پژوهش پرستاری ایران
سال:1389 | دوره:5 | شماره:17 |تعداد مقالات:8

مقدمه: یکی از شاخص های مهم توسعه و سلامت در کشورها میزان مرگ و میر کودکان زیر 5 سال می باشد. در سال های اخیر میزان مرگ و میر کودکان زیر 5 سال کشورمان کاهش یافته است اما همچنان نسبت به کشورهای در حال توسعه بالاتر می باشد. با توجه به حس فوریت جدی با منابع بسیج شده در جهت پیشرفت کاهش میزان مرگ و میر کودکان تا سال 2015 بر آن شدیم تا عوامل موثر بر مرگ و میر کودکان 59-1 ماهه سال 1386 شهرستان زابل را مورد تحقیق قرار دهیم.روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و گذشته نگر بود که در سال 1386 انجام گرفت. این تحقیق بر روی 93 کودک 1 تا 59 ماهه به روش سرشماری انجام شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق چک لیست های مرگ و میر کودکان وزرات بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بود که اطلاعات توسط کارشناسان آموزش دیده مرکز مرگ و میر کودکان شهرستان زابل جمع آوری می شد و پس از استخراج داده ها و تبدیل به ارقام آماری توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد تعداد مرگ و میر کودکان 59-1 ماهه 93 نفر بوده است. بیشترین مرگ و میرها در سنین 12-1 ماه (68%) بوده است و از این تعداد 37% دختر و 63% پسر بوده اند. بیشترین علت فوت در نتیجه حوادث و سوانح (27%)، مرگ ناشی از بیماری های تنفسی (18.3%) و بیماری های دستگاه گوارش (15.2%) بود. بیشترین علل عدم بهبود کودک نیز به علت حساس نبودن والدین به علایم خطر بیماری ها و تاخیر در مراجعه به مراکز درمانی (76%) و سپس اصرار والدین به ترخیص کودک قبل از بهبودی کامل به دلیل مشکلات اقتصادی (12%) بوده است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش میزان مرگ میر در این شهرستان از میزان کشوری بالاتر است و یکی از دلایل آن میزان بالای حوادث و سوانح در کودکان این شهرستان است. اقداماتی جهت کاهش میزان حوادث و سوانح، بالا بردن آگاهی والدین به علایم و نشانه های بیماری ها به خصوص بیماری های دستگاه تنفسی و گوارشی و همچنین انجام اقداماتی موثر و کار آمد در جهت مراقبت از نوزدان تازه متولد شده و مادرانشان، تغذیه نوزادان و کودکان، واکسیناسیون، مدیریت در کنترل و درمان بیماری هایی همچون اسهال و پنومونی می تواند در کاهش این میزان موثر باشد.

مقدمه: بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت شیرین شاخص مهمی در بررسی وضعیت درمانی و مراقبتی این بیماران محسوب می شود ولی تاکنون در این زمینه مطالعه ای در شهر کاشان صورت نگرفته است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان صورت گرفت.روش: طی مطالعه مقطعی، کیفیت زندگی در ابعاد اختصاصی، عمومی و کلی با استفاده از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی اختصاصی بیماران دیابتی در 310 بیمار تحت پوشش مرکز دیابت کاشان در سال 1385 مورد بررسی قرار گرفت. بیماران به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. علاوه بر کیفیت زندگی برخی متغیرهای فردی و پزشکی بیماران نیز با استفاده از پرسشنامه بررسی شد. رابطه کیفیت زندگی با سایر متغیرهای زمینه ای با آزمون تی با نمونه های مستقل، c2، پیرسون، رگرسیون و توسط نرم افزار SPSS v.16 مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: کیفیت زندگی کلی در (66.1%) بیماران ضعیف بود. کیفیت زندگی اختصاصی در 73.9% و عمومی در 51.6% بیماران ضعیف بود. تنها 11.3% کیفیت زندگی کلی مطلوب گزارش نمودند. کیفیت زندگی کلی در انسولین درمانی، وجود بیماری کلیوی و پرفشاری خون پایینتر بود (p<0.005). نوع دیابت، نمایه توده بدنی، سن و وضعیت تاهل با کیفیت زندگی ارتباطی نشان نداد.نتیجه گیری: اکثر بیماران در تمامی ابعاد، کیفیت زندگی نامطلوب داشتند. وجود عوارض و بیماری های همراه با کاهش کیفیت زندگی ارتباط داشت لذا پیشگیری از عوارض می تواند در بهبود کیفیت زندگی نقش داشته باشد.

