لوبیا یکی از مهم ترین اعضای تیره باقلائیان (Fabaceae) است که دارای اهمیت اقتصادی درخور توجهی در تغذیه انسان است. باززایی از طریق کشت بافت یکی از روش های مناسب و موثر برای حفظ و تکثیر گیاهان به شمار می رود. در پژوهش حاضر، وضعیت کالوس زایی، ساقه زایی و ریشه زایی در گیاه لوبیا رقم گلی تحت اثر هورمون های بنزیل آمینو پورین و آلفا-نفتالین استیک اسید بررسی شده است. ابتدا بذرها به صورت سطحی استریل و برای به دست آوردن گیاهچه استریل به داخل محیط کشت مناسب منتقل شدند. پس از 10 روز، قطعات جداکشت (هیپوکوتیل، ریشه و برگ) به دست آمده از گیاهچه استریل در 25 تیمار هورمونی مختلف بررسی شدند. برای انجام فرآیندهای باززایی قطعات جداکشت به محیط کشت موراشیگ و اسکوگ جامد متشکل از سوکروز 3 درصد، ویتامین B5 و هورمون های آلفا-نفتالین استیک اسید (با غلظت های صفر، 0.1، 0.2، 0.4 و 0.8 میلی گرم در لیتر) و بنزیل آمینو پورین (با غلظت های صفر، 0.5، 1، 2 و 4 میلی گرم در لیتر) انتقال یافتند. طبق نتایج حاصل، بهترین غلظت برای کالوس دهی در ترکیبی از این دو هورمون به میزان 0.4 میلی گرم در لیتر هورمون آلفا-نفتالین استیک اسید و 2 میلی گرم در لیتر هورمون بنزیل آمینو پورین به دست آمد. در فرآیند ساقه زایی با افزایش غلظت هورمون بنزیل آمینو پورین درصد ساقه زایی تا غلظت 2 میلی گرم در لیتر افزایش و پس از آن کاهش یافت. در فرآیند ریشه زایی با افزایش غلظت هورمون آلفا-نفتالین استیک اسید ریشه زایی افزایش یافت. پس از مراحل بالا گیاهچه کامل تشکیل و به خاک انتقال یافت.