پوست و زیبایی
سال:1390 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: سالک از مهم ترین مشکلات بهداشتی ایران می باشد که در بیشتر مناطق ایران به صورت بومی دیده می شود. عامل سالک در ایران در نوع شهری L. tropica و در نوع روستایی L. major است. درمان سالک خصوصا نوع شهری یکی از چالش های مهم بهداشتی جهان است. ترکیبات آنتی موان به عنوان درمان استاندارد سالک نیاز به تزریق مکرر دارد و معمولا تحمل بیماران پایین است. این مطالعه در شهر مشهد انجام گرفته است که در آن میزان اثربخشی تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار با تزریق هفته ای دوبار در بیماران مبتلا به سالک نوع شهری، مقایسه شده است.روش اجرا: این کارآزمایی بالینی در سال های 1385 و 1386 در شهر مشهد انجام شد. بیماران بر اساس توالی اعداد تصادفی تهیه شده توسط رایانه به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند و یک گروه تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار و گروه دیگر تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای دوبار قرار گرفتند. هر هفته از بدو ورود به مطالعه، مشخصات ضایعه در هر بیمار بررسی و اندازه زخم و سفتی پوست (Induration) ثبت و میزان بهبودی مورد مقایسه قرار گرفت. بهبودی به صورت راپیتلیازاسیون کامل و از بین رفتن سفتی مدنظر قرار گرفت.یافته ها: 252 بیمار دارای 372 ضایعه مشکوک به سالک معاینه شدند و 82 بیمار با 121 ضایعه سالک با عاملL. tropica  بعد از اخذ رضایت داوطلبانه وارد مطالعه شدند و 74 بیمار با 113 ضایعه مطالعه را کامل کردند. در هفته دوازدهم مطالعه، بهبودی کامل در 38 ضایعه از 44 ضایعه (%86.4) بیمارانی که تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار قرار گرفته بودند، دیده شد. زمان بهبودی در این گروه (میانه [‍ فاصله اطمینان %95]) 36 (32.0-39.9) روز بود. بهبودی کامل در گروهی که تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم هفته ای دوبار قرار گرفته بودند در 60 ضایعه از 69 ضایعه (%86.9) مشاهده شد و زمان بهبودی در این گروه (میانه [فاصله اطمینان %95]) 25 (20.9-29.1) روز بود. در حالی که میزان بهبودی اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان نداد (P=0.999)، زمان بهبودی اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان داد (P=0.003).نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان اثربخشی تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای دوبار در مقایسه با تزریق داخل ضایعه ای هفته ای یک بار این دارو برای درمان سالک با عامل L. tropica یکسان بوده ولی در عین حال باعث بهبودی سریع تر ضایعات می شود.

زمینه و هدف: ویتیلیگو یک بیماری پوستی شایع است که به صورت لکه های بدون رنگ تظاهر کرده و باعث مشکلات روانی - اجتماعی می شود. نوردرمانی با اشعه فرابنفش A همراه با متوکسالن (PUVA) یکی از روش های پرمصرف و موثر در درمان ویتیلیگو است که از بیش از 10 سال پیش امکان انجام آن در استان خراسان فراهم آمده است.روش اجرا: این مطالعه به صورت کارآزمایی بدون شاهد برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به مرکز نوردرمانی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد طی سال های 78-1377 انجام شد. بیماران با وسعت درگیری کمتر از 2% سطح بدن به روش موضعی و بیشتر از آن به روش سیستمیک درمان شدند. اطلاعات حاصله شامل میزان بهبودی و عوارض توسط نرم افزار SPSS نسخه 11.5 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: 135 نفر شامل 79 زن و 56 مرد وارد مطالعه شدند. 126 نفر تحت درمان سیستمیک و 9 نفر تحت درمان موضعی قرار گرفتند. پیگمانتاسیون مجدد در حد %100 در یک نفر، %80-99 در 53 نفر، %60-79 در 43 نفر، %40-59 در 12 نفر، %20-39 در 6 نفر و کمتر از %20 در 20 نفر مشاهده شد. نتایج در انواع ژنرالیزه، در ناحیه صورت و در جلسات درمانی بیشتر از 200 جلسه به صورت معنی داری بهتر بود. ولی ارتباط معنی داری بین میزان پاسخ درمانی با سن بیمار، سابقه خانوادگی، محل شروع بیماری، زمان ظهور اولین علایم بهبودی حین درمان، فاصله زمانی بین شروع بیماری تا شروع درمان و تیپ پوستی وجود نداشت. عوارض شایع حین درمان شامل خارش %69.6، قرمزی %52.6، تهوع و استفراغ %28.9 و سردرد %17.8 بود.نتیجه گیری: درمان با PUVA یک روش موثر و کم عارضه در بیماران مبتلا به ویتیلیگو است که در انواع غیرسگمنتال و ناحیه صورت با نتایج بهتری همراه است.

