پویش ساختاری- کارکردی نوعی نگاه به مطالعات مکانی- فضایی که به تجربه طی چند دهه مطالعات میدانی انتظام یافته است. این نگاه پیش از هر چیز مبتنی است بر رویکرد نظاموار که به نظر می رسد چارچوبی بنیادین برای تمام مطالعات علمی به شمار می رود. پویش ساختاری- کاردی بر این باور استوار است که میان ساختار و کارکردهای پدیده های مکانی- فضایی نوعی پیوستگی نظاموار حاکم است و یکی بدون حضور متناسب دیگری امکان تحقق نمی یابد.