پژوهش پرستاری ایران
سال:1388 | دوره:4 | شماره:15 |تعداد مقالات:9

مقدمه: زنان، نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند و سلامت آنان زیربنای سلامت خانواده ها و جوامع است. مشکلات آنان، بر سلامت جسمی و به وی‍ژه سلامت روان خانواده، جامعه و حتی نسل های بعدی نیز موثر خواهد بود. هدف: هدف این پژوهش تبیین عوامل اجتماعی تعیین کننده در سلامت زنان بوده است. روش: این تحقیق با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوا و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار با بیست و دو خانم 50-20 ساله ساکن تهران که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بوده اند تا رسیدن به اشباع داده ها انجام شده است. مکالمات ضبط، دست نویس، و تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به ظهور شش مضمون: تبعیض جنسیتی، تلاش طاقت فرسا، مشکلات اقتصادی، اشتغال مناسب، ورزش بانوان، رشد فرهنگی و تحصیلات که بیانگر معنای عوامل اجتماعی موثر بر سلامت زنان می باشد شده است. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که زنان هنوز از بی عدالتی در رنج اند و برای تامین سلامت، به رفاه اجتماعی، ورزش، اشتغال و تحصیل مطلوب نیازمند هستند. بر اساس این شناخت و پرستاران می توانند در راستای تامین سلامت زنان و سلامت خانواده ها بعنوان کارکنان و حافظان عرصه سلامت در جهت فرهنگ سازی مشارکت مردان در امور منزل و همچنین برای برقراری عدالت جنسی تلاش کنند.

مقدمه: برنامه های آموزشی به منظور تامین نیازهای آموزشی یادگیرندگان طراحی می شوند. لذا شناسایی نیاز، اولین گام در برنامه ریزی آموزشی است و موجب افزایش مشارکت یادگیرندگان در طراحی برنامه های آموزشی و ارتقای سطح کیفی برنامه ها می گردد. در زمان گسترش سریع مرزهای علم، پرستاران نیز نیازمند مهارت های جدید هستند و در این میان شناخت نیازهای آموزشی مدیران پرستاری گامی موثر در راه افزایش توانمندی آنان می باشد. هدف: هدف از این پژوهش تعیین نیازهای آموزشی مدیران پرستاری بیمارستان های دولتی از دیدگاه شغل با روش های دلفی و تجزیه و تحلیل شغل می باشد. روش: این پژوهش با استفاد از تلفیق دو روش دلفی و تجزیه و تحلیل شغل جهت تعیین نیازهای شغلی مدیران پرستاری انجام شده است. واحدهای پژوهش، در روش دلفی شامل 20 نفر از مدیران پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی و در بخش تجزیه و تحلیل شغل نیز با توجه به شرح وظایف مدیران پرستاری که مصوب وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی می باشد، نیازهای آموزشی بر اساس ایزو 10015 توسط وزارت متبوع جهت کلیه رسته های شغلی استخراج گردیده و در این تحقیق از آن ها استفاده گردید. یافته ها: نیازهای آموزشی مدیران پرستاری از دیدگاه شغل در دو دسته فردی و سازمانی قرار گرفتند. که نیازهای فردی به طور مثال شامل مهارت های سخنرانی، مقاله نویسی، مکالمه و ترجمه زبان و فن اداره جلسات بودند و نیازهای سازمانی شامل مواردی همچون فناوری اطلاعات، اخلاق و قانون در پرستاری، ارزیابی کیفی بخش ها، بهبود کیفیت خدمات پرستاری، آشنایی با استانداردهای ساختار، تجهیزات و نیروی انسانی، مدیریت بحران آموزش سلامت، سیستم، سیستم اطلاعات بیمارستانی، کنترل عفونت های بیمارستانی، آشنایی با روش های انجام کار و مراقبت ها، اصول و مبانی مدیریت، مدیریت نیروی انسانی، فنون مصاحبه، روش تحقیق آمار - نرم افزار SPSS، مکاتبات اداری، اقتصاد بهداشت و درمان، تفکر تیمی و تیم سازی، روش تدریس، آموزش احکام شرع مقدس و انطباق، نیازسنجی آموزشی، سنجش و ارزشیابی یادگیرنده و مدیریت تغییر، مدیریت تفکر انتقادی، مدیریت تنش، مهارت های ارتباطی، روش های تصمیم گیری و حل مساله و مدیریت زمان بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که نیازهای مهم و تعیین کننده در انجام وظایف حرفه ای مدیران پرستاری بدون پاسخ مانده و تامین نشده است. لذا از این یافته ها این می تواند در تدوین دوره های آموزشی مدیران پرستاری بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی استفاده نمود. همچنین از سویی دیگر، از ترکیب روش و الگوی نیازسنجی آموزشی معرفی شده در این مطالعه می تواند برای نیازسنجی آموزشی سایر مدیران نیز استفاده نمود.