زمینه و هدف: امروزه با وجود پیشرفت های متعدد علمی در زمینه پزشکی، شکایت از پزشکان روندی رو به افزایش دارد. مطالعه علل این شکایات و شناسایی عوامل موثر در بروز آن ممکن است باعث کاهش شکایات پزشکی شود. هدف اصلی از این مطالعه بررسی علل شکایات طرح شده از پزشکان در زمینه پوست و زیبایی بود.روش اجرا: این مطالعه، مطالعه ای مقطعی و گذشته نگر بود که با بررسی پرونده های شکایت از قصور پزشکی در زمینه پوست و زیبایی که طی سال های 89-1381 در اداره کل پزشکی قانونی استان تهران ثبت شده بودند، انجام شد.یافته ها: در میان پرونده های بررسی شده، %63.4 قصور پزشکی، %35.4 برائت پزشک و %1.2 بدون صدور رای، مختومه اعلام شده بود. بیشترین نوع قصور در %63.4 بی احتیاطی، در %27 عدم مهارت و در %5.7 عدم رعایت نظامات دولتی اعلام شده بود. بیشترین علت شکایت به ترتیب مربوط به جوشگاه و تیرگی پوست به دنبال لیزر (%24.4)، عدم رضایت از پیوند مو (%19.5) و ایجاد عارضه به دنبال تزریق ژل، توکسین بوتولینوم و غیره (%15.8) بود. فراوان ترین سن شاکیان در محدوده 20 تا 29 سال، بیشتر آنها مونث، بیشترین فراوانی سطح تحصیلات، دیپلم و بیشترین فراوانی شغل خانه داری بود. فراوان ترین سن پزشکان در محدوده 30 تا 39 سال و بیشتر آنها مذکر بودند.نتیجه گیری: رعایت اخلاق پزشکی و تعهد حرفه ای، برقراری ارتباط مناسب پزشک و کادر درمان با بیمار و همراهان او، توضیح کامل درمان و عوارض احتمالی آن، عدم بزرگ نمایی و اغراق در نتایج درمانی، مطالعه مستمر و به روز کردن دانش پزشکی، مهارت لازم و تجربه کافی پزشک، استفاده نکردن از روش هایی که دوره های آموزشی آن را نگذرانده باشند، انتخاب صحیح بیمار و اخذ رضایت آگاهانه و برائت ممکن است به کاهش شکایت از پزشکان منجر شود.

زمینه و هدف: عوارض پوستی داروهای ضدتشنج شایع بوده و علتی برای قطع مصرف دارو می باشد. این عوارض طیفی از بثورات پوستی ماکولوپاپولر تا سندرم استیونس - جانسون و نکروز سمی اپیدرمال می باشد. در بین داروهای رایج ضدتشنج ترکیبات آروماتیک مثل فنی تویین، فنوباربیتال و کاربامازپین شیوع بالاتری از بروز عوارض پوستی را دارند که گاهی اوقات منجر به بستری شدن بیماران می گردد. داروهای جدیدتر مثل لاموترژین نیز می تواند عوارض پوستی ایجاد کند.روش اجرا: پرونده تمام بیمارانی که با تشخیص عوارض پوستی داروهای ضدتشنج در طی 8 سال در بیمارستان های تابع دانشگاه آزاد اسلامی و رسول اکرم (ص) بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: شایع ترین دارویی که در این تحقیق عوارض پوستی نشان داده بود، فنی تویین (%32) و کمترین عارضه پوستی مربوط به لاموترژین (%3) بود.نتیجه گیری: داروهای ضدتشنج یکی از علل شایع بروز عوارض دارویی می باشد که گاهی اوقات تهدید کننده حیات بوده و نیازمند بستری و اقدامات درمانی مناسب می باشد.

