میکروبیولوژی دامپزشکی (پژوهشنامه دامپزشکی گرمسار)
سال:1393 | دوره:10 | شماره:1 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:9

در این مطالعه فعالیت ضدویروسی چهار گیاه لیمو، بابونه، موسیر و گل سرخ روی ویروس بیماری نیوکاسل بررسی شد. بدین منظور عصاره این گیاهان آماده و با ویروس مجاور گردید. EID50 ویروس و ترکیب عصاره- ویروس به طور جداگانه برای هر گیاه با کمک روش Reed و Muench محاسبه گردید. برای اندازه گیری توانایی ضدویروسی عصاره ها، اختلاف تیتر ویروس شاهد با ویروس مجاور شده با عصاره محاسبه و به صورت درصد مهاری بیان گردید. در این مطالعه لیمو بیشترین خاصیت ضدویروسی را داشت و توانست تا 100 برابر از قدرت ویروس بکاهد. بابونه و موسیر به ترتیب 3.8 و 40.5 برابر از قدرت ویروس کاستند اما گل سرخ هیچ اثر ضدویروسی را نشان نداد. به این ترتیب سه گیاه از چهار گیاه مورد آزمایش روی ویروس موثر واقع شدند.

به منظور بررسی سرواپیزئوتولوژیک آلودگی شترهای یک کوهانه استان یزد با هرپس ویروس تیپ 1 گاوی، 50 نفر شتر تحت بررسی قرار گرفتند. سرم ها با استفاده از روش خنثی سازی ویروس جهت جستجوی آنتی بادی علیه این ویروس مورد آزمایش قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، هیچ یک از شترهای مورد بررسی دارای سرم مثبت نبودند. مطالعه حاضر نخستین تلاش جهت یافتن هرپس ویروس در سرم شترهای ایران است. جهت پی بردن به اهمیت این بیماری در کشور، بررسی های بیشتر در نواحی مختلف ضروری به نظر می رسد.

روش ترجیحی برای بهره مندی از مزایای واکسن های کمپلکس ایمنی، تزریق به داخل تخم مرغ جنین دار است که مستلزم در اختیارداشتن دستگاه های بسیار پیشرفته تزریق می باشد و امکان استفاده از آنها هنوز بطور گسترده فراهم نیست. در این مطالعه عملکرد یک واکسن کمپلکس ایمنی برای بیماری بورس عفونی بدنبال استفاده به روش تزریق داخل تخم مرغی در روز 18 جنینی و تزریق زیرجلدی در روز تفریخ با بررسی چهار شاخص: میانگین وزن پایانی، پاسخ پادتن، نسبت وزن بورس به وزن بدن و نمره جراحات میکروسکوپیک بورس فابریسیوس مقایسه شده است. روش استفاده از واکسن در القاء پاسخ پادتن در نوبت های متوالی عیارسنجی الیزا به جز در 18 و 25 روزگی تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه موجب نگردید. ویروس واکسن در نمونه های 32 روزگی و پس از آن، در گروه های واکسینه بدون درنظرگرفتن روش استفاده، در مقایسه با گروه کنترل موجب کاهش معنی دار (P£0.05) در نسبت وزن بورس فابریسیوس به وزن بدن شد، اما تفاوت این نسبت بین دو گروه واکسینه در تمامی نوبت های نمونه گیری معنی دار نبود. بررسی آسیب شناسی ریزبینی نمونه های فراوری شده بورس فابریسیوس در اکثر نوبت های نمونه گیری تفاوت معنی داری (P£0.05) را در نمره جراحات ریزبینی بین گروه های واکسینه با گروه کنترل نشان داد. اما این تفاوت در دو گروه واکسینه، بجز در نمونه های 8 روزگی معنی دار نبود (P>0.05). مقادیر وزن به دست آمده در پایان مطالعه بین دو گروه واکسینه و نیز بین آنها با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داد (P£0.05). از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که واکسیناسیون به روش تزریق زیرجلدی در روز تفریخ می تواند با حفظ عملکرد واکسن کمپلکس ایمنی، بعنوان جایگزینی برای روش تزریق داخل جنینی آن باشد.

