پژوهش پرستاری ایران
سال:1390 | دوره:6 | شماره:22 |تعداد مقالات:10

مقدمه: سیستم مراقبت بهداشتی و روش های آموزشی بسیار پویا است؛ و آگاهی مدرسین از سبک های یادگیری دانشجویان در رعایت تنوع روش آموزش و تسهیل یادگیری دانشجویان موثر است. هدف از پژوهش حاضر تعیین سبک های یادگیری دانشجویان رشته پرستاری و مامایی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی آن ها می باشد.روش: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تمامی دانشجویان پرستاری و مامایی مقطع کارشناسی سال اول و سوم دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1387 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالات سبک یادگیری بوده و داده ها از طریق آزمون های t -test و X2 و kruscal - valis و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: سبک یادگیری غالب دانشجویان مورد مطالعه، سبک واگرا می باشد. ارتباط معنادار آماری بین سبک یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان و سال تحصیلی مشاهده نشد. سبک یادگیری با میانگین نمرات واحدهای عمومی دارای ارتباط معنادار آماری (0.04=p) بوده اما با میانگین نمرات اختصاصی ارتباط معنادار آماری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با توجه به وجود سبک غالب واگرا و تنوع در سبک های یادگیری دانشجویان تحت مطالعه؛ پیشنهاد می شود تفاوت های فردی و سبک های متفاوت یادگیری دانشجویان در انتخاب روش های متنوع تدریس و ارایه مشاوره تحصیلی جهت شکوفایی ابتکار و خلاقیت دانشجویان درنظر گرفته شود و با توجه به سبک یادگیری افراد به بهره گیری از زیرساخت ها و امکانات موجود فناوری اطلاعات و روش های مختلف آموزش پرداخته شود.

مقدمه: دوره میانسالی با استرس های فیزیولوژیکی و روانی بسیاری همراه است که می توانند تاثیر به سزایی در ابتلا به بیماری و مرگ و میر زنان داشته باشند، لذا توجه به مدیریت استرس در قالب یک برنامه ضروری به نظر می رسد، از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه طراحی شده ارتقای سلامت بر مدیریت استرس در زنان میانسال انجام شد.روش: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. بدین منظور دو گروه آزمون (50 نفر) و شاهد (50 نفر) به روش نمونه گیری غیراحتمالی انتخاب شدند. برنامه طراحی شده ارتقای سلامت برای گروه آزمون در سه مرحله بررسی و شناخت، برنامه ریزی حمایتی و ارزشیابی اجرای برنامه و ارایه بازخورد اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت دو (HPLPII) بود که قبل و یک و نیم ماه پس از مداخله توسط دو گروه تکمیل و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از مداخله بین گروه آزمون و شاهد، از نظر میانگین نمرات مدیریت استرس و رشد روحی اختلاف آماری معناداری، مشاهده نشد (0.05<p)، در حالی که بعد از مداخله، آزمون تی مستقل نشان داد که بین گروه آزمون و شاهد، از نظر میانگین نمرات مدیریت استرس و رشد روحی اختلاف آماری معنادار وجود دارد (0.05>p). این اختلاف در گروه آزمون نیز قبل و بعد از مداخله معنادار بود (0.05<p).نتیجه گیری: اجرای برنامه طراحی شده ارتقای سلامت بر مدیریت استرس در زنان میانسال موثر می باشد و به عنوان یک برنامه مناسب در بهداشت روانی زنان میانسال پیشنهاد می گردد.

مقدمه: بیماری های ایسکمیک قلبی شایع ترین علت مرگ و میر در جهان می باشد. بازتوانی قلبی موجب کاهش مرگ و میر و بهبود وضعیت روحی - روانی و قلبی - عروقی در بیماران قلبی می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه بازتوانی قلبی بر پیامدهای سکته قلبی می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. 170 بیمار بستری در بیمارستان امیرکبیر اراک به صورت تصادفی به دو گروه 85 نفری (آزمون و شاهد) تقسیم شده اند. پس از نمونه گیری اولیه، بیماران گروه آزمون در دو جلسه بازتوانی، یک بار در زمان ترخیص و یک بار دیگر 3-2 هفته بعد از ترخیص شرکت کردند. برای هر دو گروه قبل از انجام برنامه بازتوانی پرسشنامه و فهرست مشاهدات تکمیل شده و پس از انجام برنامه بازتوانی داده های مربوط به پیامدهای سکته قلبی در طی 6 ماه جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری کای دو، آزمون دقیق فیشر و تی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که که بین برنامه بازتوانی قلبی و بروز تظاهرات بالینی شامل درد سینه، تنگی نفس، خستگی، ورم محیطی، تپش قلب و همچنین بستری شدن مجدد بیمار ارتباط آماری معناداری وجود داشت (0.05>p).نتیجه گیری: انجام برنامه بازتوانی قلبی موجب کاهش دفعات بروز درد قلبی، تنگی نفس، خستگی، ضعف، ورم محیطی و بستری مجدد در افراد مبتلا به سکته قلبی و اصلاح بیشتر و زودتر موج تی می گردد. این امر ضرورت توجه بیشتر به برنامه بازتوانی قلبی را می طلبد.

