مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1389 | دوره:17 | شماره:1 (مسلسل 55) |تعداد مقالات:17

مقدمه و هدف: تصفیه زیستی فن آوری نوینی در تصفیه آلاینده های هوا است. این فن آوری امروزه می تواند جایگزین مناسبی برای روشهای تصفیه شیمیای و فیزیکی باشد. در بین روشهای تصفیه زیستی، بیورآکتور امولسیونی گزینه جدیدی است که مشکلات بیورآکتورهای مرسوم را ندارد. در این رآکتور مشکل انسداد بستر در بیورآکتورهای مرسوم با استفاده از حبابهای فعال زیستی به عنوان جایگزین بستر برطرف شده است. میزان جذب آلاینده در این بیورآکتورها نیز با استفاده از یک فاز آلی زیستی مخلوط با فاز مایع افزایش یافته است و لذا این رآکتور می تواند برای تراکمهای بالای تولوئن ورودی بکار رود. هدف از این مطالعه طراحی بیورآکتور امولسیونی برای تصفیه بخارات تولوئن و تعیین شرایط بهینه پارامترهای عملیاتی برای عملکرد مداوم آن بوده است.روش کار: در این مطالعه تجربی ـ تحلیلی ابتدا میکروارگانیسمهای غالب تجزیه گر آلاینده شناسایی، استخراج و جهت تزریق به بیورآکتور تغلیظ شدند. در مرحله بعد پس از طراحی بیورآکتور، تاثیر عوامل مختلفی همچون زمان ماند، مقدار اکسیژن و نوع و غلظت فاز آلی بر روی عملکرد بیورآکتور مورد بررسی قرار گرفته و شرایط بهینه برای فعالیت مداوم بیورآکتور انتخاب گردید. در مرحله آخر عملکرد مداوم بیورآکتور در شرایط بهینه مورد پایش قرار گرفت.نتایج: یافته های تجربی نشان داد که زمان ماند 15 ثانیه، مقدار اکسیژن 40 درصد و غلظت 4 درصد حجمی ان- هگزادکان شرایط بهینه برای بیورآکتور بوده اند. میانگین ظرفیت و بازده حذف بیورآکتور برای تراکم بخار تولوئن ورودی حدود 1g/m3 به ترتیب 231/68 g/m3h و 44/88% بود. مدلهای آماری استخراج شده حداکثر ظرفیت حذف این بیورآکتور426 /21 g/m3h  پیش بینی کرده است.نتیجه نهایی: با توجه به اینکه ظرفیت حذف این بیورآکتور چندین برابر بیورآکتورهای دیگر می باشد، این بیورآکتور پتانسیل جایگزینی بجای بیوفیلترها و صافیهای چکنده زیستی را دارا می­باشد.

مقدمه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع ترین عفونت های دوران کودکی است و اشرشیاکلی مهمترین  علت ایجاد عفونتهای ادارای می باشد. ازآنجا که روش دیسک دیفیوژن آگار یک روش رایج و کم هزینه در اندازه گیری حساسیت ضد میکروبی می باشد و همچنین با توجه به افزایش موارد مقاومت گزارش شده به آنتی بیوتیک های مختلف در درمان عفونت ادراری کودکان ، در این مطالعه بر آن شدیم تا مقایسه ای بین دو روش دیسک دیفیوژن آگار با دیسک های ایرانی (پادتن طب) و انگلیسی (Mast) در تعیین حساسیت سویه های اشرشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری کودکان داشته باشیم.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی  طی سال های 1388 -1387 در بیمارستان بعثت همدان بر روی  100 کودک مبتلا به عفونت ادراری که دارای کشت مثبت ادرار با باکتری اشرشیاکلی بودند انجام گرفت. آنتی بیوگرام با دیسکهای ایرانی و انگلیسی با آنتی بیوتیکهای کوتریموکسازول، آمیکاسین، سفتریاکسون، نالید یکسیک اسید، سفیکسیم و نیتروفورانتوئین با روش کربی بائر انجام شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آماری مک نمار تجزیه و تحلیل گردید.نتایج: کمترین حساسیت آنتی بیوتیکی در هر دو روش دیسک دیفیوژن مربوط به کوتریموکسازول (دیسک ایرانی23%ودیسک انگلیسی 26%)وبیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی مربوط به نیتروفورانتویین می باشد،(دیسک ایرانی86 % و دیسک انگلیسی 97% ). اختلاف حساسیت آنتی بیوتیکی دو نوع دیسک در موردآنتی بیوتیکهای سفتریاکسون آمیکاسین سفیکسیم و نیتروفورانتوئین معنی دار می باشد اما این تفاوت در مورد کوتریموکسازول ونالیدیکسیک اسید معنی دار نیست.نتیجه نهایی: با توجه به همخوانی بیشتر نتایج حاصل از تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی دیسکهای خارجی مطالعه حاضر با مطالعات قبلی توصیه می گردد که کیفیت دیسکهای ایرانی در تولید افزایش یابد.

