مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1396 | دوره:24 | شماره:4 (مسلسل 86) |تعداد مقالات:13

سابقه و هدف: سلول های کومولوس طی رشد فولیکولی از طریق برقراری ارتباط دوطرفه باعث تنظیم تکامل تخمک می گردد. بیان ADAMTS-1 طی رشد فولیکولی و به منظور طبیعی نگهداشتن لایه های سلول های گرانولوزا کاملا ضروری می باشد. از آن جایی که مطالعات محدودی در این زمینه صورت گرفته است، هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان ژن ADAMTS-1 در سلول های کومولوس انسانی و ارتباط احتمالی آن با بلوغ تخمک می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 50 زن نابارور (با میانگین سنی 40-18 سال) که به دلیل انسداد لوله ای یا فاکتور مردانه، تحت درمان برای لقاح آزمایشگاهی قرار داشتند، مورد بررسیثقغقغ قرار گرفتند. بلافاصله پس از جداکردن کمپلکس کومولوس- اووسیت، سلول های کومولوس جدا و درادامه با استفاده از تکنیک RT-PCR و q real time PC R، میزان بیان ژن های ADAMTS-1 و b-actin اندازه گیری شدند. یافته ها: میزان بیان ژن ADAMTS-1 در سلول های کومولوس تخمک های مچور (MII) در مقایسه با تخمک های GV به طور معناداری بیشتر بود (P=0.02). شایان ذکر است که عدد 5.14 به عنوان DCT cut off point برای تعیین نتایج مثبت کاذب و حقیقی به دست آمد. علاوه براین، حساسیت و ویژگی تجمعی برای بیومارکر مورد مطالعه به ترتیب عبارت بودند از: 90 درصد و 67 درصد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میزان بیان ADAMTS-1 در تخمک های GV به دست آمده، بسیار پایین تر از میزان بیان ADAMTS-1 در اووسیت های رسیده است و ADAMTS-1 می تواند به عنوان مارکری اختصاصی در سلول های کومولوس جدا شده از اووسیت در تعیین میزان بلوغ تخمک مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: تشخیص صحیح و به موقع عفونت ها منجر به درمان صحیح و زودرس شده و از درمان غیرضروری با آنتی بیوتیک جلوگیری می کند. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف مقایسه ارزش پیشگویی کننده تعداد مطلق نوتروفیل، تعداد مطلق باندسل و میزان توکسیک گرانولاسیون با سطح سرمی CRP در عفونت های باکتریال صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 200 بیمار که به علت عفونت های باکتریال در 6 ماهه اول سال 1395 در بخش عفونی بیمارستان سینا بستری بودند، به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. پیش از شروع درمان به منظور انجام CBC و CRP کمی (پس از کسب اجازه)، مقدار 5 سی سی خون از بیماران گرفته شد و لام خون محیطی از نظر درصد نوتروفیل، درصد باند و میزان توکسیک گرانولاسیون مورد ارزیابی قرار گرفت. این اطلاعات به همراه اطلاعات دموگرافیک بیماران به وسیله چک لیست جمع آوری و سپس نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران برابر با 56.26 و محدوده سنی آن ها بین 12 تا 103 سال بود. همچنین، 60.5 درصد از شرکت کنندگان را مردان و 39.5 درصد را زنان تشکیل دادند. از سوی دیگر، بیشترین فراوانی علت بستری بیماران به ترتیب پنومونی، عفونت بافت نرم، سپسیس، عفونت ادراری، آرتریت سپتیک و دیسانتری بود. میانگین سطح سرمی CRP و میانگین تعداد مطلق نوتروفیل و باندسل نیز به ترتیب برابر با 61.18 میلی گرم در لیتر، 8154.86 در میلی متر مکعب و 231.86 در میلی متر مکعب به دست آمد. علاوه براین، ضریب همبستگی بین تعداد مطلق نوتروفیل، تعداد مطلق باندسل، شدت توکسیک گرانولاسیون و CRP کمی به ترتیب برابر با 0.43، 0.47 و 0.47 بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر مشاهده شد که همبستگی هم سویی بین تعداد مطلق نوتروفیل، تعداد مطلق باندسل و توکسیک گرانولاسیون با سطح سرمی CRP وجود دارد که بیانگر آن است که متغیرهای ذکرشده می توانند به جای CRP در تشخیص عفونت جایگزین شوند. همچنین، برمبنای نتایج دریافت می شود که ارزش پیشگویی کننده توکسیک گرانولاسیون و تعداد مطلق باندسل برای جایگزینی به جای CRP در یک سطح بوده و بیشتر از تعداد مطلق نوتروفیل است.

