بوم شناسی گیاهان زراعی (دانش نوین کشاورزی)
سال:1388 | دوره:5 | شماره:15 |تعداد مقالات:15

به منظور مطالعه جنبه های اکوفیزیولوژیک تداخل تراکم های مختلف علف هرز سلمه تره در دو الگوی کشت ذرت سینگل کراس 704 و اثر رقابتی این علف هرز بر صفات کمی و کیفی ذرت، آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان میاندوآب طی سال های 1383 و 1384 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل ترکیب سه سطح تراکم علف هرز سلمه تره (4، 10 و 16 بوته در هر متر طولی ردیف) و دو الگوی کاشت مرسوم و دوردیفه زیگزاگ ذرت به همراه دو تیمار کاشت عاری از علف هرز ذرت در دو الگوی کاشت به عنوان شاهد بود. بذور علف هرز سلمه تره در طرفین و بالای ردیف های کاشت ذرت، به صورت زیگزاگ بین بوته های ذرت کشت گردید. نتایج نشان داد که رقابت علف هرز سلمه تره باعث کاهش معنی دار عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت شد. با افزایش تراکم علف هرز، میزان پروتئین دانه های ذرت کاهش و برعکس میزان روغن دانه ها افزایش یافت. تاثیر تراکم علف هرز بر صفات مورد بررسی ذرت بیشتر از تاثیر الگوهای مختلف کشت بود و میزان رقابت سلمه تره با افزایش تراکم آن بیشتر شد. رقابت سلمه تره باعث کاهش معنی دار LAI ذرت در مقایسه با تیمار شاهد شد، این کاهش با افزایش تراکم سلمه تره شدت گرفت. در الگوی کاشت مرسوم تأثیر منفی علف هرز بیشتر از الگوی کاشت دو ردیفه زیگزاگ بود.

به منظور بررسی اثرات کودهای نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد و اجزای عملکرد رقم های سویا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل رقم در سه سطح (هابیت، سپیده و ویلیامز از گروه رسیدگی 3)، کود نیتروژن در چهار سطح (صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره) و کود پتاسیم در سه سطح (0 ، 80 و 160 کیلوگرم پتاسیم در هکتار از منبع سولفات پتاسیم) بود. نتایج تجزیه مرکب داده ها نشان داد که عملکرد دانه به طور معنی داری تحت تاثیر رقم، کود نیتروژن و کود پتاسیم قرار گرفت، به طوری که رقم ویلیامز بیشترین عملکرد را نسبت به دو رقم دیگر نشان داد. هم چنین با افزایش مصرف کودهای نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد دانه افزوده شد. در بین اجزای عملکرد، تعداد غلاف در گره تحت تاثیر تمام فاکتورهای آزمایش قرار گرفت، اما تعداد گره در ساقه، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه و عملکرد شاخه های فرعی فقط تحت تاثیر فاکتور رقم قرار گرفتند.

