پژوهنده
سال:1392 | دوره:18 | شماره:1 (پی در پی 91) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: دیابت نوع 2 نوعی اختلال شایع متابولیک است که با افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی، ناتوانی و مرگ و میر ناشی از آن در مبتلایان همراه است. شواهد اپیدمیولوژیک و مطالعات بالینی طی سالهای اخیر همواره بر این مطلب تاکید داشته اند که پلی فنول های رژیم غذایی و مواد غذایی غنی از این فیتوکمیکال ها در پیشگری از بروز بیماریهای قلبی عروقی، به ویژه بیماری کرونر قلب و انفارکتوس میوکارد، تاثیر بسزایی دارند. مقاله مروری حاضر با هدف بررسی مکانیسم تاثیر پلی فنول های موجود در مواد غذایی طبیعی در پیشگیری از عوارض قلبی عروقی ناشی از دیابت صورت پذیرفت.مواد و روشها: واژگان کلیدی "پلی فنول ها"، "اسیدهای فنولیک"، "آنتوسیانین ها"، "فلاونوئیدها"، و "لیگنان ها"، در ترکیب با واژگان "دیابت نوع 2"، "مقاومت به انسولین"، "بیماریهای قلبی عروقی"، "اختلال عملکرد اندوتلیال"، "استرس اکسیداتیو"، "التهاب"، "اختلال چربیهای خون" و "پرفشاری خون" جهت جستجو در پاب مد بین سالهای 2000 تا 2013 میلادی مورد استفاده قرار گرفت. مطالعات سلولی، مدل های حیوانی و مطالعات بالینی با طراحی مناسب و نیز مقالات مروری با کیفیت مطلوب استفاده شد.یافته ها: پلی فنول های غذایی به واسطه کاهش هضم و جذب چربیهای موجود در رژیم غذایی، افزایش بازگردش و دفع کلسترول، کاهش سنتز آپولیپوپروتئین های آتروژنیک، و مهار سنتز کلسترول و تری گلیسریدها قدرت بالایی در بهبود فراسنجهای لیپیدی دارند. این ترکیبات نقش موثری در محافظت عروق در برابر آسیبهای اکسیداتیو و فرآیندهای التهابی، بهبود عملکرد اندوتلیال عروق، تعدیل فرآیندهای مرتبط با فعالیت پلاکت ها و انعقاد خون، و فراتر از آن حتی محافظت از بافت قلب و بهبود همودینامیک عضله قلب دارند.نتیجه گیری: افزایش مصرف مواد غذایی حاوی پلی فنول و استفاده از عصاره طبیعی پلی فنول ها می تواند در کاهش خطر بروز و گسترش بیماریهای قلبی عروقی مبتلایان به دیابت نوع 2 مفید واقع گردد.

سابقه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی مجموعه ای از علایم فیزیکی، روانی و رفتاری با شدت متفاوت است که باعث به وجود آمدن اختلال در روابط فردی و اجتماعی می شود و یکی از شایعترین اختلالات سنین باروری است. رفلکسولوژی یا بازتاب درمانی به عنوان یکی از روشهای غیر دارویی پیشگیری و درمان سندرم پیش از قاعدگی، یک روش قدیمی و غیر تهاجمی است که تحقیقات کافی در زمینه تاثیر آن بر علایم سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد. این تحقیق به منظور تعیین تاثیر رفلکسولوژی پا بر علایم سندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان ساکن خوابگاههای دانشگاه جهرم در سال 91-1390 انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو گروهی یک سوکور بود که در آن 90 دانشجوی مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی و ساکن خوابگاه دانشگاه جهرم، به طور تصادفی در دو گروه رفلکسولوژی پا و کنترل قرار گرفتند. رفلکسولوژی پا به مدت 15 دقیقه روی هر پا (مجموعا 30 دقیقه)، یک بار در روز، به مدت 10 روز قبل از شروع سیکل خونریزی ماهانه انجام شد و تا زمان پریود ادامه داشت و پژوهشگر تا زمان اتمام سیکل قاعدگی نمونه ها را تحت نظر داشت. در گروه کنترل نیز ماساژ ملایم و بی تاثیری به پا داده شد. شدت علایم سندرم پیش از قاعدگی