مجله علوم و مهندسی آبخیزداری ایران
سال:1397 | دوره:12 | شماره:41 |تعداد مقالات:13

تبخیر و تعرق بعد از بارش اصلی ترین جزء چرخه هیدرولوژی است که مقدار هدر رفت آب را به صورت کمی بیان می کند. از آنجا که میزان تبخیر و تعرق مستقیماً با متغیرهای اقلیمی در ارتباط است و انتظار می رود با تغییر در پارامترهای اقلیمی به ویژه دمای هوا میزان آن نیز تغییر پیدا کند. لذا در این پژوهش اثرات احتمالی تغییرات اقلیمی بر تغییرات تبخیر و تعرق در حوضه آبریز دریاچه ارومیه به عنوان مرطوب ترین حوضه آبریز داخلی کشور که در چند دهه اخیر با خشک سالی و کاهش سطح آب دریاچه روبه رو بوده است تحت سناریوهای A1B، A2، B1 و B2 با استفاده از مدل های ریزمقیاس گردانی آماری LARS-WG و SDSM و خروجی مدل گردش عمومی HadCM3 در سه دوره زمانی آینده (2030-2011، 2065-2046 و 2099-2080) مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از پارامترهای اقلیمی پیش بینی شده، میزان تبخیر و تعرق در سطح حوضه به صورت ماهانه و فصلی با استفاده از روش هارگریوز سامانی و همچنین پریستلی تیلور برای دوره های مختلف محاسبه گردید. نتایج حاصل نشان داد که به طور متوسط بلندمدت دمای حداقل در سطح حوضه بین 2/0 تا 4/3 و دمای حداکثر بین 9/0 تا 9/2 در دوره های آتی نسبت به دوره پایه (1990-1961) افزایش خواهد یافت؛ و میزان تبخیر و تعرق محاسبه شده در تمامی ماه ها و تمامی فصول و در دوره های آتی تحت تأثیر دما افزایش خواهد یافت؛ که این افزایش به صورت متوسط بلندمدت در سطح حوضه بین 2/4 تا 15 درصد خواهد بود. از نتایج حاصل از این پژوهش می توان در مدیریت منابع آب های سطحی و زیرزمینی، طرح های آبیاری و زهکشی، برآورد نیاز آبی گیاهان، زمان بندی آبیاری و مطالعات زیست محیطی و طرح های آبخیزداری استفاده نمود.

طرح پخش سیلاب دهندر هشتبندی مساحتی حدود 450 هکتار دارد و در جنوب شرقی هرمزگان واقع شده است. یکی از مهم ترین شاخص های تعیین اثرات طرح های تغذیه مصنوعی اندازه گیری قابلیت هدایت الکتریکی در چاه های تحت تأثیر است. بدین منظور اقدام به تهیه نقشه های هم هدایت الکتریکی با استفاده از نرم افزار Surfer تهیه گردید. برای این که نقش پخش سیلاب بر کاهش شوری آبخوان مشخص شود، چاه ی که در محدوده ی پخش سیلاب بود با چاه هایی که در فاصله دورتر نسبت به پخش سیلاب قرار داشتند (چاه های شاهد) مقایسه شدند. مقایسه قابلیت هدایت الکتریکی چاه ها نشان داد که هدایت الکتریکی کل سفره رو به افزاش است ولی مقدار آن در محدوده ی متاثر از پخش سیلاب به مراتب کمتر از نقاط دیگر است. به طوری که مقدار هدایت الکتریکی در چاه شماره 5 که در نزدیکی عرصه پخش سیلاب قرار دارد از 800 میکروزیمنس بر سانتی متر قبل از احداث پخش سیلاب به 710 میکرزیمنس بر سانتی متر بعد از احداث پخش سیلاب کاهش یافته است. اما در چاه شماره 11 که در انتهای دشت و درفاصله دورتر نسبت به سیستم پخش سیلاب قرار دارد، مقدار هدایت الکتریکی از 710 به 786 میکروزیمنس افزایش یافته است.

