علوم باغبانی
سال:1397 | دوره:32 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

تکثیر لاله واژگون از طریق کشت بافت یکی از روش های مناسب و سریع جهت جلوگیری از انقراض این گل به دلیل محدودیت در روش های مرسوم تکثیر محسوب می شود. این پژوهش به منظور مطالعه تأثیر غلظت های مختلف اسانس های گیاهی و تنظیم کننده های رشد بر باززایی و رشد گل لاله واژگون در قالب دو آزمایش جدا گانه در قالب طرح کاملأ تصادفی در 5 تکرار انجام شد. در آزمایش اول، تیمارهای آزمایشی شامل غلظت های مختلف تیمول (50، 100، 150 و 300 پی پی ام)، کارواکرول (10، 100، 500 و 1000 پی پی ام) و در آزمایش دوم تیمار های آزمایشی شامل غلظت های مختلف بنزیل آدنین (1، 2، 4 میلی گرم در لیتر) و نفتالین استیک اسید (1، 2، 4 میلی گرم در لیتر) بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تأثیر تیمول و کارواکرول بر قطر پیازچه، تعداد و طول ریشه، تعداد و طول برگ و تعداد و قطر کالوس در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین داده ها نیز نشان داد که غلظت 50 پی پی ام تیمول سبب افزایش تعداد پیازچه، ریشه و برگ شد. غلظت های 10 و 100 پی پی ام کارواکرول نیز بیشترین تأثیر را روی شاخص های اندازه گیری شده داشت. غلظت 2 میلی گرم در لیتر NAA بیشترین تعداد و بالاترین قطر پیازچه را به خود اختصاص داد. همچنین بیشترین تعداد و طول ریشه از غلظت 1 میلی گرم در لیتر NAA و بیشترین تعداد و طول برگ نیز مربوط به تیمار 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین بود. این نتایج گویای تأثیر مثبت اسانس های گیاهی و تنظیم کننده های رشد بر باززایی و رشد گل لاله واژگون می باشد.

تیتانیوم دارای اثرات سودمندی بر رشد، مورفولوژی، فیزیولوژی و همچنین فعالیت های متابولیسمی گیاهان دارد. از طرفی امروزه فناوری نانو دارای موارد استفاده ی گسترده ای در بخش کشاورزی است. به منظور بررسی اثر نانو ذرات تیتانیوم بر رشد و گلدهی اطلسی آزمایشی بر پایه طرح کاملا تصادفی طراحی و اجرا شد. فاکتور اول (A)، آبیاری با سه سطح شوری کلرید سدیم (0، 75 و 150 میلی مولار) بود. فاکتور دوم (B) به صورت دو سطح دی اکسید تیتانیوم و نانو دی اکسید تیتانیوم (وجود و عدم وجود نانو ذرات در دی اکسید تیتانیوم) و فاکتور سوم (C) به صورت شش غلظت 0، 5، 10، 15، 20 و 40 پی پی ام دی اکسید تیتانیوم و در 3 تکرار تعریف شد (شش غلظت ذکر شده هم در سطوح دی اکسید تیتانیوم و هم نانو دی اکسید تیتانیوم در نظر گرفته شد). نتایج نشان داد برهمکنش شوری، غلظت های دی اکسید تیتانیوم و وجود یا عدم وجود نانو ذرات بر مقدار کلروفیل و کارتنوئید، وزن اجزای گیاه، سطح برگ و تعداد گل اثر معنی داری داشته است. بیشترین مقدار کلروفیل کل در شاهد تنش و به ترتیب در غلظت های 20 و 40 پی پی ام دی اکسید تیتانیوم و 5 پی پی ام نانو دی اکسید تیتانیوم مشاهده شد. بیشترین سطح برگ در تیمار 15 پی پی ام نانو دی اکسید تیتانیوم به مقدار 608 سانتیمتر مربع بود. ضمن اینکه اطلسی های تیمار شده با 5 پی پی ام نانو دی اکسید تیتانیوم و در شرایطی که با آب مقطر آبیاری می شدند نسبت به سایر گیاهان قطر گل بیشتری (3/54میلیمتر) داشتند. به طور کلی محلول پاشی برگی دی اکسید تیتانیوم (در بیشترین سطح استفاده شده-40 پی پی ام) و نانو دی اکسید تیتانیوم (در کمترین غلظت های استفاده شد-5، 10 و 15 پی پی ام) بر بهبود اثرات حاصل از تنش موثر بود.

