محمدکریم خان کرمانی رهبر شیخیه ی کرمان در دوره ی ناصری از مخالفان جدی نجوم جدید بود. پس از او فرزندنش زین العابدین خان کرمانی، رهبر این فرقه، کتابی با عنوان شمس الجاریه (1345ق) به فارسی نوشت و در آن تلاش کرد که به استدلال های جدیدی که برای نجوم جدید مطرح شده بود پاسخ دهد و نشان دهد که چگونه می توان از آیات و روایات به نفع نجوم قدیم بطلمیوسی استفاده کرد. بخش عمده ی آن کتاب رد ادعاهای هبةالدین شهرستانی در کتاب الاسلام والهیئة (1328ق) بود. هبةالدین در آن کتاب عناصر نجوم جدید-از جمله نفی افلاک صلب، حرکت زمین، سکون خورشید، و سایه و مدار زمین-را با آیات و روایات اسلامی تطبیق داده بود. زین العابدین به خوبی نشان می دهد که تأویل های هبةالدین به نفع نجوم جدید تا چه میزان دل بخواهی و بی ضابطه است. هر چند همین مشکل گریبان گیر زین العابدین در تفاسیر خود به نفع نجوم قدیم نیز هست.