آبگذر جاده از سازه های مهم در انتقال آب از زیر جاده ها در حوضه های آبخیز می باشد. یکی از معضلات جدی در طراحی و بهره برداری از آبگذرهای جاده، پدیده ی انسداد یا گرفتگی مجرای آبگذر توسط بقایای چوبی می-باشد که تاکنون چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. در این تحقیق آزمایشگاهی، پدیده انسداد حاصل از تجمع اجسام شناور چوبی در ورودی کالورت جعبه ای مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین تأثیر پارامتر هایی، مانند سرعت جریان، زمان و عمق جریان ورودی به داخل آبگذر بر پدیده ی انسداد مطالعه شده است. مشاهدات آزمایشگاهی نشان داد که هرچه فاصله ی زمانی بین ورود اجسام شناور چوبی به داخل آب کمتر باشد، میزان انسداد افزایش می یابد. همچنین بیشینه انسداد در شاخه ی نزولی هیدروگراف و در آخرین گام زمانی اتفاق افتاده است. همچنین با تحلیل نتایج آزمایشگاهی نسبت بی بعد هر یک از پارامترها در مقابل انسداد تشکیل شده در ورودی کالورت جعبه ای بررسی و مشخص شد، پارامتر T* که در آن مدت زمان اندازه گیری شده از شروع آزمایش تعیین می شود، رابطه ای خطی با انسداد اتفاق افتاده در ورودی کالورت داشته و مؤثرترین پارامتر تعیین شده توسط نرم افزار SPSS می باشد. در پایان رابطه بدون بعدی برای محاسبه میزان انسداد بر اساس تابعی از پارامترهای موثر ارائه شده است.

حوزه های آبخیز در هر منطقه به عنوان بزرگترین واحدهای فیزیکی و توپوگرافیک همراه با تنوع اکوسیستمی از اهمیت خاصی برخوردار هستند. خاک، از مهم ترین اجزای این اکوسیستم ها در مقیاس جهانی سومین منبع ذخیره کربن است و در توازن جهانی کربن و ترسیب آن نقش به سزایی دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش پروژه های آبخیزداری روی ترسیب کربن است که می تواند باعث غنی شدن خاک و بهبود شرایط حوزه های آبخیز شود و روی توجیه پذیری این پروژه ها نیز تاثیر خواهد داشت. به منظور برآورد ترسیب کربن خاک، در حوزه آبخیز کلستان فارس شش کاربری مختلف (شامل: بادام دست کاشت، انگورکاری، بوته کاری (پیچک صحرایی)، گون، بادام طبیعی و بذرپاشی) انتخاب شد. نمونه برداری خاک در دو عمق (cm 20-0) و (cm50-20) انجام شد. و از هر عمق تعداد 35 نمونه به روش طبقه بندی شده برداشته شد. نتایج نشان داد که میزان ترسیب کربن در کاربری های مختلف متفاوت است و در عمق (cm20-0) بیشترین مقدار ترسیب کربن مربوط به بوته کاری، معادل 64. 628 (تن بر هکتار) اندازه گیری شد. در عمق (cm50-20) بیشترین مقدار ترسیب کربن مربوط به بادام دست کاشت، معادل 57. 652 (تن بر هکتار) اندازه گیری شد. ترسیب کربن کل در مجموع دو عمق مربوط به بادام دست کاشت، معادل 119. 150 (تن بر هکتار) بود. باهدف ترسیب کربن، پیشنهاد می شود اولویت عملیات بیولوژیک به ترتیب با بادام دست کاشت، بوته کاری، گون، انگورکاری، بذرپاشی و بادام طبیعی باشد.

پرتابه جامی شکل بخش اصلی از یک مجموعه استهلاک انرژی جریان به نام سیستم پرش اسکی محسوب می شود. در این پژوهش پارامترهای هیدرولیکی طول پرتاب، سرعت، فشار و عدد فرود با 4 دبی مختلف توسط نرم افزار Flow-3D روی دو مدل شامل سرریز با پرتابه جامی شکل ساده و سرریز با پرتابه جامی شکل بعلاوه کانال نزدیک شونده بررسی گردیده است. به منظور مدل سازی آشفتگی، از مدل های RNG و k-e استفاده شد و صحت سنجی نشان داد که مدل k-e دقت بالاتری دارد. نتایج حاکی از آن بود که مدل شامل کانال نزدیک شونده نسبت به مدل دیگر، طول پرتاب و استهلاک انرژی بیشتری دارد. حداکثر سرعت در این مدل، در دبی 20 لیتر بر ثانیه و برابر 2. 30 متر بر ثانیه در ابتدای کانال تشکیل شد. بیشترین درصد افزایش سرعت مدل شامل کانال نزدیک شونده نسبت به مدل نخست نیز برابر 32 درصد و مربوط به دبی 15 لیتر بر ثانیه بود. مقایسه پروفیل های فشار نیز نشان داد تغییرات فشار در دو مدل تفاوت محسوسی ندارد. علاوه بر این حداکثر فشار، در مدل نخست و در دبی 25 لیتر بر ثانیه و برابر 2833 پاسکال در پنجه سرریز رخ داد. همچنین، مکان حداکثر عدد فرود (برابر با 4. 5) در مدل شامل کانال نزدیک شونده بر روی کانال و در مدل نخست، در محل فرود پرتابه بود.