سابقه و هدف: بتالاکتاماز نوع AmpC در گروه C Amber Class قرار می گیرد و شامل: CIT، EBC، MOX، FOX، DHA و ACC می باشد. حضور فعال این ژن های پلاسمیدی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا منجر به مقاومت به طیف بسیار وسیعی از آنتی بیوتیک های مختلف شده است. در این راستا هدف از مطالعه حاضر، تعیین حداقل غلظت مهاری نسبت به گروه های مختلف آنتی بیوتیکی در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا حامل AmpC و بررسی الگوی ارتباط آن ها می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، حداقل غلظت مهاری 95 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا با استفاده از نوارهای E-test آنتی بیوتیک های سفوکسیتین، سفپودوکسیم، سفوتاکسیم، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین، کولیسیتین، آزترئونام و سفتریاکسون (ساخت شرکت Liofilchem، ایتالیا) مشخص گردید. همچنین، به منظور تکثیر و شناسایی ژن های پلاسمیدی، روش Multiplex PCR مورد استفاده قرار گرفت و از آزمون آماری Chi-Square برای تعیین ارتباط بین متغیرها بهره گرفته شد. یافته ها: از 95 ایزوله سودوموناس آئروژینوزای مورد بررسی، 95 ایزوله (100 درصد) به سفوکسیتین، 79 ایزوله (83.5 درصد) به سفپودوکسیم، 2 ایزوله (2.1 درصد) به سفتازیدیم، 87 ایزوله (81.57 درصد) به سفتریاکسون و 22 ایزوله (23.15 درصد) به آزترئانوم مقاومت داشتند، اما هیچ یک از ایزوله ها به کولیستین مقاوم نبودند. علاوه براین، 21 ایزوله (22.1 درصد) دارای ژن FOX، 13 ایزوله (11.57 درصد) دارای ژن AAC، 7 ایزوله (7.36 درصد) دارای ژن MOX، 4 ایزوله (4.21 درصد) دارای ژن CIT، 2 ایزوله (2.1 درصد) دارای ژن DHA و 1 ایزوله (1.05 درصد) دارای ژن EBC بودند. شایان ذکر است که ارتباط معناداری بین حضور ژن های پلاسمیدی و مقاومت آنتی بیوتیکی به دست آمد (سطوح معناداربودن P£0.05). نتیجه گیری: حضور ژن های کد کننده آنزیم AmpC می تواند زمینه مناسبی را برای بروز مقاومت به طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها فراهم کند.

سابقه و هدف: شایع ترین شکل بیماری لثه، التهاب لثه یا ژنژیویت است که علائم آن قرمزی، تغییر حجم لثه، تحلیل و خونریزی می باشد و عوامل موضعی نظیر پلاک دندانی سبب ایجاد آن می شود. برای درمان یا پیشگیری از این بیماری می توان از آموزش بهداشت، جرم گیری، داروهایی مانند NSAIDS (دارو های ضدالتهاب غیر استروئیدی) و دهان شویه ها به عنوان عامل کمکی استفاده کرد. امروزه استفاده از گیاهان دارویی در تهیه بسیاری از دارو ها مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا در این مطالعه به بررسی اثر دهان شویه عصاره چای سبز بر التهاب لثه ناشی از پلاک میکروبی پرداخته شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی و به صورت دوسو کور می باشد، 50 نفر از بیماران مبتلا به ژنژیویت از میان بیماران مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان با رده سنی 60-18 سال بر اساس جدول تصادفی اعداد انتخاب شدند و به 2 گروه تست و کنترل تقسیم گردیدند. شایان ذکر است که گروه تست، دهان شویه چای سبز و گروه کنترل، دهان شویه کلرهگزیدین را دریافت کردند. سپس، شاخص های لثه ای (سیلنس و لوئی)، پلاک دندانی (اولیئری) و خونریزی لثه در زمان شروع مطالعه، ماه اول و ماه دوم پس از آن اندازه گیری گردید. ذکر این نکته ضرورت دارد که کلیه داده ها با استفاده از آزمون های Repeated Measures و Paired-t-test از طریق نرم افزار SPSS 22 آنالیز شده و مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: بررسی روند تغییرات میانگین شاخص های پلاک، خونریزی و لثه ای در داخل هر گروه تفاوت معناداری داشت (P<0.001)، اما در شاخص پلاک و خونریزی در هر دو گروه بین ماه اول و دوم تفاوت معناداری مشاهده نشد. در ارتباط با شاخص لثه ای نیز در گروه با مصرف دهان شویه چای سبز بین ماه اول و دوم تفاوت معناداری وجود نداشت، اما همین شاخص در گروه مصرف کننده دهان شویه کلرهگزیدین معنادار بود (P=0.023). شایان ذکر است که در مقایسه روند تغییرات میانگین شاخص های پلاک، خونریزی و لثه ای در میان دو گروه هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: همراه نمودن دهان شویه چای سبز با آموزش بهداشت (شامل روزی سه بار مسواک زدن همراه با استفاده از نخ دندان) همانند آموزش بهداشت همراه با دهان شویه کلرهگزیدین می تواند در درمان خونریزی ناشی از ژنژیویت و کاهش پلاک و التهاب لثه در افراد موثر باشد.

