قصاص (جمع قاص)، یکی از گروه های کمتر شناخته اما قدرتمند و پرنفوذ در دوره اسلامی بودند که یادکرد آنها را میتوان در کتب تاریخی و مباحث مرتبط با رجال و تراجم، در کنار دیگر گروه ها هم چون فقها، متکلمان و اهل حدیث مشاهده نمود. فعالیت های قصاص که با نقد بسیاری از صحابه، تابعین و عالمان مسلمان مواجه شد پس از چند سده به محاق رفت. سوالاتی که این نوشتار در پی یافتن پاسخ یا پاسخ هایی بدانهاست این است که چه ویژگیهای شخصیتی و اجتماعی سبب میگشت یک فرد در شمار قصاص قلمداد شود؟ آنان در دین داری چه ویژگی هایی داشتند؟ و در تبلیغ و ترویج دین چه رویکردهایی در پیش گرفته بودند؟ در این مقاله که از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده، از ویژگی های اساسی و برجسته قصاص مانند جذب مخاطبان بیشتر از میان توده مردم، توجه به سلایق عوام، درازه گویی، تحریک عواطف و رواشماری دخل و تصرف در آموزه های دینی بحث شده است.