رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
سال:1389 | دوره:- | شماره:5 |تعداد مقالات:9

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر اعتیاد و فعالیت بدنی رت مادر بر شاخص های رشد جسمی فرزندان نر است. روش تحقیق از نوع تجربی است. جامعه آماری تحقیق، رت های صحرایی نژاد آلبینو- ویستار بخش پرورش حیوانات آزمایشگاهی انستیتو پاستور بودند. در نهایت نتایج حاصل از عملکرد 116 فرزند نر در 4 گروه (مادر معتاد، مادر ورزشکار، مادر معتاد ورزشکار، گروه دست نخورده) و 80 مادر (به منظور ارزیابی مدت زمان بارداری) ارزیابی شد. داروی مورد استفاده در این تحقیق آمپول های مورفین 10 میلی گرمی ساخت کارخانه داروپخش تهران بود. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده از شاخص های رشدی (قد، وزن، پهنای سر و دوره جنینی) تاثیرات اعتیاد (قبل از بارداری) در دوره ابتدایی رشد (5 روز اول) پس از تولد نقش موثری بر شاخص های رشدی داشته که این امر ممکن است با افزایش دوره بارداری به تبع تاثیرات مورفین مرتبط باشد (P<0.01). اما روند رشد آزمودنی هایی که از مادران ورزشکار به دنیا آمده بودند، در نهایت بهتر بود (P<0.01)، به نحوی که ورزش در مادران معتاد تاثیر مخرب اعتیاد را تا حدی تقلیل می دهد.

هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان اثربخشی یک برنامه آموزش روان شناختی بر بهداشت روانی بازیکنان لیگ برتر بسکتبال ایران است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری، تمامی بازیکنان شرکت کننده در لیگ برتر بسکتبال ایران در سال 1388 است که حدود 150 نفر بودند که از میان آنها دو تیم به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و شاهد انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، سیاهه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا- 2 فرم بازسازی شده بود که علاوه بر نیمرخ مقیاس های روایی، شامل چهار نیمرخ مقیاس های بالینی، جسمانی/ شناختی و درون سازی، برون سازی بین فردی و علایق و در نهایت آسیب شناسی پنج گانه شخصیت است. سیاهه مذکور 338 سوال دارد و ضرایب روایی و اعتبار بالاتر از 0.86 را نشان می دهد. سیاهه شخصیتی مذکور، قبل از ارائه آموزش های روان شناختی و پس از اعمال آموزش های روان شناختی، با شرکت کنندگان اجرا و داده ها با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش های روان شناختی به کاهش ویژگی های نارسایی هیجانی/ برون سازی، نارسایی در تفکر، ضعف روحیه، شکایات جسمانی، هیجانات مثبت پایین، عقاید آزار دیدن، احساس ضعف و خستگی، شکایات شناختی، درماندگی/ ناامیدی، نگرانی/ فشار روانی، اضطراب، سوءاستفاده از مواد، مشکلات خانوادگی، منفعل گرایی بین فردی، اجتناب اجتماعی، عدم پیوندگرایی و احساس تنهایی، علایق ادبی- زیباشناسی، روان پریشی، روان نژندی و هیجان های منفی، در گروه آزمایش منجر شده است.

تحقیقات انجام گرفته در زمینه متغیرهایی که سالمندان را به فعالیت های بدنی ترغیب می کنند، محدود است. این تحقیق با هدف مقایسه انگیزه شرکت زنان و مردان سالمند شهر تهران در فعالیت بدنی انجام گرفت. آزمودنی های این پژوهش 241 نفر (121 مرد و 120 زن) از سالمندان شهر تهران با دامنه سنی 60 تا 89 سال (SD=6.66، M=66.16) بودند که با روش سهمیه ای هدفمند از پنج منطقه شمال، جنوب، مرکز، غرب و شرق تهران انتخاب شدند و در تحقیق شرکت کردند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه ویژگی های فردی و انگیزش مشارکت ورزشی سالمندان (PMQOA) بود. به منظور توصیف متغیرها و آزمون فرضیه های تحقیق، از روش های آماری توصیفی، آزمون فریدمن و روش تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اولویت عوامل گوناگون انگیزه شرکت سالمندان در فعالیت های ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.00، X2=556.4) و انگیزه آمادگی جسمانی، مهم ترین دلیل مشارکت ورزشی سالمندان است. میان زنان و مردان سالمند در عوامل پزشکی و شهرت تفاوت معناداری مشاهده شد (P<0.05) و زنان این عوامل را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم تر از مردان گزارش کردند. همچنین در زمینه مقایسه انگیزه ها بین گروه های سنی مختلف، یافته های درگیر شدن نشان داد (P<0.05) و افراد 60 تا 69 ساله این عوامل انگیزشی را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم تر از افراد 70 ساله به بالا بیان کردند، بین آزمودنی ها در سطوح تحصیلی مختلف در عوامل شهرت، پزشکی و درگیر شدن تفاوت معناداری مشاهده شد (P<0.05) در ضمن زنان خانه دار در مقایسه با افراد نظامی، روی عامل انگیزشی پزشکی تاکید بیشتری داشتند. دستاوردهای حاصل از این تحقیق می تواند در توسعه مداخلات تمرینی که موجب افزایش مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی می شود، مفید باشد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تجربه ادراکی- حرکتی بر بهره رشد حرکتی حرکات درشت و ظریف نوزادان بود. به این منظور 15 نوزاد 8- 5 ماهه سالم و بالیده به صورت تصادفی از مرکز شیرخوارگاه آمنه شهر تهران انتخاب شدند و به صورت همگن از نظر سنی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. نوزادان گروه آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط غنی شده ادراکی- حرکتی تمرین کردند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی درشت و ظریف، از مقیاس رشد حرکتی پی بادی استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری t مستقل تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بین میانگین نمره های بهره رشد حرکتی حرکات ظریف (p=0.004) و میانگین نمره های بهره رشدی- حرکتی حرکات درشت (P=0.02) دو گروه تمرین و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس یافته های حاصل، تمرین و تجربه بر رشد حرکتی به طور کلی و بر بهره رشد حرکتی حرکات درشت و ظریف به طور اختصاصی تاثیر مثبت دارد. به عبارت دیگر، تمرین و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت های حرکتی پایه ای و بنیادی نوزادان شرکت کننده در دو گروه تمرین بود. این یافته ها با دیدگاه سیستم های پویا در رشد حرکتی سازگار است.

