پژوهنده
سال:1388 | دوره:14 | شماره:2 (پی در پی 68) |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: به منظور شناختن میزان آمادگی فرد سیگاری و انگیزه های او برای ترک سیگار، از تست انگیزه ترک که به پیشنهاد سیستم بهداشتی ملی انگلستان در سال 1995 طراحی و ارایه گردیده است، استفاده می شود. هدف این مطالعه که برای اولین بار در کشور اجرا شد، یافتن همبستگی بین نتایج این آزمون با میزان موفقیت در ترک سیگار در جامعه ایرانی بود، تا بر این اساس بتوان بهترین زمان ترک را به افراد سیگاری پیشنهاد کرد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و توصیفی، کلیه افراد سیگاری مراجعه کننده برای ترک سیگار در دوره زمانی بین سال های 1385 لغایت 1387، مورد ارزیابی قرار گرفتند. این افراد که توسط یک پزشک واحد، ارزیابی شدند، طی یک برنامه 4 جلسه ای هفتگی، توصیه های درمانی مناسب شامل استفاده از داروهای نیکوتینی و غیر نیکوتینی را دریافت نموده و برای هر یک از آنان، رفتاردرمانی صورت گرفت.یافته ها: در این مطالعه، 822 نفر شامل 590 مرد (72%) و 232 زن (28%) با میانگین سنی 13±42.5 سال و حداقل 18 و حداکثر 86 سال سن مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از تست انگیزشی برای ترک این افراد از نظر نمره بندی رتبه ای عبارت بود از: 339 نفر (44.5%) در محدوده کم (9-0)، 378 نفر (50%) در محدوده متوسط (15-10)، و 43 نفر (5.5%) در محدوده زیاد (20-16). 86% افراد با نمره انگیزه زیاد موفق به ترک شدند که این میزان در افراد با نمره متوسط، 68% و در افراد با نمره کم، 69% بود. تفاوت مشاهده شده از نظر آماری معنی داری نبود. در پیگیری های 6 ماه اول، 80.5% گروه با انگیزه بالا در برابر 42% گروه با انگیزه متوسط و 46% با انگیزه کم در ترک باقی ماندند (p<0.0001) در پیگیری 12 ماهه، 58% افراد با انگیزه زیاد در برابر 35% افراد با انگیزه متوسط و 36% افراد با انگیزه کم در ترک باقی ماندند (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد بهترین زمان برای شروع برنامه های درمانی ترک سیگار، زمانی است که فرد آماده برای ترک، نمره بالاتری از تست انگیزشی به دست آورد؛ ولیکن در مواردی هم که نمره بالا حاصل نگردید می توان با دقت بیشتر در توصیه های درمانی، نتایج مطلوبی را کسب کرد.

سابقه و هدف: با توجه به نقش کلیدی گردآوری اطلاعات در زمینه عوامل موثر در بروز چاقی، این بررسی برای به دست آوردن اطلاعات اپیدمیولوژیک، نقش فعالیت بدنی و الگوی مصرف مواد غذایی بر شیوع چاقی دختران 18 الی 25 ساله مراجعه کننده به مراکز مشاوره پیش از ازدواج شهر تهران در تابستان 1387 انجام شد.مواد و روش ها: 926 نفر در این مطالعه توصیفی وارد شدند. برای آنان، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و شاخص های تن سنجی تکمیل شدو شاخص توده بدنی (kg/m2) محاسبه گردید. میزان فعالیت بدنی با پرسشنامه کیفی (lipid research clinics questionnaire; LRC) اندازه گیری گردید. برای 104 نفر به صورت تصادفی ساده، پرسشنامه استاندارد بسامد خوراک 147 آیتمی (food frequency questionnaire; FFQ) تکمیل شد. شیوع چاقی، تعیین و نقش الگوی غذایی و فعالیت بدنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی و