مجله به زراعی نهال و بذر (نهال و بذر)
سال:1394 | دوره:31-2 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

به منظور بررسی صفات زراعی و عملکرد دو رقم لوبیا سبز در تاریخ و روش کاشت های مختلف، پژوهشی به مدت دو سال در قالب طرح کرت های دوبار خرد شده در سه تکرار در شهرستان زرقان انجام شد. عامل اصلی دو رقم لوبیا سبز کانتاندر و سانری، عامل فرعی سه تاریخ کاشت اوایل، اواسط و اواخر اردیبهشت با متوسط دمایی به ترتیب 24.7، 26.9 و 25.2 درجه سانتی گراد و عامل فرعی - فرعی سه روش کاشت شامل کاشت به فاصله 10 سانتی متر روی پشته، 15 سانتی متر دو طرف پشته به صورت ضربدر و 20 سانتی متر دو طرف پشته به صورت ضربدر بودند. در مراحل مختلف رشد صفات زراعی و عملکرد در تیمارهای مختلف یادداشت برداری شد. بر اساس نتایج، زمان رویش بذر در رقم سانری نسبت به رقم کانتاندر زودتر بود. در رقم کانتاندر رویش بذر به طور میانگین 9 روز و در رقم سانری 7 روز بعد از اولین آبیاری بود. بین تیمارهای فاصله و روش کاشت از نظر عملکرد محصول اختلاف معنی داری وجود نداشت، اما اثر رقم و تاریخ های کاشت بر عملکرد معنی دار بود. رقم سانری با 43.02 تن در هکتار در سال اول و 57.57 تن در هکتار در سال دوم نسبت به رقم کانتاندر با 24.34 تن در هکتار در سال اول و 39.08 تن در هکتار در سال دوم عملکرد بیشتری داشت. میانگین عملکرد دو ساله رقم سانری (50.29 تن در هکتار) نسبت به رقم کانتاندر (31.71 تن در هکتار) نیز بیشتر بود. تاریخ کاشت اول (اوایل اردیبهشت) در هر دو رقم باعث افزایش عملکرد شد و اختلاف معنی داری بین تاریخ های کاشت از نظر صفات زراعی و عملکرد وجود داشت. در مجموع، رقم سانری به خاطر عملکرد بالاتر و کیفیت بافت بهتر و تاریخ کاشت اول (اوایل اردیبهشت) به عنوان بهترین رقم و زمان کاشت برای لوبیا سبز در منطقه زرقان شناسائی شدند.

به منظور ارزیابی و شناسائی ظرفیت ژنتیکی ژنوتیپ های زردآلوی موجود در ایران آزمایشی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار طراحی و از شهریور 1383 در ایستگاه تحقیقات باغبانی سهند به اجرا در آمد. در این تحقیق ژنوتیپ های امیدبخش انتخابی به شماره های 177، 190، 390، 414، 416، 464 و 269 با رقم تجاری اردوباد 90 (به عنوان شاهد) به مدت هفت سال مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بین عملکرد باردهی و تاریخ تمام گل ژنوتیپ و رقم شاهد اختلاف معنی دار وجود نداشت. دامنه رسیدن میوه بین زودرس ترین و دیررس ترین ژنوتیپ حدود 45 روز بود. ژنوتیپ 414 سنگین ترین میوه (57.6 گرم) و بیشترین نسبت وزن میوه به هسته (30.3) را داشت. کمترین اختلاف ضخامت گوشت میوه رقم شاهد با ژنوتیپ 464 و بیشترین اختلاف معنی دار آن با ژنوتیپ 269 به دست آمد (p£0.05). بر اساس نتایج صفات بیوشیمیایی، بیشترین اختلاف معنی دار با 7.7 درصد بین مقدار قند (TSS) ژنوتیپ های 416 و 177 و با 1.2 درصد بین محتوای اسیدهای آلی کل ژنوتیپ های 390 و 177 به دست آمد (p£0.05). اختلاف بین اسیدیته فعال (pH) میوه ژنوتیپ ها معنی دار نبود. یک همبستگی منفی و معنی دار (r2= 0.8) نیز بین محتوای اسیدهای آلی کل و اسیدیته فعال میوه ژنوتیپ وجود داشت. بر اساس کل نتایج به دست آمده ژنوتیپ 177 به منظور تازه خوری، ژنوتیپ های 464 و 390 برای فرآوری و ژنوتیپ های 190، 414 و 269 برای مصارف دوگانه شناسایی شدند.

