه و توافق پذیری) با پاسخگویی به درد، رابطه معنی داری (همه متغیرها بالاتر از 05/0 معنی دار بودند) وجود داشت. معادله رگرسیون نشان داد گشودگی به تجربه با 37%، قدرت پیش بینی را بیش از متغیرهای دیگر پاسخگویی به درد تبیین می کند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد ترس از حرکت و مرگ به عنوان عوامل روان شناختی اجتنابی و داشتن ویژگی های شخصیتی منحصر به فردی مثل برونگرایی، گشودگی به تجربه و توافق پذیری که جزء عوامل پذیرنده هستند؛ در پاسخگویی به درد و تحمل آن مؤثرند.

زمینه و هدف: کسب آنزیم های بتالاکتاماز AmpC، یکی از عوامل مهم مقاومت کلبسیلا پنومونیه به آنتی بیوتیک های بتالاکتام می باشد. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی، فراوانی فنوتیپی AmpC و ژن های MOX، CIT، DHA، ACC، EBC و FOX در کلبسیلا پنومونیه های جداشده از مراکز پزشکی کرمانشاه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد 100 نمونه مشکوک به کلبسیلا پنومونیه طی سال های 1394-1392 از بیماران مراجعه کننده به سه بیمارستان و یک آزمایشگاه در کرمانشاه جمع آوری شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار دیسک (Disk diffusion) و آزمایش فنوتیپی غربالگری AmpC به روش دیسک ترکیبی برونیک اسید صورت گرفت و پس از استخراج ژنوم باکتری ها، ژن های AmpC با روش Multiplex PCR شناسایی شدند. یافته ها: مقاومت نسبت به سفالوسپورین های نسل سوم، حدود 70% و مقاومت به آزترونام، 65% گزارش شد. بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب به آمپی سیلین (5/98%) و کارباپنم ها (کمتر از 10%) تعلق داشت. تولید AmpC در 1/27% از ایزوله ها به صورت فنوتیپی بود و درصد بالایی از ایزوله های بخش عفونی و مراقبت های ویژه ICU))، مولد AmpC بودند. فراوانی ژن های MOX، CIT، FOX و DHA به ترتیب 4/11%، 10%، 8/2% و 4/1% به دست آمد، اما ژن های EBC و ACC در هیچ یک از ایزوله ها یافت نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تست های فنوتیپی به تنهایی در ارزیابی آنزیم های AmpC دقت کافی ندارند؛ بنابراین، استفاده همزمان از روش های ژنوتیپی لازم است. در این مطالعه، شیوع بالای ژن هایAmpC، به ویژه MOX و CIT در ایزوله های کلبسیلا پنومونیه از بخش های عفونی و مراقبت های ویژه در بیمارستان های کرمانشاه، نشان دهنده اهمیت گسترش این دسته از آنزیم های بتالاکتاماز می باشد.

زمینه و هدف: تغییراتی که در دوران بارداری ایجاد می شود؛ به طور قطع سبب تغییر در روابط زناشویی زنان می گردد. یکی از تغییرات دوران بارداری، تغییر در الگوی خواب و بی خوابی است، اما آیا اینکه بین رضایت زناشویی در دوران بارداری و بی خوابی رابطه ای وجود دارد، یا خیر؟ مشخص نیست. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شدت بی خوابی با رضایت زناشویی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی-همبستگی بر روی 126 زن باردار (با سن حاملگی 28-14 هفته) مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1396 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه شدت بی خوابی (ISI) و رضایت زناشویی اینریچ (Enrich) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سن واحدهای پژوهش، 3/4± 9/26 سال، سن بارداری، 9/2± 0/19 هفته و تعداد بارداری، 8/0± 9/1 بود. اکثریت واحدهای پژوهش، شدت بی خوابی زیر حدآستانه (2/49%) و رضایت زناشویی متوسط (9/57%) داشتند. براساس ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی خطی معکوس و معنی داری بین شدت بی خوابی با رضایت زناشویی مشاهده گردید (001/0>p، 52/0-=r). نتیجه گیری: با توجه به اینکه شدت بی خوابی در زنان باردار، اثر قابل توجهی بر رضایت زناشویی آنان دارد؛ لذا توجه مراقبین بهداشتی درخصوص بی خوابی زنان باردار و انجام اقدامات مراقبتی برای کاهش آن، ضروری است.