نمایه توده بدنی نمونه ها به ترتیب، 2.3±22.4 سال و 21.9±3.6 kg/m2، شیوع اضافه وزن و چاقی به ترتیب، 11.9% و 3.1%، و شیوع چاقی شکمی با معیار دور کمر مساوی یا بزرگتر از 80 سانتیمتر، 13.3% بود. بین نمایه توده بدنی مساوی یا بزرگتر از 25 با میزان تحصیلات افراد، رابطه منفی معنی دار  (p=0.01)و با سابقه دیابت در اقوام درجه اول، ارتباط مثبت معنی دار (p<0.0001) به دست آمد. فعالیت بدنی کم، نقش مستقلی در پیش بینی اضافه وزن و چاقی داشت ( OR=1.7با %95 CI: 1.1-2.5، (p=0.3 از نظر مصرف فیبر غذایی، 21.4% افراد، کمتر از مقدار توصیه شده (14 گرم به ازای هر 1000 کیلو کالری) دریافت می کردند. ارزیابی میزان دریافت قند نشان داد که 66.7% افراد، رژیم پرقند (بیشتر از 10% کالری دریافتی روزانه) داشتند. در مورد چربی، 81.7% افراد، رژیم کم چرب (کمتر از 25% کالری دریافتی روزانه)، 11.5% رژیم با مقادیر متوسط چربی (25-35% کالری) و 6.7% رژیم پرچرب (بیش از 35% کالری) داشتند. میوه، سبزی و لبنیات به ترتیب در82 %، 73% و 20% افراد در محدوده توصیه شده و یا بیشتر بود. این مقادیر برای غلات و گوشت به ترتیب 93% و 47% بود.نتیجه گیری: اگرچه شیوع چاقی و چاقی شکمی در دختران جوان مورد بررسی شایع نبود، ولی الگوی غذایی با قند بالا نیاز به مداخله تغذیه ای دارد. روش های پیشگیرانه برای افزایش شیوع چاقی در این جامعه در حال گذر تغذیه ای ضروری است.

سابقه و هدف: بتالاکتامازهای کلاس B از جمله IMP، VIM و SPM، که متالوبتالاکتاماز (MBL) خوانده می شوند، به دلیل اثر بر طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها از جمله پنی سیلین ها، سفالوسپورین های وسیع الطیف و کرباپنم ها (به استثنای مونوباکتام ها مانند آزترونام) از مشکلات عمده درمان بیماری های عفونی به شمار می روند. در این مطالعه، شیوع ژن های متالوبتالاکتامازی blaIMP-1،blaVIM-1  و blaSPM-1 در سویه های پسودوموناس آئروژینوزای مقاوم به ایمی پنم جدا شده از نمونه های کلینیکی بیمارستان امام خمینی تهران بررسی شد.مواد و روش ها: مجموع 243 سویه پسودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان امام خمینی تهران، جمع آوری شده و پس از تعیین حداقل غلظت بازدارندگی (minimum Inhibitory Concentration; MIC) ایمی پنم، سویه های دارایMIC³4 mg/ml  به روش DDST با استفاده از EDTA برای تشخیص سویه های مولد MBL بررسی شدند. آزمون PCR این سویه ها نیز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های blaVIM-1،blaIMP-1  و  blaSPM-1انجام شد.یافته ها: در مجموع، 28 سویه دارای MIC³4 mg/ml نسبت به ایمی پنم بودند. از این تعداد، 22 سویه به روش  DDSTمولد MBL بوده و 15 سویه به روش PCR، حاوی ژن blaVIM-1 بودند. سایر ژن های مورد بررسی در این سویه ها یافت نشد. تمامی این سویه ها به کلیستین و پلی میکسین B حساس بودند.نتیجه گیری: در این مطالعه، blaVIM-1، ژن غالب در سویه های پسودوموناس آئروژینوزای مقاوم به ایمی پنم جداشده از نمونه های کلینیکی مورد بررسی بود. با توجه به اهمیت سویه های مولد متالوبتالابتالاکتاماز در بیمارستان ها، شناسایی سریع و ردیابی این سویه ها می تواند گامی مهم و اساسی در درمان و کنترل عفونت های ناشی از این سویه ها به شمار رود.