مقدمه: پیش نیاز اجرای عملیات اصلاح رفتار برای کاهش انتشار بیماری ایدز در بین جوانان درک آگاهی و نگرش های آن ها در ارتباط با موضوعات مربوط به ایدز می باشد. اگر منظور این است که در جوانان خطر ایدز تقلیل یابد ضروری است، بدانند که چه خطراتی وجود دارد و چگونه می توان از آن اجتناب نمود. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان غیرپزشکی نسبت به راه های انتقال و پیشگیری از ایدز به عنوان پیش نیاز فعالیت های اصلاحی بعدی انجام شد.روش: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 384 نفر از دانشجویان غیرپزشکی به روش نمونه گیری داوطلبانه صورت گرفت، دانشجویان داوطلبانه و با آگاهی کامل از موضوع پژوهش در مطالعه شرکت کردند. داده های مطالعه بر اساس پرسشنامه پژوهشگر ساخته مشتمل بر چهار بخش اطلاعات دموگرافیک، دانش (20 سوال)، نگرش (11 سوال) و رفتار (16 سوال) جمع آوری شد. به دلیل محرمانه ماندن اطلاعات، دانشجویان پرسشنامه را پس از تکمیل داخل صندوق سربسته می انداختند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.17 با آزمون های آماری کای دو، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید و داده های با 0.05>p معنادار تلقی شدند.یافته ها: 282 نفر (73.4%) از افراد تحت مطالعه زن و 102 نفر مرد (26.6%) و میانگین سنی آن ها 2±22 سال بود. میانگین نمرات دانش شرکت کنندگان 4±50.4، نگرش 2.26±18.4 و رفتار 2.2±24.3 بود. 89.6% آن ها از دانش خوب، 80.2% از نگرش نسبتا مثبت برخودار بودند. و 52.6% از دانشجویان رفتاری امن در برابر بیماری داشتند. بین نمرات دانش با نگرش (0.25=rs)، همچنین نگرش و عملکرد (0.237=rs) اختلاف معنادار مشاهده شد (0.0001>p).نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که با ارتقای دانش، نگرش و عملکرد افراد نیز ارتقا می یابد. همچنین افرادی که نگرش مثبت تری نسبت به بیماری داشتند از رفتار امن تری برخوردار بودند. بنابراین با ارتقای آگاهی و درک افراد می توان میزان رفتارهای پرخطر را کاهش داد و زمینه کنترل این بیماری مهلک را فراهم ساخت.