احداث سدهای زیرزمینی راهکاری عملی برای استفاده بهینه از منابع آب و مدیریت صحیح آب های زیرزمینی به شمار می رود. از مسائل مهم و قابل بررسی در مورد این سدها تعیین مناطق مستعد جهت احداث می باشد و عدم وجود مطالعات دقیق برای انتخاب محل احداث منجر به عدم کارایی بهینه سدهای زیرزمینی می گردد. لذا در این پژوهش به شناسایی مکان های مناسب جهت احداثسد زیرزمینی در منطقه اردستان واقع در شمال شرق اصفهان با استفاده از سیستم های تصمیم گیری چند معیاره و سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS) پرداخته شده است. بدین منظور با در نظر گرفتن معیارهای زمین شناسی مهندسی، عوامل موثر در تعیین گزینه های مناسب جهت احداث سد زیرزمینی مشخص شده اند. آنگاه بر اساس تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مسئله بر اساس معیارهای لازم و تاثیر گذار به اجزای کوچکتر و سطوح مختلف تقسیم گردیده و با توجه به قضاوت کارشناسی، درجه اهمیت (اوزان) برای هر سطح محاسبه شده است. سپس به منظور بالا بردن دقت، سرعت و سهولت آنالیز، وزن های محاسبه شده برای رده های هر شاخص در لایه های برداری تهیه گردیده از معیارهای فوق در محیط Arc GIS, 9. 3 وارد گردیده و گزینه هایی که دارای بیشترین مقدار شاخص تناسب می باشند مشخص شده اند. بررسی های صورت گرفته با این روش، مخروط افکنه های واقع در قسمت های غربی، شمالی و مرکزی برگه 1/100000 اردستان را برای احداث سدهای زیرزمینی پیشنهاد می نماید.

رودخانه ها همواره در طول تاریخ به عنوان منبع مهم برای تامین آب آشامیدنی و کشاورزی مورد توجه جوامع انسانی قرار داشته و در شکل گیری تمدن های بشری بسیار موثر بوده اند. علاوه بر این به عنوان یک اکوسیستم دارای ارزش زیستگاهی بسیار بالایی می باشند. در حال حاضر اکثر رودخانه های شمال تحت تاثیر انواع دخالت-های انسانی می باشد که باعث بروز انواع آلودگی ها، تغییر و تخریب اکوسیستم رودخانه ها شده است. از مهمترین عوامل آلودگی و دخالت های انسان می توان به آلودگی های ناشی از فاضلاب های صنعتی، شهری و روستایی؛ آلودگی های ناشی از تخلیه سموم مورد استفاده در کشاورزی، برداشت بی رویه آب رودخانه، تخریب پوشش گیاهی، احداث سدها و موانع زیر پل ها، مسدود شدن دهانه رودخانه، صید غیر مجاز و. . . اشاره نمود. لذا با توجه به اهمیت رودخانه تالار در تامین آب کشاورزی و. . .، همچنین تخلیه آلاینده های متعدد به آن، شناسایی و ارزیابی کیفی آب رودخانه و ارائه رابطه ای برای تخمین آلودگی و کیفیت آب ضروری به نظر می-رسد. حوضه آبریز تالار، دارای یک رودخانه اصلی و پنج رودخانه فرعی می باشد که هر کدام از زیر شاخه های متعددی تشکیل شده است. طول آبراهه اصلی 151. 77 کیلومتر است و از جنوب و جنوب غربی حوضه سرمنشا می گیرد و از شمال غربی حوضه خارج می شود. در این مطالعه داده ها از نوع مقطعی می باشد، 72 نمونه در طی ماه های سال 1391-1392 از 6 ایستگاه ورسک، پل سفید، شیرگاه، تالار، کیاکلا و عرب خیل بدست آمده است. سپس شاخص NSFWQI برآورد گردید. سپس به کمک روش های برنامه ریزی بیان ژنی و شبکه های عصبی مصنوعی، مدل هایی برای تعیین ارتباط بین پارامترهای کیفی آب و شاخص کیفیت آب با دقت بالا به دست آمد. برای ارزیابی عملکرد مدل ها از پارامترهای آماری نظیر، جذر میانگین مربعات خطا، میانگین مطلق خطا، شاخص پراکندگی و ضریب تعیین استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد دقت شبکه های عصبی مصنوعی بر روی داده های مجموعه آزمون اندکی بالاتر از روش برنامه ریزی بیان ژنی در تخمین شاخص NSFWQI است.