لیشمانیا اینفانتوم مسوول ایجاد لیشمانیازیس احشایی می باشد، این بیماری مشکل بهداشتی بیش از 88 کشور جهان می باشد. داروهایی که برای درمان لیشمانیازیس استفاده می شود، یا دارای عوارض جانبی نامطلوب می باشند و یا اینکه موثر نیستند. بنابراین با توجه به شیوع این بیماری در اغلب مناطق جهان، تولید دارویی موثر، بی خطر و ارزان قیمت احساس می گردد. گونه های مختلف گیاه کما خاصیت آنتی باکتریال، ضدقارچ وضدلیشمانیایی دارند. اما تاکنون مطالعه ای در مورد تاثیرعصاره های گیاهان کمای خویی و کمای دشتی (Ferula rigidula و F. szowitsiana) روی پروماستیگوت انگل لیشمانیا اینفانتوم صورت نگرفته است. دو گونه گیاه فرولا بومی استان آذربایجان شرقی جمع آوری و عصاره های دی کلرومتانی و متانولی آنها تهیه گردید. پروماستیگوت های لیشمانیا اینفانتوم در محیط کشت RPMI-1640 در شرایط In vitro کشت داده شدند و تاثیر عصاره های ذکر شده روی رشد و بقای پروماستیگوت های لیشمانیا اینفانتوم با لام نئوبار اندازه گیری شد. عصاره متانولی هر دو گونه گیاه فرولا در غلظت های مختلف، رشد پروماستیگوت های لیشمانیا اینفانتوم را وابسته به دوز مهار کرد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، گونه های F. rigidulal و F. szowitsiana بومی کشور نشان داد که گیاهان مناسبی برای بررسی خاصیت ضدلیشمانیایی در شرایط آزمایشگاهی هستند. لذا بررسی بیشتر و شناسایی ترکیبات موثر موجود در عصاره متانولی دو گونه بررسی شده لازم می باشد.

به منظور تهیه واکسن های غیرفعال، عوامل پاتوژن باید بوسیله مواد شیمیایی مختلف غیرفعال گردند. امروزه بیشتر واکسن های ویروسی غیرفعال در کشور ما بوسیله تاثیر فرمالین بر ویروس تهیه می شوند. با توجه به اهمیت عواملی مانند غلظت فرمالین، مدت زمان غیرفعال سازی، دمای انکوباسیون و شرایط لرزش در پروسه غیرفعال سازی ویروس آنفلوانزا و نیز برای ارتقاء کیفی واکسن نهایی، بهینه کردن شرایط موثر بر غیرفعال سازی ضروری به نظر می رسد. بدین منظور بعد از تهیه و تیترسنجی ویروس سویه واکسینال آنفلوانزا (H9N2)، آنرا با استفاده از غلظت های 0.05، 0.075، 0.1، 0.125، 0.15 و 0.2 درصد فرمالین در دماهای 25، 30، 35، 37 و 39 درجه سانتیگراد و زمان های 12، 16 و 21 ساعت و نیز شرایط لرزش و عدم لرزش در طول پروسه، بصورت خوشه ای تقسیم نمودیم. چهار گروه شاهد جهت کنترل متغیرهای مختلف در نظر گرفته شدند. بعد از انجام آزمایشات، نمونه های اخذ شده از همه گروه ها توسط تست غیرفعال شدگی (IT) و تست هماگلوتیناسیون (HA) ارزیابی گردیدند. کلیه آزمایشات فوق در سه دوره تکرار شدند. بر اساس نتایج اخذ شده، غلظت 0.05 درصد فرمالین در حرارت 37 درجه سانتیگراد و زمان انکوباسیون 12 ساعت ویروس را بصورت بهینه غیرفعال نمود. همچنین عملیات لرزاندن تاثیر معنی داری بر روند غیرفعال سازی نداشته است. بر اساس یافته های این تحقیق، عملیات غیرفعال سازی در شرایط مختلف تحت آزمایش تاثیر معنی داری بر تیتر HA ویروس، بلافاصله بعد از غیرفعال سازی، نداشته است. لذا در روند تولید واکسن غیرفعال آنفلوانزا، استفاده از شرایط بهینه فوق جهت غیرفعال سازی پیشنهاد می گردد.