سابقه و هدف: اضطراب قبل از عمل جراحی بر نتیجه بیهوشی و جراحی موثر می باشد. هیپوتانسیون از عوارض شایع و مهم پس از بی حسی نخاعی است که می تواند موجب تاخیر در ترخیص از ریکاوری، افزایش طول مدت بستری و هزینه درمانی گردد. در این راستا هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر اضطراب قبل و حین عمل بر تغییرات همودینامیک ناشی از بی حسی نخاعی در عمل جراحی سزارین می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بود و روی 100 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان در سال 1395 با روش نمونه گیری دردسترس انجام شد. به منظور ارزیابی اضطراب قبل و حین عمل به ترتیب از پرسشنامه Spielberger و مقیاس دیداری استفاده شد و بی حسی اسپاینال با استفاده از بوپیواکائین 10 میلی گرم و فنتانیل 25 میکروگرم صورت گرفت. افزون براین فشار خون و ضربان قلب در ابتدا، حین جراحی و ریکاوری اندازه گیری گردید و افت فشار خون با استفاده از پروتکل استاندارد (بولوس مایع و افدرین) تحت درمان قرار گرفت. از سوی دیگر اثر اضطراب کم، متوسط و بالا در داده ها مورد بررسی قرار گرفت و داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 18 و از طریق آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، Chi-Square و آزمون دقیق Fisher تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین تعداد بیماران از نظر سطح اضطراب در گروه متوسط قرار دارند. همچنین، بررسی ارتباط بین متغیرها حاکی از آن بود که بین اضطراب آشکار و پنهان و هیپوتانسیون و برادیکاردی، ارتباط معناداری وجود ندارد (P³0.05). بین اضطراب حین عمل و هیپوتانسیون (P=0.275) و برادیکاردی (P=0.404) نیز ارتباط معناداری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که اضطراب قبل و حین عمل، تاثیری بر تغییرات همودینامیک بیماران تحت بی حسی نخاعی ندارد.

سابقه و هدف: خشونت خانگی در دوران بارداری، مشکلاتی را برای سلامت جسمی و روانی مادران در آینده ایجاد می نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین خشونت خانگی و افسردگی پس از زایمان در بین زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر ری انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که در ارتباط با 116 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر ری در سال 1395 صورت گرفت. نمونه ها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سه بخشی شامل: اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه افسردگی ادینبرگ و پرسشنامه استاندارد خشونت خانگی بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار 22 SPSS، آزمون های آماری t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ارتباط آماری مثبت و معناداری بین خشونت فیزیکی و افسردگی پس از زایمان وجود دارد (P<0.05)، اما بین خشونت روانی و اقتصادی با افسردگی پس از زایمان، ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به نتایج دریافت می شود که خشونت فیزیکی می تواند منجر به افزایش افسردگی پس از زایمان در بین زنان گردد، بنابراین لازم است از طریق روش های آموزشی و مداخله ای مناسب و تشویق کارکنان بهداشتی نسبت به برقراری ارتباطی صمیمانه تر با زنان باردار، در جهت کاهش خشونت خانگی گام برداشت.