بار معلق بخش عمده ای از رسوبات رودخانه ها را تشکیل می دهد. ذرات معلق از نظر دانه بندی به ندرت درشت تر از شن ریز هستند. این رسوبات پس از ورود به سامانه های استحصال سیلاب نهشته شده و می-توانند از دیدگاه های مختلف نظیر نفوذپذیری و تغذیه آبخوان ها، حاصلخیزی و رشد گیاهان و ظرفیت نگهداری آب خاک تاثیرگذار باشند. اگرچه منافع متعدد و در برخی از موارد ضررهایی برای رسوبات ورودی ذکر شده است، لیکن اظهار نظر علمی به دلیل فقدان اندازه گیری دانه بندی بارمعلق خشکه رودهایی که برای آبگیری عرصه های استحصال سیلاب استفاده می شوند؛ تاکنون امکان پذیر نبوده است. برای رفع این مشکل، بافت و دانه بندی ذرات رسوبی معلق نهشته شده (نهشته های دریاچه ای) بالغ بر 100 نمونه در 18 سامانه رسوبگذاری شده از سراسر کشور آنالیز و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از غالبیت مقدار سیلت (به طور متوسط 46درصد) و شن خیلی ریز (به طور متوسط 20درصد) در میان مواد معلق است. به طوری که مجموع سیلت و شن در رسوبات حداقل 66 و حداکثر 93 درصد با میانگین 83 درصد است که مؤید نقش بیشتر ذرات درشت تر (m2<) در مواد معلق نهشته شده می باشد. همچنین در اکثر موارد، رسوبات نهشته شده دارای بافت لوم و لوم سیلتی بوده که نشان از متوسط یا سبک بودن بافت دارد. به این ترتیب، نفوذ سامانه ها تا حد مطلوب کاهش می یابد و به عامل محدود کننده تبدیل نمی شود. به نظر می رسد عواملی دیگر نظیر ضخامت زیاد رسوبگذاری در یک رویداد، ساختمان لایه ای رسوبات با تناوب لایه هایی از ذرات ریزتر در حد رس و عدم انجام شخم و کشت و کار در کاهش نفوذپذیری سامانه های استحصال سیلاب تاثیرگذارتر است.

استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی، افزایش جمعیت جهان و به تبع آن گسترش روزافزون فعالیت های صنعتی برای تأمین رفاه و نیازهای جمعیت کره زمین، موجب افزایش غلظت گازهای گلخانه ای به ویژه CO2 در چند دهه اخیر شده است. این افزایش در گاز های گلخانه ای موجب بروز پدیده ای به نام تغییر اقلیم شده است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر رواناب سطحی حوزه سزار (غرب ایران) می باشد. در این پژوهش از داده های مدل بزرگ مقیاس HADCM3 تحت سناریوی A2 و برای ریز مقیاس نمایی پارامتر های اقلیمی بارش و دمای میانگین از مدل SDSM استفاده شد. شبیه سازی رواناب حوزه برای دوره آتی (2050-2021) توسط مدل مفهومی IHACRES صورت گرفت. نتایج تحقیق افزایش دما را برای تمام ایستگاه ها نشان داد. میانگین دمای حوزه برای دوره آتی نسبت به دوره مشاهداتی با افزایش 1. 7 درجه سانتی گراد روبروست. شبیه سازی بارش برای دوره آتی حاکی از کاهش بارش به میزان 24 % نسبت به دوره مشاهداتی است. بر طبق شبیه سازی مدل IHACRES در بین سه ایستگاه هیدرومتری استفاده شده در این پژوهش همه ایستگاه ها کاهش دبی را برای حوزه در دوره آتی نشان دادند. این کاهش دبی برای ایستگاه های چم زمان، بیاتون و رحیم آباد به ترتیب به میزان 29، 19 و 24 درصد در دوره آتی نسبت به دوره پایه مشاهده شد.

