پژوهش در علوم توانبخشی
سال:1390 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه: شواهد زیادی وجود دارد که ورزش درمانی برای بهبود بیماران دارای کمردرد مزمن موثر است. یکی از روش های ورزش درمانی که در سال های اخیر مورد توجه متخصصین ورزشی و توانبخشی قرار گرفته است و به طور وسیعی در حال فراگیر شدن می باشد، ورزش پیلاتس است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد و سلامت عمومی بیماران زن دارای کمردرد مزمن می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن، در دو گروه تجربی (15 بیمار با میانگین سنی 8.07±40.20) و کنترل (13 بیمار با میانگین سنی 7.84±38.30) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته تمرینات تعدیل شده پیلاتس، و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان های رایج را دریافت کردند. شدت درد و میزان سلامت عمومی تمامی آزمودنی ها به ترتیب توسط شاخص اندازه گیری میزان درد [1] و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ28)[2] اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیش آزمون) در سطح 0.05=α استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از 6 هفته درمان، میانگین شاخص درد(p=0.024)  گروه تجربی کمتر از گروه کنترل، بود. همچنین میزان سلامت عمومی گروه تجربی بهبود بیشتر را نسبت به گروه کنترل نشان داد.(p=0.04) بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، تمرینات پیلاتس، در بهبود درد و سلامت عمومی، موثرتر از روش های درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می باشد. یافته های تحقیق حاضر، از توصیه تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت می کند.

زمینه و هدف: گردن درد یکی از اختلالات شایع در کاربران رایانه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته تمرین درمانی منتخب و برنامه خود درمانی با بروشور بر میزان قدرت و دامنه حرکتی گردن در بیماران با گردن درد مزمن می باشد.مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق شامل 66 بیمار مبتلا به گردن درد مزمن بامیانگین سنی (3.10±39.19 سال) بودند. برای سنجش میزان قدرت ایزومتریک عضلات گردن از دینامومتر دستی (power track commander II)، و برای اندازه گیری دامنه حرکتی از گونیامتر استفاده شد. برای تحلیل داده ها ابتدا مقادیر اختلاف پیش آزمون و پس آزمون محاسبه و سپس از طریق آزمون ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفتند ((P<0.05.یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین قدرت عضلات گردن سه گروه تفاوت معنی داری وجود دارد ((P<0.05 مقایسه دامنه حرکتی گردن در گروه های مختلف، حاکی از آن است که دامنه حرکتی گردن گروه تمرین درمانی منتخب بجز در حرکت چرخش به چپ، در حرکات دیگر با دامنه حرکتی گردن دو گروه دیگر تفاوت معناداری دارد. اما گروه خود درمانی با بروشور تنها در حرکت چرخش به راست با گروه کنترل تفاوت معنادار داشت ((P<0.05.بحث و نتیجه گیری: بطور کلی می توان نتیجه گیری نمود که برنامه تمرین درمانی منتخب زیر نظر مربی، می تواند نتایج سودمندتری در افزایش قدرت عضلات و دامنه حرکتی گردن در جهات مختلف نسبت به روش خوددرمانی با بروشور داشته باشد.

مقدمه: بعد از کمردرد، گردن درد شایع ترین درد موجود در افراد (بخصوص در بین سالمندان) است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی بر میزان دامنه حرکتی گردن و گردن درد افراد غیرورزشکار بود.مواد و روش ها: 60 آزمودنی سالمند (24 مرد و 36 زن) با میانگین سن 4.5±56 سال و با میانگین وزن 4.4±71 کیلوگرم بصورت داوطلبانه جهت اجرای این پژوهش انتخاب شدند. برنامه ورزشی اجرا شده شامل تمرینات کششی (سه ماه) و تقویتی (سه ماه) برای عضلات ناحیه گردنی همراه با ابزارهای حمایت گر خارجی در طول دوره درمان بود. برنامه تمرینی با یک ست [1] و هشت تکرار (در جلسه اول) شروع و در جلسه آخر با سه ست و 16 تکرار پایان یافت. برای اندازه گیری قوس گردنی، عکس های رادیوگرافی از نمای جانبی گرفته شده و میزان زاویه لوردوز گردنی با استفاده از روش کاب از مهره 1 تا 7 گردنی محاسبه گردید. برای اندازه گیری انعطاف پذیری عضلات گردن از دستگاه انعطاف سنج، از سیستم بصری اندازه گیری درد برای اندازه گیری درد، از فلکسومتر لیتون جهت اندازه گیری دامنه حرکتی گردن و از داینامومتر برای اندازه گیری قدرت عضلات اکستنسور گردن استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های تی مستقل و تی زوجی استفاده شد(P≤0.05) .یافته ها: میزان دامنه حرکتی گردن در چهار جهت و میانگین قدرت عضلات اکستنسور گردن پس از اجرای پروتکل تمرینی در گروه تجربی افزایش قابل ملاحظه ای پیدا نموده و قوس گردنی و نمرات درد آزمودنی ها کاهش یافت.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش نتیجه گیری می شود احتمالا بتواند منجر به کاهش گردن درد شود. از مکانیزم هایی که به موجب آن، گردن درد افراد با برنامه تمرینی کاهش یافته است می توان به افزایش دامنه حرکتی در گردن، افزایش قدرت عضلات اکستنسور و کاهش زاویه لوردوز گردنی اشاره کرد.