پژوهش های جغرافیای انسانی
سال:1391 | دوره:44 | شماره:79 |تعداد مقالات:13

پایداری شهری، در گرو دگرگونی و تغییر تدریجی حیات شهر در ابعاد گوناگون و به سوی سازگاری با نیازهای زمانی - مکانی است و تحقق نیافتن این سازگاری، کم کم سبب فرسودگی بافت شهرها می شود. کرج به مانند کلان شهری جوان که از عمر جدید آن (به عنوان هسته مکمل در مجموعه شهری تهران) کمتر از نیم قرن می گذرد، از جمله شهرهایی است که با توجه به ناسازگاری زمانی بافت آن (معاصرسازی) با مشکل وجود 551 هکتار بافت فرسوده شهری رو به روست و بر این اساس، ضرورت ایمن سازی بافت های مساله دار این شهر در ابعاد مختلف اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی گریزناپذیر است. با توجه به پیچیده و چندبعدی بودن موجودیت بافت های فرسوده شهری، مدل ارزیابی چندمعیاری AHP با ماهیتی کمی کیفی و توانایی بهره گیری از برنامه ریزی مشارکتی و ترکیب با سامانه اطلاعات جغرافیایی (ساج) به عنوان مدل کارآمدی برای ارزیابی و اولویت بخشی به ایمن سازی بافت فرسوده کلان شهر کرج انتخاب و شاخص های مورد بررسی (اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی) در چهارچوب درختچه سلسله مراتبی به هشت زیر شاخص تبدیل و به صورت دودویی (تطبیقی) در پهنه های چهارگانه منتخب کلان شهر کرج (کرج کهن، حصارک، مهرشهر و فردیس) ارزیابی شدند. یافته های پژوهش نشان می دهند که ابعاد اجتماعی موثر در ایمنی بافت های فرسود ه شهر کرج با ضریب بالای 0.55% بیشترین اثربخشی را در ناامنی زندگی در بافت های فرسوده این شهر داشته است و در این میان پهنه حصارک و کرج کهن با بیشترین اثرپذیری از ابعاد اجتماعی و کالبدی ناامنی، در اولویت ایمن سازی قرار گرفته اند و پهنه فردیس به عنوان جامعه ایمن شهر کرج انتخاب شد.

کاربرد فن آوری های نوین و تنوع بخشی به فعالیت های اقتصادی روستاها، علاوه بر آثار مثبت و منفی در ابعاد دیگر اقتصادی، کالبدی و فضایی، همواره دگرگونی هایی را بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی آن جامعه خواهد داشت. ورود کمباین به عرصه فعالیت کشاورزی، یکی از بارزترین این فن آوری هاست که منجر به شکل گیری و گسترش نوع خاصی از مشاغل، از جمله کمباین داری و فعالیت های مربوط به آن در برخی روستاهای کشور شده است. مقاله پیش رو که برگرفته از پژوهشی میدانی در روستاهای کمباین دار استان فارس است، در پی شناخت و تشریح آثار اجتماعی - نهادی ایجاد شده، منتج از گسترش فعالیت کمباین داری و بازتاب آن در توسعه سکونتگاه های روستایی است. پژوهش پیش رو، از نوع توصیفی - پیمایشی است که در آن برای گردآوری داده ها، از دو شیوه مطالعه اسنادی و بررسی های میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل 928 خانوار است که از میان آنها 101 خانوار به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. نتایج پژوهش، نشان دهنده آن است که هر چند این فعالیت از نظر اقتصادی و درآمدزایی برای روستاییان فعالیتی به نسبت پردرآمد محسوب می شود، اما، این امر مشروط به پذیرفتن بسیاری از مشکلات و مسائل اجتماعی در درون و بیرون روستا، هم برای شاغلان و هم برای خانواده های آنهاست. با این همه می توان گفت، با وجود موانع و مشکلات پیش روی کمباین داران، این فعالیت در ارتقای شاخص های اجتماعی - نهادی روستاهای مورد مطالعه، آثار مثبتی در پی داشته است.