مقدمه: کنترل دمای بدن بیماران، یکی از وظایف پرستاری بالینی می باشد. در بالین، درمان صحیح بیماران با کنترل صحیح دمای بدن امکان پذیر است. محل های مختلفی برای کنترل دمای بدن وجود دارد، که شامل رکتال، دهان، زیربغل و تمپانیک می باشد. از دیر باز دمای رکتال به عنوان دمای مرکزی کمتر تهاجمی در نظر گرفته می شود.هدف: این پژوهش با هدف مقایسه دو روش ترمومتری تمپانیک و رکتال انجام گردید. روش: این پژوهش از نوع مقایسه ای بود. تعداد نمونه های تحت مطالعه 336 نفر بود که به روش در دسترس انتخاب شدند. بیماران تحت مطالعه 85-16 ساله بودند. برای اندازه گیری دمای تمپانیک از دماسنج ترمواسکن براون مدل 6020 و برای اندازه گیری دمای رکتال از دماسنج دیجیتالی سامسونگ استفاده شد. برای تعیین پایایی دماسنج ها از روش کالیبراسیون استفاده گردید. علاوه بر آن طبق گزارش شرکت های سازنده، هر دو دماسنج از خطای درونی 0.1 درجه سانتی گراد برخوردار بودند. داده ها وارد نرم افزار SPSS v.14 و Medcalc v.9 شد و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی زوج، همبستگی پیرسون، آنالیز «بلند و آلتمن»، تست های حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.p-value  کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: آزمون تی زوج نشان داد، میانگین دمای تمپانیک در مقایسه با میانگین دمای رکتال از نظر آماری معنادار است (P=0.0001). آنالیز «بلند و آلتمن» نشان داد که میانگین دمای رکتال 0.23oC بیش از میانگین دمای تمپانیک می باشد؛ اما حدود توافق اختلاف %95 برای دمای تمپانیک راست و دمای رکتال، -0.91 الی 0.51 بود. همچنین حدود توافق اختلاف %95 برای دمای تمپانیک چپ و دمای رکتال در گستره -0.88 الی 0.41 قرار داشت. همبستگی بین دمای رکتال با دمای تمپانیک راست و دمای رکتال (r=0.88) و دمای تمپانیک چپ و رکتال (r=0.89) نیز بالا بود. نتیجه گیری: علی رغم وجود همبستگی بالا بین دمای رکتال و دمای تمپانیک، اختلاف این دو از لحاظ آماری و بالینی معنادار بود، پس می توان نتیجه گیری کرد که دمای تمپانیک نمی تواند دمای رکتال را با توافق بالا منعکس کند. در نهایت، بر اساس نتایج پژوهش حاضر نمی توان با یقین بالا روش تمپانیک را جایگزین روش رکتال نمود. در عین حال هر کدام از روش های مذکور در بالین کارایی، مزایا و معایب خاص خود را دارا هستند.