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی، زمان و مرحله قطع برگ بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان روغنی (رقم آلستار) آزمایشی در سال 1385 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوی انجام گرفت. سطوح آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از80 ،120و160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) به عنوان فاکتور اصلی و زمان قطع برگ در دو سطح (قطع برگ در مرحلهR2  و R6) به عنوان فاکتور فرعی و مکان قطع برگ در سه سطح (شاهد، قطع برگ های نیمه بالایی و قطع برگ های نیمه پایینی بوته) به عنوان فاکتور فرعی به صورت طرح کرت های نواری خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش خشکی ارتفاع بوته، قطر طبق، شاخص برداشت، وزن هزاردانه، تعداد دانه های پر، عملکرد روغن و عملکرد دانه (به جز درصد مغز دانه) را کاهش داد ولی موجب افزایش درصد پوکی دانه ها گردید. عملکرد دانه در سطح آبیاری 80 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر 5522 کیلوگرم بود، ولی در دو سطح دیگر آبیاری عملکرد دانه به ترتیب 437 و 1297 کیلوگرم کاهش یافت. مرحله قطع برگ بر درصد مغز به کل دانه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن تاثیر معنی دار گذاشت و صفات وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد روغن (به جز درصد مغز دانه) در تیمار قطع برگ مرحله R6 گروه برتر بود. مقایسه عملکرد دانه (5133 کیلوگرم در هکتار) در تیمار قطع برگ در مرحله R6 با عملکرد طی قطع برگ در مرحلهR2  (4756 کیلوگرم در هکتار) نشان گر اهمیت برگ ها خصوصا در مراحل اولیه رشد زایشی می باشد. قطع برگ در بخش های مختلف ساقه موجب اختلاف معنی داری در صفات ارتفاع بوته، قطر طبق، درصد پوکی، شاخص برداشت، درصد مغز به دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه های پر، عملکرد دانه و عملکرد روغن گردید و با قطع برگ های نیمه بالایی، مقادیر اکثر صفات کاهش معنی داری یافت. بین اثرات متقابل، قطع برگ های نیمه پایینی بوته در مرحله R6 با تیمار شاهد اختلاف چندانی وجود نداشت. نتایج حاکی از ارزش بالای حفظ برگ های فوقانی آفتابگردان تا مرحله شروع پرشدن دانه ها می باشد.

به منظور مطالعه اثرات تراکم بوته و حذف برگ ها در مراحل مختلف نمو، بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان آجیلی (رقم بومی) تحقیقی دو ساله به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گرفت. این آزمایش طی دو سال متوالی در مزرعه ایستگاه تحقیقات جهاد کشاورزی شهرستان خوی به مورد اجرا گذاشته شد. تراکم بوته با سه سطح 30، 40 و 50  هزار بوته در هکتار به عنوان فاکتور اصلی و درصد برگ زنی با مقادیر صفر (شاهد)، 33، 66 و 100 درصد و مراحل حذف برگ ها در زمان باز شدن طبق و گرده افشانی به عنوان سطوح فاکتورهای فرعی (درصد برگ زنی و مرحله نمو حذف برگ ها) انتخاب شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر تراکم بوته بر ارتفاع و قطر ساقه، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی دار بود. تراکم 50 هزار بوته در هکتار حداکثر عملکرد دانه را با شاخص سطح برگ مطلوب و تعداد طبق کافی در واحد سطح تولید نمود، ولی حداقل تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه را نشان داد. با افزایش درصد حذف برگ ها، از تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت کاسته شد. حذف برگ ها در مرحله گرده افشانی تاثیر منفی شدیدی بر وزن هزار دانه، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و شاخص برداشت نسبت به حذف آن ها در مرحله باز شدن طبق داشت. نتایج دو ساله تحقیق نشان داد که زراعت آفتابگردان آجیلی با تراکم 50 هزار بوته در هکتار با حفظ کامل برگ ها روی بوته و دوام سطح برگ بالا می تواند عملکرد اقتصادی قابل قبولی عاید زارعین منطقه خوی نماید و حذف برگ ها در مراحل مختلف نمو حتی با درصدهای پایین قابل توصیه نمی باشد.

