برای مدل سازی حلالیت توسط معادلات حالت، به خواص بحرانی ماده حل شونده نیاز است. برای بسیاری از مواد، خواص بحرانی وجود ندارد. روش متداول استفاده از روش گروه های کمکی است که باعث بالا رفتن میزان خطا در مدل سازی می شود. در این مطالعه برای مدل سازی حلالیت توسط معادلات حالت معادله حالت ساو-ردلیش-کوانگ (SRK) و پنگ-رابینسون (PR) از قوانین اختلاط Huron-Vidal استفاده شد. یک تابع جدید بر حسب دما و فشار برای محاسبه C2 (پارامتر قوانین اختلاط Huron-Vidal) ارائه شد. برای مدل سازی حلالیت توسط مدل های نیمه تجربی، فرم جدیدی از معادلات ارائه شده توسط Mendez و Chrastil مورد استفاده قرار گرفت. مدل سازی حلالیت در حلال فوق بحرانی برای 20 ماده توسط روش های ذکر شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که در مدل سازی با استفاده از معادلات نیمه تجربی میزان خطا برای مدل های Charstil، Aguilera، Gordillo، Mendez و دو مدل اصلاح شده توسط این گروه به ترتیب 19.89 و 34.89 و 11.71 و 12.07 و 11.17 و 15.70 و در مدل سازی با استفاده از معادلات حالت توسط SRK, PR به ترتیب 14 و 19.85 است.