مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1382 | دوره:10 | شماره:پیوست 3 |تعداد مقالات:12

تعریض قوس ماگزیلا که به کمک دستگاههای مختلفی انجام پذیر است در اصلاح کراس بایت خلفی و کاهش کراودینگ فک بالا موثر است. Acrylic Bonded Palatal Expander از دستگاههای تعریض کام میباشد که دارای بایت خلفی بوده و مزایای آن نسبت به انواع بند شونده شامل، کنترل بهتر بعد عمودی صورت، صرف وقت و هزینه کمتر و نیز عدم تاثیر بر افزایش عرض قوس فک پایین میباشد. از طرفی افزایش عرض قوس مندیبل میتواند در کاهش کراودینگ این قوس مفید باشد. بهمین منظور بر آن شدیم تا اثرات کاربرد این وسیله را در تعریض قوس فک بالا و پایین بررسی نماییم.10 کودک دارای کراس بایت خلفی از مراجعین به کلینیکهای ارتدنسی انتخاب و از آنها قالبهای فکین، رادیوگرافی اکلوزال و اسلایدهای داخل و خارج دهانی تهیه گردید. طی 14 روز دوره درمان فعال پیچ دستگاه روزی دو بار باز شد و بدین ترتیب حدود 7 میلیمتر گسترش قوس ماگزیلا صورت گرفت. پس از یک دوره نگهداری (Retention) 3 ماهه دستگاه خارج و رکوردهای فوق مجددا تهیه شد. میانگین تغییرات عرض قوس در ناحیه دندانهای مولر اول دایمی و مولر اول شیری و کانین شیری درهر دو فک محاسبه گردید.میانگین سنی بیماران 2 ± 10.3 سال بود. با کمک آزمون آماری Paired t-test مشخص شد که در هر دو فک افزایش عرض قوس معنی دار بوده و بیشترین افزایش در ماگزیلا در ناحیه مولر اول شیری (0.77 ± 6.77 میلیمتر) و در مندیل در ناحیه مولر اول دایمی (0.5 ± 0.86 میلیمتر) روی داده است. کمترین تغییرات نیز در هر دو فک در ناحیه کانین شیری دیده شد (0.83±3.25 میلیمتر در ماگزیلا و 0.5±0.4 میلیمتر در مندیل).بدین ترتیب اگرچه گسترش خودبخودی عرض قوس مندیل بدنبال گسترش کام بوقوع می پیوندد (ضریب همبستگی 0.82 طبق معادلات رگرسیون) لیکن از لحاظ بالینی قابل توجه نبوده و در صورت نیاز درمانی، اقدام به تعریض مستقیم قوس مندیبل پیشنهاد می شود.

هدف از این مطالعه ارزیابی هیستولوژیکی و هیستومورفومتریکی روند ترمیم زخم نسج نرم و سخت در رتهایی است که تحت عمل جراحی برداشته شدن دو طرفه تخمدانها قرار گرفته اند.در این مطالعه تجربی تعداد 20 عدد رت از نژاد اسپراگ - داولی و به صورت هم شکم انتخاب و در دو گروه تست و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. گروه تست تحت عمل جراحی برداشتن دو طرفه تخمدان ها و گروه کنترل Sham Operated شدند. 5 ماه پس از عمل یک دیفکت در ناحیه لثه ای  5mmپایین تر از حاشیه لثه ای ناحیه دندان انسایزور راست فک پایین به عمق 5mm و قطر 1.3mm  ایجاد و در فواصل زمانی 1 و 4 و 7 و 21 و 42 روز حیوانات قربانی و مقاطع هیستولوژیکی تهیه شدند. بررسی هیستولوژیکی شامل تشکیل لخته، درجه و نوع التهاب، بافت جوانه ای و میزان و ماهیت استخوان تشکیل شده بود.نتایج نشان دادند که در روزهای اول، التهاب در گروه کنترل بیش از گروه تست بود اما این روند به تدریج در گروه یکسان میشدند. بافت فیبروزه تشکیل شده در نمونه های در روز هفتم در گروه کنترل بیشتر از گروه تست بود. تشکیل استخوان جدید در حواشی دیفکت استخوانی در هر دو گروه واضح و در روز بیست و یکم تشکیل Woren Bone در هر دو گروه مشاهده گردید. استخوان تشکیل شده در روز چهل و دوم در هر دو گروه از نوع لاملار بود اما مطالعات هیستومورفومتریک نشان داد که از نظر میزان تشکیل استخوان در گروه کنترل بیشتر از گروه تست بود.این مطالعات نشان داد که روند ترمیم زخم بافت نرم در رتهایی که تخمدانهایش درآورده شده بودند کاهش و مقدار بافت استخوانی تازه تشکیل شده در زخم نسج سخت نیز کاهش یافته بود.