مقدمه و هدف: یافتن روشی آسان ،مطمئن و کم عارضه برای ختم حاملگی در سه ماهه دوم بارداری یکی از مسایل مهمی است که در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعات متعدد روش ها و مواد مختلف با دوزهای متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر میزوپروستول واژینال و اکسی توسین با دوز بالا در ختم حاملگی سه ماهه دوم می باشد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. 100 زن باردار با سن حاملگی 12 تا 24 هفته با اندیکاسیون ختم بارداری از بین مراجعین به بیمارستان دکتر علی شریعتی بندرعباس وارد مطالعه شدند. نمونه ها بر حسب تصادف در دو گروه قرار گرفتند هر گروه شامل 50 نفر بود ، گروه اول تحت درمان با قرص میزپروستول واژینال و گروه دوم تحت درمان با اکسی توسین دوز بالا قرار گرفتند. در گروه اول قرص میزوپروستول 200 میکروگرم در فورنیکس خلفی واژن قرار داده می شد و بعد از 12 ساعت در صورت عدم دفع محصولات حاملگی دوز بعدی میزوپروستول به همان میزان قبلی تکرار می شد و اگر مجددا دفع محصولات حاملگی اتفاق نمی افتاد شکست درمان تلقی می گردید. در گروه دوم نیز اکسی توسین fractional با دوز بالا شروع می شد و بعد از 24 ساعت با گروه اول مقایسه می گردید. نتایج: میزان موفقیت در 24 ساعت در گروه میزوپروستول 94 درصد و در گروه اکسی توسین 86 درصد بود که با p= 0.182 از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین مدت  زمان لازم دفع کامل جنین وجفت در گروه اکسی توسین به صورت قابل ملاحظه ایی  بیشتر از گروه میزوپروستول بود (5/13 ساعت در مقابل 93/9 ساعت با p= 0.0057). مدت بستری و هزینه در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داری کمتر از گروه اکسی توسین بود. عوارض جانبی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت و میزان باقی ماندن جفت هر چند تفاوت معنی دار آمار ی نداشت ولی در گروه میزوپروستول کمتر بود.نتیجه نهایی: با هزینه کمتر و مدت زمان بستری کوتاهتر، میزان موفقیت ختم حاملگی تریمستر دوم با استفاده از قرص واژینال میزوپروستول بیشتر از اکسی توسین است. بنابراین جهت ختم حاملگی در سه ماهه دوم میزوپروستول میتواند جایگزین منا سبی برای اکسی توسین باشد.

