پژوهش های حفاظت گیاهان ایران
سال:1389 | دوره:24 | شماره:4 |تعداد مقالات:18

بیماری شانکر باکتریایی مرکبات با عامل Xanthomonas axonopodis pv. Citri یکی از بیماری های مهم مرکبات در دنیا می باشد. این بیماری بیش از یک دهه است که در منطقه جنوب کشور استقرار یافته و در حال گسترش می باشد. در این تحقیق پتانسیل باکتری های اپی فیت سطح برگ مرکبات به عنوان یکی از عوامل بیو کنترل بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. در سال های 1380 و 1381 تعداد 453 جدایه از برگ های مرکبات جمع آوری شده از مناطق مختلف هرمزگان، جیرفت و مازندران خالص سازی شدند. سپس اثر بازدارندگی از رشد جدایه های مذکور روی باکتری عامل بیماری شانکر مرکبات در روی محیط کشت (YNA) مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد 26 جدایه توانستند از رشد باکتری Xanthomonas axonopodis pv. Citri جلوگیری کنند. جدایه هایی که فعالیت آنتاگونیستی داشتند از نظر خصوصیات فنوتیپی مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج آزمون های واکنش گرم، تولید رنگ فلورسنت، واکنش اکسیداز، کاتالاز، هیدرولیز ژلاتین، هیدرولیز کازئین و چربی (توئین 80)، تولید لوان و استفاده از منابع کربنی در پنج گروه مجزا قرار گرفتند. چهار گروه از آنها گرم منفی بوده و طبق نتایج بدست آمده و خصوصیات ذکر شده در منابع این گروه ها با باکتری های I Pseudomonas fluorescens، V P. fluorescens، P. viridiflava و P.syringae مشابهت داشتند. یک گروه از باکتری ها گرم مثبت و هوازی بوده و تولید اندوسپور نمودند که بر اساس خصوصیات فنوتیپی در جنس Bacillus قرار گرفتند.

به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهی مزارع سیب زمینی جمعا 55 نمونه خاک و غده آلوده طی سال های 1385 و 1386 از مزارع سیب زمینی شهرستان های استان خراسان رضوی جمع آوری گردید. نماتدها پس ازاستخراج از خاک و تثبیت به گلیسیرین منتقل شدند. شناسایی گونه ها بر اساس صفات مورفولوژیک ومرفومتریک انجام شد. از 16 گونه شناسایی شده، چهار گونه از Belonolimid شامل Geocenamus rugosus، Amplimerlinius sikkimensis، Geocenamus tartuensis و Tylenchorhynchus shivanandi بوده که سه گونه اخیر برای فون نماتدهای انگل گیاهی ایران جدید می باشند.

نژاد PVYNTN باعث ایجاد بیماری لکه حلقوی نکروتیک غده سیب زمینی (PTNRD) می شود. این نژاد زیر گروه نژاد نکروز رگبرگ توتون PVYN و حاصل نوترکیبی بین نژادهای PVYN و PVYO می باشد که اغلب در زمان برداشت بدون علایم و غیر قابل شناسایی بصورت چشمی است. معمولا علایم در زمان پس از برداشت در شرایط انبار نمایان می شوند و باعث کاهش کیفیت غده ها و قابلیت عرضه در بازار می شود. واکنش زنجیره ای پلیمراز نسخه برداری معکوس، (RT-PCR) ابزاری دقیق و قابل اعتماد برای تمایز و شناسایی نژاد PVYNTN در تایید علایم و ردیابی آلودگی در بافت های بدون علایم محسوب می شود. به همین منظور در تابستان 1386 تعداد 435 نمونه از غده های مزارع استان خراسان رضوی به صورت تصادفی جمع آوری شد. غده ها بعد از گذراندن دوره خواب در دمای 4oC، به گلخانه در دمای 25oC جهت جوانه زنی منتقل شدند سپس جوانه های هر غده با آزمون DAS-ELISA به کمک پادتن چند همسانه ای برای ردیابی ویروسY  سیب زمینی مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصل از آزمون الیزا نمونه های دارای بیشترین میزان جذب در طول موج 405 نانومتر انتخاب و در نهایت مشخص گردید که 53 نمونه به PVY آلوده بودند. سپس با استفاده از محلول RNX™(-Plus) تودهRNA  کل 40 گیاه آلوده به PVY استخراج و با کمک دوجفت آغازگر اختصاصی طراحی شده برای ناحیه ژن پروتئین پوششی CP، cDNA مربوطه ساخته و برای انجام آزمون RT-PCR مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های آلوده به PVY به همراه آغازگرهای MOR2 و MOR3 در محدوده 569-bp و جدایه های متعلق به نژاد PVYNTN به همراه آغازگرهای MOR1 وMOR2  درمحدوده 334-bp ایجاد باند نمودند.