حوادث حین درمان اندو به اتفاقات نامطلوبی اطلاق میشود که در طی درمان رخ میدهد. برخی از این حوادث مربوط به بی دقتی فرد معالج است و مابقی موارد پیش بینی نشده میباشند.این پژوهش که یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد به منظور بررسی حوادث حین درمان ریشه که توسط دانشجویان انجام گرفته برنامه ریزی شده است و تعداد 679 دندان (1366 کانال) از بیماران مراجعه کننده به بخش اندو درسال تحصیلی 80-79 از نظر حوادث ایجاد شده در حین درمان ریشه مورد بررسی قرار گرفت.نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که 248 دندان (36 درصد) دارای کیفیت پرکردگی خوبی بودند یعنی حوادث حین درمان در آنها دیده نشد و در 41 درصد دندانها فاصله بین پرکردگی تا انتهای ریشه که در فیلم رادیوگرافی قابل مشاهده بود بیش از 2 میلیمتر بود و کوتاه پرشده بودند و 19 درصد نیز دارای پرکردگی بلند بودند.کیفیت پر کردگی ریشه توسط دانشجویان دندانپزشکی همدان با اینکه در مقایسه با چند بررسی دیگر بهتر بود لیکن در کل چندان خوب نبود و دانشجویان جهت انجام درمان خود دقت بیشتری باید بکار برند و به عنوان یک پیشنهاد میتوان به کیفیت پیش از کمیت پرداخت.

مواد بهسازی بافت (Tissue conditioners) در موارد مختلفی مانند برطرف سازی التهاب ناشی از پروتز نامناسب و یا در زیر اسپلینت های جراحی بکار میرود. از معایب کاربرد این مواد امکان رشد قارچ کاندیدا آلبیکانس بر روی آنها میباشد هرچند کارخانه های سازنده ادعای توقف رشد کاندیدا را تحت تاثیر این مواد ابزار داشته اند. در این مطالعه کلینیکی ماده بهسازی بافت نوع ایرانی (آکروسافت) و یک نوع ماده بهسازی خارجی (سافت لاینر) از لحاظ رشد کاندیدای دهانی با یکدیگر مقایسه شده اند.20 بیمار دارای مخاط ملتهب در زیر دندان مصنوعی نامناسب فک بالا، فاقد بیماری سیستمیک، در دو گروه 10 نفری با توجه به فاکتورهای مداخله گر مورد ارزیابی قرار گرفتند. قبل از درمان و پانزده روز پس از درمان از ناحیه کام توسط سواپ استریل نمونه برداری قارچ به عمل آمد. نمونه ها در محیط کشت سابور و دکستروزآگار به همراه کلرامفنیکل کشت داده شد. پس از نگهداری نمونه ها به مدت 3 روز در دمای 25 درجه تعداد کلنی ها و نوع آنها بررسی گردید. سپس کلنی ها در محیط کورن میل آگارتوئین 80 کشت داده شد. پس از رنگ آمیزی، مشاهده کلنی ها صورت گرفت. اطلاعات حاصله با نرم افزار EP16 ارزیابی گردید.با استفاده از ماده بهسازی بافت نوع ایرانی در 5 نفر از بیماران تعداد کلنی های قارچ افزایش و در 4 نفر از بیماران کاهش یافت. در 1 نفر از بیماران تعداد کلنی های قارچ تغییر نکرد. با استفاده از ماده بهسازی نوع خارجی در 5 نفر از بیماران تعداد کلنی های قارچ افزایش، در 3 نفر کاهش یافت و در 2 نفر از موارد تعداد کلنی های ثابت ماند. در مجموع صرفنظر از نوع ماده در 10 نفر از افراد تعداد کلنی های افزایش، در 7 نفر کاهش یافت و در 3 نفر موارد ثابت باقی ماند. 65% نمونه ها از نوع کاندیدا آلبیاکانس و 35% از انواع دیگر کاندیدا بودند.از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو نوع ماده بهسازی از نظر رشد قارچ وجود ندارد (P.value = 0.07). با توجه به اینکه در 10 نفر (50%) موارد تعداد کلنی قارچ افزایش نشان میدهد توصیه میگردد از داروهای ضدقارچ همراه با مواد بهسازی بافت استفاده شود.