مقدمه: نوجوانان معمولا دارای مشکلات ویژه ای هستند که در دوره کودکی کمتر با آن مواجه می باشند. در این دوره تصویر ذهنی که به دلیل تغییرات جسمی تحت تاثیر قرار می گیرد ممکن است منجر به اختلال خوردن گردد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تصویر ذهنی از بدن با اختلالات خوردن در دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر کرمان انجام شد.روش: در این مطالعه توصیفی – همبستگی 650 دانش آموز دختر شرکت کردند. گردآوری داده ها به وسیله پرسشنامه های اطلاعات فردی، اختلالات خوردن و تصویر ذهنی از بدن در سال 1386 صورت گرفت. اعتبار و پایایی پرسشنامه از شاخص های مرکزی، پراکندگی و آزمون هایt ، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی و لجستیک با استفاده از نرم افزار SPSS v.15  جهت تجزیه و تحلیل استفاده گردید.یافته ها: میانگین نمره کل تصویر ذهنی از بدن %64.02 بود. بیشترین میانگین به (مو، گوش ها، دست ها، قفسه سینه) تعلق گرفت. %6.3 دانش آموزان به اختلال خوردن مبتلا بودند که %1.7 به بی اشتهایی عصبی، %1.7 به پراشتهایی عصبی و %2.9 به اختلال خوردن تصریح نشده مبتلا بودند. مقایسه نمره تصویرذهنی با نوع اختلال خوردن به جزء بی اشتهایی عصبی در سایر موارد نتیجه معناداری را نشان داد. نتایج تاثیر متقابل متغیرهای اختلال خوردن و نمره تصویرذهنی را نشان داد. تنها شاخص توده بدنی عامل پیش بینی کننده ابتلا به خوردن بود (P=0.02).نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان دادکه همبستگی بین دو متغیر تصویرذهنی و اختلال خوردن متقابل است. با وجود نشانه های یکی از اختلالات، احتمال وجود آشکار یا پنهان دیگری نیز وجود دارد. بنابراین آموزش کلیه افرادی چون والدین و آموزگاران و مراقبین بهداشتی توسط پرستاران بهداشت جامعه در زمینه مشکلات تغذیه ای می تواند در تشخیص و شناسایی زودرس اختلالات موثر باشد.

مقدمه: بدون شک اکثر افراد جوان خاطراتی از بستری در بیمارستان در دوران کودکی خود دارند. بستری شدن از طرفی می تواند رویداد آزاردهنده برای کودکان محسوب شود و از طرف دیگر، در صورتی که کودک از طریق تدابیر پرستاری ویژه به خوبی آماده بستری شود، می تواند تجربه مثبت روانی در بر داشته باشد. ساعات اولیه بستری از اهمیت به سزایی برخوردار است. بنابراین، آشناسازی کودک با فرایند بستری و مقابله با ترس ناشی از آن در نهایت موجب افزایش اعتماد به نفس وی می شود. در نتیجه کودک با موقعیت های بالقوه تنش زای آتی سازش می یابد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین عملکرد پرستاران در پذیرش کودکان 6-3 ساله است. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 20 نفر از کارشناسان پرستاری که حداقل یک سال سابقه کار در بخش کودکان داشته باشند را تشکیل داد که به صورت سرشماری نمونه گیری شد. جهت جمع آوری داده ها از چک لیست مشاهده ای استفاده شد. بدین صورت که عملکرد پرستاران به صورت تصادفی سه بار در شیفت های صبح و عصر که میزان بستری بیشتر است مورد بررسی قرار گرفت و در طیف مربوط به خود علامت گذاری و در نهایت امتیازهای تخصیص یافته جمع بندی شد. برای این که مشخص شود آیا عملکرد پرستاران به دلیل وجود یا نبود امکانات کافی بوده است، محیط فیزیکی، امکانات و تجهیزات بیمارستان ها نیز هم زمان به وسیله یک چک لیست دیگر سه بار در روزهای متفاوت مشاهده و ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS v.15 از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (مجذور کای P>0.05) استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد %95 پرستاران هنگام پذیرش کودکان از عملکرد ضعیفی برخوردارند (461 امتیاز از حداکثر 960). در این مطالعه محیط فیزیکی بخش های کودکان نسبتا مناسب بوده و امکانات و تجهیزات مطلوبی داشته اند. به لحاظ آماری بین امکانات موجود و عملکرد پرستاران ارتباط معناداری وجود نداشته است (P=0.21). همچنین بین مشخصات دموگرافیگ واحدهای مورد پژوهش با عملکرد پرستاران در پذیرش کودکان ارتباط معنادار وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: در این پژوهش مشخص گردید: محیط فیزیکی، امکانات و تجهیزات بخش های کودکان بیمارستان های آموزشی شهر همدان مناسب است، اما کارشناسان پرستاری در پذیرش کودکان از عملکرد خوبی برخوردار نبودند. یعنی محیط فیزیکی، امکانات و تجهیزات تاثیری بر روی عملکرد پرستاران نداشته است. بنابراین لزوم آموزش به پرستاران در رابطه با نحوه پذیرش کودک و این که چگونه از شرایط موجود در بخش می توانند در جهت ارتقای عملکرد خود استفاده نمایند، ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: بیماری های انسدادی ریه چهارمین علت مرگ و میر در دنیا بوده و شیوع آن در حال افزایش است. مشکلات تغذیه ای یکی از مشکلات شایع در بیماران مبتلا به COPD می باشد. که باعث دریافت نامتعادل انرژی بین جذب کمتر و بیشتر از نیاز آنان می شود. این مساله خود می تواند منجر به افزایش شدت بیماری و مرگ و میر در آنان گردد.هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر به کارگیری راهنمای تغذیه ای بر شاخص های اسپیرومتریک (FEV1,FVC,FEV1/FVC) در بیماران مبتلا به COPD انجام شد.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با طرح قبل و بعد است. نمونه گیری به صورت غیر تصادفی بر روی 30 بیمار مبتلا به COPD بستری در بیمارستان البرز شهرستان کرج انجام شد. در ابتدا پس از تکمیل کردن پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک توسط بیماران بستری یک بررسی اسپیرومتریک در آن ها صورت گرفت و سپس اصول تغذیه صحیح به تمام بیماران به صورت چهره به چهره و تک به تک طی 4 جلسه 15 دقیقه ای و طی 4 روز متوالی همراه با جزوه آموزشی به آنان آموزش داده شد و سپس یک ماه و سه ماه پس از آموزش مجددا شاخص های اسپیرومتریک در آنان بررسی شد. ضمنا بیماران پس از ترخیص از طریق مراجعه به منزل و تماس تلفنی پیگیری شدند. سپس شاخص ها با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: میانگین شاخص FEV1 یک ماه پس از آموزش (66.49) نسبت به قبل از آموزش (50.96) افزایش معناداری را نشان داد (P=0.004). و پس از 3 ماه آموزش (%77.7) نیز افزایش این شاخص از نظر آماری معنادار بود (P=0.01). همچنین میانگین شاخص FVC بعد از یک ماه آموزش (66.72) نسبت به قبل از آموزش (46.68) به طور معناداری افزایش نشان داد (P=0.015) و پس از 3 ماه آموزش (70.36) نیز این افزایش از نظر آماری معنادار بود (P=0.000). بهبود شاخص FEV1/FVC با وزن نمونه ها رابطه معکوس داشت که ضریب همبستگی پیرسون این ارتباط معکوس را معنادار نشان داد. (r=-0.426، P=0.034) شاخص FEV1/FVC سه ماه پس از آموزش با سن رابطه مستقیم داشت، یعنی افرادی که سن بالاتری داشتند افزایش شاخص FEV1/FVC در آن ها بیشتر بوده و ضریب همبستگی پیرسون این ارتباط را معنادار نشان داد (r=0.399، P=0.029).نتیجه گیری: نتایج تحقیق پیشنهاد می کند بیماران مبتلا به COPD باید در مورد فاکتورهای موثر بر شرایط تنفسی مانند فاکتورهای تغذیه ای آگاه باشند و باید در مورد غذاهایی که بر تنفس آن ها اثر مثبت یا منفی دارند، راهنمایی شوند.