سابقه و هدف: با وجود دقت و سرعت دستگاه های شمارشگر سلولی در آنالیز نمونه های خونی، چندین فاکتور مداخله گر ممکن است بر نتایج این دستگاه ها اثرگذار باشند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر انواع الگوهای هایپرلیپیدمی بر نتایج آزمایش شمارش کامل سلول های خونی (CBC) انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش تحلیلی (مورد شاهدی) در ارتباط با 306 فرد غیردیابتی و غیرآنمیک انجام گرفت. جهت انجام مطالعه، جامعه موردبررسی به 5 گروه تقسیم شدند: 1. گروه دارای کلسترول بالای 200، 2. گروه دارای کلسترول بالای 200 میلی گرم بر دسی لیتر و LDL بالای 130 میلی گرم بر دسی لیتر، 3. گروه دارای کلسترول بالای 200 میلی گرم بر دسی لیتر و LDL نرمال، 4. گروه دارای تری گلیسیرید بالای 150 میلی گرم بر دسی لیتر و 5. گروه دارای کلسترول بالای 200 میلی گرم بر دسی لیتر و تری گلیسیرید بالای 150 میلی گرم بر دسی لیتر که از نظر شمارش سلول ها و اندکس های خونی با گروه شاهد مقایسه شدند. پس از اخذ نمونه از شرکت کنندگان، سطح لیپیدهای خونی اندازه گیری گشت و شمارش کامل سلول های خونی انجام شد. در نهایت، داده های حاصل از آنالیز نمونه ها در هر 5 گروه به وسیله نرم افزار SPSS (ویرایش 20) مقایسه و تحلیل گردیدند. یافته ها: مقایسه گروه های مورد و شاهد در هریک از 5 گروه به تفکیک این نتایج را نشان داد: الف. میزان WBC و PLT به صورت معنا داری در گروه دارای کلسترول بالا، بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05)، ب. میزان WBC و PLT به صورت معناداری در گروه دارای کلسترول و LDL بالا، بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05)، ج. میزان WBC در گروه با کلسترول بالا و LDL نرمال به طور معناداری از گروه شاهد بیشتر بود (P<0.05)، د. میزان RBC، MCV و MCHC در گروه دارای تری گلیسیرید بالا به صورت معناداری بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.05)، ه. میزان RBC، WBC و PLT در گروه با کلسترول و تری گلیسیرید بالا نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P<0.05). نتیجه گیری: انواع الگوهای هایپرلیپیدمی به صورت واضح موجب افزایش شمارش رده ها و اندکس های خونی می شوند و باید به عنوان یک عامل مداخله گر در تفسیر آزمایش شمارش کامل سلول های خونی مدنظر قرار گیرند.

سابقه و هدف: تریکومونیازیس یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی غیرویروسی در جهان است، ازاین رو هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان شیوع این عفونت در زنان شهر بهار و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل های جدا شده به مترونیدازول می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در ارتباط با 850 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر بهار در سال 1395 صورت گرفت. در این مطالعه تشخیص تریکومونیازیس به وسیله روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دورسه (Dorset Medium) انجام شد. درادامه، انگل های به دست آمده به محیط کشت دیاموند (Diamond Medium) منتقل گردید و پس از تهیه کشت خالص آن ها به منظور آزمون تعیین حساسیت دارویی در محیط آزمایشگاهی و شرایط هوازی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: چهار ایزوله تریکوموناس واژینالیس از 850 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر بهار به دست آمد که بیانگر میزان شیوع 0.5 درصدی تریکومونیازیس در این مطالعه است. نتایج آزمون حساسیت دارویی ایزوله ها نیز پس از 48 ساعت معادل 1.6 تا 25 میکروگرم بر میلی لیتر با میانگین و انحراف معیار 12.6±8.36 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شیوع تریکومونیازیس در زنان مورد مطالعه در این منطقه از میزان پایین تری نسبت به اغلب مناطق کشور برخوردار است، اما به دلیل اهمیت بهداشتی این عفونت در جامعه، این میزان شیوع نیز قابل توجه بوده و لزوم تشخیص صحیح و درمان به موقع آن را یادآور می شود.