تامین غلظت مناسب عناصر مورد نیاز گیاه سبب تولید محصول اقتصادی و بهبود خواص کیفی میوه ها می شود. به منظور بررسی اثر عناصر غذایی روی و بور بر صفات کمی و کیفی میوه توت فرنگی رقم اروماس در کشت هیدروپونیک آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 9 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سولفات روی در سه سطح (0، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) و اسید بوریک نیز در سه سطح (0، 500 و 1000 میلی گرم در لیتر) به تنهایی و ترکیب با هم بودند که به صورت محلول پاشی در سه مرحله بعد از پیش تیمار سرمادهی بوته ها اعمال گردیدند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف عناصر غذایی بر روی ویتامین ث، فعالیت آنتی اکسیدانی، مواد جامد محلول ((TSS، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، شاخص طعم (TSS/TA)، pHآب میوه، کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، وزن میوه، طول و قطر میوه، ﺗ ﻌ ﺪ اد برگ و ارﺗ ﻔ ﺎ ع ﮔ ﻴ ﺎ ه اثر معنی داری داشت. اما طول دمبرگ تحت تاثیر مصرف عناصر غذایی قرار نگرفت. در مجموع کاربرد منفرد سولفات روی با غلظت 100 و 200 میلی گرم در لیتر، تیمار اسید بوریک با غلظت 500 میلی گرم در لیتر و مصرف توام 100 و 200 میلی گرم در لیتر سولفات روی با 500 میلی گرم در لیتر اسید بوریک نقش چشم گیری در افزایش صفات مورد بررسی به غیر از میزان اسیدیته قابل تیتراسیون داشتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که محلول پاشی برگی عناصر کم مصرف روی و بور و کاربرد تلفیقی آن ها سبب افزایش ویژگی های کمی و کیفی توت فرنگی رقم اروماس در کشت هیدروپونیک می گردند.

کیفیت میوه مانند یکسانی رنگ، سفتی بافت میوه، اندازه و نسبت گوشت به هسته آن نقش مهمی در بازارپسندی میوه دارد. در این پژوهش اثر محلول پاشی غلظت های مختلف کلرید کلسیم، پوترسین و سالیسیلیک اسید بر کیفیت و کمیت میوه کنار هندی رقم خرمایی بررسی شد. میوه ها از درختان هم سن طی دو مرحله قبل از بلوغ تجاری با کلریدکلسیم ( 0، 5/0 و5/1 درصد)، پوترسین ( 0، 1 و 2 میلی مولار) و اسید سالیسیلیک ( 0، 1و2 میلی مولار) محلول پاشی شدند. از آب مقطر نیز به عنوان تیمار شاهد استفاده شد. میوه ها پس از برداشت، بلافاصله به آزمایشگاه منتقل و پارامترهای کمی و کیفی از قبیل میزان سفتی بافت، طول میوه، قطر میوه، حجم آب میوه، نسبت گوشت به هسته، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، اسید آسکوربیک، رنگریزه ها، پارامترهای رنگی و فعالیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که محلول پاشی ترکیبات شیمیایی به طور مطلوبی بر ویژگی های کمی و کیفی تاثیرگذار بود. میوه های تیمار شده در مقایسه با شاهد مواد جامد محلول، کاروتنوئید و درجه قرمزی رنگ کمتری داشتند ولی میزان سفتی بافت، طول و قطر میوه، حجم آب میوه، نسبت گوشت به هسته، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، ویتامین ث، فعالیت آنتی اکسیدانی، کلروفیل a و b، شاخص کروما و درجه هیو آن ها بیشتر بود. درجه روشنایی و زردی رنگ میوه های تیمار شده با شاهد تفاوت معنی داری نداشتند. به طورکلی کلریدکلسیم درغلظت 5/0 درصد، سالیسیلیک اسید در غلظت 2 میلی مولار و پوترسین نیز در غلظت 2 میلی مولار نقش موثر تری در بهبود خصوصیات مختلف میوه داشتند.