هدف از این تحقیق، مقایسه و ارتباط بین عزت نفس و آمادگی جسمانی دانشجویان دختر و پسر واحد 1 تربیت بدنی دانشگاه تهران بود. به این منظور، 109 دانشجوی دختر و 225 دانشجوی پسر انتخاب و با استفاده از پرسشنامه کوپر اسمیت (حاوی 58 سوال که روایی و پایایی آن در داخل کشور تعیین شده) و نمره های آزمون پایان دوره واحد 1 تربیت بدنی، بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح 0.05 استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها و نمره های واحد 1 تربیت بدنی، تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که ارتباطی بین دو متغیر مذکور وجود ندارد (P>0.05). همچنین با استفاده از آزمون در گروه های t مستقل اختلاف معناداری میان دختران و پسران مشاهده شد.

هدف از این پژوهش، تهیه نیمرخ فیزیولوژیکی و روان شناختی بدمینون بازان نخبه ایران بود. به این منظور 18 بدمینتون باز برجسته کشور (8 زن با میانگین سن 19.12±3.09 سال و 10 مرد با میانگین سن 19.8±2.93 سال) در این تحقیق شرکت کردند. ویژگی های فیزیولوژیکی اندازه گیری شده عبارتند از: توان هوازی (گاز آنالایزر)، توان بی هوازی (وینگیت)، توان و استقامت عضلات پا (پرش عمودی سارجنت و پرش جفت دوطرفه)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، سرعت (دو 40 یارد)، چابکی (آزمون های 4 × 9 متر و ایلی نویز)، زمان واکنش (دیداری) و انعطاف پذیری (خمش تنه به جلو). این اندازه گیری ها در مرکز سنجش کمیته ملی المپیک انجام گرفت. آمادگی روانی آزمودنی ها نیز از طریق پرسشنامه آمادگی روانی (SASI Psych) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های t" استودنت مستقل و تک گروهی" استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش، زنان از نظر آمادگی جسمانی و آمادگی روانی، به طور معنی داری ضعیف تر از مردان بودند (P£0.05).

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی (پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق، 60 دانشجوی مرد (سن 21.76±1.5 سال) بودند. ابتدا از پرسشنامه جهت گیری ورزشی (با ضریب پایایی 0.90)، برای تشخیص افراد با خصیصه رقابت جویی و غیررقابت جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنی های هر گروه با استفاده از امتیازات پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند. درنتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آمد. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه (15 کوشش در هر جلسه) به تمرین تکلیف ملاک پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفرد) و پرسشنامه ورزش گرایی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی در سطح a=0.05 صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افراد رقابت جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت جو در محیط تمرینی غیررقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یادداری افت معناداری داشتند. نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت می کند.

هدف از انجام این بررسی تاثیر حضور تماشاگران بر افزایش انگیختگی و اثر آن بر ادراک عمق ورزشکاران بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از میان این 58 نفر (23 نفر زن و 35 نفر مرد با میانگین سنی 23.3 و انحراف استاندارد 2.16) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو محیط انگیزشی (با حضور تماشاگر و بدون حضور تماشاگر) مورد آزمون قرار گرفتند. به منظور سنجش سطح انگیختگی آزمودنی ها، از آزمون اضطراب رقابتی ورزشی (SCAT) استفاد شد. همچنین، ابزار مورد استفاده برای سنجش ادراک عمق، دستگاه آزمونگر الکتریکی ادراک عمق (مدل (122B) بود. نتایج آزمون t همبسته در سطح 0.05 اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون ادراک عمق در دو محیط انگیزشی پایین و انگیزشی بالا نشان داد. به بیان دیگر، آزمودنی ها در محیط انگیزشی بالا (یعنی در حضور تماشاگر) دچار تخمین نادرستی در ادراک عمق شدند که این اثر در هر دو جنس مشابه. با توجه به نتایج این پژوهش، ورزشکاران مبتدی در محیط انگیزشی بالا در مقایسه با محیط انگیزشی پایین به منابع اطلاعاتی و نشانه های محیطی متفاوتی توجه می کنند که منجر به قضاوت نادرست در تخمین عمق می شود.