در این مطالعه آندروژنز درون شیشه ای ذرت از طریق کشت بساک مورد مطالعه قرار گرفت. ترکیب دو محیط کشت القا جنین (IMSS, YPm)، وجود غلظت های مختلف کلشیسین در محیط پیش تیمار (100, 200, 250, 300, 400mgl-1, IM1) و مدت زمان پیش تیمار (0، 3، 6 و 9 روز) در دو ژنوتیپ (DH5×DH7, ETH-M82) آزمایش شده است. بعد از پیش تیمار کلشیسین، بساک ها به منظور القا ساختارهای جنین مانند (ELSs) به دو محیط کشت القا جنین منتقل شدند. سپس ELSs به منظور باززایی گیاه به محیط کشت YPNAS منتقل شدند. نتایج نشان داد که در ژنوتیپ DH5×DH7، کلشیسین با غلظت 100mgl-1 در محیط پیش تیمار به طور معنی داری تعداد ELSs را افزایش داده است (19.6) در حالی که شاد (بدون کلشیسین) و غلظت 400mgl-1 از کلشیسین کمترین تعداد از ELSs را تولید کردند (به ترتیب 5.8 و 5.7). در این ژنوتیپ پیش تیمار کلشیسین به مدت 3 روز بیشترین تعداد از ELSs را تولید کرد (16.83). همچنین محیط کشت القا YPm بیشترین تعداد از ELSs را تولید کرد (14.4). در ژنوتیپ ETH-M82 اثر متقابل 6 روز پیش تیمار با غلظت 300mgl-1 کلشیسین بیشترین تعداد ELSs را تولید کرد (25). در این ژنوتیپ افزایش معنی داری در تعداد ELSs با استفاده از محیط کشت القا YPm مشاهده شد (22.3). فراوانی دو برابر شدن خود به خودی کروموزوم ها در تیمار شاهد مربوط به هر دو ژنوتیپ پایین بود (%7)، اما این ژنوتیپ ها قادر بودند با استفاده از غلظت پایینی از کلشیسین در محیط کشت پیش تیمار (250 mgl-1) تعداد قابل توجهی گیاه دابلدهاپلوئید از ELSs تولید کنند (%63). غلظت های بالاتر کلشیسین (300, 400mgl-1) ناهنجاری های مورفولوژیکی و اختلالات کروموزومی بیشتری را ایجاد کردند.