شناسایی دقیق زیست شناسی علف های هرز و رفتار جوانه زنی بذر آن باعث اجرای برنامه صحیح و بهینه ای جهت کنترل می شود. به منظور بررسی عوامل موثر بر جوانه زنی بذر علف هرز تلخه، آزمایش هایی در سال 84-1383 در بخش تحقیقات علف های هرز موسسه تحقیقات آفات و بیماری های گیاهی انجام شد. آزمایش اول برای حذف خواب بذر و به صورت فاکتوریل با 3 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول نوع تیمار آبی (آب مقطر و محلول نیترات پتاسیم 3 درصد) و فاکتور دوم تیمار بذر با سولفوریک ا سید غلیظ (به مدت 5، 10، 15، 20، 25 و 30 دقیقه) بود. آزمایش دوم برای تعیین بهترین دمای جوانه زنی بذر به صورت طرح کاملا تصادفی با 26 تیمار دمایی (دماهای ثابت 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 35 درجه سانتیگراد در شرایط نور مطلق و تاریکی مطلق، دماهای متناوب 10.2، 15.7، 20.12، 25.17، 30.22 و 35.27 و دماهای متناوب 10.0، 15.5، 20.10، 25.15، 30.20، 35.25) و 8 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که برای شکستن خواب بذر، تیمار 20 دقیقه ای با سولفوریک اسید غلیظ لازم است. از سوی دیگر، بین اثر آب مقطر و محلول نیترات پتاسیم 3 درصد بر درصد جوانه زنی بذر، تفاوت معنی داری وجود نداشت. بهترین دمای جوانه زنی، دمای متناوب 30.20 (16.8 تاریکی / روشنایی) درجه سانتی گراد بود که باعث 42 درصد جوانه زنی بذر تلخه شد. بدین ترتیب جوانه زنی تحت تاثیر دما قرار گرفت ولی نور نقش مهمی در جوانه زنی بذر تلخه نداشت. به عبارت دیگر بذور تلخه فتوبلاستیک نبودند. نوسانات دمایی در افزایش جوانه زنی تلخه موثر بود و می توان گفت این ویژگی از عوامل مهم تهاجم این علف هرز می باشد و اطلاع دقیق از آن می تواند در کنترل و جلوگیری از گسترش این علف هرز موثر باشد.

فیکاریا (Ranunculus. Ficaria) علف ‎هرز مهاجم چند ساله و غده‎ داری است که غده ‎ها مهمترین راه تکثیر و پراکنش آن می باشند. به منظور بررسی اثر خشکی و یخبندان بر جوانه ‎زنی غده این گیاه دو آزمایش جداگانه هر یک بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد. در بررسی اثر یخبندان فاکتورها شامل دما (صفر، 5-، 10- و 15- درجه سانتیگراد) توام با مدت زمان قرارگیری در معرض یخبندان (12، 24، 48 و 96 ساعت) بودند. در آزمایش دوم فاکتورها شامل 5 سطح دمایی (5، 10، 15، 20 و 25 درجه سانتی گراد)، 4 سطح پتانسیل اسمزی (صفر، 5-، 10- و 15- بار) و غده ها در دو اندازه بزرگ (بیشتر از یک گرم) و کوچک (کمتر از نیم گرم) بود. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش مدت زمان یخبندان و کاهش دما درصد جوانه‎ زنی کاهش یافت، بطوری که در دمای 10- و 15- درجه سانتیگراد برای بیش از یک روز جوانه زنی رخ نداد. در بررسی اثر خشکی نتایج نشان داد که با افزایش فشار اسمزی و دما درصد جوانه ‎زنی بشدت کاهش یافت، بطوریکه در پتانسیل اسمزی 15- بار درصد جوانه زنی در همه دماها صفر بود. در ضمن بین غده‎ های کوچک و بزرگ تفاوت معنی‎ داری وجود نداشت. تغییرات کاهش وزن غده ها در دما و فشارهای اسمزی مختلف و دو اندازه غده معنی دار بود.