در سیکل قبل از مداخله و سیکل مداخله توسط آزمودنیها ثبت گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم تشخیص موقت سندرم پیش از قاعدگی، فرم ثبت وضعیت روزانه و آزمون افسردگی بک بود. تغییرات داخل گروه با آزمون ویلکاکسون و بین گروهها با آزمون من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از مجموع افراد انتخاب شده، 90 نفر در دو گروه 45 نفره بررسی شدند. دو گروه از نظر متغیرهای زمینه ای نظیر سن و سن منارک و نیز شدت علایم قبل از مداخله اختلاف معنی داری نداشتند. میزان شدت علایم سندرم پیش از قاعدگی در گروه کنترل از 27.54±33.4 به 29.2±43.1 افزایش یافت (0.0001>P) و در گروه رفلکسولوژی پا از 27.3±33.02 به 10.5±9.6 کاهش یافت (0.0001>P) که این اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (0.0001>P).نتیجه گیری: به نظر می رسد رفلکسولوژی پا در بهبود علایم جسمی و روانی سندرم پیش از قاعدگی موثر است. بنابراین می توان پیشنهاد کرد که پژوهشهایی جهت بررسی تاثیر آموزش این تکنیک ساده و راحت به خود افراد انجام شود.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت سیستم آنتی اکسیدانی و اثر آن بر واکنشهای زنجیره ای رادیکال های آزاد، هدف از انجام این تحقیق، تعیین تاثیر دوره های مختلف زمانی تمرین استقامتی بر میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پر اکسیداز (GPX) سرم موشهای نر ویستار بود. بیشتر تحقیقات پیشین، اثر تمرینات سرعتی و شدید کوتاه مدت را بر آنزیم های آنتی اکسیدانی مد نظر قرار داده اند، در حالی که بررسی اثر سازگاری با تمرینات استقامتی با شدت متوسط، احتیاج به تحقیقات بیشتری دارد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی 62 سر موش نر ویستار به طور تصادفی در سه گروه تجربی و سه گروه کنترل قرار داده شدند. گروههای تجربی به ترتیب 6، 9 و 12 هفته، و مدت 5 روز در هفته، بر روی تردمیل به تمرین پرداختند که از سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه تمرین در هر روز، به سرعت 25 متر در دقیقه و مدت 60 دقیقه در روز رسیدند. گروههای کنترل نیز سه روز در هفته با سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه روی تردمیل راه می رفتند. پس از تمرینات، موشها بیهوش شدند و نمونه های سرم از قلب آزمودنیها جمع آوری گردید. سپس میزان فعالیت آنزیم های SOD، CAT وGPX  در سرم به روش رنگ سنجی آنزیمی مورد اندازه گیری قرار گرفت. از آزمونt  مستقل برای تحلیل فرضیات استفاده گردید (a=0.05).یافته ها: داده های این تحقیق نشان داد که 6، 9 و 12 هفته تمرین استقامتی، تاثیری بر میزان آنزیم SOD و GPX سرم موشها نداشت، اما 9 هفته تمرین استقامتی میزان فعالیت آنزیم کاتالاز را به طور معنی داری افزایش داد (فعالیت آنزیم کاتالاز در گروه تجربی 24.09±2.43 (U/mL)  و در گروه کنترل 18.76±3.81 (U/mL) مشاهده شد ((P£0.05.نتیجه گیری: احتمال دارد که افزایش معنی دار میزان فعالیت آنزیم کاتالاز پس از 9 هفته تمرین استقامتی با شدتVO2max %65  به دنبال افزایش تولید H2O2 در این مدت رخ داده باشد. از طرف دیگر، با ادامه تمرین به مدت 12 هفته، فعالیت این آنزیم مجددا به میزان سطوح اولیه خود بازگشت. از این رو می توان گفت که شاید افزایش مدت تمرین با شدت مذکور باعث بروز سازگاری در سیستم آنتی اکسیدانی شده و یا میزانهای طبیعی آنزیم های SOD و GPX کفایت لازم برای خنثی کردن واکنشهای اکسیداسیون را داشته اند.