قارچ های میکوریزایی یکی از مهم ترین میکروارگانیسم های محیط ریشه محسوب می شوند که از طریق ایجاد هم زیستی با ریشه گیاهان نقش کلیدی را در پایداری ریزوسفر در زیست بوم های زراعی بازی می کنند. اثرات این قارچ ها از طریق ایجاد تغییرات روی برخی از خصوصیات ریشه و جذب عناصر غذایی در گیاهان میزبان اعمال می شود. در این آزمایش چهار سویه مختلف از قارچ های میکوریزایی شاملGlomus mosseae G. etanicatum, intraradices G.  و ترکیبی از سویه های مختلف G. mosseae, Gigaspora hartiga و G. fasciculatum با چهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در دو مرحله در شرایط گلخانه و خاک غیراستریل به کار گرفته شدند. بعد از برداشت گیاهان، ریشه ها با آب معمولی شستشو داده شدند. ویژگی های ریشه مانند وزن خشک، طول، شاخص کلونی زایی، وزن خشک کل ریشه های میکوریزایی، نسبت طول ریشه به وزن خشک و غلظت فسفر، پتاسیم، روی و آهن اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سویه های مختلف کارایی متفاوتی در ایجاد کلونی زایی روی ریشه های یونجه داشتند، به طوری که سویه Glomus mosseae بیشترین میزان شاخص کلونی زایی را داشت. هم چنین وزن خشک کل ریشه های میکوریزایی تحت تاثیر سویه های مختلف قرار گرفت. سویه های مختلف روی وزن خشک ریشه تاثیر معنی داری نداشتند و با توجه به نتایج آزمون دانکن گیاهان تیمار شده با Glomus mosseae دارای بیشترین وزن خشک ریشه بودند. سویه های مختلف در جذب عناصر غذایی با یکدیگر اختلاف نشان دادند. در این تحقیق مشخص شد که G. mosseae قابلیت جذب و انتقال فسفر، روی و پتاسیم بیشتری نسبت به سویه های دیگر دارد.

تنش خشکی یکی از مهم ترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان نظیر ایران می باشد. در این بررسی که در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا در آمد، پاسخ عملکرد و خصوصیات مورفولژیک 8 ژنوتیپ ماش شامل Jalagon 17، Kopergaon، D45-6، Ilag S6A، MD 15-2، MY-17،Berken  و Kiloga تحت تاثیر 5 سطح خشکی (-0.3، -3، -6، -9 و -12 بار) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. اعمال تنش خشکی پس از مرحله گیاهچه متناسب با سطوح پتانسیل خشکی که با استفاده از منحنی رطوبتی خاک اعمال شده بود، انجام شد. در این مطالعه ارتفاع گیاه، طول و تعداد شاخه های جانبی، تعداد برگ، تعداد گل و وزن غلاف درطول دوره رشد گیاه اندازه گیری گردید. تمام پارامترهای ذکر شده در مراحل اولیه تنش بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری از خود نشان دادند. با گذشت زمان اثرات خشکی بروز کرد و این پارامترها در پایان فصل رشد بین سطوح خشکی نیز تفاوت معنی دار داشتند. برتری سطح بدون تنش (-0.3 بار) در طول فصل رشد در مورد این پارامترها همواره برقرار بود. از آن جا که تعداد گل تعیین کننده تعداد دانه و در نتیجه عملکرد می باشد به نظر می رسد پارامتر مطلوبی در ارزیابی ژنوتیپ های متحمل به شرایط تنش باشد. اکثر پارامترهای اندازه گیری شده در پایان فصل رشد نیز بین سطوح خشکی، ژنوتیپ ها و اثرات متقابل آن ها تفاوت معنی داری نشان نداد. در مورد همه پارامترهای اندازه گیری شده در پایان فصل یک روند نزولی در راستای افزایش پتانسیل منفی مشاهده شد. برتری سطح بدون تنش خشکی -0.3 بار در این پارامترها نیز مشاهده شد. با توجه به نتایج آزمایش می توان گفت که بهترین محدوده تنش خشکی برای ارزیابی ژنوتیپ ها برای تحمل به تنش پتانسیل -3 تا -6 بار بود. در تنش های شدیدتر خشکی، وزن غلاف، دانه و شاخص برداشت به حداقل رسید. بین ژنوتیپ ها نیز در این مرحله تنوع زیادی مشاهده شد. اما ژنوتیپ های MY-17،Berken  وKiloga  در میان سایر ژنوتیپ ها از شاخص های رشدی بالاتری برخوردار بودند. بعضی از ژنوتیپ ها هم مثل D45-6،Ilag S6A  و MD 15-2 به شرایط تنش پاسخ بهتری نشان دادند و در این شرایط شاخص های رشدی آن ها کمتر تحت تاثیر تنش قرار گرفت.