مقدمه: وریدهای واریسی اندام تحتانی به طور متداولی در جمعیت عمومی رخ می دهد. در این میان وضعیت های بدنی حین کار و شرایط شغلی از جمله عوامل خطر مهمی هستند که موجب افزایش شیوع واریس می شوند. از جمله این وضعیت ها ایستادن های طولانی مدت و حالت های جسمی خسته کننده هستند که در حرفه پرستاری اجتناب ناپذیرند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط شیوع واریس پا با عوامل شغلی و دموگرافیک در پرستاران می باشد.روش: در این مطالعه تحلیلی - مقطعی، 203 نفر از پرستاران بیمارستان های دولتی آمل به روش سرشماری در سال 1388 مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه ها پس از پر کردن پرسشنامه و بر اساس معیار CEAP معاینه شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های مجذور کای، فیشر و t تست مستقل در سطح معناداریp<0.05  تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 145نفر از پرستاران زن بودند و میانگین سنی افراد 34.2 سال و 40.9% آن ها دارای اضافه وزن بودند. 150 نفر (73.9%) نمونه ها مبتلا به درجه های مختلف واریس بودند. ارتباط معناداری بین جنس (p=0.03)، انجام ورزش (p=0.001)، عادت اجابت مزاج، (p=0.005) و سابقه خانوادگی واریس (p=0.01)، سن (p=0.04)، وزن (p<0.01) و اضافه کار (p=0.001)، ساعات نشستن (p=0.01) و ایستادن (0.001) در بخش با وریدهای واریسی پای پرستاران وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر شیوع بالای وریدهای واریس اندام تحتانی را در پرستاران نشان می دهد. از آنجا که این اختلال موجب ناراحتی های جسمی و از کار افتادگی فراوانی می شود و می تواند بر عملکرد حرفه ای پرستاران تاثیر بگذارد، لذا کنترل عوامل خطر و پیشگیری از این عارضه ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: مشارکت در آموزش بالینی وظیفه تمام کسانی است که در ارایه مراقبت های بهداشتی نقش دارند. ضرورت ارتقای کیفیت آموزش های بالینی و نقش تعیین کننده این آموزش ها در ارتقای کیفیت مراقبت ها باعث شده است که شاهد روندی رو به رشد در طراحی و اجرای الگوهای مشارکتی آموزش بالینی در سطح بین المللی باشیم. ایجاد چنین مشارکتی نیازمند درگیر شدن همه ذینفعان در برنامه ریزی، اجرا و ارزشیابی آموزش های بالینی است. این مطالعه درصدد است که درک ذینفعان کلیدی در آموزش بالینی را نسبت به موانع موجود بر سر راه مشارکت بین موسسات آموزشی پرستاری و موسسات بالینی در اجرای آموزش های بالینی را مورد بررسی قرار دهد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع تحلیل محتوای کیفی است. مشارکت کنندگان در این پژوهش را 15 نفر دانشجو مدرس بالینی پرستاری، پرستار بالینی، مدیر آموزشی و مدیر پرستاری بالینی تشکیل می داد. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاری بود. ابتدا نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد و سپس به روش گلوله برفی ادامه پیدا کرد و نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. کلیه مصاحبه ها ضبط و سپس دستنویس شد و با استفاده از روش مقایسه ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: مضامین به دست آمده در این پژوهش عبارت بود از: «واگرایی سازمانی»، «دیوار نامرئی»، «ارزش گذاری مفرط بر دانش تئوریک». ابهام در ارتباط ساختار سازمانی دو موسسه و نقش ها و وظایف کارکنان هر یک از موسسات در قبال یکدیگر، فرهنگ ارزش گذاری مفرط بر دانش نظری و بی توجهی به مهارت ها و عملکرد بالینی پرستاری، و دیواری از دیدگاه ها و نگرش های مختلف و گاه متضاد موانع اصلی بر سر راه ایجاد همکاری بین دو موسسه آموزشی و بالینی در پرستاری هستند.نتیجه گیری: تعریف ارتباط ساختاری بین دو موسسه آموزشی و بالینی و تبیین نقش ها و مسوولیت های کارکنان آموزشی و بالینی در قبال اجرای آموزش های بالینی، تعریف نقش بالینی مدرس پرستاری و تاکید بر اهمیت و ارزش گذاری بر عملکرد بالینی پرستاری می تواند مسیر شکل گیری همکاری و مشارکت بین دو موسسه را هموارتر سازد.