پژمردگی ورتیسیلیومی زیتون که توسط قارچ Verticillium dahliae Kleb. ایجاد می شود، یکی از بیماری های خطرناک زیتون در استان گلستان است. در این تحقیق دو جدایه برگریز و دو جدایه غیر برگریز قارچ Verticillium dahliae از زیتون به نهال های 18-16 ماهه 8 رقم زیتون شامل ارقام کنسروالیا، کروناکی، کالامون، زرد، بلیدی، میشن، مانزانیلا و سویلانا به روش فرو بردن ریشه در سوسپانسیون اسپور با غلظت حدود 4×106 اسپور در میلی لیتر تلقیح گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نهال ها به مدت 11 هفته در شرایط گلخانه با دمای 35- 25 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. شدت بیماری به روش شماره دهی از 5-0 ارزیابی شد. میانگین شدت بیماری ایجاد شده در ارقام بر اساس آزمون LSD در سطح 1 درصد دارای اختلاف معنی دار بود. ارقام کالامون و کروناکی با میانگین شدت بیماری 1.71 و 1.85 کمترین حساسیت و ارقام میشن، کنسروالیا، زرد و بلیدی با میانگین شدت بیماری 3.85، 3.8، 3.75 و 3.33 بیشترین حساسیت را داشته و ارقام مانزانیلا و سویلانا با 3 و 2.61 تا حد متوسطی به بیماری حساس بودند.

با توجه به استفاده فراوان از حشره کش ایمیداکلوپرید در کشت خیار گلخانه ای، این تحقیق به بررسی تغییرات باقیمانده این حشره کش در یک دوره کارنس 21 روزه پس از سم پاشی در خیار گلخانه ای می پردازد. نمونه ها از یک گلخانه تجاری شهرستان محمود آباد در استان مازندران، پس از سم پاشی با ایمیداکلوپرید و در پنج نوبت به مدت 21 روز برداشت شد. تاثیر کاربرد سه تیمار پوست کندن، ذخیره سازی در یخچال به مدت 48 ساعت و شستشو با آب نیز بررسی شد. برای اندازه گیری باقیمانده ایمیداکلوپرید در نمونه استخراج شده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) با بازیابی 104 درصد و حد تشخیص 0.001 میلی گرم بر لیتر استفاده شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که بیشترین غلظت باقیمانده ایمیداکلوپرید در چند روز اول بعد از سم پاشی بود که به تدریج و تا پایان دوره کارنس غلظت آن کاهش پیدا کرد. نیمه عمر این حشره کش 2.8 روز محاسبه شد. غلظت باقیمانده ایمیداکلوپرید در نمونه ها تا روز هفتم بعد از سم پاشی بیشتر از استاندارد کدکس بود. بررسی تاثیر کاربرد سه تیمار نشان داد که تیمار شستشو بیشترین تاثیر را در کاهش ایمیداکلوپرید از سطح محصول داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، رعایت یک دوره زمانی 7 روزه پس از سم پاشی با ایمیداکلوپرید برای ارایه محصول به بازار مصرف و اعمال روش های ساده پوست کندن، شستشو و ذخیره در یخچال به منظور اطمینان از مقادیر باقیمانده این آفت کش به میزان کمتر از استاندارد کدکس، برای ایمنی غذایی مصرف کنندگان لازم و ضروری است.