مقدمه: با توجه به ماهیت مزمن بیماری اسکیزوفرنی و ناکامی برنامه های موجود، وجود یک الگوی مراقبتی پیگیر و موثر برای بهبودکیفیت زندگی این بیماران لازم است. یکی از راه های ارتقای کیفیت زندگی، استفاده از مدل مراقبت پرستاری پیگیر است. که با پیگیری مستمر بیمار بر اساس یک برنامه منظم، بر کیفیت زندگی او تاثیر می گذارد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنیک در شهر همدان 1386 انجام شد.روش: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی با هدف بررسی تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران اسکیزوفرنیک در شهر همدان 1386 انجام شد. از 89 بیماری که در بایگانی بیمارستان سینا دارای تشخیص اختلال اسکیزوفرنیا بودند، 36 بیمار دارای معیارهای ورود، به صورت تمام شماری انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه 18 نفری شاهد و مداخله قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه کیفیت زندگی هاینریچ و چک لیست خود کنترلی بود. مدل مراقبت پیگیر، در گروه آزمون در قالب مراحل آشناسازی و حساس سازی (6 جلسه آموزش هفته ای دو بار به مدت سه هفته) در بیمارستان و سپس کنترل و ارزشیابی (6 جلسه ویزیت دو هفته یک بار به مدت سه ماه) در منزل بیماران به اجرا درآمد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، زوجی و آنالیز واریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته نشان داد که بین میانگین های امتیاز کل کیفیت زندگی و ابعاد آن قبل از مداخله در گروه مداخله و شاهد اختلاف معناداری وجود نداشت (P>0.05). پس از اجرای مدل در گروه مداخله بین میانگین های امتیاز کیفیت زندگی در بعد روابط بین فردی اختلاف معنادار آماری مشاهده شد (P=0.03) اما با وجود افزایش امتیاز کل کیفیت زندگی و سایر ابعاد آن در گروه مداخله آزمون آماری تی مستقل اختلاف معنادار آماری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که اجرای مدل مراقبت پیگیر بر بعد روابط بین فردی تاثیر داشته است. از آنجایی که مهم ترین هدف مراقبتی در بیماران مزمن روانی بهبود روابط بین فردی است و تاثیرگذاری این بعد بر ابعاد دیگر کیفیت زندگی در صورت تداوم مراقبت بر اساس این مدل می توان انتظار داشت روی کیفیت زندگی کل و سایر ابعاد آن نیز تاثیرگذار باشد. در حقیقت نتایج این تحقیق و سایر مطالعات مشابه معرف لزوم پیگیری خدمات پرستاری پس از ترخیص در بیماران مزمن روانی است. این امر می تواند ضمن نتایج مفید بر کیفیت زندگی مددجویان میزان عود و بستری را نیز کاهش دهد.

مقدمه: مطالعات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در ایران عمدتا با استفاده از پرسشنامه SF36 انجام شده اند. اگر چه کارایی این ابزار در مطالعات مختلف تایید شده است اما استفاده از ابزارهایی که کوتاه تر بوده و کاربرد ساده تری داشته باشند به ویژه در سالمندان مناسب تر خواهد بود. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به شکستگی گردن ران با استفاده از دو ابزارEQ5D  و SF36 انجام شد. روش: مطالعه بر روی یک گروه 70 نفره از سالمند مبتلا به شکستگی گردن ران در سال 1387 انجام شد. از دو پرسشنامه EQ5D و SF36 برای بررسی کیفیت زندگی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کای دو، تی، آنالیز واریانس و ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: در مجموع 70 نفر با میانگین سن 73.15 سال، از حداقل 60 سال تا حداکثر 90 سال، بررسی شدند. نمره کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به شکستگی گردن ران بر اساس پرسشنامه 43.58±15.76EQ5D و بر اساس پرسشنامه 35.15±12.50SF36 بود. ضریب همبستگی پیرسون بین دو نمره 0.76 بود (P=0.000).نتیجه گیری: با توجه به همبستگی نمرات کیفیت زندگی برآورد شده حاصل از هر دو ابزار و کوتاه تر و ساده تر بودن ابزار EQ5D پیشنهاد می گردد از آن برای بررسی کیفیت زندگی سالمندان مبتلا شکستگی گردن ران استفاده نمود. در عین حال میانگین های کیفیت زندگی بر اساس هر دو ابزار نشان می دهد سطح کیفیت زندگی سالمندان مبتلا شکستگی گردن ران نامطلوب است. لذا نیاز به توجه بیشتر متصدیان امر سلامت سالمندان در برنامه ریزی جهت ارتقای آن می باشد.