شیوع بالای نفهتگی دندانی و نیز عوارض پیش بینی شده ای که جراحی آن به همراه دارد نیاز به یافتن راهی مناسب جهت کاهش این عوارض را پیش ضروری میسازد. این تحقیق با هدف تعیین و مقایسه اثرات استفاده از داروهای کورتیکواستروئید ودرن بر روی عوارض ناشی از جراحی دندان عقل نهفته صورت گرفت.این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بود برروی 22 بیمار که دارای دندان عقل نهفته دو طرفه در مندیبل با شرایط یکسان بودند و برای جراحی به دانشکده دندان پزشکی همدان مراجعه کرده بودند صورت گرفت. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه یازده نفری تقسیم شدند. در گروه اول جراحی دندان نهفته یک طرف با استفاده از داروهای کورتیکو استروئیدی (گروه مطالعه) و جراحی دندان طرف دیگر بدون استفاده از دارو (گروه کنترل) صورت گرفت. در گروه دوم جراحی دندان نهفته یک طرف با استفاده از درن (گروه مطالعه) و جراحی دندان طرف دیگر بدون استفاده از درن (گروه کنترل) صورت گرفت و میزان درد، تورم صورت و باز شدن دهان قبل از جراحی و دو روز و هفت روز بعد از جراحی اندازه گیری شد.در بیماران گروه اول در روزهای دوم و هفتم پس از جراحی بدون تجویز دارو میانگین باز شدن دهان به ترتیب 26.7 و 37.72 میلیمتر و میانگین تورم صورت (Tr-Com+Ca-Go) به ترتیب 225 و 217 میلیمتر و میانگین شدت درد به ترتیب 2.36 و صفر بود. در بیماران گروه اول در روزهای دوم و هفتم پس از جراحی با تجویز دارو میانگین باز شدن دهان به ترتیب 31.3 و 40.6 میلیمتر و میانگین تورم صورت به ترتیب 220 و 215.7 میلیمتر و میانگین شدت در به ترتیب 1.5 و صفر بود. در بیماران گروه دوم در روزهای دوم و هفتم پس از جراحی بدون استفاده از درن میانگین شدت درد به ترتیب 23.4 و 30 میلیمتر و میانگین تورم صورت به ترتیب 220 213 میلیمتر و میانگین شدت درد به ترتیب 2.4 و صفر بود. در بیماران گروه دوم در روزهای دوم و هفتم پس از جراحی با استفاده از درن میانگین باز شدن دهان به ترتیب 24.9 و 33.4 و میانگین تورم صورت به ترتیب 217 و 212 میلیمتر و میانگین شدت درد به ترتیب 2 و صفر بود.مطالعه حاضر نشان داد که تاثیر استفاده از داروهای کورتیکواستروئید در کاهش درد و تورم پس از جراحی بیشتر از درن میباشد ولی اثر آنها کاهش تریسموس مشابه است.