به منظور ارزیابی حساسیت درون گونه ای Pythium ultimum به متالاکسیل در شرایط آزمایشگاهی، نمونه برداری از مزارع استان های خراسان شمالی و رضوی و خالص سازی جدایه ها طی سال های 85، 86 و 87 انجام شد. شناسایی به دو روش مرفولوژیکی، با استفاده از کلید شناسایی واندرپلاتز - نیترینک و روش ملکولی بر اساس توالی اختصاصی ناحیه ITS ژنوم rDNA صورت گرفت. با بررسی های میکرومتری اندام های جنسی و غیرجنسی، شباهت ابعاد اندازه گیری شده با ابعاد ذکر شده در کلید واندرپلاتز - نیترینک تایید گردید. از بین 40 جدایه P. Ultimum تایید شده، 14 جدایه به طور تصادفی انتخاب شد. غلظتی از متالاکسیل که سبب 50 درصد کاهش رشد خطی (EC50) در جدایه ها شد، با استفاده از مدل لجستیکی I=KC (erc) به دست آمد. دامنه EC50 بین 0.044-0.0228mg ml-1 i.e به دست آمد. هرچند اختلاف بین جدایه ها از نظر حساسیت به متالاکسیل، با استفاده از طرح بلوک های کاملا تصادفی در سطح معنی دار 0.05 تایید شد ولیکن هیچ یک از جدایه های مورد آزمایش نسبت به این قارچ کش مقاومت نشان ندادند.

به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهی فراریشه رزماری در محوطه پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، طی سال های 1387 و 1388 تعداد 50 نمونه خاک و ریشه جمع آوری گردید. نماتدها به روش الک و سانتریفوژ استخراج شدند. نماتدهای استخراج شده با استفاده از روش تکمیل شده دگریسه تثبیت و به گلیسیرین منتقل شدند. پس از تهیه اسلایدهای دایمی، با استفاده از میکروسکوپ نوری خصوصیات ریخت شناسی و ریخت سنجی هر یک از نمونه ها بررسی شد. در این تحقیق نه گونه از چهارجنس در زیر راسته Tylenchina شامل گونه هایHelicotylenchus pseudorobustus، H. californicus، H. indicus، H. nigeriensis، Merlinius microdorus، M. indicus، Boleodorus thylactus، Psilenchus minor، P. hilarulus شناسایی شدند. در میان گونه های مذکور، سه گونه H. indicus، H. nigeriensis، M. indicus برای اولین بار از ایران گزارش و توصیف می شوند.

فعالیت 200 ایزوله اکتینومیست بر علیهPhytophthora parasitica  و P. citrophthora مورد ارزیابی قرار گرفت. در میان همه جدایه های اکتینومیست دو جدایه 19 و 29 فعالیت بالای بیوکنترلی در روش های دیسک - آگار ونشت دو طرفه در آگار از خود نشان دادند. نتایج نشان داد که ماده موثر موجود در عصاره خام دو جدایه 19 و 29در آب و متانول محلول ولی درکلروفرم نامحلول است. بررسی های گلخانه ای در قالب طرح آماری کاملا تصادفی و آزمون چند دامنه ای دانکن نشان داد که اثر چهار تیمار پاتوژن، آنتاگونیست، پاتوژن به همراه آنتاگونیست و شاهد روی صفات ارتفاع بوته، وزن خشک ریشه، طول و عرض برگ در سطح 0.05 اختلاف معنی داری دارند و در گروه های جداگانه ای قرار گرفتند. جدایه 19 برروی ارتفاع، وزن خشک و عرض برگ وجدایه 29 برروی طول برگ به طور معنی داری بیشترین تاثیر را داشته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که کاربرد این دو جدایه به صورت تولید بیوقارچکشهای طبیعی مخلوط با خاک درگلخانه باعث کاهش و یا ممانعت از اثرات مخرب بیمارگر می شود. فعالیت بیوکنترل جدایه ها علیه بیمارگرهای موردبررسی در گلخانه موید فعالیت آنتاگونیستی دو جدایه در آزمایشگاه نیز می باشد.