مقدمه: خشونت در محل کار بخشی از خطرات شغلی مربوط به محیط کار می باشد. هنگامی که دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی با خشونت مواجه می شوند توانایی های عملکردی آن ها و تمایل آن ها برای پرستار شدن تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان مواجهه دانشجویان پرستاری با خشونت در حین کارآموزی می باشد.روش: این پژوهش به صورت توصیفی و با استفاده از پرسشنامه در بین دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی زنجان طی سال تحصیلی 88-87 انجام شد. جامعه پژوهش شامل 82 نفر از دانشجویان پرستاری بود که در زمان انجام پژوهش در دانشکده های پرستاری و مامایی مشغول به کار بودند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با برنامه آماری SPSS v.11 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. منظور از خشونت دراین مطالعه شامل: حمله فیزیکی، تهدید، بدکلامی و آزار جنسی می باشد.یافته ها: نتایج نشان داد که 18.3% از دانشجویان، حمله فیزیکی، 9.8% تهدید شغلی و 23.2% بدکلامی را تجربه کرده بودند و هیچ یک مورد اذیت جنسی قرار نگرفته بودند. همچنین بیشترین حمله فیزیکی توسط بیمار (33.3%) و همراهان بیمار (33.3%)، بیشترین تهدید توسط پرستاران بخش (16.6%) و بیشترین بدکلامی توسط پرستاران (28.5%) و همراهان بیمار (25%) گزارش شده بود. بیشترین آمار خشونت به ترتیب مربوط به بخش داخلی، جراحی، اطفال و دیالیز بود. همچنین بین سال تحصیلی، جنس و وضعیت تاهل دانشجویان با میزان مواجهه با خشونت رابطه معناداری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری نیز همانند سایر کارکنان مراقبت بهداشتی در معرض خطر خشونت قرار دارند. بنابراین لازم است دانشجویان در رابطه با علایم خشونت و روش های پیشگیری از خشونت آموزش کافی داده شوند تا در مواقع مواجهه با آن حداقل بتوانند از رسیدن آسیب خودداری نمایند.

مقدمه: انجام معاینات دوره ای یکی از راه های به دست آوردن شیوه زندگی سالم است، اما به نظر می رسد که بیشتر مردم یا از انجام این گونه معاینات اطلاع کافی نداشته و یا تمایلی به انجام آن ندارند. از آنجا که یکی از اقشار آموزش دهنده، حمایت کننده و هماهنگ کننده در زمینه معاینات دوره ای پرستاران می باشند و با توجه به این که طبق تحقیقات زنان بیشتر نگران سلامت خود هستند لذا تصمیم گرفته شد که آگاهی و عملکرد پرستاران زن نسبت به انجام معاینات دوره ای بررسی گردد.روش: در این مطالعه توصیفی میزان آگاهی و عملکرد 402 پرستار مونث شاغل در برخی بیمارستان های اصفهان با پرسشنامه و چک لیست پژوهشگر ساخته بررسی گردیده و نتایج با نرم افزار SPSS v.15 و آزمون های آمار توصیفی، همبستگی، آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و من ویتنی U تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که 69.4% پرستاران در زمینه معاینات دوره ای دارای آگاهی در حد ضعیف، 27.1% آگاهی در حد متوسط و 3.5% آگاهی در حد خوب بوده و 41.5% آن ها دارای عملکرد در حد ضعیف،40.0 % عملکرد در حد متوسط و 18.5% عملکرد در حد خوب بودند و بین متغیرهای عملکرد و سن و سابقه کار افراد رابطه همبستگی مستقیم وجود دارد ولی بین متغیرهای آگاهی از زمان انجام و انواع معاینات بالینی و متغیرهای سن و سابقه کار همبستگی معناداری وجود نداشت (p<0.05).نتیجه گیری: میزان آگاهی و عملکرد اکثر پرستاران این پژوهش نسبت به انجام معاینات دوره ای ضعیف بوده و با توجه به این که این قشر خود بایستی آموزش دهنده و حمایت کننده و هماهنگ کننده این معاینات باشند، لذا بایستی آموزش های دوره ای در این زمینه برای این افراد در نظر گرفته شده و راه کارهایی جهت افزایش انجام این معاینات ارایه گردد.