این مطالعه با هدف و به منظور بررسی مقایسه ای اثر روش Composite Basing روی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با اینله های پرسلن بصورت مطالعه ای In vitro انجام شد.تعداد 40 دندان پرمولر اول فک بالای سالم و با اپکس بسته انتخاب و به طور غیرتصادفی به چهار گروه 10 تایی تقسیم و به صورت زیر آماده گردیدند:گروه الف: نمونه های ترمیم شده با اینله پرسلن بدون استفاده از روش CB گروه ب: نمونه های تراش داده شده ولی ترمیم نشده بدون استفاده از روش CB گروه ج: نمونه های ترمیم شده با اینله پرسلن با استفاده از روش CB گروه د: نمونه های تراش داده شده ولی ترمیم نشده با استفاده از روش CB آزمایش شکست در مورد تمامی نمونه ها با دستگاه اینسترون تحت نیروی فشاری انجام شد.نتایج حاصله نشان داد بین میانگین نیروی مقاومت به شکست دو گروه (الف و ج) و دو گروه (ب و د) تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی تفاوت معنی داری در مقایسه میانگین نیروهای دو گروه ترمیم شده دیده می شود. مقایسه نحوه شکست بین دو گروه (الف و ج) و بین دو گروه (ب و د) نتایج مشابهی از نظر آماری نشان داد. لیکن مقایسه نحوه شکست بین دو گروه (الف و ج) تفاوت بارزی را نشان نداد.

هدف از این مطالعه بررسی توزیع تنش در استخوان آلوئول اطراف ایمپلنت تحت تاثیر عرضهای مختلف باکولینگوالی کانتیلور سوپر استراکچر درمانهای ایمپلنت ITI به روش اجزای محدود میباشد.در یک مطالعه تحلیلی سه حالت مختلف عرضهای کانتیلور 3.5 و 5 و 7 با یک فیکسچر 12 میلیمتری در قسمت قدام ماگزیلا توسط نرم افزار Ansys 5.4 طراحی و با روش اجزای محدود سه بعدی تفاوت تنشهای اصلی و ون میسز تحت تاثیر سه نیروی مایل (45 درجه) محوری و عمودی (لترالی) هر یک به مقادیر 50 و 70 نیوتن مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج نشان داد که تمرکز تنش در حالتهای اول، دوم، سوم تحت سه نیروی مذکور همگی در کرست استخوان متمرکز میباشند. بیشترین تنش ون میسز در استخوان حدفاصل ایمپلنت در حالتهای اول، دوم، سوم تحت نیروی 50 نیوتن مایل به ترتیب برابر Mpa 18.1، Mpa 21 و Mpa 24.6 بود. در حالیکه بیشترین تنش ون میسز در حالتهای سه گانه تحت نیروی 70 نیوتن مایل به ترتیب برابر Mpa 25.3،Mpa 27.7  و Mpa 34.5 محاسبه شد. مقادیر تنشهای محاسبه شده تحت نیروهای محوری بسیار کمتر از تنشهای مربوط به نیروهای مایل بود در حالیکه تنشهای ایجاد شده تحت نیروهای لترالی به مراتب بیشتر از تنشهای مربوط به نیروهای مایل بود.از آنجا که تنش بیش از 29Mpa در استخوان ناحیه حد فاصل ایمپلنت موجب خستگی مکانیکی (Fatigue Fracture) و از بین رفتن اسئواینتگریشن میشود بنابراین حالت سوم (کانتلیور 7 میلیمتری) تحت نیروی 70 نیوتن مایل و نیز حالتهای دوم و سوم تحت نیروهای 70 نیوتن لترالی مشکل ساز بوده و به شکست درمان منتهی خواهد شد.