توسعه ارتباطات جهانی در ابعاد مختلف و گسترش شهرها، شرایطی را به وجود آورده است که انسان خواسته یا ناخواسته، پا را از چارچوب مجاز بهره برداری ضابطه مند از محیط زیست فراتر گذاشته است که سبب افزایش روند تغییرات غیراصولی در کاربری زمین شده است. در تخریب زمین های کشاورزی اطراف شهرها و روستاهای مجاور، عوامل خارجی، مانند تصمیمات سیاسی، تغییر در استانداردهای زندگی و فن آوری، آثار نیروهای بازار و فشار توسعه شهر، بسیار موثر است و آثار عمیق و پرشتابی در نابودی زمین های کشاورزی بر جای می گذارد. در این پژوهش برآنیم تا به تاثیر گسترش افقی شهر گرگان بر تغییر کاربری کشاورزی و جنگلی، پیش بینی روند تغییرات و تعیین مناطق جنگلی و کشاورزی مهم، از نظر خطر تبدیل به شهر بپردازیم. برای پی بردن به شدت و میزان تغییرات کاربری در محدوده شهر گرگان تصاویر LISS III سال 2007 ماهواره، IRS-1D و TM سال 1991 ماهواره لندست منطقه، مورد استفاده قرار گرفت. نقشه تغییرات کاربری و پوشش منطقه با استفاده از نرم افزارهای ERDAS و ENVI به عنوان نرم افزار های پردازش تصاویر ماهواره و Arc GIS به عنوان نرم افزارهای سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. با استفاده از الگوریتم های مناسب از لحاظ هندسی و رادیومتریک، بازنگری های لازم انجام شد. برای تجزیه و تحلیل تغییرات کاربری از ترکیب روش های تفریق تصاویر، همچنین تقسیم تصاویر و تحلیل مولفه های اصلی با استفاده از رویکرد فازی، احتمال تبدیل کاربری ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که مناطق جنوبی شهر گرگان، از نظر میزان تغییر کاربری در رده اول بوده و در رده های بعدی، بیشترین تغییرات مربوط به زمین های هموار و دشت شهر گرگان در شمال و شمال شرق است و به کارگیری امور حفاظتی برای کنترل تبدیل اراضی مرغوب کشاورزی و چشم اندازهای زیبای جنگلی ناهارخوران به شهر در این مناطق، اهمیت بیشتری دارد.

انتخاب محل اقامت در هر شهر و کشوری، از اولویت های اصلی گردشگران به شمار می آید. انتخاب هتل به عنوان یکی از مکان های اقامتی خوشایند و پرطرفدار، تصمیم گیری مهمی است که نیازمند ارزیابی دقیق بوده و شناسایی معیارهای آن، می تواند راهنمای مناسبی برای مدیران هتل ها و مسوولان صنعت گردشگری و هتل داری، برای ارائه خدمات اثربخش تر و کسب رضایت گردشگران و همچنین، رهنمودی راهگشا برای ارزیابی دقیق تر و مطلوب تر متقاضیان هتل باشد. علاوه بر این، با تدوین و ارائه مجموعه های فازی معیارهای انتخاب هتل، می توان نسبت به طراحی سیستم تصمیم گیری فازی ارزیابی و انتخاب هتل ها اقدام کرد و مبنایی مناسب برای مقایسه هتل ها، متناسب با سلایق هر گردشگر فراهم آورد. هدف پژوهش پیش رو، شناسایی معیارهای انتخاب هتل از سوی گردشگران متقاضی اقامت در هتل های تهران و همچنین ارائه مجموعه های فازی برای معیارهای شناسایی شده است. در این پژوهش، نخست، نظرات گردشگران مقیم هتل های تهران، در مورد معیارهای انتخاب هتل گردآوری شده است، سپس با آزمون های آماری، معیارهای با اهمیت از دید گردشگران، شناسایی و استخراج شده اند. در ادامه با انجام آزمون تحلیل عاملی اکتشافی بر روی معیارهای گفته شده، عوامل زیربنایی انتخاب هتل شناسایی شده اند. عوامل شناسایی شده، دوباره با آزمون آماری و با توجه به ادبیات پژوهش، در سه دسته «هزینه»، «آرامش، تفریح و گردش» و در نهایت، «امکانات، خدمات و امنیت» دسته بندی و برای هر دسته نیز، مجموعه ها و توابع عضویت فازی مربوطه ارائه شده است. در مجموع، عواملی همچون هزینه های اقامت در هتل، امنیت، امکانات رفاهی، نزدیکی به اماکن تجاری و تفریحی و پارکینگ، به عنوان عوامل اصلی انتخاب هتل ها مدنظر قرار گرفته اند. از مجموعه های فازی استخراج شده، می توان در بهبود کیفی و سرمایه گذاری بر معیارهای انتخاب هتل ها و همچنین طراحی سیستم خبره فازی انتخاب هتل، برای گردشگران خواستار اقامت در هتل ها استفاده کرد.