کودهای زیستی، متشکل از ریزموجودات مفید، به عنوان جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی در تولید محصولات گلخانه ای در سامانه های کشاورزی پایدار محسوب می گردند. در تحقیق حاضر تاثیر غلظت های 0(شاهد)، 80، 160، 250 و 330 اسپور در میلی لیتر قارچ اندوفیت P. indica بر میزان گلدهی و پارامترهای رشدی ریشه گیاه توت فرنگی (رقم گاویتا) تحت شرایط کشت هیدروپونیک در قالب طرح کاملا تصادف در 28 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. قارچ P. indica در غلظت های مختلف بصورت روش تزریق پای بوته به گیاهان توت فرنگی تلقیح شد. میزان گلدهی 8 ماه بعد از تلقیح برای تمام گلدان ها اندازه گیری شد. یک هفته پس از آخرین برداشت طول و وزن تر و خشک ریشه اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان گلدهی، طول و وزن تر وخشک ریشه مربوط به تیمار 330 اسپور در میلی لیتر و شاهد به ترتیب با 37، 72، 71/76 و 52/75 درصد افزایش نسبت به شاهد می باشد و همچنین بین تیمارهای شاهد، 80 و 160 اسپور در میلی لیتر در مورد صفات مذکور اختلاف معنی داری مشاهده نشد در حالی که تیمارهای 330 و 250 اسپور در میلی لیتر با بقیه تیمارها در (01/0P≤ ) اختلاف معنی داری داشتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که غلظت های بالای قارچ P. indica می تواند باعث افزایش صفات مذکور و در نتیجه بر رشد و عملکرد گیاه تاثیر مثبت داشته باشد.

به منظور بررسی تأثیر کودهای شیمیایی ازت و آلی اسید هیومیک بر ویژگی های مورفولوژیکی و عملکرد توت فرنگی (Fragaria ananassa Duch. ) رقم پاروس تحقیقی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در طی سال های 94-1393 در محوطه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح کود ازت (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار)، دو روش کاربرد اسید هیومیک (برگی و خاکی) و چهار سطح اسید هیومیک (0، 2، 4 و 6 کیلوگرم در هکتار) بودند. برپایه نتایج به دست آمده اثر غلظت های مختلف ازت، اسید هیومیک و روش های کاربرد آن و اثرات متقابل آن ها در اکثر صفات در سطح احتمال پنج درصد از لحاظ آماری معنی دار بوده اند. بررسی اثر متقابل بین اسید هیومیک و روش های کاربرد آن نشان داد که بیشترین مقادیر در صفات تعداد و سطح برگ از کاربرد خاکی 6 کیلوگرم اسید هیومیک در هکتار حاصل شده است. بیشترین تعداد گل و میوه و عملکرد از اثر متقابل ازت و اسید هیومیک در سطح ازت 100 و اسید هیومیک 4 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. همچنین نتایج اثرات متقابل سه جانبه سطوح اسید هیومیک و روش های کاربرد آن و تیمارهای ازت نشان داد که بیشترین مقادیر صفات وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه و حجم ریشه از کاربرد برگی 4 کیلو گرم و برای میانگین وزن تک میوه کاربرد برگی 2 کیلوگرم اسید هیومیک همراه با سطح ازت 100 کیلوگرم در هکتار حاصل شده است. براین اساس، بیشترین مقادیر در اکثر صفات مورد بررسی در مصرف ترکیبی سطوح ازت 100 و کاربرد برگی 4 کیلوگرم اسید هیومیک در هکتار مشاهده شد.