تعداد 270 استرین باکتری از خاک ریزوسفر خیار در مزارع شهرستان تنکابن (استان مازندران) خالص سازی گردید. قابلیت آنتاگونیستی استرین های باکتری در مقابل دو گونه Pythium ultimum و P. aphanidermatum به روش کشت متقابل مورد ارزیابی قرار گرفت. 13 جدایه که هاله بازدارندگی بیش از 10 میلیمتر ایجاد کردند به عنوان استرین برتر برای مطالعات بیشتر انتخاب شد. بررسی های مرفولوژیک، فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و نقوش پروتئینی استرین های برتر نشان داد که این استرین ها متعلق به 4 گونه B2) B. subtilis، B3، B4، B5، B6 و (B7، B. marinus (B1 و (B13، B8) B. licheniformis و (B9، B10) B. circulance،(B12  بوده و استرین B11 به عنوان Bacillus sp. شناسایی گردید. مکانیسم آنتاگونیستی استرین ها از نظر تاثیر ترشحات مایع، ترکیبات فرار، آنزیم های سلولاز، پروتئاز و آنتی بیوتیک سورفکتین روی رشد پیتیوم های ذکر شده در شرایط in-vitro مورد بررسی قرار گرفت. از این نظر استرین ها رفتاری بسیار متفاوت نشان دادند. فعال ترین آنها از نظر ترشحات مایع و ترکیبات فرار به ترتیب استرین های B12، B11، B7، B3 و B9، B8، B6،B5 بودند که 100 درصد از رشد کلنی P. ultimum جلوگیری کردند. در حالیکه استرین های) B14 ترشحات مایع) و) B11 ترکیبات فرار) تنها توانستند 13.7 و 4.44 درصد رشد کلنی P. ultimum را کاهش دهند. بررسی های گلخانه ای روی قابلیت بیوکنترلی استرین ها نشان داد که تمامی آنها قادر به کاهش پوسیدگی های ناشی از دو گونه پیتیوم روی گیاهچه خیار می باشند. موثرترین آنها استرین های B7، B8،B13  و B14 بودند که توانستند بیماری ناشی از هر دو گونه پیتیوم را بطور توام بین 75 تا 100 درصد کنترل کنند. از نظر اثر رشدی استرین ها روی گیاه مشخص شد که استرین B7 روی رقم سوپردومینوس و استرین B13 روی رقم نت وت فرانسه به ترتیب با ایجاد 85.6 و 44.4 درصد افزایش وزن تر گیاهچه ها نسبت به شاهد بهتر از دیگر استرین ها می باشند. بررسی همبستگی بدست آمده بین شاخص های مربوط به مکانیسم های آنتاگونیستی استرین ها در شرایط آزمایشگاه و قابلیت بیوکنترلی آنها در شرایط گلخانه نشان داد که همبستگی قابل قبولی بین شاخص مربوط به اثر ترشحات مایع استرین ها روی بازدارندگی از رشد میسلیومی دو گونه پیتیوم در شرایط in-vitro و قابلیت بیوکنترلی آنها در شرایط گلخانه وجود دارد، این همبستگی برای P. ultimum و P. aphanidermatum به ترتیب -0.45ns و -0.67** تعیین گردید. در حالیکه همبستگی بالا و معنی داری به ترتیب -0.93** و -0.79** (در مورد دو گونه ذکر شده) بین اثر رشدی استرین ها روی گیاهچه و شاخص پوسیدگی ریشه آنها در شرایط گلخانه مشاهده شد.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز در ذرت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1386 در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در دو سری تنظیم شدند، سری اول شامل 6 تیمار بود که، از شروع دوره رشد تا صفر، 15، 25، 35، 45 و 55 روز پس از سبز شدن، علف های هرز کنترل شدند و سپس به آنها تا زمان برداشت ذرت اجازه رشد داده شد و سری دوم نیز شامل 6 تیمار بود که، از شروع دوره رشد تا صفر، 15، 25، 35، 45 و 55 روز پس از سبز شدن به علف های هرز اجازه رشد داده شد و سپس تا زمان برداشت، کنترل شدند. هر کرت آزمایشی شامل 4 ردیف کاشت به طول 6 متر و با فاصله ردیف 75 سانتی متر بود. علف های هرز غالب در این آزمایش از 4 گونه شامل تاج خروس ریشه قرمز، تاج خروس خوابیده، پیچک و سلمه تشکیل شده بود. نتایج نشان داد که زمان بحرانی کنترل علف های هرز (شروع دوره بحرانی)، بر حسب 5 و 10 درصد افت عملکرد، به ترتیب، 124 و 204 درجه روز رشد بود که به ترتیب برابر با 8 و 16 روز پس از سبز شدن و معادل 3 و 5 برگی ذرت بود. زمان بحرانی تداخل علف های هرز (پایان دوره بحرانی) نیز بر حسب 5 و 10 درصد افت عملکرد، به ترتیب، 395 و 289 درجه روز رشد بود که به ترتیب برابر 31 و 24 روز پس از سبز شدن و معادل 10 و 7 برگی ذرت بود. افزایش طول دوره تداخل، منجر به افزایش وزن خشک کل علف های هرز و افزایش طول دوره کنترل، منجر به کاهش وزن خشک کل علف های هرز شد. علاوه بر این، افزایش طول دوره تداخل علف های هرز، منجر به کاهش عملکرد ذرت در حالیکه افزایش طول دوره کنترل، منجر به افزایش عملکرد ذرت شد.