سابقه و هدف: یافته های مطالعات در زمینه ارتباط بین دریافت درشت مغذی ها با سندرم متابولیک متناقض می باشد. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین درشت مغذی ها با سندرم متابولیک در افراد بزرگسال مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت ا... طالقانی در سال 1388 می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مورد-شاهدی، بر روی افراد بزرگسال (55-25 سال) صورت گرفت. 80 فرد مبتلا به سندرم متابولیک به عنوان گروه مورد و 160 فرد فاقد سندرم متابولیک به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شده و بر مبنای جنس و سن (با فاصله گروههای سنی 5 سال) با یکدیگر همسان سازی شدند. بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بر اساس معیار پانل درمانی بزرگسالان شناسایی شدند. شاخصهای تن سنجی و بیوشیمیایی تعیین شد. دریافت رژیم غذایی با استفاده از پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک که روایی و پایایی آن تعیین شده است، ارزیابی شد.یافته ها: میزان دریافت انرژی، کربوهیدرات، پروتئین، چربی، اسید چرب اشباع، اسید چرب غیراشباع با یک باند دوگانه، و اسید چرب اشباع با بیش از یک باند دوگانه در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بیش از افراد فاقد سندرم متابولیک بود. نسبت شانس سندرم متابولیک در دریافت کربوهیدرات بیشتر از 55% کل کالری بیشتر از دریافت کمتر از 55% کل کالری بود (نسبت شانس: 2.1، فاصله اطمینان 95%: 4.48-1.29).نتیجه گیری: مبتلایان به سندرم متابولیک در مواجهه بیشتری از نظر دریافت کربوهیدرات در مقایسه با افراد بدون سندرم متابولیک هستند. انجام مطالعات تجربی بیشتر در زمینه ارتباط بین دریافت درشت مغذی ها با سندرم متابولیک ضروری است.

سابقه و هدف: سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایعترین اختلالات گوارشی است. با توجه به اهمیت اتیولوژیک و اهمیت وضعیت روانشناختی که بر بروز بیماری نقش می گذارد و بعضی از حیطه های روانشناختی مثل خشم که در بیماران ایرانی مبتلا بررسی نشده است، این بررسی به منظور تعیین رابطه مشکلات روانشناختی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر و مقایسه آنها با گروه شاهد انجام شد.مواد و روشها: این تحقیق به روش Case-control انجام گرفت. گروه مورد شامل 45 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر و گروه شاهد 50 فرد سالم بود. تشخیص سندرم روده تحریک پذیر توسط فوق تخصص گوارش تایید شده و بیماران تحت درمان بودند. مشکلات اضطراب، افسردگی، استرس و خشم به وسیله آزمون DASS و STAXI 2 اندازه گیری شد و با آزمونهای آماری مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: افراد دو گروه به لحاظ سن و جنس مشابه بودند. اختلال اضطراب منتشر در گروه شاهد (7.9%) و در گروه مورد (40%)، اختلال وسواسی جبری در گروه شاهد (2.5%) و در گروه مورد (18%)، اختلال پانیک در گروه شاهد (2%) و در گروه مورد (13%)، و افسردگی در گروه شاهد (12%) و در گروه مورد (24%) به دست آمد (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد که مشکلات روانشناختی در بروز سندرم روده تحریک پذیر نقش دارد. بررسی تاثیر درمان اختلالات روانشناختی بر وضعیت بیماران سندرم روده تحریک پذیر را توصیه می نماییم.

سابقه و هدف: دانشکده های دندانپزشکی محیط پر استرسی محسوب می شوند که بر روی سلامت روان دانشجویان موثر می باشند. گزارشات مختلفی از منابع استرس زا و آمار متفاوت از وضعیت آن در دانشجویان دندانپزشکی داده شده است. هدف این تحقیق بررسی وضعیت سلامت روانی و منابع استرس زا در دانشجویان دوره های کلینیکی در دو مقطع زمانی مختلف در این دانشکده بود.مواد و روشها: این تحقیق به روش cross-sectional و در دو مقطع زمانی روی دانشجویان دوره های کلینیکی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد تهران انجام گردید. در مرحله اول 301 دانشجو و در مرحله دوم 395 دانشجو مورد ارزیابی قرار گرفتند. سلامت روانی با استفاده از پرسشنامه استاندارد (General Health Questionnaire) GHQ-28 بررسی شد. منابع استرس زا نیز با پرسشنامه استاندارد (Dental Environment Stress) DES بررسی شد و عوامل مرتبط شامل خصوصیات فردی و اجتماعی آنها نیز ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری کای-دو مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مقطع زمانی اول 209 دختر (69.04%) و 92 پسر (30.6%) و در مقطع زمانی دوم 290 دختر (73.4%) و 105 پسر (26.5%) شرکت داشتند. میانگین سنی در گروه اول 1.9±23.6 و میانگین سنی افراد در گروه دوم 2.2±24.2 سال بود. از دانشجویان گروه اول 60% مشکوک به ناسازگاری روانی بودند که این رقم برای گروه دوم 56% بود. سه عامل مهم استرس زا در گروه اول به ترتیب نقش مسوولین و اساتید، مسائل و مشکلات مالی و حجم تکالیف، و در مورد گروه دوم، حجم تکالیف، اساتید و مسوولان، کارآیی دانشجو و نگرش به رشته دندانپزشکی بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع قابل توجه موارد مشکوک به عدم سلامت روانی و وجود عوامل متعدد استرس زا برای دانشجویان، اقدام هرچه سریعتر مسوولین محترم در تعدیل عوامل لازم است.

