به منظور بررسی تنوع ژنتیکی 22 جمعیت گندم اینکورن که شامل 13 جمعیت Triticum boeoticum، 4 جمعیت T. monococcum و 5 جمعیت T. urartu بود، از 24 جفت آغازگر ریزماهواره ژنوم AA گندم نان استفاده شد که در نهایت 20 نشانگر چندشکلی مناسب از خود نشان دادند. در مجموع 86 آلل برای تمامی مکان های ژنی مشاهده گردید. میزان چندشکلی در مکان های ژنی، دامن های بین 9-2 آلل و میانگین 4.1 آلل برای هر مکان ژنی بود. محتوای اطلاعات چندشکلی از 0.09 برای نشانگر Xgwm 99-1A تا 0.86 برای نشانگر Xgwm 165-4A متفاوت بود. دندروگرام تجزیه خوشه ای به دست آمده با استفاده از ماتریس نبود تشابه دایس و الگوریتم نزدیکترین همسایه، جمعیت ها را در 3 گروه قرار داد که گندم های T. monococcum تهیه شده از Triticarte P/L استرالیا و دو جمعیت T. urartu در یک گروه قرار گرفتند اما جمعیت های T. boeoticum و T. urartu به خوبی از یکدیگر تفکیک نشدند. همچنین در این جمعیت ها هیچ گونه تفکیکی از نظر جغرافیایی و مولکولی مشاهده نشد که نشان دهنده شباهت ژنتیکی بین جمعیت های مربوط به دو گونه می باشد. اما جمعیت های جمع آوری شده از شمال غرب ایران تنوع بیشتری نسبت به جمعیت های جمع آوری شده از غرب کشور نشان دادند. نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی در غرب و شمال غرب کشور بالا بود و میتوان از این تنوع برای پیدا کردن ژن های مقاومت به تنش های زیستی و غیرزیستی استفاده کرد.