در این تحقیق، نگرش و میزان دسترسی کشاورزان به اطلاعات فنی در پذیرش و به کارگیری سیستم های آبیاری تحت فشار مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق 220 نفر از کشاورزان استان لرستان بود که این سیستم ها را در مزارع خود به کارگرفته اند. نمونه مورد مطالعه شامل 140 نفر از کشاورزان مزبور است که به شیوه نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. این تحقیق از نوع توصیفی – همبستگی است که به روش پیمایشی با استفاده از پرسش نامه و مصاحبه انجام گردید. روایی ظاهری و محتوایی پرسش نامه با استفاده از پانل کارشناسان متشکل از اساتید گروه کشاورزی دانشگاه آزاد خرم آباد به دست آمد. پرسش‎ نامه آزمون میدانی شده و با استفاده از نرم افزار SPSS ضریب کرونباخ آلفا برای گویه‎ های نگرش و میزان دسترسی به اطلاعات فنی %84 به دست آمد. نتایج محاسبه همبستگی نشان داد که بین متغیر نگرش کشاورزان در پذیرش سیستم های آبیاری تحت فشار و متغیرهای میزان مالکیت اراضی آبی، اراضی تحت پوشش سیستم، افزایش قیمت آب، نوع برنامه های آموزشی و موانع ایجاد سیستم ها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. به علاوه بین متغیر میزان دسترسی به اطلاعات فنی و متغیرهای سطح سواد، شغل اصلی، عملکرد، عوامل موثر در به کارگیری سیستم ها، برگزاری برنامه های آموزشی، بازدیدهای مروج، برنامه های اجرا شده مروج و موانع ایجاد سیستم ها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره گام به گام نشان داد که متغیرهای مالکیت اراضی آبی، اراضی تحت پوشش سیستم، افزایش قیمت آب و موانع ایجاد سیستم ها %48.3 تغییرات نگرش کشاورزان در پذیرش سیستم های آبیاری تحت فشار را تبیین می کنند. هم چنین این رگرسیون نشان داد که متغیرهای سطح سواد، عملکرد، عوامل موثر در به کارگیری سیستم ها و موانع ایجاد سیستم ها %43.1 تغییرات میزان دسترسی به اطلاعات فنی در به کارگیری این روش ها را تبیین می کنند. از اینرو لازم است ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و حرفه ای کشاورزان در هر منطقه تجزیه و تحلیل شده و جهت پذیرش و توسعه به کارگیری فناوری های آبیاری برنامه های آموزشی و تخصصی سودمند طراحی و اجرا گردند.

به منظور بررسی عکس العمل صفات مرتبط با عملکرد سه رقم ذرت دانه ای به دوره های رقابت علف های هرز آزمایشی در سال زراعی 1386 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل دوره های تداخل علف های هرز در 5 سطح (تداخل تا مراحل 2-4 برگی، 4-6 برگی ، 6-8 برگی، تداخل تمام فصل علف هرز و شاهد کنترل علف هرز) و هیبریدهای ذرت شامل (504، 604، 704) بودند. نتایج نشان داد که صفات ارتفاع ساقه، تعداد ردیف دانه در بلال و عملکرد دانه تحت تاثیر هیبریدهای ذرت قرار گرفت، ولی متاثر از تیمارهای تداخل علف های هرز نبودند. در حالی که صفاتی نظیر عملکرد بیولوژیک، وزن خشک ساقه، برگ و بلال تحت تاثیر معنی دار تیمارهای تداخل علف های هرز قرار گرفتند. عملکرد بیولوژیک، وزن خشک ساقه، برگ و بلال در تیمارهای تداخل تمام فصل نسبت به شاهد کنترل علف هرز به ترتیب %25، %22، %23 و %32 کاهش نشان داد. هیبرید 504 با ارتفاع ساقه 169 سانتی متر، عملکرد دانه 5.8 تن در هکتار و عملکرد بیولوژیک 11.6 تن در هکتار نسبت به دو رقم 604 و 704 برتری نشان داد و در فاکتورهای تداخل بهترین نتیجه از تیمار شاهد کنترل علف هرز به دست آمد.

