هم اکنون بیشتر مناطق جهان با کمبود آب و مسائل جدی زیست محیطی ناشی از فعالیت های کشاورزی روبه رو شده اند، به طوری که رقابت سنگینی بر سر منابع کمیاب آب، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، به وجود آمده است. از این رو مدیریت منابع آب از موضوعی فرعی به مسئله ای اصلی و پر اهمیت تبدیل شده است. بنابراین، بررسی رفتار کشاورزان در قبال منابع آب از اهمیت قابل توجهی برخوردار می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر نگرش کشاورزان نسبت به فعالیت های مدیریتی منابع آب آنها در دشت همدان-بهار می باشد. روش این پژوهش از نوع توصیفی، و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه متغیرهای مؤثر بر نگرش کشاورزان، و پرسشنامه رفتارهای مدیریت منابع آب می باشد. جامعه ی آماری تحقیق مورد نظر 476 نفر از کشاورزان آبی کار دشت همدان-بهار با چاه های با عمق بیشتر از 150 متر بوده اند، که 250 نفر از آنها به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شده اند. در این تحقیق داده ها با استفاده از آزمون آماری وایازی چندگانه تحلیل شده اند، که بر اساس نتایج آنها، عوامل درک آسیب پذیری(48/0=β )، درک شدت تخریب(55/0=β )، درک موانع حفاظت از منابع آب(57/0=β ) و مسئولیت پذیری(42/0=β )، با رفتارهای مدیریت منابع آب در سطح (p<0/01) همبستگی معناداری را داشتند.