هدف سیستم تعلیق خودرو، کنترل و کاهش اغتشاشات وارده از طرف جاده بر بدنه خودرو است. در بهینه سازی سیستم تعلیق باید بین خواسته های متضاد راحتی سفر و فرمانپذیری سازشی برقرار کرد. در سالهای اخیر Jerk نیز به عنوان یکی از شاخصهای راحتی سفر در نظر گرفته شده است که به این روش، کنترل بهینه جرک JOC گفته میشود. هدف این مقاله بررسی تاثیر جرک در طراحی سیستم تعلیق فرمان بهینه برای مدل 4/1 خودرو با دو درجه آزادی و مقایسه آن با روش کنترل بهینه نیرو FOC و سیستم تعلیق غیر فعال است. در بررسی انجام گرفته، عبارات شتاب و جرک بدنه به طور مستقیم در مشخصه عملکرد روش JOC لحاظ شده است. همچنین بر خلاف موارد پیشین که برای محاسبه ضرایب پسخورد از حل معادله جبری ریکاتی استفاده میشد، این بار مستقیما (با استفاده از همیلتونین)، معادلات کنترل بهینه به دست آمده است. نکته دیگر آنکه در هر دو روش FOC,JOC از عملگر نیرو به عنوان عامل کنترل کننده نیرو جرک استفاده شده است. نتیجه به دست آمده نشاندهنده آن است که در مقابل افزایش تغییر شکل دینامیکی تایر و جابجایی نسبی سیستم تعلیق میتوان شتاب و جرک وارد بر بدنه را کاهش داد. میزان این تغییرات با توجه به ضرایب وزنی مختلف در مشخصه عملکرد تعیین می گردد.