به دنبال گسترش شهرنشینی در جهان و ایران و حاد شدن مسائل آن بازنگری در رویکردهای برنامه ریزی و طراحی شهری به ضرورتی گریزناپذیر در کشور بدل شده است. ساخت شهرهای جدید برای حرکتی اساسی در نظام شهرنشینی کشور، از دهه 1360 به عنوان راه حلی اساسی آغاز شد که اکنون نیز ادامه دارد. اکنون، پس از گذشت بیش از یک دهه از فعالیت این شهرها، بررسی دلایل رشد و جمعیت پذیری برخی از این شهرها نسبت به دیگر شهرها لازم به نظر می رسد. برای این منظور شهر جدید اندیشه، به عنوان پر جمعیت ترین شهر از مجموعه شهرهای جدید اطراف تهران را مورد بررسی قرار دادیم. در این پژوهش از داده های مرکز آمار ایران و تکمیل پرسش نامه و مشاهده میدانی استفاده شده که روش های مناسبی برای بررسی موضوع ذکر شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار (SPSS) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد، میزان فاصله از کلان شهر تهران و تفاوت قیمت زمین و مسکن میان تهران و شهر جدید اندیشه از مهم ترین عوامل موثر در جذب جمعیت به این شهر جدید بوده است. شهرهای جدید تهران در دسته شهرهای جدید اقماری هستند و هدف از ساخت این نوع شهرها، عرضه مسکن ارزان قیمت، همراه با خودکفایی شغلی و خدماتی است، به گونه ای که رفت و آمد روزانه به مادرشهر را تشویق نکند، اما از آن جاکه شهرهای جدید تهران، در زمینه خودکفایی شغلی و خدماتی استقلال کافی را ندارند و همواره برای بازارکار و تامین نیازهای ساکنان به کلان شهر تهران وابسته هستند، بنابراین شهر جدید اندیشه که در سمت و سو توسعه تهران و در فاصله کمتری از کلان شهر قرار دارد، از رشد جمعیتی بیشتری برخوردار بوده است.