به منظور بررسی اثر سطوح آبیاری وکود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و راندمان مصرف آب سورگوم و ارزن علوفه ای در شرایط آب و هوایی بیرجند، آزمایشی به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1384 انجام شد. اثر آبیاری در سه سطح (تامین 33، 67 و 100 درصد نیاز آبی) و کود نیتروژن در سه سطح (46، 92 و 138 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) در دو گیاه سورگوم و ارزن علوفه ای بر صفات مذکور مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که اثر آبیاری، کود نیتروژن و نوع گیاه بر عملکرد تر و خشک کل علوفه و راندمان مصرف آب معنی دار بود، به طوری که کاهش میزان آبیاری تا حد اعمال تنش شدید (تامین %33 نیاز آبی) و تنش متوسط (تامین %67 نیاز آبی)، عملکرد علوفه خشک را به ترتیب 62.6 و 15.5 درصد نسبت به تیمار بدون تنش کاهش داد. آبیاری کم تا حد اعمال تنش متوسط باعث افزایش معنی دار راندمان مصرف آب نسبت به تیمار بدون تنش و تنش شدید گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که ارزن نوتریفید در مقایسه با سورگوم اسپیدفید از نظر عملکرد علوفه تر، عملکرد ماده خشک کل و راندمان مصرف آب از برتری معنی داری برخوردار بود. هم چنین اثر متقابل آبیاری وکود نیتروژن بر این صفات در سطح احتمال %1 معنی دار و افزایش مصرف نیتروژن در همه سطوح آبیاری عملکرد علوفه تر، عملکرد ماده خشک کل و راندمان مصرف آب را به طور معنی داری افزایش داد.

این مطالعه با هدف ارایه الگوی بهینه فعالیت برای بهره برداران منطقه مرودشت صورت گرفت. در تعیین الگوی بهینه به طور هم زمان سه هدف کاهش واریانس یا ریسک فعالیت، کاهش مصرف آب و تامین سطح مشخصی از بازده برنامه ای مورد نظر بود. با توجه به عدم قطعیت در ضرایب مورد استفاده در تابع هدف و محدودیت ها و غیردقیق بودن مقادیر، ضرایب به صورت فازی (دامنه ای) مورد استفاده قرار گرفت. تعقیب اهداف فوق و استفاده از مقادیر فازی در قالب برنامه ریزی چندهدفی فازی میسر شد. الگوی فعلی بهره برداران شامل برنج، گندم، جو، ذرت دانه ای، ذرت علوفه ای، گوجه فرنگی، چغندرقند و کلزا به ترتیب با سطح زیرکشت متوسط 2، 2.8، 0.2، 0.3، 1، 0.4، 0.2 و 0.2 هکتار و بازده ناخالص 109.44 میلیون ریال است. هم چنین واریانس بازده ناخالص و مصرف آب در این الگو به ترتیب برابر با 1387×1013 و 142130 مترمکعب است. در الگوی بهینه فازی محصولات حایز اولویت به ترتیب شامل برنج، گندم، گوجه فرنگی و کلزا با متوسط سطح زیرکشت 0.3، 1.3، 1.5 و 4 هکتار است. بازده ناخالص، واریانس بازده ناخالص و مصرف آب در الگوی بهینه فازی نیز به ترتیب برابر با 119.99 میلیون ریال، 916×1013 و 95784 متر مکعب به دست آمد. هم چنین یافته ها نشان داد افزایش عدم قطعیت در سطح دسترسی به آب مصرفی منجر به کاهش سطح زیرکشت گندم و افزایش سطح زیرکشت دو محصول برنج و کلزا در الگوی فازی می گردد.