مقدمه: دیالیز ناکافی موجب افزایش عوارض ناشی از نارسایی مزمن مرحله پایانی کلیه، طول مدت بستری و هزینه های تحمیلی اضافه می گردد. عوامل متعددی از جمله افزایش جریان خون در صورت عدم عوارض می تواند در بهبود کفایت دیالیز نقش داشته باشد لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر افزایش جریان خون بر عوارض احتمالی و کفایت دیالیز بیماران تحت همودیالیز انجام شده است.روش: در این مطالعه نیمه تجربی یک گروهی (قبل و بعد) تمامی 45 بیماری که از 6 ماه گذشته هفته ای 3 بار و هر بار به مدت 3 تا 4 ساعت تحت همودیالیز قرار داشته و KT/V آن ها کمتر از 1.2 بود در دو جلسه، که در جلسه اول جریان خون دستگاه بر روی 230 میلی لیتر در دقیقه و در جلسه دوم برای بیماران با وزن کمتر و بیشتر از 65 کیلوگرم به ترتیب 15 و 20% به جریان خون دستگاه اضافه گردید، در سال 1388 به وسیله پرسشنامه و چک لیست تحت مطالعه قرار گرفتند و در هر جلسه میزان KT/V و عوارض ضمن همودیالیز کنترل می شد و در نهایت به وسیله آزمون های آماری Paird-Samples t-test و مک نمار با هم مقایسه گردیدند.یافته ها: میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی، بروز هیپوتانسیون، تهوع، استفراغ و کرامپ عضلانی در دو وضعیت تفاوت معناداری نداشت و میانگین KT/V بیماران قبل و بعد از مداخله به ترتیب 0.09±0.99 و 0.12±1.3 بود که نتایج تفاوت معناداری (p=0.001) از نظر کفایت دیالیز نشان می داد.نتیجه گیری: با توجه به آن که عوارض حین همودیالیز در دو وضعیت مطالعه تفاوت معناداری نداشت و کفایت همودیالیز نیز با افزایش جریان خون افزایش یافته بود می توان نتیجه گرفت که افزایش جریان خون روی کفایت دیالیز موثر است.

مقدمه: مقیاس رضایت از زندگی یکی از رایج ترین مقیاس های اندازه گیری شادمانی ذهنی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه تجدید نظر شده مقیاس رضایت از زندگی در بین دانشجویان پرستاری و مامایی بود.روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی - مقطعی است. نمونه تحقیق را 370 نفر از دانشجویان کارشناسی دختر و پسر مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز تشکیل می دهند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این تحقیق برای مطالعه عوامل پرسشنامه جهت روایی سازه از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی برازش قابل قبولی برای ساختار عاملی یک بعدی پیشنهاد نمود. اما شاخص های اصلاحی، اصلاح ساختار عاملی مدل را مطرح نمود. از این رو، مدل اندازه گیری دو عاملی مورد آزمون قرار گرفت. مدل اندازه گیری دو عاملی نسبت به مدل تک بعدی از برازش خوبی برخوردار بود. افزون بر این، نتایج تحلیل عاملی تاییدی چند گروهی نشان داد که SWLS در مدل های محدود و نامحدود در بین گروه ها یکنواخت است. نتایج ضرایب آلفای کرونباخ (0.85) نیز نشان داد که SWLS از پایایی قابل قبولی برخوردار است. روایی هم زمان مقیاس از طریق همبستگی مقیاس رضایت از زندگی با پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) بررسی شد و بین SWLS و چهار زیر مقیاس WHOQOL-BREF (سلامت روانی، سلامت جسمانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط) به ترتیب 0.64، 0.49، 0.56 و0.46  همبستگی معناداری وجود دارد. همچنین در این مطالعه مشخص شد میزان رضایت از زندگی در بین دانشجویان دختر بیش از دانشجویان پسر می باشد.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که SWLS به عنوان یک ابزار روا و پایا در اندازه گیری رضایت از زندگی در جامعه دانشجویان قابل استفاده می باشد.