سابقه و هدف: نوروپاتی محیطی دیابت ( Diabetic peripheral neuropathy:DPN) رایج ترین عارضه دیابت است که عدم تشخیص به موقع آن منجر به زخم پا و آمپوتاسیون اندام فرد می شود. استاندارد طلایی برای بررسی DPN، روش الکترودیاگنوستیک (EDX) است، اما محدودیت هایی زیادی دارد. تخمین شاخص های EDX به وسیله معادلات رگرسیونی حائز اهمیت می باشد. در این ارتباط هدف از مطالعه حاضر، تعییین همبستگی بین دامنه CMAP عضله بازکننده کوتاه انگشتان پا در پی تحریک عصب پرونئال و شاخص HbA1C در بیماران دیابت نوع 2 می باشد.مواد و روش ها: از بین 730 زن مبتلا به دیابت نوع 2، 33 نفر در این مطالعه شرکت نمودند. میانگین و انحراف استاندارد سن، جرم، قد، BMI، FBS و HbA1C آن ها به ترتیب 48.30±7.36 سال، 69.68±8.38 کیلوگرم، 1.59±0.07 متر، 27.32±3.24 کیلوگرم بر مجذور قد برحسب متر، 180.94±52.09 میلی گرم بر دسی لیتر و 8.65±0.28 درصد بود. با استفاده از دستگاه EMG/NCV4000 S، عصب پرونئال تحریک شد و مقدار دامنه CMAP عضله بازکننده کوچک انگشت پا (EDB) ثبت گردید. علاوه براین، با استفاده از نرم افزار 22 SPSS و متغیرهای پیش بین HbA1C و BMI، معادله رگرسیون خطی برای تخمین دامنه CMAP با سطح معناداری P<0.05 به دست آمد. یافته ها: تنها متغیر HbA1C وارد مدل رگرسیون شد و معادله رگرسیون HbA1C * (-0.638) g’=9.354+ به دست آمد. مجذور ضریب همبستگی چندگانه تعدیل شده نیز نشان داد که HbA1C می تواند 34 درصد از تغییرات دامنه CMAP عضله EDB را تبیین کند. نتیجه گیری: متغیر HbA1C از قابلیت پیش بینی شاخص های EDX برخوردار می باشد. با تشخیص به موقع DPN به وسیله معادلات رگرسیونی در مطب می توان با شروع به موقع درمان از عوارض خطرناک دیابت کاست.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع عفونت های بیمارستانی ناشی از باکتری کلبسیلا پنومونیه در بخش های مختلف مراکز درمانی و همچنین ظهور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک، بررسی فراوانی سویه های مقاوم به چند دارو و شناخت فاکتورهای بیماری زایی این باکتری، کمک شایانی به درمان عفونت های ناشی از آن خواهد نمود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی طی 6 ماه با مراجعه به آزمایشگاه بیمارستان های روحانی و شهید بهشتی شهر بابل، سویه های کلبسیلا پنومونیه از نمونه های بالینی ایزوله گردید و به منظور تایید نهایی به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی بابل ارجاع داده شد. درادامه، تست مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن برای بررسی میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های آموکسی سیلین، اریترومایسین، سفوتاکسیم، جنتامایسین، سیپروفلوکساسین، پیپراسیلین، سفکسیم، آمیکاسین و ایمی پنم اجرا گردید. درانتها پس از استخراج DNA به کمک کیت تجاری، ژن های mrkD و kpn با استفاده از روش ملکولی PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه حاضر 60 سویه کلبسیلا پنومونیه طی مدت 6 ماه از نمونه های مختلف بالینی جداسازی گردید. در بررسی میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن، مقاومت به آموکسی سیلین و ایمی پنم با 95.4 و صفر درصد به ترتیب بیشترین و کمترین میزان را به خود اختصاص دادند. همچنین درصد فراوانی ژن های mrkD و kpn به ترتیب معادل 71 و 63 درصد به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های کلبسیلا پنومونیه و با توجه به این مطلب که در این مطالعه برای اولین بار درصد فراوانی ژن های ویرولانس مذکور در شهرستان بابل مورد ارزیابی قرار گرفت، استفاده از رژیم های درمانی مناسب جهت کاهش مقاومت های آنتی بیوتیکی امری ضروری محسوب می گردد.

