سطح جنگل های ایران در مقایسه با سطح جنگل های دنیا بسیار محدود است و همین سطح کم نیز دایم در خطر تخریب است از این رو باید مدیریتی بر باقی مانده این جنگل ها اعمال شود که مبتنی بر ارزیابی توان اکولوژیکی آن باشد. با توجه به اهمیت موضوع در این مطالعه به ارزیابی توان اکولوژیکی حوضه آبخیز بابل رود در استان مازندران برای جنگل داری پرداخته شد و برای این منظور از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به همراه سامانه اطلاعات جغرافیایی استفاده شد. ابتدا سلسله مراتب فرآیند ارزیابی تشکیل شد و با استفاده از روش دلفی و نظرات متخصصان وزن معیارها و زیرمعیارها به دست آمد. سپس نقشه های مربوط به هر کدام از زیرمعیارها تهیه شد و در نهایت با استفاده از تکنیک ترکیب وزنی خطی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی نقشه نهایی توان جنگل داری منطقه تهیه شد. نتایج نشان داد که 4072.5 هکتار از سطح منطقه مورد مطالعه دارای توان درجه 1 برای جنگل داری و 25667.2 هکتار دارای توان درجه 2 است. همچنین به ترتیب 8801.5، 1482.9 و 103.1 هکتار دارای توان درجه 3، 4 و 5 برای کاربری جنگل داری هستند. حدود 11598.2 هکتار از سطح منطقه نیز بدون توان برای جنگل داری است.