علامت دهی های ارزش گذاری از رایج ترین علامت دهی های انتخاب سهام در تشکیل پورتفوی سهام میان مدیران سرمایه گذاری قرار دارد. در پژوهش حاضر، قابلیت علامت دهی مدل های ارزش گذاری سنتی و نوین در تعیین سهام زیر قیمت و بالای قیمت و کارایی مدل های نوین ارزش گذاری مثل مدل سود باقیمانده و مدل اختیارات سرمایه گذاری با توجه به اینکه از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و نیازمند اطلاعات ورودی بیشتری در مقایسه با مدل های سنتی از قبیل نسبت قیمت به سود، نسبت قیمت به ارزش دفتری و نسبت بازده نقدی می باشند در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره ی 1395-1388 مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. بررسی کارایی مدل های ارزش گذاری با ایجاد سبدهای سهامی از شرکت های انتخابی طی دوره های زمانی مختلف سه، شش و دوازده ماهه با استفاده از معیارهای اصلی بازده اضافی، نسبت اطلاعات، سود اضافی و ضریب اطلاعات صورت پذیرفت. یافته ها حاکی از آن است که مدل های نوین ارزش گذاری در شناسایی سهام زیر قیمت و بالای قیمت کارایی ندارند.