سابقه و هدف: امروزه فناوری و تحولات آن به یکی از عناصر استراتژیک در سازمان ها تبدیل شده است، به طوری که تحولات و تکامل فناوری بیش از خود آن، آثار و پیامدهای چشمگیری در سیستم های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان پذیرش و امکان پیاده سازی مدل پذیرش فناوری دیویس در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. نمونه ها شامل 200 نفر از کارکنان شاغل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی تهران بودند که با فناوری اطلاعات سروکار داشتند. نمونه گیری غیر تصادفی و مبتنی بر هدف بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته 4 قسمتی شامل 35 سوال بر اساس سوالات پرسشنامه دیویس بود که در شش بخش: درک به کارگیری آسان فناوری اطلاعات، درک سودمندی استفاده از فناوری اطلاعات، نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات، ویژگی برون داد، لذت مورد انتظار و تمایل به استفاده از فناوری اطلاعات تنظیم شده بود. اعتبار ابزار از روش شاخص اعتبار محتوا و صوری محاسبه شد. برای بررسی پایایی ابزار از روش همسانی درونی استفاده گردید.یافته ها: میانگین سنی کارکنان 38.5 سال بود و بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس، 65% فناوری اطلاعات را پذیرفته، 20% در مرحله گذر پذیرش فناوری اطلاعات بوده و 15% هنوز به مرحله پذیرش وارد نشده بودند. بیشترین همبستگی در ابعاد الگوی پذیرش فناوری اطلاعات، مربوط به آسان شدن کارها با به کارگیری فناوری اطلاعات و نگرش کار با فناوری اطلاعات بود. کمترین میزان همبستگی بین سرگرم بودن و نتایج حاصل از ویژگیهای برون داد با فناوری اطلاعات بود.نتیجه گیری: نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات با درک به کارگیری آسان همبستگی مستقیم و مثبت و بالایی دارد. مهمترین عامل در الگوی پذیرش فناوری، درک به کارگیری آسان می باشد که با مطالعه حاضر همخوانی دارد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد مسوولین آموزش بایستی به تشویق افراد جامعه در امر به کارگیری فناوری اطلاعات از طریق ترغیب گروههای هدف توجه بیشتری نمایند و با ایجاد بسترهای مناسب، آموزش گروهی در محیطهای علمی داشته باشند

سابقه و هدف: درمان بیماران دچار سوختگیهای صورت و گردن و اسکارهای کنتراکچر منتج از آنها بسیار مشکل بوده و نیاز به جراحیهای زیاد طی سالهای متمادی دارد که اغلب نتایج دلخواه ایده آل نیز حاصل نمی شود.مواد و روشها: این تحقیق با روش Case series روی کلیه بیماران با سوختگی قدیمی توتال صورت و گردن با اسکارهای کنتراکچر که طی سه سال جهت درمان جراحی ترمیمی به بیمارستان 15 خرداد مراجعه نمودند انجام شد. در این تحقیق پس از برداشتن کامل اسکارهای کنتراکچر، همه بینی با گرافت FTSG از مدیال بازو ترمیم و بازسازی گردید.یافته ها: طی این مدت، 21 بیمار با میانگین سنی 28 سال بررسی شدند. از این میان، 9 نفر مرد، 10 نفر زن و 2 نفر بچه بودند. نتایج عمل طی 3 ماه تا یک سال بعد از عمل مقایسه گردید که رضایت بخش بود.نتیجه گیری: در درمان این بیماران با سوختگی کامل صورت و گردن استفاده از فلپ های رژیونال ممکن نبود و ترمیم و بازسازی unit بینی با گرافت های تمام ضخامت از مدیال بازو انجام شد. نتیجه از نظر رنگ، قوام و ظاهر کلی رضایت بخش و قابل قبول بود و در یک مرحله انجام پذیر است.