با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان یافتن جنگ سرد، فضای روابط بین المللی نیز با دگرگونی اساسی همراه شد. آنچه در این فضای جدید مهم و قابل توجه جلوه می کرد، یکه تازی و یکجانبه نگری آمریکا و سیاستهای جهانی آن بود. ایالات متحده بویژه در سالهای اخیر، به دو دسته از تهدیدات برای صلح جهانی تاکید بنیادی داشته است: تروریسم و سلاحهای کشتار جمعی. هر چند می توان یکی از دلایل اصلی این گونه رویکردها را نبود دشمن قوی در عرصه بین المللی به شمار آورد، اما این تاکیدات مشحون از خصلت یکجانبه نگری، اصولا به ماهیت امپریالیستی این کشور باز می گردد. اکنون چندی است که "مساله هسته ای" ایران نیز از موضوعات موجود در دستور کار ایالات متحده به شمار می رود. این کشور از طریق اتهام و تبلیغ سعی دارد، فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی را مساله ای استراتژیک و جهانی جلوه دهد. هر چند که ایران همواره اعلام داشته است که فعالیتهای هسته ای و اهداف آن اساسا صلح آمیز است، اما ایالات متحده مدعی است که این کشور نیات سویی در زمینه سلاحهای هسته ای دارد و باید به طور کلی از چرخه کامل فناوری هسته ای محروم بماند. این مقاله نگاهی ژئوپلیتیک به این مساله و فعالیتهای هسته ای ایران و تاثیرات آن بر امنیت ملی دارد.