در بررسی اثر تراکم بوته و رقم بر عملکرد و کیفیت گیاه ریحان درکشت هیدروپونیک، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در زمان در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل دو رقم سبز و بنفش (در کرت اصلی)، سه تراکم 150، 200 و 250 بوته در متر مربع و دو چین (کرت های فرعی) بودند. فاکتورها شامل صفات مرفولوژیکی (تعداد و سطح برگ، وزن تر برگ و ساقه و عملکرد پیکر رویشی تر) و صفات کیفی (کلروفیل کل، کارتنوئید، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ترکیبات فنولی کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و درصد اسانس) بودند. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین تعداد و سطح برگ به ترتیب در رقم سبز با تراکم 150 بوته در متر مربع در چین دوم و رقم سبز با تراکم 150 بوته در متر مربع در چین اول بود. بیشترین و کمترین وزن تر برگ به ترتیب در چین دوم با تراکم 150 بوته در متر مربع و چین اول با تراکم 250 بوته در متر مربع بدست آمد. همچنین بیشترین و کمترین وزن تر ساقه به ترتیب در چین دوم با تراکم 150 بوته در متر مربع و چین دوم با تراکم 200 بوته در متر مربع مشاهده گردید. چین دوم با تراکم 250 بوته در متر مربع و چین اول با تراکم 150 بوته در متر مربع به ترتیب بیشترین (1427 گرم در متر مربع) و کمترین (1020 گرم در متر مربع) عملکرد پیکر رویشی تر را داشت. رقم بنفش با تراکم 250 بوته در متر مربع در چین دوم و رقم بنفش با تراکم 150 بوته در متر مربع در چین اول به ترتیب بیشترین کلروفیل (097/2 میلی گرم در گرم وزن تر) و مواد فنولی (3/104 میلیگرم در کیلوگرم وزن تر) را داشتند. کمترین میزان کلروفیل و مواد فنولی در رقم سبز با تراکم 150 بوته در متر مربع در چین اول مشاهده شد. بیشترین و کمترین کارتنوئید به ترتیب در رقم بنفش با تراکم 250 بوته در متر مربع و رقم بنفش با تراکم 200 بوته در متر مربع بدست آمد. همچنین بیشترین و کمترین ظرفیت آنتی اکسیدانی به ترتیب در رقم بنفش با تراکم 150 بوته در متر مربع (021/2 میلی مول آهن׀ ׀ درگرم وزن تر) و رقم سبز با تراکم 150 بوته در متر مربع (698/0 میلی مول آهن׀ ׀ درگرم وزن تر) بود. مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و درصد اسانس تحت تاًثیر اثرات متقابل قرار نگرفت. نتایج نشان داد رقم بنفش و تراکم150 و 250 بوته در متر مربع، به علت بهبود برخی از صفات مرفولوژیکی و کیفی، رقم و تراکم مناسب برای پرورش ریحان بوده است.

القای تشکیل ساختار ته سنجاقی در قارچ Agaricus bisporus به طور خاص، با کاهش دما و غلظت دی اکسیدکربن در حضور باکتری های موجود در خاک پوششی از جمله باکتری Pseudomonas putidaانجام می شود. این باکتری می تواند به عنوان محرک رشد بر روی عملکرد قارچ دکمه ای نیز تأثیر بگذارد. در این پژوهش 81 جدایه باکتری از نمونه های خاک پوششی 6 مزرعه پرورش قارچ خوراکی در سال 1394 جداسازی شد و در نهایت 33 جدایه که به عنوان باکتری P. putida شناسایی شدند، به خاک پوششی قارچ دکمه ای تلقیح گردیدند. نتایج آزمون های مزرعه ای نشان داد که جدایه های مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد (بدون اعمال باکتری) تأثیر معنی داری بر روی وزن تر و تعداد قارچ دارند (p≤ 0. 05)؛ به طوری که بیشترین وزن تر قارچ مربوط به تیمار جدایه های P27 وP13 به ترتیب به میزان 63/361، 8/342 گرم (تیمار شاهد 39/146 گرم) و بیشترین تعداد قارچ مربوط به تیمار جدایه های P18 و P24 به ترتیب با 21 و 83/20 عدد (تیمار شاهد 50/8 عدد) بر کیلوگرم کمپوست بود. در مرحله بعد توان تولید سیدروفور، توان تولید هورمون IAA، فعالیت آنزیم ACC دآمیناز و توانایی انحلال فسفات نامحلول در جدایه ها ارزیابی و رابطه هرکدام از آن ها با تعداد و وزن تر قارچ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میزان تولید هورمون IAA و وزن تر قارچ (58/0=r) و همچنین بین تولید هورمون IAA و تعداد قارچ (50/0=r) همبستگی معنی دار و مثبتی وجود دارد. پس می توان نتیجه گرفت که تولید IAA توسط باکتری ممکن است عامل تأثیرگذاری بر روی عملکرد قارچ دکمه ای باشد.