خاک های مناطق خشک و نیمه خشک به شدت تحت تأثیر تجمع نمک ها به ویژه گچ و کربنات ها هستند. خاک های این مناطق ذاتاً مواد آلی کم و ساختمان ناپایداری دارند. به علاوه پوشش گیاهی طبیعی سطح خاک ها ضعیف و سطح خاک در معرض عوامل فرساینده به ویژه ضربه قطرات باران قرار دارد. این پژوهش به منظور بررسی میزان فرسایش پاشمانی در ارتباط با درجه شیب در خاک های با خصوصیات مختلف انجام گرفت. در این راستا 12 نوع بافت خاک در معرض بارانی با شدت 40 میلی متر بر ساعت به مدت 10 دقیقه در چهار درجه شیب (صفر، 10، 20 و 30 درصد) قرار گرفت. مجموعاً تعداد 144 جعبه خاک به ابعاد 35 سانتی متر ×25 سانتی متر با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری (P<0. 001) بین خاک ها از نظر فرسایش پاشمانی خاک ها وجود داشت. در میان خاک ها، خاک سیلتی با میانگین 244. 20 گرم بر متر مربع بالاترین و خاک شنی با میانگین 65. 71 گرم بر متر مربع کم ترین مقدار فرسایش پاشمانی را داشتند. فرسایش پاشمانی به طور معنی داری تحت تأثیر شیب سطح قرار داشت، فرسایش پاشمانی از شیب 0 تا 10 روند کاهشی و از شیب 10 تا 30 روند افزایشی را نشان داد. همبستگی معنی داری بین فرسایش پاشمانی و درصد شن، درصد رس، قطر هندسی اندازه ذرات، جرم مخصوص ظاهری، هدایت هیدرولیکی اشباع، ماده آلی، کربنات کلسیم معادل و گچ مشاهده شد. تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که فرسایش پاشمانی به طور معنی داری با ماده آلی، کربنات کلسیم معادل و گچ رابطه با ضریب تبیین 0. 75 داشته است. بر اساس نتایج به دست آمده می توان هدررفت خاک های متفاوت در مقابل فرسایش پاشمانی را می توان به طور اولیه با استفاده از معادله رگرسیونی و بر اساس این متغیرها برآورد کرد.

یکی از روش های مهار فرسایش در شیب تند جداره جانبی سازه های خاکی، استفاده از مالچ های زیستی و مواد اصلاح کننده طبیعی می باشد. در این مقاله با اهداف تعیین نوع و مناسب ترین تراکم از این مواد بر پارامترهای مقاومت فرسایشی خاک، روی دیواره ی جانبی کانال های آبیاری و زهکشی دشت ارایض خوزستان، آزمایش های مورد نیاز در آزمایشگاه شبیه ساز باران پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری انجام شد. بطوریکه با استفاده از 15 نوع مواد اصلاح کننده و مالچ زیستی و هم چنین مناسب ترین حالات ترکیبی از آنها، حداقل 290 آزمایش بر روی نمونه خاک منطقه مورد پژوهش انجام شد. تیمار های آزمایشی روی فلومی با شیب جانبی 1 به 1. 25 مشابه شیب طبیعی زهکش ها، در دو شدت بارندگی 30 و 80 میلی متر بر ساعت شبیه سازی شدند. نتایج نشان داد که همه تیمارهای مالچ و تیمارهای ملات سیمان ضد سولفات، دوغاب سیمان و مخلوط آهک وخاک در مقایسه با تیمار شاهد، در سطح 95 درصد تأثیر معنی داری در کاهش رسوب داشتند و تائید نمود این تیمارها نقش موثری در کنترل فرسایش از جداره جانبی کانال های زهکش دارند. بطوریکه مالچ 1 تا حدود 89 درصد، بیشترین تاثیر را در کاهش میزان فرسایش از جداره کانال های زهکش داشته است. در تیمارهای مواد اصلاح کننده خاک، تیمار دوغاب سیمان ضدسولفات به میزان 98 درصد بهترین تاثیر را در کاهش رسوب داشته است. لذا تیمار ملات الیاف پلی پروپیلن و تیمار محلول اشباع آهک، نه تنها سبب کاهش رسوب نمی گردند، بلکه کاربرد ترکیبی این مواد در مقایسه با تیمار شاهد، تا حدود 15 برابر می تواند باعث افزایش رسوب گردد.