گوناگونی در دیدگاه های ارائه شده در زمینه رشد و توسعه ساختاری کارکردی شهرها، بیانگر گستردگی و پیچیدگی شهر و مسائل مرتبط با آن است که همین مساله بیان کننده ویژگی پویایی شهر است. یکی از اهداف مهم این نظریه ها رسیدن به تعادل فضایی است. هدف این مقاله، بررسی ساختار فضایی شهر بجنورد و نقش عوامل کالبدی - عملکردی در شکل دهی به این ساختار است. این بررسی با مطالعه همکنش های فضایی کاربری ها و میزان هم پیوندی شبکه شهری برای دستیابی به ساختار فضایی مناسب، انجام شده است. یکی از مباحث این مقاله، چگونگی ایجاد تعادل فضایی در شهر بجنورد، در چهارچوب تولید و جذب سفرهای درون شهری به کمک مدل چیدمان فضاست. در این مقاله با فرض اینکه همبستگی بین میان کنش فضایی و موقعیت مکانی مناطق شهری از عوامل موثر کالبدی بر تحقق تعادل فضایی هستند، فرضیه بیان شده را بر روی شهر بجنورد برای تعیین وضعیت دو عامل مهم میان کنش فضایی و موقعیت مکانی هر یک از سی و یک منطقه شهری بجنورد را برای بررسی تعادل فضایی به آزمون گذاشته است. روش تحقیق تحلیلی - اسنادی بوده که به صورت ابتکاری و ترکیب مدل ها و با استفاده از روش نظریه جاذبه میزان میان کنش فضایی بین مناطق شهری، انجام شده است. سپس با استفاده از مدل چیدمان فضا، میزان یکپارچگی مناطق برآورد شده و آن گاه با استفاده از رگرسیون خطی رابطه علی بین این عوامل معادله سازی شده است. در شهر مورد مطالعه، میان کنش فضایی مناطق و یکپارچگی آنها و ارتباط این دو عامل با یکدیگر بیانگر این موضوع بوده است که تعادل فضایی، شاخص مهم و اساسی بوده که در نتیجه بررسی در این پژوهش، در شهر بجنورد کمتر نمایان است. نتیجه پژوهش نشان می دهد همبستگی بین موقعیت مکانی مناطق و میان کنش فضایی یا وجود ندارد یا در کمترین مقدار قرار دارد. بنابراین ساختار کالبدی - فضایی شهر نامتعادل بوده و میزان یکپارچگی مناطق بسیار کم است.

یکی از موضوع های مهم در کشورهای رو به پیشرفت، ایجاد کسب و کار و خوداشتغالی در روستاهاست. برای برانگیختن کارآفرینی در روستاها، آگاهی از عوامل موثر در موفقیت جوانان کارآفرین ضروری است. بر اساس مطالعات پیشین، سرمایه اجتماعی شامل ارتباطات فردی و سازمانی و سرمایه انسانی شامل دانش و تجربه کارآفرین در شناسایی و بهره برداری از فرصت های کارآفرینی موثر است. در این مقاله، رابطه سرمایه اجتماعی و سرمایه انسانی با شناسایی و بهره برداری از فرصت، توسط جوانان روستایی مورد بررسی قرار می گیرد. روش پژوهش، ترکیبی از روش کیفی بر پایه مصاحبه حضوری و روش کمی بر پایه پرسشنامه است. شمار نمونه ها 85 نفر بود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که اندازه شبکه اجتماعی با موفقیت در کارآفرینی، رابطه مثبت و معناداری دارد. مهارت های کارآفرین و تجربه وی با موفقیت در کارآفرینی رابطه مثبت و معناداری دارد. ضریب تاثیر تشخیص فرصت بر بهره برداری از فرصت 0.91 و ضریب تاثیر بر بهره برداری از فرصت بر ایجاد کسب و کار 0.35 است.

ساخت جزایر مصنوعی از سوی کشورهای حاشیه خلیج فارس، به ویژه امارات متحده عربی، سبب شده تا این موضوع با حساسیت بیشتری از سوی کشورهای منطقه، به ویژه ایران دنبال شود. در چنین شرایطی، ریشه یابی آثار زیست محیطی و سیاسی این مساله، بسیار مهم به نظر می رسد. آلودگی زیست محیطی سال های پیش، در نتیجه فعالیت های انسانی و بهره برداری بی رویه از طبیعت به وجود آمده است. آلودگی آب ها از جمله خلیج فارس، بخش چشمگیری از بحران آلودگی محیط زیست را تشکیل می دهد. جزایر مصنوعی در خلیج فارس در حال گسترش هستند. کشورهای کوچک خلیج فارس تلاش دارند تا سهم اراضی تحت مالکیت خود را افزایش دهند و سرزمین های جدیدی را برای فعالیت های اقتصادی، توریستی و تجاری بر پا کنند. اگر برخورد و اختلاف ایران و امارات متحده عربی بر سر جزایر ایرانی ابوموسی و تنب های کوچک و بزرگ را به این مشکل اضافه کنیم، تصویر نگران کننده تری نمایان می شود. این مقاله، آثار تخریبی ساخت جزایر مصنوعی بر محیط زیست دریای خلیج فارس را مورد ارزیابی قرار می دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد، جزایر مصنوعی نخیل، حیات وحش را مدفون و سبب افزایش تیرگی و گل آلودشدن آب و جا به جایی رسوبات کنار ساحل شده است. کشورهای غیرساحلی در چارچوب قوانین سوم کنفرانس حقوق دریاها، حق ساخت و برپایی جزایر مصنوعی در خلیج فارس را ندارند. افزون بر اینکه، کشور سازنده جزایر مصنوعی، باید اطلاعات لازم را در زمینه ساخت و ویژگی های جزایر مصنوعی خود به کشورهای دیگر ارائه دهد.

