رستنیها
سال:1384 | دوره:6 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

جنس Cyperus یکی از جنس های بزرگ تیره Cyperaceae به شمار می آید که به دلیل تغییر صفات مورفولوژیکی و تنوع آن ها، مرزبندی زیر جنس ها، بخش ها و شناسایی تاکسون ها در این جنس با مشکلاتی مواجه می باشد. از این جنس در فلورا ایرانیکا (جلد 173)، شش زیر جنس گزارش گردیده است که در این تحقیق زیرجنس Cyperus از نظر آرایه شناسی مورد مطالعه قرار گرفته است. در بررسی و بازنگری 300 نمونه هرباریومی (هرباریوم ایران، هرباریوم باغ گیاهشناسی ملی ایران و...) و گیاهان تازه جمع آوری شده از مناطق مختلف کشور تعداد 10 گونه متعلق به هشت بخش تایید شدند که بر اساس ساختار گل آذین در سه گروه: گروه 1 (C. bulbosus)، گروه 2 (C. imbricatus, C. dives, C. glomeratus) و گروه 3 (C. rotundus, C. longus, C. glaber, C. serotinus, C. esculentus and C. malaccensis) قرار می گیرند. همچنین شاخص های متمایز کننده، پراکنش، رویشگاه ها، مناطق رویشی و کلید شناسایی برای گونه های ایران ارایه شده است.

طی سالهای 83-1382 واحدهای عمده پرورش قارچ خوراکی در استان تهران مورد بازرسی و نمونه برداری قرار گرفت و تعداد 103 جدایه قارچ به دست آمد. از میان گونه های به دست آمده Verticillium fungicola (با 50 جدایه)، Trichoderma harzianum (با 24 جدایه)، Cladobotryum dendroides (با 16 جدایه) و Acremonium crotocinigenum (با 11 جدایه) بالاترین فراوانی را داشتند. گونه A. crotocinigenum برای اولین بار از ایران گزارش می شود. معیار آزمون دمایی جهت تشخیص دوگونه T. harzianum و T. aggressivum معیار قابل اعتمادی نیست زیرا جدایه های ایرانی که تحت نام T. harzianum معرفی شده اند از نظر دمانی مشابه T. aggressivum هستند اگر چه احتمال دارد که جدایه های ایرانی نماینده گونه جدیدی از تریکودرما باشند. در مقایسه مولکولی در سطح ITS مشخص شد که از V. fungicola دو واریته Fungicola و Flavidum در ایران وجود دارند. این دو واریته با معیارهای مورفولوژیکی از یکدیگر قابل تشخیص نمی باشند.

بر اساس بررسی فلوریستیک قارچ های راسته زنگ ها (Uredinales) در استان همدان تعداد 20 آرایه از این راسته شامل Aecidium muscari، A. ranunculi-acris، Melampsora allii-fragilis، M. epitea var. epitea، M. euphorbiae، Phragmidium kamtschatkae، Ph. Sanguisorbae subsp، Puccinia cesatii، P. cnici،  P. cchinopis، P. sii-falcariae، P. hariotii، P. hieracii، P. pulvivata، P. punctiformis، Uromyces acantholimonis var. Zagrosica، U. fallens، U. glycyrrhizae، U. inaequialtus var. ecbatanensis var. nov. و U. tinctoriicola  گزارش می شوند. از این بین آرایه U. inaequialtus var. ecbatanensis به عنوان واریته جدید برای جهان و آرایه های M. allii-fragilis و U. acantholimonis var. zagrosoca به عنوان آرایه های جدید برای فلور زنگ های ایران معرفی می شوند. همچنین مرحله اسیومی M. epitea var. epitea روی Dactylorhiza umbrosa و Ph. Sanguisorbae mediteraneum روی Sanguisorba minor برای اولین بار در ایران گزارش می گردند. میزبان های جدیدی برای زنگ های شناسایی شده معرفی می شوند و اطلاعاتی در خصوص چرخه زندگی برخی گونه ها ارایه می گردد.