تشخیص صحیح در ارتودنسی، رکن اساسی درمان است و برای رسیدن به آن مقایسه سفالوگرام جانبی فرد بیمار با سفالوگرام نرمال اهمیت ویژه ای دارد. شرایط نرمال میتواند تعاریف و معیاریهای متفاوتی براساس جنس و نژادهای مختلف داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین و بررسی استانداردهای سفالومتری دختران شهر همدان در گروه سنی 20-17 سال که دارای اکلوژن نرمال بودند، طراحی گردید.از میان 1305 دختر مشغول به تحصیل در مراکز پیش دانشگاهی همدان در سال تحصیلی 79-1378 طی دو مرحله معاینه، 25 نفر براساس معیارهای اکلوژن نرمال Andrews و شاخص IOTN انتخاب و از آنها سفالوگرام جانبی با تکنیک NHP تهیه شد. برروی نگاره ها 22 متغیر سفالومتریک توسط یک ارتدنتیست 3 بار اندازه گیری شد.سپس برای هر متغیر، میانگین، انحراف معیار، ضریب پایائی محاسبه گردید. نهایتا با کمک آزمون t student، میانگین افراد مورد مطالعه با میانگین سایر محققین مقایسه شد.طیف سنی افراد مورد مطالعه 20-17 سال بود. در این گروه طول قاعده قدامی جمجمه (3.75%± 72.57) بطور قابل ملاحظه ای از مطالعه دانشگاه میشیگان (P<0.006, 76.9±3.9)، کوتاه تر بود. کاهش چشمگیر تحدب صورت در این مطالعه (NPpg-TH=88.33±4.65) نسبت به مطالعه (P<0.001) (80.8±3.1) دیده شد. دندانهای انسیزور پایین نیز در مطالعه حاضر (7.63 ± 120.05) در مقایسه با بررسی (127.8±6.3) Cooke بیرون زدگی کمتری داشت (P<0.0003).در نظر گرفتن تفاوتهای نژادی و اختلافات جنسی در تعیین شرایط نرمال مهم بوده و به نظر میرسد به منظور دستیابی به استاندارد دقیقتر و قابل تعمیم تر در کشورمان، بررسی گسترده تری در این زمینه ضروری باشد.

رادیوگرافی در دندانپزشکی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و بدون اغراق میتوان گفت یکی از پایه های اصلی در تشخیص و درمان میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی رعایت اصول حفاظتی در برابر اشعه ایکس در مراکز و مطبهای دندانپزشکی شهر همدان در سال 1380 انجام گردیده است.در این مطالعه توصیفی مقطعی از بین 102 مرکز و مطب دندانپزشکی شهر همدان، 29 مرکز براساس دو معیار وجود مرکز در سطح شهر و برخورداری از دستگاه رادیوگرافی انتخاب شدند. برای مراکز یاشده پرسشنامه ای در رابطه با محافظت بیمار و پرتونگار تکمیل شد و اطلاعات بدست آمده با استفاده از روشهای آماری توصیفی استنباطی بیان شده و سپس مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت.نتایج بدست آمده بدین قرار بود: استفاده از پاراوان یا اطاق سرب کوبی شده (86.20%)، رعایت فاصله و زاویه مناسب (55.17 %)، استفاده از دستگاه تهویه (37.93 %)، استفاده از پیشبند سربی (34.48%)، استفاده از محافظ تیروئید (13.79%)، استفاده از فیلم نگهدارنده (10.34%)، استفاده از فیلم با سرعت زیاد (100%)، استفاده از کلیماتور کوتاه (62.06%)، کلیمتاتور مخروطی (31.03%)، کلیماتور بلند (6.89%) در هیچ مرکزی از کلیماتور مستطیلی استفاده نمیشد. رعایت شرایط پرتودهی: تناسب زمان تابش و سن بیمار (58.62%)، استفاده از دوزیمتر شخصی (فیلم بج) (44.82%) و شرایط استاندارد ظهور و ثبوت 24.13% بدست آمد.به نظر میرسد که با توجه به آمارهای بدست آمده رعایت اصول حفاظتی از طرف مراکزی که خدمات رادیوگرافی دندانی ارایه میدهند بطور جدی اعمال نمیگردد.