امروزه بیکاری در بسیاری از کشورها حتی کشورهای صنعتی، به عنوان یک مشکل اساسی مطرح است و حل آن سیاستگذاران بیشتر کشورها را با چالش های بزرگی رو به رو کرده است. رشد بی رویه جمعیت در کشور و وجود مشکلات اقتصادی و اجتماعی، لزوم چاره اندیشی های مناسب برای آن را می طلبد که گسترش اشتغال مولد یکی از این چاره اندیشی هاست. برای کارآمد کردن نظام اقتصادی کشور، گزینه های مختلفی پیشنهاد می شود که پشتیبانی اقتصادی از تولیدکنندگان در چهارچوب نهادهای تعاونی یکی از این موارد است. تعاونی ها، نهادی اجتماعی و اقتصادی هستند که با فراهم ساختن زمینه های مناسب، می توانند به ایجاد شرایط و فرصت های شغلی بپردازند. مطالعه حاضر برای شناسایی و تحلیل مولفه های موثر بر اشتغال زایی در تعاونی های منابع طبیعی استان گلستان انجام شده است. این پژوهش از دیدگاه روش، پیمایشی و از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری مورد مطالعه 123 نفر اعضای هیات مدیره تعاونی های مرتع داری استان گلستان است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای بوده است که بر اساس مرور ادبیات موضوع تدوین شده است. ضریب آلفای کرونباخ 86%=r بود که بیانگر پایایی مناسب ابزار پژوهش است. روایی محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از کارشناسان و استادان مرتبط با موضوع تایید شده است. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS win15 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده از تحلیل عاملی نشان می دهد که عوامل زیرساختی، خدمات پشتیبانی، وام و بازاریابی از مهم ترین عوامل توسعه اشتغال زایی در تعاونی های منابع طبیعی هستند و در مجموع 27 درصد واریانس را بیان می کنند.

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری، هسته اصلی نظام برنامه ریزی شهری است. هدف از برنامه ریزی کاربری اراضی، پیشنهاد آرایش فضایی و نظم مکانی مناسب برای کاربری ها و فعالیت های شهری، به وی‍ژه در شهرهایی است که کاربری ها ترکیب و تنوع زیادی دارند. دستیابی به این هدف، نیازمند درک چگونگی تخصیص فضا و توزیع زمین میان کاربری ها است که با روش های ارزیابی کمی و کیفی کاربری ها امکان پذیر است. ناحیه یک شهر گرگان، یکی از نواحی خاص شهری است که تنوع و ترکیب چشمگیری از کاربری ها را در محدوده خود فراهم آورده است. این کاربری ها در وضع موجود از نظر نظام توزیع و الگوی همجواری، هماهنگی چندانی با معیارهای برنامه ریزی شهری ندارد و کیفیت زندگی شهری در سطح ناحیه را تحت تاثیر قرار داده است. این مقاله با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش های ارزیابی کمی و کیفی، یعنی استاندارد سرانه ها، روش نزدیکترین مجاورت RN، ماتریس سازگاری و امتیازدهی بر پایه روش موقعیت یابی مکانی به تحلیل نظام توزیع و الگوی همجواری کاربری ها می پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش، بیانگر کمبود سرانه کاربری های خدمات رسان، وجود ناسازگاری به ویژه در همجواری با کاربری های مسکونی و آموزشی و بی نظمی در الگوی توزیع کاربری ها در سطح ناحیه است.