این آزمایش جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف مواد مغذی بر عملکرد مرغ های تخم گذار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد 320 قطعه مرغ تخم گذار سویه تجاری های - لاین(W-36)  از سن 32 تا 42 هفتگی در 5 تیمار و 4 تکرار (با تعداد 16 قطعه مرغ تخم گذار در هر تکرار) انجام گرفت. جیره های غذایی شامل جیره بر اساس توصیه های مواد مغذی راهنمای پرورش های - لاین (W-36) (شاهد)، جیره دارای 10 درصد مواد مغذی کمتر از توصیه های راهنمای پرورش های - لاین(W-36) ، جیره بر اساس توصیه های مواد مغذیNRC  سال 1994، جیره دارای 10 درصد مواد مغذی بیشتر ازNRC  سال 1994 و جیره حاوی میانگین مواد مغذی توصیه شده در راهنمای پرورش های - لاین (W-36) وNRC  سال 1994 با انرژی یکسان مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد و صفات تخم مرغ تحت تاثیر معنی دار جیره های غذایی آزمایشی قرار گرفته اند (P<0.05). بر این اساس، وزن تخم مرغ بین تیمارها اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). بیشترین وزن تخم مرغ (60.35 گرم) در تیمار شاهد مشاهده گردید. بین تیمارها از لحاظ تولید توده ای تخم مرغ نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.05) و بیشترین مقدار تولید توده تخم مرغ (53.72 گرم) در تیمار شاهد و کمترین آن (49.84 گرم) در تیمار دریافت کننده جیره بر اساس توصیه های مواد مغذی NRC سال 1994 مشاهده شد. هم چنین تیمارهای آزمایشی در رابطه با ضریب تبدیل غذایی با هم اختلاف معنی دار داشته (P<0.05) و بهترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار شاهد (2.13) بود. اختلاف معنی داری نیز در خصوص وزن و ضخامت پوسته تخم مرغ در بین گروه های آزمایشی مشاهده گردید (P<0.05). بیشترین وزن پوسته (6.07 گرم) به تیمار شاهد اختصاص داشت. هم چنین کمترین ضخامت پوسته (0.304 میلی متر) در تیمار استفاده کننده از جیره بر اساس توصیه های مواد مغذی راهنمای پرورش های – لاین (W-36) (شاهد) مشاهده گردید. تفاوت معنی داری در رابطه با سایر صفات از جمله قیمت خوراک مصرفی به ازای هر کیلوگرم تخم مرغ تولیدی مشاهده نگردید. نتایج نشان داد که استفاده از توصیه های مواد مغذی راهنمای پرورش سویه تجاری های - لاین(W-36)  باعث بهبود عملکرد و کیفیت پوسته تخم مرغ می گردد.