به منظور بررسی اثرات دماهای مختلف زیر صفر بر ژنوتیپ های پیشرفته نخود دیم، این مطالعه در سال زراعی 92-1391 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه و در شرایط کنترل شده (اطاقک سرما) در قالب آزمایش اسپلیت - اسپلیت پلات با سه تکرار و بر پایه طرح آماری بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. سنین مختلف گیاهچه ای (1، 3 و 6 هفته ای) در کرت های اصلی، دماهای مختلف زیر صفر ( صفر، 5-، 10-، 15- و 20- درجه سانتی گراد) در کرت های فرعی و ژنوتیپ های نخود (ILC 3279، FLIP 00-75، ILC 482، FLIP 00-84، Sel. 96th. 11439، ILC 533 و رقم سارال) در کرت های فرعی - فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تاثیر عامل سن گیاهچه بر نسبت مقاومت به سرما (FRR) از نظر آماری معنی دار نبود، ولی بیشترین و کمترین تحمل سرما به ترتیب در سنین 3 و 6 هفتگی مشاهده شد. عامل شدت سرما تاثیر معنی داری بر تحمل سرمای ژنوتیپ ها داشت و با افزایش شدت سرما از صفر به سمت 20- درجه سانتی گراد، تحمل سرمای ژنوتیپ ها کاهش یافت. تفاوت بین ژنوتیپ های آزمایشی از نظر نسبت تحمل سرما نیز معنی دار بود و در مجموع، رقم سارال با نسبت تحمل سرمای معادل 0.89 در مقایسه با سایر لاین های آزمایشی، برتری داشته و از تحمل مطلوب و قابل قبولی برخوردار بود.

با هدف بررسی تاثیر چند تنک کننده معدنی و یک تنظیم کننده زیستی بر ویژگی های کمی و کیفی میوه سیب رقم رد دلیشز و مقایسه آن با تنک دستی گل و میوه، پژوهشی دو ساله در یک باغ تجاری در شهرستان سمیرم اصفهان انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و سه تکرار انجام شد. تیمار های گوگرد - آهک (6 و 8 میلی لیتر گوگرد و آهک در 100 میلی لیتر آب و دوبار کاربرد 6 درصد)، آمونیوم تیو سولفات (20 و 25 میلی لیتر آمونیوم تیوسولفات در یک لیتر آب و دو بار کاربرد 20 میلی لیتر در لیتر) و تنظیم کننده پروهگزاریون کلسیم با نام های آپوچی (300 و 450 میلی گرم در یک لیتر آب و دوبار کاربرد 300 میلی گرم در لیتر) در مرحله گلدهی (محلول پاشی در تیمار های تک مرحله ای در 80-70 درصد و تیمارهای دو مرحله ای ابتدا در 40-30 درصد و سپس در 80-70 درصد شکوفایی)، تنک دستی گل در مرحله تمام گل (80-70 درصد گلدهی) و تنک دستی میوه چهار هفته پس از مرحله تمام گل روی درختان منتخب اعمال شد. نتایج نشان داد که تمام تیمارها به جز آپوجی (300 و 450 میلی گرم در لیتر) به طور معنی داری باعث تنک میوه و کاهش 10 تا 50 درصدی تشکیل میوه شدند. تیمارها باعث افزایش حجم (48%)، وزن (51%)، کل مواد جامد محلول (23%)، نسبت کل مواد جامد محلول به اسید کل (38%)، رنگ میوه و سطح برگ (30%) میوه ها شدند. بین شاهد و تیمارها تفاوت معنی داری در میزان اسید کل میوه دیده نشد. تیمار آمونیوم تیوسولفات دو بار مصرف 20 میلی لیتر در لیتر بهترین تیمار از نظر اقتصادی بود. تیمار های مختلف مقدار عملکرد را تغییر دادند و بین تیمار ها از نظر عملکرد تفاوت معنی دار وجود داشت به طوری که شاهد بیشترین و تیمار 8 درصد گوگرد-آهک کمترین عملکرد را نشان داشتند.

هدف از ترتیب درختان آرایش صحیح اسکلت درخت برای نفوذ نور، هوا و توسعه ساختمانی است که یک اسکلت قوی را برای نگهداری بار محصول مهیا کند (Ataya and Koyuncu, 2013).

بیماری آتشک با عامل باکتریایی Erwinia amylovora مهمترین و متداول ترین تنش زیستی گلابی در سطح جهان بوده و به دلیل وسعت دامنه گسترش، خسارت زایی زیاد و عدم وجود درمان قطعی اهمیت اقتصادی بالایی دارد.