سولفور موستارد یا گاز خردل برای اولین بار در جنگ جهانی اول به عنوان سلاح شیمیایی استفاده شد. مدت ها بعد، ارتش عراق نیز بر علیه رزمندگان و مردم شهرهای ایران از آن استفاده کرد (67-1359). این ماده بیشتر از 100.000 نفر از ایرانیان را آسیب زد و یک سوم آنها هنوز هم از عوارض آن در رنج هستند. سولفور موستارد یک ماده آلکیله کننده با خواص سیتوتوکسیک، موتاژنیک و تاول زا می باشد که روی پوست، چشم و ریه اثر می کند. هدف ما از این مطالعه، مروری بر اثرات حاد و مزمن سولفور موستارد روی پوست می باشد. اطلاعات این مقاله از طریق جستجوی بانک های اطلاعاتی PubMed، Google، Iran Medex، Irandoc و SID تا ابتدای سال 2011 به دست آمد. شایع ترین اثرات حاد سولفور موستارد بر پوست عبارتند از: خارش و سوزش (%26-%96.8)، درد (%25-%77.4)، قرمزی (%20.6-%83.9)، هایپرپیگمانتاسیون (%20-%83.9) و وزیکول و تاول (%15.4-%80.6) و شایع ترین عوارض مزمن عبارتند از: خارش (%24.7-%94.7)، سوزش (%9.9-%52)، اسکار (%5.4-%70)، هایپرپیگمانتاسیون (%9.5-%55)، هیپوپیگمانتاسیون (%2.3-40)، خشکی پوست (%1.2-%43.7) و آنژیوم گیلاسی (%2.12-%37.5). علی رغم گذشت بیش از 20 سال از اتمام جنگ جانبازان شیمیایی هنوز از بسیاری از عوارض پوستی سولفور موستارد در رنج هستند. بعضی از عوارض مانند خارش و خشکی پوست اثرات منفی روی کارآیی و کیفیت زندگی آنها دارد. عوارض پوستی جدی تر مانند تومورهای بدخیم پوستی تا امروز نادر بوده و برای ایجاد نیاز به زمان طولانی تری دارد. بنابراین این جانبازان نیاز به پیگیری بیشتری دارند تا در صورتی که سرطان پوستی ایجاد شد سریعا مشخص و درمان شوند.

در سال های اخیر، پیشرفت فراوان شاخه های مختلف فناوری سبب شده تا استفاده از آزمون ها و روش های تشخیصی در رشته های مختلف پزشکی بالینی به گونه ای چشمگیر افزایش یابد. این امر افزایش قابل توجه انتشار مقالات مرتبط با استفاده از این آزمون ها در تشخیص و پیشگیری از بیماری ها را به دنبال داشته است و رشته تخصصی بیماری های پوست نیز از این امر مستثنی نیست. با توجه به آن که رویکرد مبتنی بر شواهد(Evidence-based)  بر لزوم استفاده صحیح از بهترین شواهد حاصل از پژوهش های بالینی در اخذ مناسب ترین تصمیم برای تشخیص یا درمان بیماری ها با در نظر گرفتن خواسته های بیمار تاکید دارد، اهمیت توانایی متخصصان پوست در ارزیابی و استفاده از مقالاتی که نتایج پژوهش های بالینی در حیطه درستی آزمون های تشخیصی را گزارش می کنند مشخص می شود. به این منظور در این مبحث، پس از مروری اجمالی بر برخی از مفاهیم مورد استفاده در این گروه از مطالعات، اصول ارزیابی نقادانه مطالعات تشخیصی بر اساس رویکرد مبتنی بر شواهد ارایه می شود. به طور کلی راهبردهایی برای تعیین روایی (Validity)، کاربرد (Applicability) و ارزیابی کیفیت مطالعه مورد بحث قرار می گیرد.

سیرینگومای بثوری، تومور خوش خیم و نادر غدد عرق اکراین است. تظاهرات بالینی به صورت ایجاد پاپول های کوچک، قرینه، زرد – قهوه ای، قرمز و هم رنگ پوست در سطح قدامی بدن می باشد. معمولا خانم های جوان را مبتلا می نماید. تشخیص قطعی بر اساس یافته های آسیب شناسی است. پاتوژنز بیماری نامشخص است ولی گزارشاتی از ارتباط بیماری با عواملی مانند مصرف داروهای ضدصرع، پرتودرمانی، تریزومی 21، متعاقب برداشتن موهای ناخواسته و پرکاری تیروئید وجود دارد. بیمار ما خانمی 25 ساله بود که با پاپول هایی در پیشانی، اطراف چشم، گونه، چانه، گردن، سینه، شکم و ساعد مراجعه نمود. تشخیص بر اساس یافته های اختصاصی آسیب شناسی تایید شد. بیمار ایجاد و گسترش ضایعات پوستی را مرتبط با مصرف قرص های پیشگیری از بارداری ذکر نمود. اهمیت این بیماری در ایجاد مشکلات زیبایی است.

بیماری فابری، یک اختلال ذخیره ای لیزوزومال وابسته به X ناشی از کمبود آنزیم آلفاگالاکتوزیداز A می باشد که منجر به تجمع غیرطبیعی گلیکواسفنگولیپید در بافت های مختلف بدن می شود. این مقاله به معرفی آقای 35 ساله با بثورات پاپولر قرمز تیره کراتوتیک منتشر بدن می پردازد که پس از انجام بیوپسی جهت وی تشخیص آنژیوکراتوما گذاشته شد و با توجه به وجود نفروپاتی در بیمار و سابقه بثورات پوستی مشابه و درگیری کلیه در برادر بیمار که تحت پیوند قرار گرفت، برای وی بیماری فابری مطرح گردید.