سابقه و هدف: ابتلا به بروسلوز حاد در میان اعضای خانواده بیماران مبتلا به بروسلوز گزارش شده است. این مطالعه به منظور بررسی اعضای خانواده و اطرافیان بیماران مبتلا به بروسلوز حاد به روش بیماریابی، و شناخت موارد جدید و ناشناخته بیماری در آنها انجام پذیرفت.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی، با تکنیک مصاحبه - مشاهده ای و بر روی اطرافیان و اعضای خانواده بیماران مبتلا به بروسلوز حاد در استان های تهران و لرستان در سال های 1385 الی 1387 انجام پذیرفت. از بیماران و اطرافیان وی، 5 میلی لیتر خون وریدی اخذ و نمونه ها با استفاده از کیت های الایزا(Enzyme-Linked Immunosorbent Assay; ELISA)  از نظر بروسلا بررسی شدند.یافته ها: 36 بیمار مبتلا به بروسلوز با میانگین تعداد اطرافیان در تماس 2±4 و 117 نفر از اطرافیان آنان (59 مرد و 58 زن) بررسی شدند. تیترهای مثبت آنتی بادی های سرمی IgM،IgG  و IgA، به ترتیب در 7 (6%)، 25 (21.5%) و 31 (26.5%) نفر از اطرافیان بیماران به دست آمد. میزان شیوع مثبت بودن حضور آنتی بادی در سرم اطرافیان بیماران، 34.2% (40 نفر) بود. 38 نفر از اطرافیان (32.5%)، علایم بالینی مختلفی نشان دادند. در بین 40 نفر از اطرافیان با سرم مثبت، 14 نفر (35%) شکالیت بالینی داشته ولی در مقابل از بین 77 نفر از اطرافیان سرم منفی، 24 نفر (31%) شکایت بالینی داشتند. رابطه معنی دار آماری بین مثبت بودن حضور آنتی بادی در سرم افراد فوق با شکایت بالینی وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سرولوژی مثبت و افراد علامت دار در میان اطرافیان بیماران مبتلا به بروسلوز در این مطالعه، به نظر می رسد اعضای خانواده بیماران مبتلا به بروسلوز، تنها گروه پرخطر نبوده و بیماریابی در سایر اطرافیان بیماران منجمله همکاران آنان نیز ضروری است.

سابقه و هدف: بخش های اورژانس، از مهمترین و پر مخاطره ترین بخش های بیمارستان ها هستند. امروزه با ترویج زندگی شهری و ماشینی، و افزایش حوادث، اهمیت بخش های اورژانس و کیفیت آنها بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، اورژانس های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، از نظر ساختار فیزیکی و انطباق با شاخص های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ارزیابی شده اند.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی در اسفندماه سال 1386 در اورژانس 7 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. پس از کسب مجوزهای لازم، یک نفر بازرس آگاه به نکات مندرج در چک لیست، برای پرنمودن پرسشنامه انتخاب شد. در این مطالعه، از استانداردهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برای تهیه چک لیست ها استفاده گردید و 18 مورد ساختار فیزیکی، فضای تریاژ، اتاق معاینه و اقدامات اولیه، اتاق احیا، اتاق عمل سرپایی، ایستگاه پرستاری، اتاق تحت نظر، اتاق ایزولاسیون و سایر موارد، تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: مهمترین مشکلات در ارتباط با ساختار فیزیکی، اتاق عمل سرپایی و اتاق ایزولاسیون بود و در این ارتباط، تنها سه مرکز تمام ویژگی های لازم را دارا بوده و امتیاز کامل را کسب نمودند. در مورد فضای تریاژ در 4 مرکز امتیاز کامل و در مابقی کمتر از حد مورد نیاز بود. در ارتباط با شرایط اتاق معاینه و اتاق احیا در 5 مورد امتیاز کامل بود. در مورد اتاق تحت نظر، تی شور، سرویس های بهداشتی پرسنل و کارکنان، داروها، ایستگاه پرستاری و عملکرد پرسنل و پزشکان، خوشبختانه در تمامی موارد امتیازات کسب شده کامل بودند. در سایر موارد اغلب بیمارستان ها از امتیاز بالایی برخوردار بودند.نتیجه گیری: شرایط اورژانس های بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گرچه در بعضی موارد امتیاز بالایی را در ارزشیابی به خود اختصاص داده اند، اما در مواردی نیز امتیاز مناسبی نداشته و نیازمند اصلاحاتی هستند.

