رستنیها
سال:1386 | دوره:8 | شماره:1 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:12

ذخیره گاه بیوسفر میانکاله با وسعتی حدود 68800 هکتار و با موقعیت 53o 35¢- 54o 2¢ طول شرقی و 36o 45¢-36o 55¢ عرض شمالی در 12 کیلومتری شمال شهرستان بهشهر (استان مازندران) واقع شده است. پوشش گیاهی منطقه بر اساس روش براون - بلانکه (زیگماتیست) مورد مطالعه قرار گرفت و طی آن 26 جامعه گیاهی بر پایه تجزیه و تحلیل داده های جامعه شناختی با استفاده از نرم افزار آنافیتو به روش های تجزیه و تحلیل ارتباط های عاملی (AFC) و طبقه بندی سلسله مراتب بالارونده (CAH) تشخیص داده شد. جامعه های زیر بخش بیشتر پوشش طبیعی منطقه مورد مطالعه را تشکیل می دهند: Punicetum granati, Junco maritimi - Rubetum sancti, Juncetum littoralis, Salicornietum europaeae پراکنش جامعه های گیاهی منطقه اساسا تحت تاثیر خصوصیات شیمیایی خاک از جمله EC، کاتیون های Na+، Ca2+، Mg2+، آنیون های Cl-، HCO3-، SO42- و سطح ایستایی قرار می گیرند.

در این تحقیق پاسخ اندام هوایی و زیرزمینی دو رقم سویا (گرگان 3 و ویلیامز) به تنش ملایم و شدید خشکی بررسی شد. پس از گذشت سه هفته، سه تیمار آبیاری شامل هر روز (شاهد)، سه روز (تنش ملایم) و پنج روز در میان (تنش شدید) آبیاری در گلدان اعمال گردید. نتایج نشان داد که وزن خشک ساقه، طول ریشه و ساقه تعداد میانگره و سطح برگ در تنش ملایم و شدید خشکی در هر دو رقم اختلاف معنی داری نداشت، لیکن مقدار قندهای محلول در برگ آن ها کاهش یافت. میزان کلروفیل a و b در تنش خشکی شدید و ملایم در هر دو رقم کاهش یافت، اما نسبت کلروفیل a/b در رقم گرگان 3 تغییرات معنی داری را نشان نداد. مقدار پروتئین کل در ریشه اندام هوایی و گرهک با افزایش شدت تنش کاهش یافت که این کاهش در رقم ویلیامز بیشتر بود. میزان پتاسیم در اندام هوایی و سدیم در ریشه هر دو رقم در مقایسه با شاهد کاهش یافت.

ده گونه Cousinia جمع آوری شده از استان های خراسان و سمنان مورد شمارش کروموزومی در تقسیم میوز قرار گرفتند. کروموزومی برای نه گونه به اسامی زیر جدید می باشد: C. bienerti (n=12), C. decipiens (n=13), C. deserti (n=12), C. esfandiari (n=13), C. komarowii (n=13), C. lepida (n=13), C. neurocentra (n=12), C. smirnowii (n=12), C. turcomanica (n=13). عدد کروموزومی گونه (n=13) C. piptocephala با گزارش قبلی برای این گونه مطابقت دارد. شایان ذکر است که گزارش کروموزومی برای سه بخشه (سکسیون) برای اولین بار ارایه گردیده است. متن کامل مقاله در قسمت انگلیسی ارایه شده است.

به منظور شناسایی گونه های آفلاتوکسین زای Aspergillus روی پسته، نمونه برداری از مناطق مختلف کشت پسته در کرمان، رفسنجان و اصفهان انجام گرفت. در این تحقیق بیش از 250 جدایه به دست آمده از مناطق مختلف نمونه برداری و 23 جدایه از مرکز تحقیقات پسته رفسنجان مورد مطالعه قرار گرفتند. جدایه های Aspergillus یافت شده، شامل گونه های A. alliaceus، A. candidus، A. tamari، A. nige، A. flavus، A. niveus، A. ochraceus، A. parasiticus، A. terreus، A. unguis و A. wentii بودند. گونه های A. alliaceus، A. unguis و A. wentii برای اولین بار از ایران گزارش می شوند. برای تعیین جدایه های آفلاتوکسین زا، کلیه جدایه ها در محیط کشت YES کشت و با روش TLC مورد ارزیابی قرار گرفتند. در بین جدایه هایی که مورد بررسی قرار گرفتند تنها جدایه های A. parasiticus و نیمی از جدایه های A. flavus قادر به تولید آفلاتوکسین بودند. به منظور بررسی ارتباط بین تولید آفلاتوکسین با سختینه زایی، جدایه های A. flavus در محیط کشت Czapek کشت شدند، اما ارتباط مستقیمی بین تولید آفلاتوکسین و تشکیل سختینه یافت نشد. به منظور بررسی کارایی ماده متیل بتاسیکلودکسترین در ردیابی آفلاتوکسین، جدایه ها در محیط کشت عصاره مخمر سوکروز آگار، دارای 0.3 درصد از این ماده کشت و بعد از سه روز با دستگاه ژل داکیومنت برای مشاهده تشعشع فلورسنت مورد آزمایش قرار گرفتند. این ماده قادر بود تمام جدایه های آفلاتوکسین زا را ردیابی کند.