بیوکنترل حشرات با بیمارگرهای قارچی می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب یا حداقل مکمل سموم شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد. در این مطالعه 42 جدایه قارچ متعلق به 12 گونه از حشرات مختلف جداسازی و شناسایی شدند و از بین آنها هفت جدایه برای بررسی اثر بیماری زایی آنها روی لاروهای سوسک کلرادو در استان همدان بکار رفت. این زیست سنجی بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. آزمون بیماری زایی ثابت کرد که همه این جدایه ها روی لاروهای سوسک کلرادو بیماری زا هستند. در همه جدایه ها با افزایش غلظت سوسپانسیون اسپور قارچ ها درصد مرگ و میر لاروها افزایش یافت. سوسپانسیون اسپور با غلظت 107 کنیدیوم در میلی لیتر از جدایه های Beauveria bassiana (دو جدایه)، Paecilomyces SP. (دو جدایه)، Isaria farinosa، Trichoderma koningiopsis و Fusarium verticillioides هر کدام یک جدایه به ترتیب باعث 100، 100، 42.2، 42.2، 8.5، 28.37، 17.7 درصد مرگ و میر لاروها شدند. نتایج این زیست سنجی نشان داد که در بین جدایه های مزبور قارچ B. bassiana بیشترین بیماری زایی را روی لارو سوسک کلرادو دارند. همچنین طی آزمایشی اثر حشره کش های دسیس و دانیتول بر جوانه زنی اسپور و رشد میسلیومی B. bassiana بررسی و مشخص شد دانیتول با  B. bassiana سازگار است و می توان مقادیر زیر حد کشندگی آن را همراه با جدایه های B. bassiana در کنترل تلفیقی سوسک کلرادو استفاده نمود.