در تحقیق حاضر جنس Isatis L. در ایران مورد بررسی مورفولوژیکی و تاکسونومی عددی قرار گرفت. برخی از نتایج حاصل از این بررسی عبارتند از: معرفی یک زیر گونه جدید برای دنیا به نام I. cappadocica subsp. Kurdica گزارش دو گونه و یک زیر گونه برای اولین بار برای فلور ایران با نام های  I. ornithorhynchus, I. spectabilis, I. tinctoria subsp. Tomentella، گزارش مجدد گونه I. tinctoria، انتقال گونه های P. brevipes, P. multicaule, P. stocksii از جنس Pachypterygium به جنس Isatis، تهیه عکس از کل گیاه و اجزای مهم مانند میوه، برگ و گوشک و طرح های ترسیمی در موارد مهم، ترسیم میوه گونه ها و زیرگونه ها برای اولین بار در ایران، ارایه کلید شناسایی جدید بخش ها و گونه های جنس Isatis و زیر گونه های I. cappadocia و تهیه نقشه های پراکنش، اصلاح طبقه بندی بخش ها و جایگاه برخی گونه ها، از جمله ، انتقال I. trachycarpa از بخش Isatis به Eremoglaston.

در این پژوهش، آثار برهم کنش نیکل، ژیبرلین و اسکوربیک اسید در سویا (Glycine max L. cv. Union × Elf) مورد بررسی قرار گرفت. دانه رست های هفت روزه که در محیط هیدروپونیک رشد یافته بودند، در معرض غلظت های مختلف نیکل کلرید (0 و 0.5 میلی مولار) و ژیبرلین (0 و 0.05 میلی مولار) و اسکوربیک اسید (0 و 1 میلی مولار) قرار گرفتند. علایم سمیت نیکل مانند تشکیل لکه های قرمز – قهوه ای در سطح پهنک برگ در گیاهان تحت تیمار نیکل مشاهده شد. افزودن ژیبرلین و یا اسکوربیک اسید به محیط کشت، آثار سمی نیکل را کاهش داد. قابل توجه این که، هنگام کاربرد هم زمان ژیبرلین و اسکوربیک اسید، علایم سمیت Ni بروز نکرد. نیکل موجب کاهش وزن خشک ریشه و اندام های هوایی و همچنین کاهش کلروفیل در برگ ها شد. افزایش سطح مالون دی آلدهید (MDA) و تغییر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مانند کاتالاز (CAT) و گایاکول پراکسیداز (GPX) در ریشه ها و برگ ها نشان دهنده بروز تنش اکسایشی در سویا بود، در حالی که گیاهان تحت تیمار نیکل که در معرض ژیبرلین یا اسکوربیک اسید و بویژه ژیبرلین و اسکوربیک اسید قرار گرفته بودند، رشد بهتری داشتند. بر هم کنش ژیبرلین و اسکوربیک اسید از کاهش کلروفیل و پراکسیداسیون لیپیدها جلوگیری نمود و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز را افزایش داد. این نتایج نشان می دهد که بر هم کنش ژیبرلین و اسکوربیک اسید، آثار سمی نیکل را در دانه رست های سویا کاهش می دهد.

طی انجام طرح جمع آوری و شناسایی قارچ های همزیست مرکبات، در سالهای 1380 تا 1382، تعداد 164 نمونه خاک از عمده ترین مناطق زیر کشت مرکبات، شامل استان های فارس، گیلان، مازندران، کرمان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان جمع آوری گردید. نمونه های خاک به دست آمده با روش الک تر شستشو و سپس سانتریفوژ شد. از هاگ های به دست آمده، لام میکروسکوپی تهیه گردید و مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس مطالعه و تعیین نام نمونه ها، از 23 گونه قارچ میکوریزایی تشخیص داده شده، پنج گونه نامبرده زیر برای فلور قارچی ایران جدید بوده اند: Glomus albidum, G. diaphanum, G. invermaium, G. tortusum, Scutellospora erythropa.