دوگونه اسکلروت زا از قارچ های برفی تیفولا جمع آوری شده از استان های اردبیل، آذربایجان شرقی و قزوین در شمال غربی ایران شناسایی شدند. اطلاعات به دست آمده از توالی های آی تی اس از دی آی ریبوزومی و ریخت شناسی نشان می دهد که گونه های به دست آمده Typhula incarnata و T. phacorrhiza هستند. گونه دیگری با نام Typhula sp. گزارش شده که با اطلاعات موجود در سطح گونه قابل شناسایی نبود و احتمالا نماینده گونه جدیدی می باشد. گزارش این قارچ ها برای خاورمیانه جدید بوده و نتایج این پژوهش نشان می دهد که ایران یکی از حدود جنوبی پراکنش جغرافیایی کپک های برفی مولد اسکلروت است. متن کامل مقاله در قسمت انگلیسی آمده است.

طی سال های 1381 تا 1384 بیش از 340 نمونه قارچ از راسته Mucorales بررسی شد. جدایه های مورد بررسی از ریزوسفر گیاهان میزبان نماتود مولد گره ریشه از مناطق مختلف استان چهارمحال و بختیاری به دست آمده اند. بین قارچ های تشخیص داده شده، 14 آرایه به اسامی زیر، برای اولین بار از ایران گزارش می شوند: Absidia spinosa, Actinomucor elegans, Cunninghamella echinulata var. echinulata, C. echinulata var. nodosa, C. echinulata var. verticillata, Mucor circinelloides f. circinelloides, M. circinelloides f. lusitanicus, M. hiemalis f. luteus, M. inaequisporus, M. plumbeus, M. racemosus f. racemosus, M. ramosissimus, M. variosporus, Zygorhynchus heterogamous.

در این بررسی، از بیش از 800 نمونه خاک و چوب پوسیده جمع آوری شده از استان های شمال کشور (گیلان، مازندران و گلستان)، 69 جدایه تریکودرما متعلق به بخش Longibrachiatum و 148 جدایه از بخش Pachybasium به دست آمد. در مجموع از میان این جدایه ها، 13 گونه تریکودرما شناسایی گردید که هفت گونه آن ها قبلا از ایران گزارش شده بودند. از شش گونه دیگر، گونه های Trichoderma ceramicum، T. crassum و Trichoderma متعلق به بخش Pachybasium و گونه های T. reesei، آنامورف Hypocrea andinensis و آنامورف H. orientalis متعلق به بخش Longibrachiatum گونه هایی جدیدی برای فلور قارچی ایران هستند.

در این تحقیق، گونه های بخش های مختلف جنس Polygonum در ایران، مورد مطالعه ریزریختارشناسی قرار گرفتند. به این منظور از گرده تمامی گونه ها و آرایه های پایین تر از گونه، در بخش های Persicaria، Tiniaria، Bistorta و Pleuropterus و نیز از گرده های سه گونه Polygonum luzuloides، P. olivascens و P. setosum به عنوان نماینده بخش Polygonum توسط میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ (SEM)، تصاویری با بزرگ نمایی های مناسب تهیه شد. سپس ویژگی های سطح اگزین گرده تعیین شدند. پس از بررسی های دقیق مشخص شد که برخی از ویژگی های گرده ای، صفات بسیار مناسبی برای تفکیک بخش های مختلف این جنس هستند. بخش ها بر پایه ریخت عمومی، شیاردار یا منفذدار بودن، چگونگی تزیینات سطح اگزین و نیز اندازه گرده ها کاملا قابل تفکیک هستند.از مهم ترین یافته های این تحقیق، جدایی کامل بخش Persicaria از جنس Polygonum و Bistorta بر اساس شواهد گرده شناسی و تاییدی بر گزارش های قبلی مبنی بر قبول این دو جنس مستقل و نیز نگارش کلید شناسایی برای تشخیص بخش های دیگر این جنس است.

به منظور شناسایی بخشی از فلور قارچ های هیفومیست چوب زی در شهرستان چالوس، این تحقیق در سال 1385-1384 انجام گردید. با بررسی های انجام شده 21 آرایه شناسایی شدند. آرایه هایی که برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند عبارتند از: Arthrobotryum stilboideum، Chloridium preussi، C. virescens var. virescens، Codinaeopsis gonytrichoides، Dactylaria purpurella، Geniculosporium state of Hypoxylon serpens، Oncopodiella trigonella، Pleurothecium recurvatum، Pseudospiropes hachijoensis، Sporidesmium folliculatum، Taeniolella subsessilis و Zygosporium gibbum. نه آرایه دیگر اگر چه قبلا از ایران گزارش شده اند، ولی برای فلور قارچ های استان مازندران جدید می باشند.

در این تحقیق، پنج گونه از جنس Polystichum متعلق به Aspidiaceae به اسامی: P. lonchitis، P. woronowii، P. setiferum، P. braunii و P. aculeatum از استان های گیلان و مازندران از نظر تشریحی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور مقایسه ویژگی های تشریحی اندام های رویشی گیاه مانند شانک ها (pinnules)، رگبرگ میانی (rachis)، ریزوم و ریشه در این گونه ها، برش های دستی تهیه شد. پس از بررسی مقاطع رنگ آمیزی شده، کلید شناسایی تشریحی برای گونه های این جنس نوشته شد. در نتایج به دست آمده بیشترین تفاوت در شکل آوند چوب در مقطع عرضی رگبرگ میانی مشاهده شد که از نظر شکل و اندازه آوند چوبی با یکدیگر متفاوت هستند.