سابقه و هدف: سپسیس یک وضعیت بالینی بحرانی است که در اغلب موارد در اثر عفونت های باکتریایی، ایجاد شده و با مرگ و میر بالایی همراه است. پیش آگهی این بیماری با درمان به موقع با آنتی بیوتیک ها ارتباط داشته و شرط درمان سریع آن، تشخیص به موقع می باشد. از آنجا که تشخیص قطعی سپسیس با انجام کشت خون صورت می گیرد و این تست معمولا زمان بر است، برخی ازنشانگرهای بیوشیمیایی برای تشخیص سریع سپسیس مورد بررسی قرار گرفته اند که پروکلسیتونین (PCT) یکی از این نشانگرهاست. این تحقیق با هدف تعیین حساسیت و ویژگی PCT در تشخیص سپسیس نوزادی انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی در بیمارستان شهدای تجریش، 76 نوزاد مشکوک به سپسیس وارد مطالعه شدند. از آنها نمونه خون برای کشت خون و اندازه گیری PCT اخذ گردید و پس از مقایسه مقادیر PCT با نتایج کشت خون، حساسیت و ویژگی PCT در تشخیص سپسیس نوزادی و همچنین میزان توافق آن با کشت خون تعیین شد.یافته ها: در 8 نوزاد (10.5%) کشت خون مثبت بوده و نتیجه تست PCT در 45 نوزاد (59.2%) مثبت گزارش شد. حساسیت و ویژگی PCT در تمام نوزادان به ترتیب 75% و 42.6%، در نوزادان 48 ساعته و کمتر 100% و 22.5% و در نوزادان با سن بالاتر از 48 ساعت 71.4% و 71.4% بود.نتیجه گیری: مجموع یافته های این مطالعه نشان داد که از PCT می توان برای تشخیص سپسیس در تعداد قابل توجهی از نوزادان مبتلا استفاده کرد. لیکن ویژگی آن پایین بوده و امکان تشخیص افراد سالم با محدودیت همراه است. محققین این مطالعه، از ارزش PCT به عنوان جزئی از بررسی تشخیص سپسیس حمایت کرده و انجام مطالعات بیشتر در این زمینه را برای رسیدن به نتایج قطعی تر لازم می دانند.

سابقه و هدف: نقش توکسین های سوپرآنتی ژنیک استافیلوکوک اورئوس در بدترشدن درماتیت آتوپیک مشخص شده است؛ ولی در مورد پسوریازیس هنوز به اثبات نرسیده است. اخیرا بر نقش استافیلوکوک اورئوس در شروع، تداوم، عوارض و مرگ و میر ناشی از پسوریازیس تاکید شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس در مبتلایان به پسوریازیس مراجعه کننده به درمانگاه های پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت.مواد و روش ها: 100 بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به درمانگاه های پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بین سال های 1384 الی 1386 در این مطالعه شرکت داشتند. پس از تهیه 5 نمونه با سواب پنبه ای استریل از بینی راست و چپ، آگزیلای راست و چپ و پرینه، نمونه ها به محیط آگار خونی گوسفند، منتقل گردیده و به مدت 48 ساعت در انکوباتور قرار داده می شدند. یافته ها با استفاده از آزمون های تی و مربع کای یا دقیق فیشر، تجزیه و تحلیل شده و مقدار p کمتر از 0.05، معنی دار تلقی شد.یافته ها: از 100 بیمار مبتلا به پسوریازیس، 42 نفر زن و 58 نفر مرد بودند و میانگین سنی آنها 17.1±41.1 سال بود. در مجموع 42 نفر (42%) حداقل در یک ناحیه ناقل استافیلوکوک اورئوس بودند. 32 ،13 و 11 درصد بیماران به ترتیب در بینی، آگزیلا و پرینه ناقل استافیلوکوک اورئوس بودند. سه بیمار ناقل استافیلوکوک اورئوس در هر سه ناحیه بودند. تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه ناقل و غیر ناقل استافیلوکوک اورئوس از نظر شدت بیماری (بر اساس  (Psoriasis Area and Severity Index; PASI Scoreوجود نداشت.