مقدمه: دیابت بیماری مزمنی است که به رفتارهای خودمراقبتی ویژه ای تا پایان عمر نیازمند است. چنانچه ابتلا به این بیماری مزمن با دوران نوجوانی همراه شود به علت ماهیت و خصوصیات دوران نوجوانی مشکلات سازگاری با بیماری و مشکل در انجام رفتارهای خودمراقبتی را برای نوجوان و والدین او ایجاد می کند. از طرفی مطالعات نشان داده اند که در بیماری های مزمن از جمله دیابت خودمراقبتی با تصور از خود در تعامل است و این در حالیست که نوجوانان مبتلا به دیابت در تصور از خود مشکل دارند لذا از آنجایی که در این نوجوانان چگونگی تاثیر خودمراقبتی بر تصور از خود از اهمیت ویژه ای برخوردار است این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش برنامه خودمراقبتی به روش بحث گروهی بر تصور از خود دختران نوجوان دیابتیک انجام شده است.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1388-1387 و با انتخاب 80 دختر نوجوان 15 تا 19 ساله مبتلا به دیابت (40 نفر گروه آزمون و 40 نفر گروه شاهد) در انجمن دیابت ایران انجام شده است. بعد از گردآوری داده های حاصل از مرحله قبل از مداخله با استفاده از پرسشنامه دانش، عملکرد و تصور از خود و نیازسنجی آموزشی در هر دو گروه، برنامه خودمراقبتی طراحی شد و سپس برنامه خودمراقبتی طی 8 جلسه بحث گروهی برای گروه آزمون اجرا شد. سپس بلافاصله و یک ماه بعد از پایان مداخله مجددا دانش، عملکرد و تصور از خود دختران نوجوان دیابتیک در هر دو گروه آزمون و شاهد اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج حاصله پس از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که با آزمون t مستقل و کای دو (0.05<p) دو گروه آزمون و شاهد از نظر گزینه های اطلاعات دموگرافیک (سن، قد، وزن، شغل پدر و ...) همسان بودند. در گروه آزمون در مقایسه بین قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از پایان مداخله تفاوت معناداری در جهت افزایش نمره دانش، عملکرد و تصور از خود مشاهده شد (0.0001>p) اما این اختلاف در گروه شاهد معنادار نشد (0.05<p) و نیز آزمون t مستقل (0.05<p) تفاوت معناداری در زمینه دانش، عملکرد و تصور از خود بین دو گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله نشان نداد. بلافاصله و یک ماه بعد از پایان مداخله بین دو گروه با آزمون t مستقل اختلاف معناداری از نظر میانگین نمره دانش، عملکرد و درک از خود دیده شد (0.05>p).نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که اجرای برنامه خودمراقبتی به شیوه بحث گروهی در بهبود تصور از خود دختران نوجوان دیابتیک موثر بوده است و پیشنهاد می شود آموزش رفتارهای خودمراقبتی به شیوه بحث گروهی به عنوان یک روش موثر جهت بهبود تصور از خود نوجوانان مبتلا به سایر بیماری های مزمن به کار گرفته شود.

مقدمه: استرس شغلی در بین پرستاران شایع است. بررسی سبک های مقابله با استرس و عوامل موثر بر آن می تواند به افراد در مقابله موثر با تنش های کاری کمک کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی همبستگی جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی با سبک های مقابله با استرس در دانشجویان کارورز پرستاری بود.روش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی می باشد که در سال 1388 انجام شده است. 323 دانشجوی کارورز پرستاری که حداقل 10 ساعت در هفته در بیمارستان ها و مراکز درمانی به کار عملی مشغول بودند، به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت، خودکارآمدی عمومی و سبک های مقابله جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.یافته ها: از بین جهت گیری مذهبی، ابعاد شخصیت و خودکارآمدی، جهت گیری مذهبی بیشترین نقش را در پیش بینی سبک مقابله مساله محور در دانشجویان دارد و تنها بعد شخصیت روان نژندی قادر به پیش بینی سبک مقابله هیجان محور در دانشجویان است.نتیجه گیری: می توان گفت که ارایه آموزه های دینی به دانشجویان کارورز پرستاری می تواند آن ها را در مقابله موثر با موقعیت های پرتنشی که در کار بالینی با آن مواجه می شوند یاری کند. همچنین راهنمایی و همراهی مربیان آموزشی با دانشجویان کارورز، در تجربه کردن تمام جوانب خوشایند و ناخوشایند کار بالینی و در مقابله مناسب دانشجویان پرستاری با این موقعیت ها تاثیر به سزایی دارد.

مقدمه: سوختگی یکی از عواملی است که نه تنها به پوست آسیب می رساند بلکه اغلب باعث عفونت های مختلف باکتریایی می شود. عوامل مستعدکننده فرد دچار سوختگی به عفونت در اغلب موارد شامل از دست دادن سد دفاعی پوست، سرکوب ایمنی، تعلل در ارجاع بیمار به بیمارستان، طول اقامت در بیمارستان و اقدامات عملی - درمانی می باشد. از آنجا که یکی از حلقه های زنجیره عفونت، عامل عفونی می باشد و گسستن زنجیره عفونت یکی از مسوولیت های پرستار است لذا شناسایی عوامل عفونی لازم و ضروری است و پرستار در کنار مراقبت و تامین نیازهای بیمار، مسوول ایجاد محیطی امن و تمیز برای بیمار می باشد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل میکروبی و نیز برخی عوامل مرتبط با سوختگی در ایجاد عفونت زخم سوختگی در بیماران بستری در بیمارستان آیت اله موسوی زنجان در سال 1388 انجام شده است.روش: در این پژوهش توصیفی - تحلیلی 70 بیمار بستری در بخش سوختگی بیمارستان آیت اله موسوی زنجان که واجد شرایط ورود به مطالعه بوده اند با روش نمونه گیری آسان در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل برگه ثبت اطلاعات (مربوط به مشخصات دموگرافیک و شرایط مربوط به حادثه سوختگی)، چک لیست مشاهده علایم ظاهری عفونت زخم سوختگی و برگه ثبت نتایج آزمایشگاهی کشت زخم سوختگی بود. به طوری که روزانه زخم بیمار مشاهده و وجود یا عدم وجود علایم عفونت ثبت گردید و کشت سوآب سطحی از زخم در طول مدت بستری از واجدین شرایط ورود به مطالعه به عمل آمد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل و مقادیر p کمتر از 0.05 معنادار درنظر گرفته شد.یافته ها: از تعداد 70 بیمار واجد شرایط در این مطالعه، 48 نفر (68.8%) دچار عفونت زخم سوختگی شدند. شایعترین عامل سوختگی، آتش (54.3%) و سپس آب جوش (40%) بود. سودوموناس شایع ترین میکروارگانیسم ایجادکننده عفونت زخم سوختگی بود. ارتباط آماری معنادار بین نتیجه کشت مثبت زخم با زمان مراجعه به بیمارستان و خود درمانی قبل از بستری وجود داشت (0.05>p).نتیجه گیری: اهمیت تشخیص بالینی سودوموناس و سایر باکتری ها در ایجاد عفونت زخم های سوختگی و مقاومت آن ها نسبت به اکثر آنتی بیوتیک ها لزوم به کارگیری معیارهای مناسب در پیشگیری و به حداقل رساندن انتشار عفونت در بیماران بستری و دچار سوختگی را نشان می دهد.