سابقه و هدف: امروزه به دلیل بروز مقاومت های دارویی و توانایی باکتری ها در ایجاد عفونت های حاد، استفاده از گیاهان به منظور بررسی اثرات ضدمیکروبی آن ها مطرح شده است. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر عصاره و میکروامولسیون تهیه شده از عصاره گل راعی (Hypericum perforatum) و آلوئه ورا (Aloe vera) بر باکتری بروسلا صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی با کمک هود در آزمایشگاه سطح 2 انجام شد. بدین منظور، تعداد 50 نمونه خون سرولوژی مثبت از نظر تب مالت در دستگاه BACTEC کشت داده شد و درصورت رشد، به محیط کشت بروسلا آگار در جار با اتمسفر حاوی10-5 درصد CO2 به مدت 48 تا 72 ساعت منتقل گردید. درادامه، آزمایش های تاییدی بیوشیمیایی روی نمونه های رشد یافته اجرا شد. عصاره گیری به وسیله دستگاه رفلاکس (تقطیر) با حجم بالن 1 لیتری ومبرد 40 سانتی متری مارپیچ صورت گرفت. ساختار میکروامولسیونی با کمک امولسیفایرها از عصاره ساخته شد. سپس، از عصاره های آبی گل راعی و آلوئه ورا، رقت های 1، 2، 4 و 8 میلی گرم بر لیتر تهیه گردید و خواص ضد میکروبی این عصاره ها با روش دیسک دیفیوژن، پورپلیت و انتشار چاهک روی کشت خالص بروسلا های جدا شده از بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: ارزیابی خواص ضد میکروبی بر سویه های بروسلا جدا شده نشان داد که میانگین قطر هاله عدم رشد در سویه های مورد مطالعه برای غلظت 8 تا 1 میلی گرم بر لیتر عصاره گل راعی به ترتیب برابر با 36.6±2 و 3±18 میلی متر و برای آلوئه ورا 30.7±3 و 1±18 میلی متر بود و هیچ کدام از سویه ها در غلظت 0.5 میلی گرم بر لیتر تشکیل هاله ندادند. بررسی اثر عصاره به روش انتشار چاهکی نیز نتایج مشابهی داشت، اما در روش پورپلیت، تاثیر عصاره ها بر باکتری مشاهده نشد. شایان ذکر است که میکروامولسیون عصاره گل راعی به دلیل رقت زیاد بر سویه ها اثری نداشت. نتیجه گیری: روش دیسک دیفیوژن زیر هود کلاس 2، بهترین روش بوده و عصاره گل راعی، بیشترین تاثیر را بر بروسلا داشته است و برای مطالعات بالینی پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: هنگام قراردادن ایمپلنت در مندیبل، نواحی بحرانی آناتومیکی داریم که از آن جمله می توان به کانال آلوئولار تحتانی، سوراخ چانه ای و ریشه دندان های مجاور اشاره کرد. تا چندی پیش تصاویر دوبعدی حاصل از رادیوگرافی های پری اپیکال، پانورامیک و توموگرافی معمولی به عنوان یک استاندارد در ارزیابی استخوان و قراردهی ایمپلنت در آن محسوب می شدند. (CBCT (Cone Beam Computed Tomography روش جدید تصویر برداری است که دارای مزایایی نسبت به سایر روش ها می باشد، از این رو، بر آن شدیم تا به بررسی دقت دو سیستم CBCT (Promax 3D ساخت کمپانی Planmeca فنلاند و Newtom 3G ساخت ایتالیا) به لحاظ اندازه گیری فواصل آناتومیک در مندیبل بپردازیم. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 6 مندیبل خشک جهت اندازه گیری ارتفاع و عرض استخوان در 6 ناحیه استفاده گشت. همچنین از کولیس به عنوان Gold Standard بهره گرفته شد و فواصل مورد نظر پس از اندازه گیری با کولیس توسط سولفات باریم (به عنوان یک ماده اوپاک) مارکر گذاری گردیدند. سپس، مندیبل ها توسط دو سیستم CBCT اخیر اسکن شدند و فواصل مورد نظر توسط دو مشاهده گر (متخصص رادیولوژی دهان، فک و صورت) تحت شرایط یکنواخت و به کمک نرم افزارهای مربوط به هر دستگاه اندازه گیری گردیدند. در ادامه، نتایج حاصل از سیستم های CBCT توسط تست ANOVA یا آنالیز واریانس چند متغیره (Multivariate Analysis) با استفاده از Gold Standard مقایسه شدند. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، هر دو سیستم اندازه گیری Promax 3D و Newtom 3G (در هر سه F.O.V) در محاسبه ارتفاع مندیبل، دقت بالایی نزدیک به کولیس داشتند، درحالی که در اندازه گیری ضخامت باکو لینگوال، Promax 3D به کولیس نزدیک تر بود و نسبت به Newtom 3G (هر سه F.O.V) دقت بیشتری داشت (P<0.001)، بنابراین سیستم Promax هم در سنجش ارتفاع و هم در سنجش عرض باکولینگوال دارای دقتی نزدیک به Gold Standard می باشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دو تکنیک Promax 3D و Newtom 3G (در هر سه F.O.V) از دقت اندازه گیری قابل قبولی در حد میلی متر برخوردار بوده و دارای توانایی اندازه گیری ابعاد طولی و عرضی مورد نیاز برای پایه ریزی طرح درمان می باشند.