نتیجه گیری: چنین به نظر می رسد که شدت بیماری پسوریازیس بر اساس وضعیت ناقلی استافیلوکوک اورئوس تحت تاثیر قرار نمی گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش تروماها و نیاز به لوله گذاری سریع تراشه و اهمیت شلی عضلات در انتوباسیون سریع، در این تحقیق، لوله گذاری سریع تراشه با روش پرایمینگ با دوز معمول آتراکوریوم و ساکسینیل کولین مقایسه شد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی، پس از توضیح کامل طرح و اخذ رضایت نامه کتبی، 100 بیمار با مقیاس (American Society of Anesthesiologists) ASA کلاس 1 و 2، در محدوده سنی 15 تا 55 سال، بدون مشکلات آناتومیک راه های هوایی، اندکس های لوله گذاری مشکل، و سوابق خانوادگی هایپرترمی بدخیم، میوپاتی و کمبود کولین استراز سرم، به طور تصادفی، در دو گروه شاهدS) ، دریافت ساکسینیل کولین) و آزمونP) ، پرایمینگ با آتراکوریوم) قرار گرفتند. بیماران در هر دو گروه، میدازولام 0.5-1.5 mg و فنتانیل 2 mg/kg به صورت وریدی به عنوان پریمد دریافت نمودند. سپس به بیماران گروه آزمون، آتراکوریوم 0.5 mg/kg و به بیماران گروه شاهد، نرمال سالین با حجم مساوی تزریق شد. بیماران سه دقیقه پراکسیژنه شدند و سپس در هر دو گروه، اینداکشن بیهوشی با استفاده از تیوپنتال  (5-6 mg/kg)، لیدوکایین(1.5 mg/kg) ، آتراکوریوم 0.55 mg/kg)، برای گروه آزمون) و ساکسینیل کولین 1.5 mg/kg)، برای گروه شاهد) انجام، و 60 ثانیه بعد، لوله گذاری شد. با توجه به درجه شلی فک (1 و 0) و بازبودن طناب های صوتی (1 و 0) و عدم زورزدن (bucking) (2 و1  و 0) به عنوان معیارهای بالینی و با استفاده از پاسخ بیمار به نرواستیمولاتور (ST) (2 و 1 و 0) شلی عضلات ثبت گردید. امتیاز 4، به عنوان شلی کامل و امتیاز 3 به عنوان شلی نسبی در نظر گرفته شد. تاثیر این روش ها بر مبنای شلی عضلات، با ارزیابی معاینات کلینیکی و بالینی ST تعیین و با آزمون مجذور کای و دقیق فیشر قضاوت شدند.یافته ها: از نظر شلی عضلات و ارزیابی کلینیکی، هیچیک از بیماران، درجات 2 و کمتر را نداشتند. در گروه شاهد، 16% و در گروه آزمون، 8% شلی نسبی داشتند که اختلاف معنی دار نبود. از نظر ST دو گروه تفاوت معنی دار داشتند. 100% افراد گروه شاهد شلی کامل عضلانی داشتند و 64% افراد گروه آزمون، شلی نسبی پیدا کردند. این تفاوت، معنی دار بود (p<0.000001)نتیجه گیری: به نظر می رسد روش جدید پرایمینگ با آتراکوریوم با دوز معمول، از نظر بالینی مشابه روش ساکسینیل کولین می باشد و لوله گذاری سریع قابل انجام است. استفاده از روش فوق برای بیمارانی که منع مصرف ساکسینیل کولین دارند، توصیه نمی شود. اجرای یک تحقیق کاملتر با ارزیابی عملکرد عصبی - عضلانی با کمک Train of Four (TOF) ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: در دهه های گذشته، صنعت داروسازی دنیا، در مقایسه با صنایع کالاهای پرمصرف (FMCG)، به نام و نشان تجاری بهای لازم را نداده است. این وضعیت، در صنعت داروسازی ایران به دلیل وابستگی تعداد قابل توجهی از شرکت های داروسازی به حمایت های ارزی یا ریالی دولت، و نیز برخورداری از سهمیه بندی تولید از شدت بیش تری برخوردار بوده است. اما تغییرات اخیر محیطی، که اهم آن تغییر سیاست ها و مقررات دولتی می باشد، برای شرکت های دارویی فرصت هایی را به منظور کسب مزیت رقابتی و ایجاد تمایز برای ادامه حیات و مقابله با شرایط متغیر محیطی ایجاد کرده است. در این راستا، این نیاز احساس می شود که باید بررسی عمیق تری از وضعیت موجود صنعت داروسازی (در زمینه استفاده از نام تجاری) صورت گیرد تا بتوان راهبردها و سیاست های مناسبی را برای ساختن و ارتقا ی نام تجاری تدوین و اجرا کرد. در این مطالعه، که هدف اصلی آن، «امکان سنجی به کارگیری نام تجاری در صنعت داروسازی ایران» می باشد، تلاش شده تا تحلیلی از وضعیت موجود کشور در زمینه «نام تجاری»، صورت گرفته و راه کارهایی برای تسهیل موفقیت شرکت های داروسازی در ساختن نام تجاری برای داروهای تولیدیشان، ارایه گردد.