این مقاله با هدف تبیین و تحلیل پایداری شهر گرمسار با محوریت مدیریت جامع حوزه آبخیز از طریق شناخت عوامل موثر در پایداری حوزه آبخیز بالادست شهر گرمسار و تحلیلی روابط علی و معلولی پایداری شهری در کنش با عوامل پایداری حوزه آبخیز حبله رود تدوین شده است. روش پژوهش با توجه به اینکه پژوهش در محیطی پویا و با روابط غیرخطی انجام شده است و یک حوزه آبخیز و یک شهر به مثابه یک اندام زنده تلقی می شود، پارادایم این پژوهش مبتنی بر پارادایم نظریه پیچیدگی است. از آنجائی که موضوع مدیریت جامع در حوزه های مطالعاتی شهری و طبیعی در اولویت های برنامه های توسعه کشور قرار دارد، جهت گیری این پژوهش کاربردی است. رویکرد حاکم بر فضای پژوهش قیاسی استقرایی است. با توجه به لزوم تحلیل داده های کمی و کیفی، روش پژوهش ترکیبی است در این پژوهش از مدل ارزیابی زیست محیطیDPSIR و از روش ارزیابی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی برای تعیین بهتری پاسخ ها و گزینه های منتج از مدل ارزیابی زیست محیطی استفاده شده است. نتایج بررسی ها نشان داد که شهر گرمسار به عنوان یک شهر وابسته به حوزه آبخیز بالادست از پایداری برخوردار نیست، ولی حفظ پایداری حوزه آبخیز و شهر گرمسار از طریق پیاده سازی راهبردهای متناسب با منابع زیستی موجود امکان پذیر است.

شناخت پدیده های طبیعی در گرو انتخاب و تولید داده در مقیاس مناسب می باشد. در این راستا، شناخت الگوریتم های چندمقیاسی و چگونگی تمیز آن ها از الگوریتم های ساده سازی ساختاری، موضوع مهمّی است که تاکنون در کشور کمتر به آن پرداخته شده است. در این تحقیق، کاربست الگوریتم های ساده سازی ساختارِ فیلتر پایین گذر و میانگین ساده در نرم افزار ArcMapبرای شناخت فرآیند سیلاب از طریق سه مدل رقومی ارتفاع در مقیاس های 1: 25000، 1: 50000 و 1: 1000000، با این فرض که ساختار الگوریتم های تعمیم در شناخت پدیده ی سیلاب، متناسب با مقیاس های خاصّی است، در مدل HEC-HMS به آزمون کشیده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیان گر نگاه های کاملاً متفاوت فنون تولید نقشه های مکانی است که حرکات مقیاسی و یا نیل به بهترین تقریب از عوارض مکانی را عرضه می دارند. نتایج مقایسات مقادیر معیارهای ارزیابی در شبیه سازی های سیلاب، حسّاسیت الگوریتم های ساده سازی ساختار را نسبت به مقیاس نقشه ی مبنا روشن ساختند. به علاوه، مشخّص شد اثر الگوریتم های چندمقیاسی، لزوماً متناسب با ساختار سلسله مراتبی مقیاس داده های ورودی نیست. در نهایت پیشنهاد شده است در بررسی پدیده ی سیلاب در حوزه ی آبخیز جاماش، بهتر است از الگوریتم-های فیلتر پایین گذر و میانگین ساده در ساده سازی مدل های رقومی ارتفاع با مقیاس های 1: 25000 و 1: 1000000 استفاده شود و از به کارگیری این الگوریتم ها در مقیاس 1: 50000 پرهیز شود.