مقدمه و هدف: هلیکوباکترپیلوری (H. pylori)بعنوان پاتوژن اصلی گاسترودئودونال شناخته شده و عامل بیماریهای معده و اثنی عشر می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع عفونت H. pylori در بیماران دیابت قندی وارتباط آن با علائم گوارشی فوقانی در بیماران دیابتی بود.روش کار: در یک مطالعه مورد- شاهدی از آبان 1383 تا اردیبهشت 1386 در همدان تعداد 79 بیمار دیابت قندی با علایم گوارشی فوقانی و84 بیمار غیر دیابتی با علایم گوارشی فوقانی وارد مطالعه شدند. تمام بیماران تحت اندوسکوپی قرار گرفتند و نمونه بیوپسی معده جهت هیستوپاتولوژی، رنگ آمیزی گیمسا و تست اوره آز سریع  تهیه شد. نمونه سرم از هر دوگروه برای اندازه گیری تیتر آنتی بادی ضد H. pylori با روش ELISA گرفته شد. اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1C) برای بیماران دیابتی در خواست شد.نتایج: میزان عفونت H. pylori در بیماران دیابتی 4/73% ودر بیمارن غیر دیابتی 1/63% بود که از نظر آماری اختلاف معنی دار نداشتند (158/0 =P) بین عفونت H.pyloriو علایم گوارشی فوقانی در هر دو گروه ارتباطی دیده نشد. تست سرولوژی برای  H. pylori در 4/54% بیماران دیابتی و7/60% بیماران غیر دیابتی مثبت بود ولی ازنظر آماری ارتباط معنی دار نداشتند(417/0 =P). بین تست اوره آز سریع دربیماران دیابتی وغیردیابتی از نظر آماری اختلاف معنی دار بود(9/70% درمقابل 2/45%، 001/0 =P).نتیجه نهایی: بنظر می رسد عفونت  H. pylori  با دیابت قندی و علایم گوارشی فوقانی دربیمارن دیابت قندی ارتباط ندارد.

مقدمه و هدف: منومر متیل متاکریلات که یک رزین اکریلیکی است، کاربرد گسترده ای در ساخت دندان مصنوعی داشته و به عنوان شاخص آلودگی هوا در لابراتوارها شناخته می شود. مواجهه شغلی با بخارات این منومر باعث ایجاد حساسیت در سیستم تنفسی، آسم شغلی، تحریک چشم و پوست و درماتیت تماسی آلرژیک (ACD) می گردد. بنابراین کنترل مواجهه با این ماده می تواند در ارتقاء سلامت شاغلین این حرفه مفید واقع گردد. هدف از انجام این مطالعه اندازه گیری مواجهه با متیل متاکریلات و تعیین ارتباط بین میزان مواجهه و اختلالات اسپیرومتریک در شاغلین لابراتوارها بود.روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی، مواجهه 39 مرد شاغل در 25 لابراتوار ساخت دندان مصنوعی در شهر همدان (گروه مورد) که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، با بخارات متیل متاکریلات در دو حالت میانگین زمانی مواجهه و مواجهه کوتاه مدت اندازه گیری شد. نمونه های هوا مطابق دستورالعمل پیشنهادیNIOSH  توسط لوله های جاذب حاوی کروموزرب (XAD2) جمع آوری و توسط دستگاه گاز کروماتوگراف مجهز به دتکتورFID  تعیین مقدار شد. به منظور مقایسه تغییرات پارامترهای اسپیرومتریک، تعداد 30 مرد نیز که سابقه مواجهه شغلی شناخته شده ای با آلاینده های هوا نداشتند، به عنوان گروه شاهد انتخاب گردیدند. در ادامه پس از تکمیل پرسشنامه استاندارد بیماری های تنفسی از طریق مصاحبه و معاینه پزشکی، پارامترهای اسپیرومتری گروههای مورد و شاهد از قبیلFVC ، FEV1،FEV1/ FVC و FEF25- 75 مطابق معیارهای ATS توسط دستگاه اسپیرومتر Vitalograph مدل 2120 اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و توسط آزمونهای آماری تی، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین غلظت متیل متاکریلات در مواجهات کوتاه مدت ppm 132/87± 220/67 و در میانگین زمانی مواجهات ppm 1/95± 3/59 به دست آمد و ارتباط بین غلظت مواجهات کوتاه مدت و میانگین زمانی مواجهات معنی دار بود (05/P<0). بین غلظت این ماده با وجود یا عدم وجود سیستم تهویه فقط در مواجهات کوتاه مدت ارتباط معنی داری مشاهده شد. در این مطالعه ارتباط معنی داری بین غلظت آن با پارامترهای اسپیرومتریک در هر دو نوع مواجهه کوتاه مدت وجود نداشت. همچنین میانگین مقادیر پارامترهای اسپیرومتریک گروه مورد در مقایسه با مقادیر نرمال و گروه شاهد دارای اختلاف معنی دار نبود. در شاغلین لابراتوارها صرفا 2 مورد (13/5%) کاهش عملکرد ریه با الگوی انسدادی، 1 مورد ماکول پوستی (56/2%) و 5 مورد خشکی بیش از حد پوست (8/12%) تشخیص داده شد. نتیجه نهایی: هرچند نتایج نشان داد که کاربرد تست اسپیرومتری به منظور غربالگری در برنامه پایش سلامتی و پیشگیری از بیماریهای تنفسی شاغلین در لابراتوارهای ساخت دندان به تنهایی کافی نیست، ولی انجام پایش بیولوژیک، نصب سیستم های تهویه موضعی در لابراتوارها و آموزش روش استفاده صحیح از وسایل حفاظتی مناسب توصیه هایی است که سایر مطالعات به منظور کنترل مواجه با متیل متاکریلات، بویژه مواجهه کوتاه مدت بر آن تاکید دارند.