هدف از این پروژه، تهیه و تنظیم یک الگوریتم برای برآورد قابلیت اطمینان در ماشین برداشت غلات در منطقه فراهان با تاکید برکمباین جاندیر مدل 955 بوده است. مراحل انجام طرح شامل: 1- انتخاب جامعه آماری 2- ثبت آمار خرابی ها و فراوانی آن ها با توجه به زمان 3- انتخاب تابع توزیع مناسب برای خرابی‎ ها 4- برآورد پارامترهای تابع توزیع 5- استفاده از تابع برای برآورد زمان خراب شدن دستگاه ها و برآورد قابلیت اطمینان کمباین بود. برای انجام این پروژه پنج دستگاه کمباین جاندیر مدل 955 با 445، 800، 900، 1000، 1800 ساعت کارکرد که منحصرا در منطقه فرمهین استان مرکزی فعالیت داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر یک از کمباین ها به پنج سامانه شامل: برش و تغذیه، تسمه و زنجیرها، موتور، هیدرولیک و سایر سامانه های ماشین شامل: سامانه کوبش، سامانه جدایش، سامانه تمیزش و سامانه انتقال قدرت، تقسیم بندی و مورد بررسی قرار گرفت. در طول مدت کارکرد این کمباین ها تمامی خرابی ها به همراه زمان کارکرد سامانه ها ثبت شدند. تعمیرات نیز به دو نوع شامل تعمیرات اصلی و تعمیرات فرعی دسته بندی شدند. در نهایت فواصل زمانی بین خرابی ها به همراه فراوانی آن ها برای تمام جامعه و نیز برای تک تک سامانه های فوق به طور جداگانه محاسبه گردید. با توجه به شکل پراکندگی و نحوه توزیع داده ها، مقادیر ضریب b بیشتر از یک و شکل کلی نمودارهای حاصله از تابع بقا، تابع توزیع ویبول به عنوان بهترین تابع، توزیع خرابی ها را مورد تایید قرارداد. به دلیل آن که اولین خرابی بلافاصله بعد از شروع به کار کمبانی ها پدید می آمد تابع توزیع ویبول مورد تایید در این پروژه از نوع دو پارامتری و به فرمF(X)=1-EXP(-X^(b/a))  انتخاب گردید. جهت تخمین پارامترهای تابع بهترین روش در مورد کمباین با توجه به داده های به دست آمده روش «برآورد گرد ماگزیمم درست نمایی»  (MLE)تشخیص داده شد. برای پیش بینی زمان بین خرابی ها از روش مونت کارلو به همراه روش آنالیز تابع بقا استفاده گردید. در نهایت با استفاده از روش های فوق درصد قابلیت اطمینان کمباین جاندیر مدل 955 بعد از گذشت 130 ساعت کاری صفر محاسبه گردید. فواصل زمانی بین خرابی ها نیز برای کل ماشین 42.8 ساعت اندازه گیری گردید.

به منظور بررسی اثرات تلقیح لوبیا قرمز با سویه های مختلف باکتری Rhizobium leguminosarum biovar phaseoliتوام با باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر تعدادی از شاخص های رشد و نمو و تعیین بهترین ترکیب باکتری - رقم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های تصادفی در دو سال زراعی 1385 و 1386 در مزرعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد انجام شد. عوامل آزمایشی شش سویه باکتری Rb-133، Rb-136، ×Rb-133 آزوسپیریلیوم، ×Rb-136 آزوسپیریلیوم، ×Rb-133 سودوموناس، ×Rb-136 سودوموناس توام با تیمار بدون تلقیح بدون کود (شاهد) و تیمار کودی (100 کیلوگرم در هکتار اوره) در کرت های اصلی قرار گرفتند. آزوسپیریلوم و پسودوموناس به عنوان تنظیم کننده تثبیت نیتروژن در کنار ریزوبیوم به کار رفتند. سه رقم لوبیا قرمز به نام های اختر، گلی و صیاد در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج حاصله از این تحقیق نشان دادند که در خصوص صفت وزن دانه در گیاه، وزن غلاف در گیاه، درصد پروتئین دانه، عملکرد پروتئین دانه، درصد نیتروژن اندام هوایی گیاه در زمان برداشت، درصد نیتروژن خاک موجود درکرت های آزمایشی در زمان برداشت و وزن خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ ها بین تیمارهای اصلی به کار رفته در این آزمایش اختلاف معنی دار وجود دارد. هم چنین در مورد صفات شاخص برداشت، نسبت وزنی اندام هوایی به ریشه، درصد نیتروژن اندام هوایی تفاوت معنی دار در دو سال آزمایش بین ارقام به کار رفته در این تحقیق دیده شد. باکتری های تنظیم کننده رشد به کاررفته در این تحقیق منجر به افزایش در صفات برآورد شده گردیدند به طوری که در غالب موارد ارقام تلقیح شده توام با ترکیب ×Rb136 سودوموناس بیشترین (28 گرم در گیاه وزن دانه، 35گرم در گیاه وزن غلاف، 923.6 کیلوگرم در هکتار عملکرد پروتئین دانه، 7 درصد نیتروژن اندام هوایی، 71 گرم وزن ماده خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ ها) و تیمارهای شاهد (بدون کوددهی، بدون تلقیح) کمترین میزان صفات برآورد شده را دارا بودند.