وجود فلزات سنگین یکی از مهم ترین تنش های محیطی به شمار می آید، در این تحقیق اثر تیمارهای مختلف دو فلز سنگین سرب و روی بر رشد و مقدار کلروفیل و قند و پروتیین بررسی شد. اثر غلظت های مختلف 5، 10، 15 و 20 میلی مول روی و 0.5، 2.5، 4.5 و 6.5 میلی مول سرب بر گیاه سویا مورد مطالعه قرار گرفت. برای این کار 5 عدد بذر سویا پس از ضدعفونی به گلدان های دارای خاک لومی- رسی منتقل شد. درون هر گلدان 5 عدد بذر کشت داده شد. برای هر تیمار 4 تکرار در نظر گرفته شد، طول دوره تیمار دهی 14 روز ادامه داشت و نتایج نشان داد که هر دو تنش حاصل از مصرف سرب و روی موجب کاهش وزن زی توده شد. میزان کلروفیل a,b و کلروفیل کل در مقایسه با گیاه شاهد در هر دو تیمار کاهش معنی دار را نشان داد. افزایش محتوای قند به جز در غلظت 0.5 میلی مولار سرب نسبت به گیاه شاهد در سایر غلظت ها معنی دار بود و در تنش ناشی از مصرف روی این افزایش در همه غلظت ها اثر معنی داری داشت. محتوای پروتیین در گیاهان تحت تیمار با روی و سرب در همه غلظت ها افزایش معنی دار داشت. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که گیاه سویا مقاومت کمی به تنش روی و مقاومت بیش تری نسبت به تنش سرب دارد. به نظر می رسد در تنش کوتاه مدت فلز سرب و روی گیاه شدت تنش را با القاء پاسخ های سریع کاهش دهد. اما با توجه به تعاریفی که برای گیاهان تحمل کننده فلز سرب و روی وجود دارد به نظر نمی رسد بتوان گیاه سویا را از گیاهان تحمل کننده به این عناصر سنگین به شمار آورد.