در بررسی حاضر، مواد خوراکی مورد استفاده در گاوداری های شیری سنتی اهواز مورد مطالعه قرارگرفت و میزان آلودگی به آفلاتوکسین B1 در 88 نمونه خوراک دام مصرفی شامل تفاله نیشکر، سبوس برنج، آرد گندم، مخلوط کنسانتره، کاه و علوفه سبز در فصل تایستان و زمستان به وسیله روش الیزا اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که از مجموع 88 نمونه مورد بررسی، میزان AFB1 در 5 نمونه (5.68%)، بالاتر از حد مجاز سازمان ملی استاندارد ایران (10 mg/Kg) می باشد. از این تعداد، 3 نمونه مربوط به سبوس با مقدار 67.2، 27.2 و 49.6، 1 نمونه مربوط به کنسانتره با 112 و 1 نمونه مربوط به تفاله نیشکر با 15.53 میکروگرم در هر کیلوگرم آفلاتوکسین می باشند. بررسی های آماری نشان داد که علیرغم اینکه در ناحیه اهواز میانگین آلودگی به AFB1 در خوراک دام در فصل تابستان اندکی بیشتر از فصل زمستان است اما این تفاوت معنی دار نمی باشد (P>0.05). در فصل تابستان، کنسانتره و تفاله نیشکر عامل مهم آلودگی خوراک دام به AFB1 است در حالی که در فصل زمستان سبوس برنج عامل آلودگی محسوب می گردد. آموزش و ارائه توصیه های لازم به دامداران می تواند در حذف و یا کاهش میزان آفلاتوکسین B1 در خوراک دام و به طبع آن کاهش AFM1 در شیرهای تولیدی منطقه کمک نماید.

پرورش آبزیان یکی از صنایع مهم جهان بشمار می رود. افزایش تولید و کاهش تلفات از اهداف اساسی این صنعت محسوب می شود. در این راستا، استفاده از محرک های ایمنی به عنوان یک راهکار پیشگیرانه در جهت کاهش عفونت های ناشی از پاتوژن ها شناخته شده است. در این پژوهش جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) به دلیل ماهیت تحریک دستگاه ایمنی به عنوان مکمل غذایی در ماهی کپور مورد استفاده قرار گرفته است بطور خلاصه، تاثیر تجویز خوراکی 5، 10 و 15 گرم جلبک اسپیرولینا به ازای هر کیلوگرم جیره به مدت دو هفته بر روی پروتئین تام و الکتروفورز پروتئین های سرم 100عدد ماهی کپور (Cyprinus carpio) بررسی شد. نتایج شامل افزایش پروتئین تام در گروه های تیمار 5 و 15 گرم جلبک (هفته اول) نسبت به گروه کنترل بود. همچنین در الکتروفورز پروتئین های سرمی، افزایش معنی دار آلفاگلبولین در گروه های 5، 10 و 15 گرم جلبک (هفته دوم)، گاماگلبولین در گروه 15 گرم جلبک (هفته اول) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. بطور کل نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی اسپیرولینا در ماهی کپور موجب افزایش پروتئین تام و برخی از اجزای پروتئین های سرم از جمله گاماگلبولین می گردد.

پژوهش حاضر به منظور شناسایی قارچ های جدا شده از کیسه ملتحمه چشم اسب ترکمن (یموت) سالم و تعیین اثر سن و جنس میزبان روی جدایه ها انجام گرفت. در مجموع تعداد 50 سواب از کیسه پائینی ملتحمه 25 راس اسب سالم برداشته شد. حیوانات از دو جنس انتخاب و به 2 گروه سنی تقسیم شدند. نمونه ها در سطح محیط سابرو دکستروز آگار کلرآمفنیکل دار کشت شده و به مدت 21 روز در دمای 25 درجه سانتی گراد انکوبه شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های من ویتنی و کندال مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. در کل تعداد 8 جنس و 11 گونه مختلف قارچی، از 100% اسب ها و 88% چشم ها جدا گردید. جدایه ها به ترتیب فراوانی شامل آسپرژیلوس (40.74%)، آلترناریا (20.37%)، کلادوسپوریوم (12.96%)، موکور (11.11%)، پنیسیلیوم (5.56%)، پزودو آلشریا (4.03%)، کاندیدا (3.70%) و میکروسپوروم (1.85%) بودند. جنس و سن اسب تاثیر معنی دار بر روی فراوانی جدایه های قارچی داشت (P<0.05). یک همبستگی معکوس و معنی دار بین سن اسب و تعداد جدایه ها دیده شد (P=0.005، r=-0.517). قارچ های جدا شده در این گزارش قابل مقایسه با مطالعات انجام گرفته برروی اسب ها در دیگر مناطق است.