مقدمه: بیماری دیابت به دلیل روند طولانی، مشارکت بیمار در امر مراقبت از خود را طلب می نماید. آموزش ناکافی، نامنظم و سن بالای بیماران باعث ضعف در خودمراقبتی این بیماران می شود. این بیماری مسوول مرگ و میر بیش از 200000 نفر در طول سال می باشد که نشان می دهد آموزش های سنتی که تاکنون انجام شده کافی نبوده است. آموزش الکترونیک این امکان را فراهم می کند تا بیماران نوع جدیدی از ارتباط، مراقبت، آموزش و بیمار محوری را تجربه نماید. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر آموزش الکترونیک بر خودمراقبتی بیماران دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز دیابت دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1387 انجام شده است.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر آموزش الکترونیک بر خودمراقبتی 170 بیمار دیابت نوع 2 شهر کرمان در سال 1387 انجام شده است. این بیماران به روش نمونه گیری آسان با توجه به معیارهای ورودی و خروجی از مراکز دیابت شهر کرمان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 86 نفر در گروه مورد و 84 نفر در گروه شاهد تقسیم شدند گروه شاهد آموزش های روتین را دریافت کرده و به گروه مورد به روش الکترونیک به مدت 3 ماه آموزش داده شد. قبل و بعد از مداخله اطلاعات مربوط به دانش، نگرش و عملکرد خودمراقبتی به وسیله پرسشنامه جمع آوری و نمونه خون جهت آزمایش قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیگوزیته جامعه پژوهش اندازه گیری شد.یافته ها: پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها کنترل و کدگذاری شده و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تی زوج و مدل رگرسیونی خطی) توسط نرم افزار Stata اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند میانگین نمرات حیطه دانش، نگرش و عملکرد گروه مورد قبل از آموزش به ترتیب 2.4±19.3، 3.9±21.4، 7.1±24.1 و بعد از آموزش 5.5±20.6، 22.8±6.9، 32.2±9.5 بود. در گروه مورد اختلاف آماری معناداری مشاهده شد (0.05>p). میانگین و انحراف معیار قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیته در گروه مورد قبل از آموزش 223.8±77.2 میلی گرم در دسی لیتر و 1.9±9.5% و بعد از آموزش 55.2±167.5 میلی گرم در دسی لیتر، 1.6±8.4% بود و فقط در گروه مورد تفاوت معنادار (0.01>p) مشاهده شد.نتیجه گیری: آموزش الکترونیک موجب بهبود دانش، نگرش و عملکرد خودمراقبتی و همچنین بهبود میانگین قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیگوزیله در بیماران گروه مورد بعد از آموزش گردیده است. به نظر می رسد دلیل آن افزایش نقش فعال بیماران در امر مراقبت از خود باشد، چرا که بیماران نوع جدیدی از ارتباط و آموزش را تجربه کرده و انگیزه آن ها جهت یادگیری و خودمراقبتی افزایش یافته است که با توجه به منافع این شیوه آموزشی طراحی و به کارگیری آن در فرایند آموزش بیماران توصیه می گردد و پرستاران می بایست هر چه بیشتر با این نوع آموزش آشنا شده و از آن جهت آموزش به بیماران استفاده نمایند.