زمینه و هدف: قلدری در محیط بیمارستان می تواند تهدیدی بر سلامت پرستاران باشد؛ بنابراین ضروری است در پی روش هایی بود تا فراوانی و نوع قلدری را در محیط کار شناسایی کرد. این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه اعمال منفی در پرستاران شاغل صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی (از نوع هنجاریابی) بر روی تمامی پرستاران شاغل در بیمارستان آیت الله روحانی شهر بابل در سال 1396 انجام شد. 181 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه تجدیدنظرشده اعمال منفی (NAQ-R) و مقیاس بی نزاکتی در محیط کار (WIS) جمع آوری شد. داده ها به کمک آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی اکتشافی، تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، پرسشنامه NAQ-R با 22 گویه دارای سه عامل قلدری مرتبط با کار، قلدری مرتبط با شخص و قلدری مرتبط با ترک شغل بود که ضریب آلفای کرونباخ آن ها به ترتیب 91/0، 83/0 و 85/0 و برای کل پرسشنامه 94/0 به دست آمد. نتایج بررسی روایی نشان داد تمامی خرده مقیاس ها و نمره کل NAQ-R با مقیاس بی نزاکتی در محیط کار، همبستگی مثبت و معنی داری دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، NAQ-R دارای ویژگی های روان سنجی مناسب بوده و می توان از آن به عنوان ابزاری مناسب در جهت شناخت فراوانی و نوع قلدری در محیط های کاری استفاده کرد.

زمینه و هدف: تجربه زایمانی مثبت با احساس کنترل، قدرت و رضایت در مادران همراه است که ارتباط عاطفی مادر و نوزاد، فعالیت جنسی مادر و تمایل به فرزندآوری مجدد را تحت تأثیر قرار می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تجربه زایمان مادران و عوامل فردی-اجتماعی مرتبط با آن انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه به روش توصیفی-مقطعی، 165 مادر بستری در بخش پس از زایمان بیمارستان الزهرا شهر رشت (سال 1396)، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه مشخصات فردی-اجتماعی و پرسشنامه تجربه زایمان (CEQ) بود. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، تی مستقل، آزمون آنالیز واریانس و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته ها: میانگین کلی نمره تجربه زایمان مادران، 72/10± 13/58 بود (محدوده نمره 88-22). میانگین نمره ترازشده (4-1) حیطه حمایت کارکنان زایشگاه (7/0± 15/3) نیز بالاتر از سایر حیطه ها و میانگین نمره ترازشده حیطه مشارکت مادر (84/21± 0/2)، پایین تر از سایر حیطه ها به دست آمد. همچنین نوع زایمان (005/0(p= و سن حاملگی (004/0(p=، از مهم ترین عواملی بودند که با تجربه زایمان مادران، همبستگی معنی داری نشان دادند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، ارتباط مؤثر مراقبین درمانی، مشارکت فعال مادر حین زایمان، سن حاملگی بالا و زایمان طبیعی از مهم ترین عوامل مرتبط با تجربه مثبت زایمان می باشد؛ بنابراین، پرهیز از مداخلات غیرضروری مانند ختم بارداری در سنین پایین حاملگی بدون وجود اندیکاسیون مادری، جنینی و مشارکت بیشتر مادر طی پروسه زایمان، ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: زخم عبارتست ازخراش یا پارگی روی سطح پوست که به صورت فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و یا حرارتی ایجاد می شود. معرفی مورد: بیمار، شیرخوار یک ماهه ای بود که به علت تشنج در بیمارستان بستری شده بود. بعد از معاینه نوزاد، مشخص گردید ران پای چپ به علت سوختگی دچار نکروز وسیع پوستی شده است. بعد از دبریدمان ضایعه به دلیل وسعت ناحیه، طبق نظر مشاوره جراحی پلاستیک، کودک نیاز به گِرفت پوستی داشت. اما بیمار با پانسمان نوین (تندروت پلاس، کول اکتیو، اکواسل نقره، فوم) تحت درمان قرار گرفت و بعد از 45 روز بهبود یافت. در این گزارش، ضمن معرفی یک مورد درمان زخم با نکروز وسیع پوستی به وسیله پانسمان نوین در شیرخوار یک ماهه، به بحث پیرامون پانسمان نوین پرداخته شده است.