از آن جایی که شوری یکی از مهم ترین تنش های غیر زیستی و عوامل محدود کننده رشد گیاهان در سرتاسر جهان می باشد لازم است که به دنبال راهکارهایی برای کاهش اثرات مخرب این تنش بر روی گیاهان باشیم. گوجه فرنگی یکی از پر مصرف ترین محصولات مزرعه ای و گلخانه ای می باشد که بسته به شرایط پرورش ممکن است با تنش شوری مواجه شود. سالیسیلیک اسید از جمله سیگنال های القا مقاومت در شرایط تنش می باشد. آزالئیک اسید ترکیبی آلی است که می تواند سبب افزایش تجمع سالیسیلیک اسید در گیاه شود. از این رو پژوهش حاضر به منظور بررسی خصوصیات رویشی و فتوسنتزی گیاه گوجه فرنگی در شرایط استفاده توام از آزالئیک اسید و آبیاری با آب شور به صورت فاکتوریل با فاکتورهای سطوح مختلف شوری (0، 100، 150 و 200 میلی مولار) و سطوح مختلف آزالئیک اسید (0، 8، 10 و 24 میلی گرم در لیتر) در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار طرح ریزی شد. نتایج نشان داد با افزایش سطوح شوری اعمال شده کاهش توانایی تولید بیومس بوجود می آید. کاربرد آزالئیک اسید به ویژه در تیمار آزالئیک اسید 8 میلی گرم در لیتر با کمک به بهبود کارایی مصرف آب فتوسنتزی، هدایت روزنه ای و هدایت مزوفیلی تاثیر مثبتی را بر خصوصیات فتوسنتزی بر جای گذاشته است به طوری که در سطح شوری 100 میلی مولار و کاربرد آزالئیک اسید چهار میلی گرم در لیتر هدایت روزنه ای را تا 20 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. در سطوح پایین شوری کاربرد آزالئیک اسید در بهبود شرایط فتوسنتزی موثر واقع شد اما زمانی که سطح شوری به بیش از 100 میلی مولار رسید شاخص های فتوسنتزی حتی با کاربرد آزالئیک اسید نیز به طور معنی داری کاهش یافت به طوری که با در سطوح شوری اعمال شده کاهش 15-10 درصدی را در سرعت فتوسنتز نسبت به حال شاهد مشاهده گردید. با کاربرد آزالئیک اسید تا حدودی تعادل اسمزی درون گیاه ایجاد شده است و به دنبال آن از غلظت پرولین این تیمارهای فاقد آزالئیک اسید کاسته شد. بطورکلی کاربرد آزالیئک اسید در شرایطی که شوری در محدود 100 میلی مولار باشد با حفظ تبادلات گازی در حد مطلوب و ایجاد تعادل اسمزی در کاهش اثرات مخرب تنش موثر واقع شده است.

گلابی (Pyrus sativus) به عنوان یکی از مهم ترین میوه های دانه دار شناخته شده است. کشت پایه رویشی پیرودوارف (pyrodwarf) بدلیل عملکرد مناسب در شرایط تنش، مقاومت در مقابل سرمای زمستانه و قابلیت رشد در محیط خاک های قلیایی به عنوان راهکاری موثر به منظور افزایش بازدهی باغات گلابی شناخته شده است. از این رو این تحقیق با هدف بهینه سازی شرایط ریزازدیادی پایه پیرودوارف در شرایط درون شیشه ای انجام شد. به منظور پرآوری، ریزنمونه های گره از گیاهچه های استریل و یکنواخت تهیه و در محیط کشت های پایه مختلف شامل محیط کشت های MS، WPM، QL و QL تغییریافته در ترکیب با 5/0 میلی گرم در لیتر هورمون BA و 05/0 میلی گرم در لیتر هورمون IAA و یا IBA کشت شدند. به منظور بهینه سازی ریشه زایی نیز در مرحله اول از محیط کشت های حاوی عناصر معدنی مختلف استفاده شده و در مرحله دوم اثر کاربرد هورمون اکسین و زغال فعال بر صفات ریشه زایی گیاهچه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که تعادل عناصر معدنی پرمصرف بر میزان باززایی گیاهچه ها موثر است اما بر رشد گیاهچه ها اثر معنی داری نداشت. طبق این نتایج، محیط کشت MS حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر BA به همراه 05/0 میلی گرم در لیتر IBA به عنوان محیط کشت مناسب به منظور پرآوری گیاهچه ها تعیین شد. علاوه بر این در بین تیمارهای ریشه زایی، کاربرد هورمون IAA با غلظت 1 میلی گرم در لیتر و یا زغال فعال به میزان 1 گرم در لیتر در محیط کشت ½ MS از لحاظ صفات مورد بررسی به عنوان محیط کشت مناسب ریشه زایی مشخص شد. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که عناصر پرمصرف و حضور هورمون اکسین بیشترین تاثیر را به ترتیب در طی مراحل پرآوری و ریشه زایی گیاهچه های پیردوارف در شرایط درون شیشه ای داشتند.