مقدمه و هدف: درک عوامل موثر بر فعالیتهای جسمی مبتلایان به بیماری های التهابی روده ، در کنترل یا کاهش عوارض این بیماری تاثیر دارد .هدف این مطالعه ، تعیین تاثیر برنامه آموزشی بر اساس الگوی مراحل تغییر بر فعالیت جسمی مبتلایان به بیماری های التهابی روده است. روش کار: این مطالعه، از نوع نیمه تجربی است که طی آن 60 نفر از مبتلایان به بیماری های التهابی روده، با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه تجربه و شاهد تقسیم شدند. این بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر اهواز بود که پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک وفعالیتهای جسمی را قبل و یک ماه بعد از مداخله تکمیل نمودند. برنامه آموزشی بر اساس الگوی مراحل تغییر شامل جلسات مشاوره فردی و بحث گروهی برای گروه تجربه بود. اطلاعات گرد آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و با آزمون های تی و مجذورکای تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بر اساس نتایج ، مداخله موجب اختلاف معنی داری برای اثر بخشی برنامه های آموزشی بر اساس الگوی مراحل تغییر در مراحل خود کار آمدی، توازن تصمیم گیری و رفتار فعالیت جسمی در بیماران گروه تجربه گردید (05/0>P )ولی در گروه شاهد اختلافی مشاهده نشد. همچنین مداخله موجب اختلاف معنی دار بین دو گروه در مراحل خود کار آمدی، توازن تصمیم گیری و رفتار فعالیت جسمی بود و فرضیه پژوهش مورد پذیرش قرار گرفت .نتیجه نهایی: اجرای برنامه آموزشی بر اساس الگوی مراحل تغییر بر رعایت سازه های آن الگو تاثیر مثبت داشته است . بنابراین  پرستاران می توانند نقش موثری در جهت ارتقای سطح سلامت جامعه ایفا کنند که این نقش می تواند در حیطه های یاددهی و مشاوره ای ایفا گردد.

مقدمه و هدف: دانش آموزان پتانسیل زیادی در ارتقا سلامت و افزایش آگاهی خانواده و جامعه از طریق مشارکت در برنامه های آموزش بهداشت دارند. استراتژی آموزش کودک به خانواده یکی از روشهای بکار رفته در روش "یاری کودک به کودک " می باشد که در این مطالعه بکار گرفته شده است. از آنجاییکه میزان شیوع بیماری بروسلوز در استان همدان قابل توجه می باشد این مطالعه با هدف افزایش آگاهی و عملکرد خانواده بمنظور پیشگیری از این بیماری با آموزش دانش آموزان و با انتظار  انتقال اطلاعات و مهارت فرا گرفته شده به خانواده هایشان انجام شد.روش کار: در این مطالعه مداخله ای از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون پس از انتخاب مدارس در یک منطقه روستایی استان همدان، کلیه دانش آموزان مدارس که در گروه کنترل 81 نفر و در گروه مداخله نیز 81 نفر بودند به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. در ابتدا آگاهی و عملکرد مادران در رابطه با بیماری تب مالت و نحوه پیشگیری توسط پرسشنامه سنجیده شد و سپس در گروه مداخله پس از بررسی اطلاعات بدست آمده و نیاز سنجی آموزشی اقدام به برگزاری جلسات آموزشی در زمینه راههای انتقال بیماری و روشهای پیشگیری برای دانش آموزان گردید، سپس از آنها خواسته شد که آموزشها را به