امروزه تشریح الگوهای توزیع مکانی جمعیت علف های هرز با استفاده از روش های درون یابی و تخمین تراکم به منظور بررسی امکان کنترل متناسب با مکان آنها مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. این پژوهش به منظور ارزیابی قابلیت مدل شبکه عصبی پرسپترون چندلایه ای (MLPNN) در درون یابی و تخمین جمعیت گیاهچه علف هرز جوموشی در نقاط نمونه برداری نشده و نیز ترسیم نقشه پراکنش آن انجام شد. داده های مربوط به تراکم جمعیت علف هرز جوموشی از طریق نمونه برداری از سطح یک مزرعه زعفران در خراسان جنوبی بدست آمد. برای ارزیابی قابلیت شبکه عصبی MLP در درون یابی تراکم علف هرز از مقایسه آماری پارامترهایی مانند میانگین، واریانس، توزیع آماری و نیز ضریب تبیین معادله خطی رگرسیونی بین مقادیر پیش بینی شده توسط شبکه عصبی و مقادیر واقعی آنها استفاده شد. نتایج نشان داد که در فاز آموزش، آزمایش و کل، به ترتیب مقادیر p³0.49، p³0.18 و p³0.27 بدست آمد که نشان دهنده عدم وجود تفاوت معنی داری در سطح 5 درصد بین مقادیر ویژگی های آماری (میانگین، واریانس و توزیع آماری) مجموعه داده های پیش بینی شده تراکم علف هرز و مقادیر واقعی آنها بود. به عبارتی شبکه عصبی مصنوعی به خوبی توانست مدل داده های تراکم علف هرز را بیاموزد. نتایج نشان داد که شبکه عصبی آموزش دیده، دارای قابلیت بالایی در پیش بینی تراکم علف هرز در نقاط نمونه برداری نشده بود. شبکه عصبی توانست پس از درون یابی، نقشه توزیع و تراکم گیاهچه های علف هرز جوموشی را ترسیم نماید. نقشه حاصل از درون یابی نشان داد که علف هرز جوموشی دارای توزیع لکه ای است و لذا امکان کنترل متناسب با مکان آن در مزرعه مورد مطالعه وجود دارد.

استان آذربایجان شرقی یکی از مستعدترین مناطق کشت صنوبر بوده و دارای بالاترین میزان صنوبر کاری در کشور است. در این استان گونه هایPopulus alba ، P. nigra و دورگ P. x. euramericana کشت می شوند و گونه های مختلفی از حشرات آفت از جمله سوسک برگ خوار صنوبر Melasoma populi، پروانه Archips rosana و شته گالزای Pemphigus filaginis که از آفات مهم درختان صنوبر می باشند، به طور مستقیم یا غیر مستقیم به میزبان های خود خسارت وارد می کنند. در این تحقیق مقاومت آنتی زنوزی 15 کلن صنوبر بر اساس استقرار و میزان تراکم جمعیت سه آفت مذکور بر روی کلن ها در شرایط طبیعی بررسی گردید. نتایج بررسی آفات مورد مطالعه نشان داد که کلن های P. nigra shabestar، P. alba marand و  P. nigra 62.154 به ترتیب حساس ترین و کلن های P. alba bostanabad، P. alba maragheh،P. nigra maragheh  وP. x. euramericana Bostanabad  مقاوم ترین کلن ها نسبت به سوسک برگ خوار M. populi هستند. در رابطه با پروانه A. rosana، کلن P. alba mianeh بیشترین حساسیت را داشته و کلن های P. alba maragheh، P. nigra maragheh و P. nigra miandoab بالاترین مقاومت را نشان دادند. بر اساس داده های مربوط به شته P. filaginis، تنها کلن های P. nigra mianeh،P. alba miandoab  و P. nigra marand دارای آلودگی به آفت بودند و هیچ کدام از کلن های دیگر به شته آلوده نشدند.

یکی از مشکلات این محصول ارزشمند بیماری پوسیدگی قهوه ای میوه مرکبات (Brown rot) می باشد. علایم آلودگی اولیه بیماری روی میوه به صورت لکه های تیره کوچک ظاهر می شود. در این تحقیق بر اساس خصوصیات مورفولوژیک، میزان رشد، الگوی رشد و دماهای ویژه گونه های parasitica Phytophthora از ارقام نارنگی و P. citrophthora از ارقام پرتقال شناسایی و بیماری زایی گونه های P. parasitica و P. citrophthora بر روی میوه ارقام نارنگی و پرتقال اثبات گردید. جداسازی گونه  P. parasiticaاز ارقام نارنگی و گونه P. citrophthora از ارقام پرتقال به عنوان عوامل پوسیدگی قهوه ای میوه مرکبات از غرب مازندران، صورت گرفت.