گل جعفری Tagetes spp. یک گیاه زینتی مهم در فضای سبز شهری است و همانند سایر گیاهان زینتی جهت رشد و گل دهی نیازمند شدت نور مناسب می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تأثیر شدت های نور مختلف بر رشد و گل دهی دو گونه ی گل جعفری در کشت دیرهنگام بود. این آزمایش به صورت کرت خرده شده در قالب طرح کاملاً تصادفی، با سه تکرار انجام شد. شدت نور با سه سطح (1800، 1200 و 600 میکرومول بر مترمربع در ثانیه) به عنوان عامل اصلی و دو گونه گل جعفری آفریقایی و فرانسوی، به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر شدت نور بر صفات مورد مطالعه به جز قطر دمگل و محتوای نسبی آب تأثیر معنی داری داشت. مقایسه میانگین داده ها نشان داد واکنش گونه های مختلف گل جعفری نسبت به شرایط نوری متفاوت است. گونه آفریقایی در شدت نور زیاد (1800 میکرومول بر مترمربع در ثانیه) از بین رفت که نشان دهنده حساسیت بیشتر این گونه به کشت دیرهنگام است. با آن که شدت نور زیاد بر رشد و گل دهی دو گونه گل جعفری اثرات نامطلوبی داشت اما گونه فرانسوی در تمامی سطوح شدت نور توانایی رشد داشته و بنابراین قابل توصیه در کشت دیرهنگام است. گونه آفریقایی در شدت نور 600 میکرومول بر مترمربع در ثانیه، بهترین رشد و گل دهی را در مقایسه با شدت نورهای دیگر نشان داد، لذا در کشت دیرهنگام در سایه درختان و هرجایی که سایه دهی مطلوبی وجود داشته باشد، قابل کشت و توصیه می باشد.

کنار هندی با نام علمی Ziziphus mauritiana گیاهی از خانواده عناب سانان (Rhamnaceae) است که دارای خاصیت ضدسرطان، ضدالتهاب، ضددیابت، ضدچاقی و خاصیت آنتی اکسیدانتی می باشد. این تحقیق به منظور بررسی پارامترهای فیزیک وشیمیایی و خواص آنتی اکسیدانتی 11 ژنوتیپ کنار هندی موجود در کلکسیون شماره 1 ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب در استان هرمزگان، شامل متوسط وزن میوه، طول و قطر میوه، طول و قطر هسته، سفتی، مواد جامد محلول ((TSS، میزان فنل کل (TPC) و ظرفیت آنتی اکسیدانتی انجام شد. نتایج نشان داد متوسط وزن میوه بین 57/10 و 66/23 گرم بود. بیشترین مقدار نسبت طول به قطر هسته در رقم Z11با مقدار 76/5 دیده شد. مقدار پارامتر سفتی در ژنوتیپ Z2 بیشتر بود (68/6 کیلوگرم بر سانتی متر مربع). میزان TSS در ژنوتیپ های Z6 و Z9 بیشترین مقدار را داشت (به ترتیب 69/20 و 01/20 درجه بریکس). مقدار TPC استخراج شده با حلال اتیل استات، به ترتیب در ژنوتیپ های Z11 و Z2 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقدار (80 و 38 میلی گرم گالیک اسید در گرم وزن خشک میوه) بود. مقدار TPC عصاره آبی، نتایج مشابهی نداشت. بیشترین مقدار TPC در ژنوتیپ Z10 مشاهده شد. میزان جذب ABTS˚ در عصاره حاصل از حلال اتیل استات در ارقام مختلف، متفاوت بود. بیشترین میزان جذب در غلظت 40 میکروگرم عصاره در ژنوتیپ های Z7 و Z11 مشاهده شد. کمترین قدرت مهار کنندگی % 50 رادیکال ABTS(IC50) در ژنوتیپ Z8 مشاهده شد. بیشترین مقدار IC50 از عصاره آبی مربوط به ژنوتیپ Z6 و در حلال اتیل استات مربوط به ژنوتیپ Z8 بود.