در زمینه تغییر در مناسبات شهری و روستایی، به استفاده از تفاوت های شهری روستایی، به عنوان راهبردی برای تقویت پایه های معیشت، گسترش فعالیت ها و نفوذ شهر در نواحی روستایی و ارتباط بین پایداری نواحی روستایی و شهری تاکید شده است. نواحی پیرامون کلان شهرهای ایران، کم و بیش به فرایندهای عمومی و غیر کشاورزی در راستای تحول اقتصادی مرتبط شده اند. بخش شاندیز به عنوان سرمایه پیرامونی کلان شهر مشهد، از سال 1375 بستر تغییرات کارکردی چشمگیری شده است که برآیند آن تحقق ثبات جمعیتی پس از چند دهه در آن بوده است. در این مقاله بر اساس طیف وسیعی از شاخص های معرف شرایط اقتصادی، انسانی، اجتماعی فرهنگی و محیطی بر تغییرات کارکردی موثر بر جمعیتی یابی تاکید شده است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و مقایسه ای بوده و در آن از آزمون های آماری همبستگی، کای اسکوئر و یومن ویتنی استفاده شده است. داده های لازم بر اساس نمونه گیری تصادفی از سطح 14 سکونتگاه روستایی بخش با حجم 244 سرپرست خانوار جمع آوری شده است. نتایج پژوهش در منطقه مورد مطالعه، تحول بارزی در ساختار اقتصاد از کشاورزی به سوی خدمات را نشان می دهد. روستاهای جاذب جمعیت از نظر رشد کلی اشتغال، اشتغال گردشگری، کارکردهای خرده فروشی، صنایع چوب و مبلمان و نیز از نظر میزان سواد، مهارت و ساختار سنی، برتری معناداری نسبت به روستاهای مهاجرفرست دارند. به بیان دیگر، شاخص های اقتصادی و انسانی در فرایند جذب جمعیت موثر بوده اند. اگر چه در طرح های آینده، علاوه بر این دو، ارتقای شاخص های ارزشمند محیطی و اجتماعی ضرورتی حیاتی دارد.

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان هاست و به عنوان کوچکترین عنصر تشکیل دهنده سکونتگاه ها و به وجود آورنده یکی از پدیده های جغرافیایی به شمار می رود. لزوم توجه به مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه پایدار شهری در چهارچوب برنامه ریزی های ملی، منطقه ای و شهری، بیش از پیش احساس می شود تا بهره گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و در نتیجه، محیطی آرام و سرسبز، همراه با امنیت و آسایش و رفاه برای آنان فراهم شود. بدین منظور، این مقاله، ضمن اشاره کوتاهی به ادبیات نظری و عملی مسکن و توسعه پایدار با بررسی شاخص های کمی و کیفی مسکن شهر میبد برای شناخت وضعیت مسکن این شهر و به کارگیری این شاخص ها و شاخص های برگزیده زیست اجتماعی و ارزیابی وضعیت پایداری در مجموعه مناطق مسکونی و محله های این شهر می پردازد. هدف این مقاله، بررسی توسعه پایدار شهر میبد و برنامه ریزی مسکن آن است. پژوهش از نوع کاربردی توسعه ای و روش پژوهش «توصیفی - تحلیلی» است. در این پژوهش از مدل های کمی و نرم افزارهای رایانه ای استفاده شده است. با توجه به آمارهای موجود، به ویژه پژوهش میدانی، اقدام به بررسی و شناخت وضعیت مسکن شهر میبد، به لحاظ شاخص های کمی و کیفی در دوره های گذشته و حال شده است. نتایج این پژوهش، بیانگر پیشرفت به نسبت مناسب شاخص های کمی و کیفی در دهه 85-1375 است که با روند توسعه پایدار در ارتباطی معنادار بوده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که شاخص های تراکم در واحد مسکونی، در سال 1385 برابر 3.81 و در سال 1385 متوسط اتاق 4.26 و متوسط اتاق برای هر خانوار 4.19 و تراکم نفر در اتاق 0.89 و تراکم خانوار در اتاق 0.23 و درصد کمبود واحد مسکونی در این سال 1.5 بوده است.