خانواده هایشان منتقل کنند و نهایتا بعد از سه ماه از آخرین جلسه آموزشی برگزار شده برای دانش آموزان جهت سنجش تاثیر آموزشهای داده شده در آگاهی و عملکرد مادران آنها اقدام به جمع آوری اطلاعات بعد از مداخله شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری و توسط آزمون t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته ها نشان داد که دانش آموزان در افزایش میزان آگاهی و بهبود نحوه عملکرد در پیشگیری از تب مالت  والدینشان نقش موثری دارند. میانگین نمره آگاهی مادران در گروه مداخله قبل از مداخله 8/1 بود که بعد از مداخله به 79/3 رسید (64/21- =t ،  P<0.000) ولی در گروه کنترل بین مقادیر تفاوت معنی داری وجود نداشت.  همچنین میانگین نمره آگاهی مادران از علایم بیماری تب مالت در حیوان قبل از مداخله 48/1 بود که بعد از مداخله به 82/2 رسید (60/10- = t ، P<0.000).  این مقادیر در گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه نهایی: روش یاری کودک به خانواده به عنوان یک پتانسیل اثربخش در ارتقا سطح سلامت خانواده و جامعه و از طریق دانش آموزان نقش قوی در استراتژیهای تغییرات رفتاری سالم  و ترغیب خانواده ها بدنبال خواهد داشت.

مقدمه و هدف: سوء مصرف مواد از معضلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در تمام کشورها می باشد و با توجه به دانش بشری در مورد عوارض آن، استعمال این مواد مکررا در بین تمامی اقشار جوامع مختلف به خصوص بیماران روانی مشاهده می شود که می تواند بر حالات روانی دریافتی درونی مثل خلق و بر فعالیت های مشهود بیرونی یعنی رفتار تاثیر گذار باشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی سوء مصرف مواد در بیماران روانی بستری در بخش های روانپزشکی بیمارستان فرشچیان همدان می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی ـ گذشته نگر می باشد که از روش نمونه گیری در دسترس و با استفاده از پرونده های بایگانی شده بیماران انجام شده است، بدین صورت که پرونده بیماران بستری در طی مدت یکسال (از مهر  79 تا مهر  80) به تعداد 400 بیمار (293 مرد و 107 زن) مجزا گردید و اطلاعات مورد نظر در مطالعه شامل مشخصات دموگرافیک، مدت ابتلا، مدت زمان سوء مصرف مواد و تشخیص روانپزشکی از پرونده بیماران استخراج و در چک لیستی که به همین منظور تدوین شده بود درج گردید. نتایج حاصله از چک لیست بیماران با استفاده از روشهای آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج : حدود نیمی از بیماران بستری در بخش های روانپزشکی به صورت هم زمان سوء مصرف مواد نیز داشته اند . مردان بیش از زنان و افراد متاهل و جوانان 39– 20 ساله بیش از سایر گروه ها سوء مصرف مواد داشتند و در افراد دارای تحصیلات دانشگاهی فراوانی سوء مصر ف مواد کمتر از سایر گروه های تحصیلی بود .نتیجه نهایی: اختلالات خلقی با 53/90 درصد، اسکیزوفرنی با 29/8 درصد و سایر تشخیص ها 18/1 درصد در افراد دارای سوء مصرف مواد و همین تشخیص ها در افراد فاقد سوء مصرف مواد به ترتیب 22/79 درصد، 26/11 درصد و 52/9 درصد بوده است.