مرکبات یکی از مهمترین درختان میوه مناطق نیمه گرمسیری و جز درختان حساس به تنش شوری طبقه بندی می شود. قارچ های آرباسکولار مایکوریزا، با ایجاد یک رابطه همزیستی با ریشه گیاه، باعث دسترسی بهتر عناصر معدنی در گیاهان می شوند. در پژوهش حاضر، دو قارچ مایکوریزا (Paraglomus occultum و Glomus mosseae) و چهار سطح شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) در دانهال های فلایینگ دراگون مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از تلقیح قارچ ها با ریشه دانهال ها، تنش شوری به صورت تدریجی جهت جلوگیری از شوک اسمزی به هر کدام از تیمارها اعمال شد. با توجه به نتایج، درصد کلون سازی مایکوریزا، میزان آب نسبی بافت، تعداد برگ، سطح برگ، قطر ساقه، وزن خشک ریشه و شاخساره با افزایش سطوح شوری، کاهش نشان داد. اما در بین تیمارها دانهال های تلقیح شده با قارچ آرباسکولار مایکوریزا اختلاف معنی داری نسبت به تیمار فاقد تلقیح داشتند. قارچ های مایکوریزا بطورمعنی داری میزان سدیم کمتر و میزان پتاسیم، کلسیم، نسبت پتاسیم به سدیم و نسبت کلسیم به سدیم بالاتری را در ریشه دانهال های تلقیح شده داشتند. علاوه بر این مشخص شد که گیاهان تحت شرایط تنش شوری، تیمارهای تلقیحی کاهش غلظت ساکارز در برگ ها و افزایش غلظت فروکتوز و پرولین را به همراه داشتند. در آخر می توان اظهار داشت که قارچ های همزیست مایکوریزا از طریق تنظیم اسمزی برگ و برقراری تعادل یونی باعث تعدیل اثرات مخرب تنش شوری می شوند.

گیاه زینتی آلسترومریا با عمر گل بالا به صورت شاخه بریده و گلدانی در منازل و فضاهای سبز مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه، انتخاب بستر کشت مناسب یکی از عوامل اصلی تولید گیاهان گلدانی با کیفیت می باشد. به منظور بررسی تأثیر بستر های کشت پیت ماس، کوکوپیت، خاک برگ و کمپوست مصرفی قارچ در سه سطح (40، 60 و 80 درصد) در ترکیب با خاک معدنی و تیمار شاهد (100 درصد خاک معدنی توف) بر خصوصیات رشدی و گلدهی آلسترومریا گلدانی، در سال 1394 آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) اجرا شد. در نهایت تعداد برگ، تعداد گل و تعداد شاخه گل دهنده، وزن تر و خشک اندام هوایی، اندازه ریزوم و ماندگاری گل ها ارزیابی شد. نتایج نشان داد، بیشترین تعداد برگ، گل و تعداد شاخه های گل دهنده، اندازه ریزوم و وزن خشک اندام هوایی در تیمار 80 درصد پیت ماس به همراه 20 درصد خاک معدنی مشاهده گردید. همچنین بیشترین ماندگاری گل در تیمار های 80 درصد پیت ماس و 40 درصد کوکوپیت در ترکیب با خاک معدنی حاصل شد. از طرفی، بیشترین وزن تر اندام هوایی در تیمارهای 80 درصد پیت ماس و 60 درصد کمپوست مصرفی قارچ به همراه خاک معدنی مشاهده شد. طبق نتایج این پژوهش، وجود پیت ماس و کوکوپیت در بستر تأثیر معنی داری بر افزایش خصوصیات رشدی و گلدهی آلسترومریا نشان دادند. بنابراین کاربرد این مواد در ترکیبات بستر جهت رشد گیاهان گل دار به خصوص آلسترومریا توصیه می شود.