مواد و روش ها: برای دستیابی به هدف مذکور، مطالعه ادبیات موضوعی و اخذ نظرات صاحب نظران و انجام مطالعه موردی (case study) از دو شرکت معتبر داروسازی کشور در زمینه مدیریت نام تجاری، صـورت گرفته و از مدل پیشنهادی وانگ و مریلیس (Wong & Merillees) استفاده شد.یافته ها: طبق مصاحبه های انجام شده با مدیران ارشد و اجرایی، کارکنان و نمایندگان علمی شرکت های منتخب، می توان گفت که هیچ یک از آنها استفاده از نام تجاری برای محصولات دارویی را به عنوان یک اهرم رقابتی نمی دانستند؛ و به دلیل عدم اجرای زیر ساخت های لازم برای استفاده از نام تجاری، در متمایزسازی نام های تجاری محصولاتشان موفق نبودند. ضمنا با توجه به معیارهای انتخاب شده برای بررسی وضعیت عملکرد نام تجاری محصولات و همچنین تنوع نظرات دریافتی، نام های تجاری محصولات هیچ یک از شرکت های داروسازی مورد مطالعه به سطح مطلوبی از موفقیت دست نیافته اند.نتیجه گیری: بطور خلاصه، مدیران ارشد و اجرایی شرکت های منتخب که تصمیم گیرندگان اصلی در شرکت هایشان می باشند، با وجود دارابودن شناخت از مزایای استفاده از نام تجاری برای محصولات، از فرآیند و پیش نیازهای اجرای این مهم اطلاع چندانی نداشتند؛ زیرا این شناخت هیچ گونه تاثیری بر روی استراتژی های کلان، ساختار سازمانی، و مهم تر از همه، نیروی انسانی آنها نداشته است.

سابقه و هدف: در حال حاضر بیماری ایسکمیک قلبی، علت اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. شایعترین علامت در بیماران مبتلا به عروق کرونر (CAD)، آنژین قفسه سینه است. هدف این مطالعه پاسخ به این سوال علمی و کاربردی است که آیا داروی نیتروگلیسیرین زیرزبانی ساخت شرکت زهراوی نسبت به داروی نیتروگلیسیرین زیرزبانی ساخت شرکت آلمانیG. Pohl-Boskamp  بر شاخص های همودینامیک بیماران در Cath lab، اثرات مشابهی دارد یا خیر.مواد و روش ها: در این مطالعه، فشار سیستولیک و فشار پایان دیاستولیک بطن چپ، فشار سیستولیک آئورت، فشار دیاستولیک آئورت و فشار متوسط آئورت قبل از مصرف دو کپسول ژلاتینی زیرزبانی 0.4 میلی گرمی ساخت شرکت زهراوی (ایران) و یک کپسول ژلاتینی زیرزبانی 0.8 میلی گرمی ساخت شرکت G. Pohl-Boskamp (آلمان) و 5 دقیقه پس از مصرف، به ترتیب در 30 و 31 بیمار اندازه گیری و ثبت گردید.یافته ها: میزان شاخص های اولیه همودینامیک بیماران بر حسب گروه درمانی، در دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت(p>0.05) . هر دو دارو، موجب کاهش در کلیه شاخص های همودینامیک شدند و این کاهش در تمام شاخص ها معنی دار بود(p>0.001) . تفاوت کاهش شاخص های همودینامیک در دو گروه، از لحاظ آماری قابل توجه نبود (p>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد داروی نیتروگلیسیرین زیرزبانی ساخت شرکت زهراوی می تواند مشابه داروی نیتروگلیسیرین ساخت شرکت G. Pohl-Boskamp، در کاهش شاخص های همودینامیک بیماران تحت آنژیوگرافی کرونر موثر باشد.