 مقدمه و هدف: مطالعات پیشین که ناگویی خلقی را در بیماران سایکوتیک بررسی کرده اند، نشان داده اند که این بیماران دشواریهای زیادی در شناسایی و اظهار احساساتشان دارند. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان ناگویی خلقی در بیماران مبتلا به اختلالات سایکوتیک، بیماران غیر سایکوتیک و افراد بهنجار است.روش کار: در این مطالعه علی- مقایسه ای تعداد 60 بیمار سایکوتیک، 60 بیمار غیر سایکوتیک و 140 فرد سالم که از لحاظ متغیرهای جمعیت شناختی با یکدیگر همسان شده بودند و نتایج آزمون لوین نیز حاکی از همگنی واریانس ها در سه گروه بود به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با بهره گیری از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد در متغیر ناگویی خلقی بیماران مبتلا به اختلالات سایکوتیک و افراد بهنجار و بیماران مبتلا به اختلالات غیرسایکوتیک و افراد بهنجار  تفاوت معنادار دارند (001/P< 0). همچنین مولفه های دشواری در شناسایی و توصیف احساسات و جهت گیری فکری بیرونی در بیماران سایکوتیک بیشتر از دو گروه دیگر بود.نتیجه نهایی: یافته های مطالعه نشان داد که بیماران سایکوتیک دارای سطوح بالای ناگویی خلقی هستند، بنابراین لازم است که تدابیر درمانی ویژه ای از جمله درمان متمرکز بر هیجان گرینبرگ جهت کاهش ناگویی خلقی در این افراد صورت گیرد.

مقدمه و هدف: جراحی به ویژه برای کودکان یک تجربه تنش زا و شدید محسوب می شود. آنان ممکن است علت جراحی را درک نکرده و آن را به شکل یک حمله ناعادلانه روی بدن خود احساس کنند. بنابراین بایستی با کمک روش های مناسب سعی نمود کودک به راحتی با این موقعیت روبرو گردیده و آن را بهتر قبول نماید. از جمله این روش ها می توان تجویز داخل بینی میدازولام قبل از القا بیهوشی را نام برد که این مطالعه نیز با هدف تعیین تاثیر آرام بخشی میدازولام داخل بینی در کودکان انجام پذیرفته است. روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سوکور بود که بر روی 60 کودک 2 تا 6 ساله که با شرایط یکسان (ریسک یک بیهوشی، اولین بار پذیرش و عمل جراحی انتخابی) به بیمارستان های آموزشی شهر یاسوج در سال 1386 مراجعه نموده و در دو گروه مورد و شاهد بطور مساوی قرار گرفته بودند انجام پذیرفته است. 30 دقیقه قبل از القا بیهوشی به گروه مورد mg/kg 0.2 میدازولام و به گروه شاهد kg/ml 0.04 نرمال سالین به صورت داخل بینی تجویز گردید. اطلاعات جمع آوری شده از وضعیت کودک در برگه های مشاهده ثبت و نهایتا با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص های توصیفی وآزمون آماری مان ویتنی یو مورد تجربه و تحلیل قرار گرفت .نتایج: یافته های مطالعه نشان داد که 3/93 درصد از کودکان گروه میدازولام هنگام جدایی از والدین گریه نداشته و یا گریه خفیف داشتند، در صورتی که 90 درصد کودکان گروه شاهد، گریه متوسط و یا شدید داشتند. همچنین از نظر مقاومت کودک به هنگام جدا شدن از والدین، 90 درصد کودکان گروه میدازولام بدون مقاومت و یا مقاومت خفیف داشتند، در صورتی که 6/76 درصد کودکان گروه شاهد مقاومت متوسط یا شدید داشتند. 4/73 درصد کودکان گروه میدازولام در شروع القا بیهوشی خواب بوده و با تحریک بیدار شدند در صورتی که 3/93 درصد کودکان گروه شاهد بی قرار بودند. درخصوص عکس العمل به وارد کردن سوزن به داخل ورید، 90 درصد از کودکان گروه میدازولام بدون عکس العمل بودند و یا عکس العمل خفیف داشتند، در حالی که 3/83 درصد کودکان گروه شاهد کشیدن دستها و حرکات شدید بدن داشتند. 100 درصد کودکان گروه میدازولام هنگام ماسک گذاری همکاری و یا امتناع خفیف داشتند در صورتی که 6/76 درصد کودکان گروه شاهد امتناع متوسط و یا شدید داشتند .نتیجه نهایی: با توجه به معنی دار بودن کلیه نتایج بدست آمده در گروه مورد نسبت به گروه شاهد (0.05 P<) ، استفاده از میدازولام با دوز kg/mg 0.2 از طریق بینی جهت آمادگی کودکان قبل از القا بیهوشی پیشنهاد می گردد.